100 زيرپاي 46
100 زيرپاي 46
100 زيرپاي 46
نويسنده:کسري امام صفاري
مسابقات موتوجي پي با هيجان در جريان است. البته اگر نام والنتينو روسي را در صدر جدول راننده ها ديديد، اصلا تعجب نکنيد. اين اتفاقي است که هر فصل مي افتد. حتي اگر روسي قهرمان هم نشود، قطعا يکي دوبار به صدر جدول مي رسد. اين فصل اما روسي کار بزرگ ديگري کرده است. او شمار پيروزي هايش را در مسابقات موتوجي پي به 101 رسانده و اين يعني بيش از 100 بار به عنوان نفر اول از خط پايان ريس هاي مخالف عبور کرده است. روسي نمي تواند از اين خوشبخت تر باشد در فاصله هفت گرند پري مانده به پايان فصل 2009 موتوجي پي صدر نشين است و فاصله اي با قهرماني ندارد. در30 سالگي هشت قهرماني در کلاس هاي مختلف موتوجي پي به دست آورده و منتظر قهرماني بعدي است .کمتر از يک ماه پيش هم در گرند پري آلمان اول شد تا براي صد و يکمين بار جشن پيروزي بگيرد. اتفاقي که مي تواند او را جاودانه کند.
اين هفته مسابقات فصل 2009 موتوجي پي در چک برگزار مي شود. تاکنون روسي صدر نشين است و رقيبي در اندازه شکست خود نمي بيند. در ده گرند پي اي که تاکنون برگزار شده او چهار بار موفق شد به مقام نخست برسد تا صدر نشين مسابقات باشد. نزديک ترين رقباي او هم تيمي اش خورخه لورنزووکيسي استونر، راننده دوکاتي هستند که بعيد به نظر مي رسد بتوانند روسي را بگيرند. بدترين نتيجه اين فصل روسي، رتبه شانزدهم است که به خاطر مشکلات فني در استارت مسابقه نتوانست نتيجه اي بهتر بگيرد. نگاه او اما بيشتر به بالا بردن رکورد 101 پيروزي در مسابقات است. بعد از گرندپري آلمان به خوبي مي شد تشخيص داد روسي چقدر از رکوردي که به دست آورده خرسند است؛ «احساس جالبي دارم. مي دانم که هنوز تا پايان فصل راه درازي مانده اما من هم کارهاي زيادي دارم که بايد انجام دهم. عدد101 را دوست دارم اما اگر يک به يک به اين عدد اضافه شود چرا اينکار را نکنم؟».
روسي به صد و يکمين پيروزي اش رسيده و همه دوست دارند ببينند او ديگر چطور مي خواهد يک انگيزه جديد پيدا کند. جوابش ساده است؛ او هميشه رقيبي دارد که بايد شکست دهد. يکي از رقبا جياکارموآگوستينو، اسطوره موتوجي پي است؛ کسي که 122 بار پيروز شده است. آگوستينو البته در دهه هاي 60 و 70 ميلادي مسابقه مي داد و آن زمان يک رانند حق داشت در چند کلاس شرکت کند. به اين ترتيب ممکن بود در يک هفته در دوگرندپري مسابقه دهد؛ کاري که دقيقا آگوستينو انجام مي داد. هرچند نمي توان ارزش قهرماني هاي او را ذره اي پايين آورد اما او فرصت بيشتري براي مسابقه دادن داشت. روسي با اين حال 21 پيروزي ديگر مي خواهد تا به رکورد هموطن پيرش برسد؛ يعني دست کم دو فصل ديگر؛ البته به شرطي که بخواهد موتور سواري را ادامه دهد.
سرو کله روسي اولين بار سال 2006 اطراف فرمول يک پيدا شد. روسي در تست هاي فرمول يک شرکت مي کرد و با توجه به تمرينات کم نتايج خيلي بدي هم نمي گرفت. در يکي از اين تست ها روسي با فاصله تنها يک ثانيه بعد از ميشائيل شوماخر از خط پايان گذشت و جلوتر از راننده هاي سرشناسي مثل مارک وبر -راننده ردبول ريسينگ- قرار گرفت. شوماخر -اسطوره فرمول يک- حتي از او به عنوان استعدادي فوق العاده که به زودي مي تواند در فرمول يک شرکت کند، ياد کرد. همان موقع اما روسي اعلام کرد که در موتوجيپي مي ماند چون حس مي کند کارش هنوز تمام نشده است. شوماخر هرچند از اين تصميم ناراحت شد اما از آن حمايت کرد؛ «او مي داند چه تصميم مي گيرد و من هم مي دانم هر تصميمي بگيرد موفق مي شود. والنتينو بايد خيالش را از موتور راحت کند».
