مرا عهديست با جانان که تا جان در بدن دارم

شاعر : حافظ

هواداران کويش را چو جان خويشتن دارم مرا عهديست با جانان که تا جان در بدن دارم
فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم صفاي خلوت خاطر از آن شمع چگل جويم
چه فکر از خبث بدگويان ميان انجمن دارم به کام و آرزوي دل چو دارم خلوتي حاصل
فراغ از سرو بستاني و شمشاد چمن دارم مرا در خانه سروي هست کاندر سايه قدش
بحمد الله و المنه بتي لشکرشکن دارم گرم صد لشکر از خوبان به قصد دل کمين سازند
چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سليماني
که من در ترک پيمانه دلي پيمان شکن دارم الا اي پير فرزانه مکن عيبم ز ميخانه
که من با لعل خاموشش نهاني صد سخن دارم خدا را اي رقيب امشب زماني ديده بر هم نه
نه ميل لاله و نسرين نه برگ نسترن دارم چو در گلزار اقبالش خرامانم بحمدالله
چه غم دارم که در عالم قوام الدين حسن دارم به رندي شهره شد حافظ ميان همدمان ليکن