مقام معظم رهبری (مدظله العالی)  فرمودند:
انتخابات هم در پیش است. همه باید شرکت کنند. البته عده ای که دلشان از اسلام چرکین است، شرکت نمی کنند. نکنند! عده ای دلشان از حکومت اسلامی چرکین است. اگر بپرسید «چه می خواهید؟» می گویند «ما همان رژیم وابسته به آمریکا را می خواهیم.» آنها از حساب خارجند. ما با آنها کاری نداریم. داد می کشند که «انتخابات آزاد نیست!» آزادی انتخابات به چیست؟

آزادی انتخابات این است که اجازه بدهند کسانی که می خواهند مملکت را دو دستی به دشمن تسلیم کنند، وارد مجلس شورای اسلامی شوند؟! آزادی این است؟! انتخابات آزاد، انتخاباتی است که مردم با خیال راحت، همان کسی را که می شناسند و می دانند و اطمینان پیدا می کنند که در خدمت آنهاست، به مجلس بفرستند.

دستگاه های امین این کشور، رأی مردم را می خوانند و نمایندگان به مجلس می روند. دستگاه ها امینند. من در نماز جمعه هم گفتم؛ الان هم می گویم: من به دستگاه های مباشر کار انتخابات اطمینان دارم. بعضی بیهوده اعتراض نکنند.

شورای محترم نگهبان مورد اعتماد کامل ماست. وزارت کشور مورد اعتماد کامل ماست. همه تلاش می کنند و زحمت می کشند. البته یک نکته را باید این جا عرض کنم: کسانی که صلاحیتشان رد شده است، شورای نگهبان برطبق ضوابط وقانون با آنها رفتار کرده و معنایش این نیست که همه، آدم های نابابی هستند؛ نه، معنایش این نیست.

کسی حق ندارد فردی را که صلاحیتش رد شده - درهرجای کشور - متهم کند، که «لابد شما پرونده سنگینی دارید! لابد شما جنایتی کرده اید! لابد شما کار خلاف کرده اید! لابددزدی کرده اید!» نه، اینها نیست! قانون ضوابطی را معین کرده و شورای نگهبان، با امانت کامل، برطبق آن ضوابط قانونی، کسانی را در فهرست قبول شدگان می گذارد و کسانی را خارج می کند. آن هایی که خارج می مانند، یعنی با این ضوابط منطبق نبوده اند. چه بسا آدم های صالحی هم باشند. البته آدم ناباب هم میانشان هست؛ نه این که نیست؛ اما این طور نیست که هر کس صلاحیتش رد شده، بگویید «لابد ایشان آدم خائن و نابابی ست!»؛ ابدا(1)
 
پی‌نوشت‌:
1- بیانات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در اجتماع مردم مشهد مقدس و زائران حضرت ثامن الحجج، علی بن موسی الرضا (علیه الصلوة و السلام) در روز عید سعید فطر 1371/1/15
 
منبع: انتخابات؛ لیلة القدر نظام اسلامی (آراء و نظرات مقام معظم رهبری درباره انتخابات)، بکوشش: سعید شیرازی، ناشر: انتشارات انقلاب اسلامی، تهران، 1390ش، ص 39