غير از فرمول يک، روسي علاقه زيادي هم به رالي دارد. اولين بار در سال 2002 بود که روسي سراغ مسابقات جهاني رالي در بريتانيا رفت؛ هرچند در مرحله دوم ناکام شد. او سال 2005 هم اتومبيل سوبارو را در رالي مونزا راند؛ هرچند خيلي خوب ظاهر نشد.
سال بعد اما شرايط فرق کرد. روسي اعلام کرد که در مسابقات جهاني رالي در نيوزلند شرکت مي کند. او بين 39 نفر يازدهم شد تا مسوولان سوبارو و فورد دنبال عقد قراردادي بلند مدت با او باشند. او حتي در هفت مرحله ابتدايي پنج بار اول شد تا شگفتي، دنيا را فرا بگيرد. با اين همه روسي هرگز ياماها و موتوجي پي را رها نکرد. او همچنان سوار موتور مي شد و روي سکوي قهرماني مي ايستاد.
حتي با اينکه در دو سال اخير بارها در تست هاي فرمول يک شرکت کرده و در تورنمنت هاي مختلف رالي حضور يافته، مي خواهد تا پايات قراردادش در ياماها بماند؛ من تا سال 2010 با ياماها قرارداد دارم، بعدش بايد ببينم چه پيش مي آيد؛ چيزي که مطمئنم اين است که تا 31 يا 32 سالگي در موتوجي پي مي مانم».
روسي عاشق سرعت است. وقتي کسي پيدا شود که در موتور سواري بي رقيب باشد و هروقت هم که سوار ماشين مي شود همه را شگفت زده کند، يعني او ديوانه وار سرعت را دوست دارد. اما ميان فهرست کارهاي مورد علاقه «اردک» لقبي که به روسي داده اند- دو مقوله مهم ديگر هم ديده مي شود؛ غذا و فوتبال. اين مصاحبه روسي با يکي از شبکه هاي تلويزيوني ايتالياست:
* والنتينو چقدر به شانس اعتقاد داري؟
شانس؟ هرکسي به آن نياز دارد. شايد ندانم چه چيزي برايم خوش شانسي مي آورد اما مي دانم که براي موفقيت به شانس احتياج دارم.
* اما بارها گفته اي که روز تولدت روز شانس توست؟
گفته ام اما آن روز هيچ مسابقه اي وجود ندارد.
* بعد از اينکه روزي موتور را کنار گذاشتي، چه کار مي کني؟ فرمول يک يا استاديوم فوتبال؟
به طور حرفه اي نمي دانم. هنوز که موتور را کنار نگذاشته ام. اما فوتبال يکي از آنهاست. لذت بخش ترين کار تماشاي يک مسابقه فوتبال است وقتي داري سيت زميني سرخ کرده و پيتزا مي خوري.
* چقدر به فوتبال نزديکي؟
خيلي زياد. هميشه مسابقات سري A را دنبال مي کنم. دوستان زيادي در فوتبال دارم که بهترينشان آندري پيرلوست. بهترين خاطره ام هم پاس او به فابيو گروسو در نيمه نهايي جام جهاني 2006 بود که آلمان را برديم.
* ديگر از چه ورزشکاراني خوشت مي آيد؟
بيشتر از همه از ميشائيل شوماخر. اما سال هاست از طرفداران ديويد بکام و مايکل جردن هستم.
* در دوران کودکي چه آرزويي داشتي؟
باورکنيد هر آرزويي که فکرش را بکنيد. براي همين در هر حالتي به آرزويم مي رسيدم ( مي خندد). اما يکي از آرزوهايم داشتن يک رستوران مجلل با غذاهاي ايتاليايي بود که خوشحالم به آن رسيده ام.
