ديده دريا کنم و صبر به صحرا فکنم

شاعر : حافظ

و اندر اين کار دل خويش به دريا فکنم ديده دريا کنم و صبر به صحرا فکنم
کتش اندر گنه آدم و حوا فکنم از دل تنگ گنهکار برآرم آهي
مي‌کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم مايه خوشدلي آن جاست که دلدار آن جاست
تا چو زلفت سر سودازده در پا فکنم بگشا بند قبا اي مه خورشيدکلاه
عقده دربند کمر ترکش جوزا فکنم خورده‌ام تير فلک باده بده تا سرمست
غلغل چنگ در اين گنبد مينا فکنم جرعه جام بر اين تخت روان افشانم
من چرا عشرت امروز به فردا فکنم حافظا تکيه بر ايام چو سهو است و خطا