* آگوستيني، صدر نشين تاريخ
آگو اما هرکاري لازم بود انجام داد تا اينکه در سن 22 سالگي بدون اطلاع به خانواده اش در مسابقات موتور سواري کلاس 250 سي سي شرکت کرد و با چهارم شدن در گرندپري مونزا در کشورش توانايي هاي خود را به همه نشان داد. روزنامه هاي ايتاليايي که از ظهور يک پديده خبر مي دادند، به پدر او هم اطلاع دادند که آگوستيني جوان مسابقه مي دهد. از آن به بعد هم پدرش تبديل شد به مشوق اصلي جياکامو تا اينکه او طي 14 سال به صدرنشين تاريخ مسابقات موتوجي پي در کلاس هاي مختلف تبديل شد. آن زمان موتورسواران اجازه داشتند در بيش از يک کلاس شرکت کنند و به همين دليل شمار قهرماني هاي کل فصل آگوستيني به 15 عدد در تنها 14 سال مي رسد.
او هم در کلاس 350 سي سي که ديگر در مسابقات موتوجي پي وجود ندارد و هم 500 سي سي که نامش به کلاس موتوجي پي تغيير کرده قهرمان مي شد. او در پنج فصل در هر دو کلاس قهرمان شد تا به اسطوره بي چون و چراي موتورسواري تبديل شود. او بعد از گرندپري آلمان در سال 1976 ديگرهيچ وقت نتوانست اول شود و يک سال بعد با تمام شدن فصل 1977 با دنياي موتورسواري خداحافظي کرد. آگوستيني هم مثل خيلي از موتورسوارهاي ديگر دوست داشت به راندن اتومبيل روي بياورد. به همين دليل تمريناتش را براي شرکت در مسابقات فرمول يک آغاز کرد. او تنها موفق شد در چند مسابقه فرمول دو شرکت کند و بعد از آن در سال 1980 بار ديگر به عرصه موتورسواري بازگشت. آگوستيني البته ديگر در مسابقات موتوجي پي مسابقه نمي داد بلکه به عنوان مربي تيم مارلبورو ياماها فعاليت مي کرد. جالب آنکه آگو به عنوان مربي هم افتخارات زيادي به دست آورد و راننده هاي بزرگي تربيت کرد تا جايي که در سال 1992 او را به عنوان مربي برتر موتوجي پي انتخاب کردند. در سال 2000 فدراسيون بين المللي موتورسواري آگوستيني را به عنوان اسطوره گرندپري معرفي کرد. حالا او مربي روسي هم به حساب مي آيد. آگوستيني بارها اعلام کرده هر کاري مي کند تا روسي به رکورد او برسد: «نه تنها ناراحت نمي شوم بلکه باعث افتخار من است که مربي والنتينو باشم. او يک استعداد تمام عيار است».
منبع:نشريه همشهري جوان شماره224
اين هفته مسابقات فصل 2009 موتوجي پي در چک برگزار مي شود. تاکنون روسي صدر نشين است و رقيبي در اندازه شکست خود نمي بيند. در ده گرند پي اي که تاکنون برگزار شده او چهار بار موفق شد به مقام نخست برسد تا صدر نشين مسابقات باشد. نزديک ترين رقباي او هم تيمي اش خورخه لورنزووکيسي استونر، راننده دوکاتي هستند که بعيد به نظر مي رسد بتوانند روسي را بگيرند. بدترين نتيجه اين فصل روسي، رتبه شانزدهم است که به خاطر مشکلات فني در استارت مسابقه نتوانست نتيجه اي بهتر بگيرد. نگاه او اما بيشتر به بالا بردن رکورد 101 پيروزي در مسابقات است. بعد از گرندپري آلمان به خوبي مي شد تشخيص داد روسي چقدر از رکوردي که به دست آورده خرسند است؛ «احساس جالبي دارم. مي دانم که هنوز تا پايان فصل راه درازي مانده اما من هم کارهاي زيادي دارم که بايد انجام دهم. عدد101 را دوست دارم اما اگر يک به يک به اين عدد اضافه شود چرا اينکار را نکنم؟».
روسي به صد و يکمين پيروزي اش رسيده و همه دوست دارند ببينند او ديگر چطور مي خواهد يک انگيزه جديد پيدا کند. جوابش ساده است؛ او هميشه رقيبي دارد که بايد شکست دهد. يکي از رقبا جياکارموآگوستينو، اسطوره موتوجي پي است؛ کسي که 122 بار پيروز شده است. آگوستينو البته در دهه هاي 60 و 70 ميلادي مسابقه مي داد و آن زمان يک رانند حق داشت در چند کلاس شرکت کند. به اين ترتيب ممکن بود در يک هفته در دوگرندپري مسابقه دهد؛ کاري که دقيقا آگوستينو انجام مي داد. هرچند نمي توان ارزش قهرماني هاي او را ذره اي پايين آورد اما او فرصت بيشتري براي مسابقه دادن داشت. روسي با اين حال 21 پيروزي ديگر مي خواهد تا به رکورد هموطن پيرش برسد؛ يعني دست کم دو فصل ديگر؛ البته به شرطي که بخواهد موتور سواري را ادامه دهد.
فرمول يک
سرو کله روسي اولين بار سال 2006 اطراف فرمول يک پيدا شد. روسي در تست هاي فرمول يک شرکت مي کرد و با توجه به تمرينات کم نتايج خيلي بدي هم نمي گرفت. در يکي از اين تست ها روسي با فاصله تنها يک ثانيه بعد از ميشائيل شوماخر از خط پايان گذشت و جلوتر از راننده هاي سرشناسي مثل مارک وبر -راننده ردبول ريسينگ- قرار گرفت. شوماخر -اسطوره فرمول يک- حتي از او به عنوان استعدادي فوق العاده که به زودي مي تواند در فرمول يک شرکت کند، ياد کرد. همان موقع اما روسي اعلام کرد که در موتوجيپي مي ماند چون حس مي کند کارش هنوز تمام نشده است. شوماخر هرچند از اين تصميم ناراحت شد اما از آن حمايت کرد؛ «او مي داند چه تصميم مي گيرد و من هم مي دانم هر تصميمي بگيرد موفق مي شود. والنتينو بايد خيالش را از موتور راحت کند».
غير از فرمول يک، روسي علاقه زيادي هم به رالي دارد. اولين بار در سال 2002 بود که روسي سراغ مسابقات جهاني رالي در بريتانيا رفت؛ هرچند در مرحله دوم ناکام شد. او سال 2005 هم اتومبيل سوبارو را در رالي مونزا راند؛ هرچند خيلي خوب ظاهر نشد.
سال بعد اما شرايط فرق کرد. روسي اعلام کرد که در مسابقات جهاني رالي در نيوزلند شرکت مي کند. او بين 39 نفر يازدهم شد تا مسوولان سوبارو و فورد دنبال عقد قراردادي بلند مدت با او باشند. او حتي در هفت مرحله ابتدايي پنج بار اول شد تا شگفتي، دنيا را فرا بگيرد. با اين همه روسي هرگز ياماها و موتوجي پي را رها نکرد. او همچنان سوار موتور مي شد و روي سکوي قهرماني مي ايستاد.
حتي با اينکه در دو سال اخير بارها در تست هاي فرمول يک شرکت کرده و در تورنمنت هاي مختلف رالي حضور يافته، مي خواهد تا پايات قراردادش در ياماها بماند؛ من تا سال 2010 با ياماها قرارداد دارم، بعدش بايد ببينم چه پيش مي آيد؛ چيزي که مطمئنم اين است که تا 31 يا 32 سالگي در موتوجي پي مي مانم».
آرزو داشتم رستوران داشته باشم
روسي عاشق سرعت است. وقتي کسي پيدا شود که در موتور سواري بي رقيب باشد و هروقت هم که سوار ماشين مي شود همه را شگفت زده کند، يعني او ديوانه وار سرعت را دوست دارد. اما ميان فهرست کارهاي مورد علاقه «اردک» لقبي که به روسي داده اند- دو مقوله مهم ديگر هم ديده مي شود؛ غذا و فوتبال. اين مصاحبه روسي با يکي از شبکه هاي تلويزيوني ايتالياست:
* والنتينو چقدر به شانس اعتقاد داري؟
شانس؟ هرکسي به آن نياز دارد. شايد ندانم چه چيزي برايم خوش شانسي مي آورد اما مي دانم که براي موفقيت به شانس احتياج دارم.
* اما بارها گفته اي که روز تولدت روز شانس توست؟
گفته ام اما آن روز هيچ مسابقه اي وجود ندارد.
* بعد از اينکه روزي موتور را کنار گذاشتي، چه کار مي کني؟ فرمول يک يا استاديوم فوتبال؟
به طور حرفه اي نمي دانم. هنوز که موتور را کنار نگذاشته ام. اما فوتبال يکي از آنهاست. لذت بخش ترين کار تماشاي يک مسابقه فوتبال است وقتي داري سيت زميني سرخ کرده و پيتزا مي خوري.
* چقدر به فوتبال نزديکي؟
خيلي زياد. هميشه مسابقات سري A را دنبال مي کنم. دوستان زيادي در فوتبال دارم که بهترينشان آندري پيرلوست. بهترين خاطره ام هم پاس او به فابيو گروسو در نيمه نهايي جام جهاني 2006 بود که آلمان را برديم.
* ديگر از چه ورزشکاراني خوشت مي آيد؟
بيشتر از همه از ميشائيل شوماخر. اما سال هاست از طرفداران ديويد بکام و مايکل جردن هستم.
* در دوران کودکي چه آرزويي داشتي؟
باورکنيد هر آرزويي که فکرش را بکنيد. براي همين در هر حالتي به آرزويم مي رسيدم ( مي خندد). اما يکي از آرزوهايم داشتن يک رستوران مجلل با غذاهاي ايتاليايي بود که خوشحالم به آن رسيده ام.
* آگوستيني، صدر نشين تاريخ
هموطن روسي پر افتخار ترين موتور سوار دنياست
آگو اما هرکاري لازم بود انجام داد تا اينکه در سن 22 سالگي بدون اطلاع به خانواده اش در مسابقات موتور سواري کلاس 250 سي سي شرکت کرد و با چهارم شدن در گرندپري مونزا در کشورش توانايي هاي خود را به همه نشان داد. روزنامه هاي ايتاليايي که از ظهور يک پديده خبر مي دادند، به پدر او هم اطلاع دادند که آگوستيني جوان مسابقه مي دهد. از آن به بعد هم پدرش تبديل شد به مشوق اصلي جياکامو تا اينکه او طي 14 سال به صدرنشين تاريخ مسابقات موتوجي پي در کلاس هاي مختلف تبديل شد. آن زمان موتورسواران اجازه داشتند در بيش از يک کلاس شرکت کنند و به همين دليل شمار قهرماني هاي کل فصل آگوستيني به 15 عدد در تنها 14 سال مي رسد.
او هم در کلاس 350 سي سي که ديگر در مسابقات موتوجي پي وجود ندارد و هم 500 سي سي که نامش به کلاس موتوجي پي تغيير کرده قهرمان مي شد. او در پنج فصل در هر دو کلاس قهرمان شد تا به اسطوره بي چون و چراي موتورسواري تبديل شود. او بعد از گرندپري آلمان در سال 1976 ديگرهيچ وقت نتوانست اول شود و يک سال بعد با تمام شدن فصل 1977 با دنياي موتورسواري خداحافظي کرد. آگوستيني هم مثل خيلي از موتورسوارهاي ديگر دوست داشت به راندن اتومبيل روي بياورد. به همين دليل تمريناتش را براي شرکت در مسابقات فرمول يک آغاز کرد. او تنها موفق شد در چند مسابقه فرمول دو شرکت کند و بعد از آن در سال 1980 بار ديگر به عرصه موتورسواري بازگشت. آگوستيني البته ديگر در مسابقات موتوجي پي مسابقه نمي داد بلکه به عنوان مربي تيم مارلبورو ياماها فعاليت مي کرد. جالب آنکه آگو به عنوان مربي هم افتخارات زيادي به دست آورد و راننده هاي بزرگي تربيت کرد تا جايي که در سال 1992 او را به عنوان مربي برتر موتوجي پي انتخاب کردند. در سال 2000 فدراسيون بين المللي موتورسواري آگوستيني را به عنوان اسطوره گرندپري معرفي کرد. حالا او مربي روسي هم به حساب مي آيد. آگوستيني بارها اعلام کرده هر کاري مي کند تا روسي به رکورد او برسد: «نه تنها ناراحت نمي شوم بلکه باعث افتخار من است که مربي والنتينو باشم. او يک استعداد تمام عيار است».
منبع:نشريه همشهري جوان شماره224
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}