نقش مهم داده‌های شخصی و مهارت‌های سواد دیجیتال

تصویر: بسیاری از کاربران آنلاین بدون نگرانی در مورد پیامدها، رضایت خود را برای مورد استفاده قرار گرفتن داده های شان اعلام می کنند.(Shutterstock)

کالایی شدن اینترنت در اوایل دهه 1990 جوامع غربی را وارد عصر دیجیتال کرد و نحوه تعامل مصرف کنندگان با شرکت های تجاری را تغییر داد.

مهم است که به کودکان آموزش دهیم که سیستم عامل هایی مانندGoogle ، YouTube ، Twitter یا Facebook بی طرف نیستند. شرکت های صنعت دیجیتال یک ویژگی مشترک دارند: استفاده از داده های شخصی کاربر از طریق فناوری برای به دست آوردن مزیت رقابتی.

Spotify، Amazon ، eBay ، Apple ، Google Play : این شرکت ها به سطحی از سفارشی سازی محصول و خدمات رسیده اند که قبلاً دیده نشده است. به عنوان مثال، الگوریتم Spotify هنرمندان و لیست های پخش را بر اساس سن، جنسیت، موقعیت مکانی و سابقه گوش دادن، به شما ارائه می دهد.

محققان مدیریت به دو دلیل اصلی به این نوع تجارت جدید علاقه مند هستند: یکی این که آنها با مدل های تجاری معمولی فاصله دارند و دیگر این که در زمان بحران ها بهتر عمل می کنند.

مدل های تجاری جدید

تحقیقات اخیر مؤسسه فناوری ماساچوست نشان می دهد که در ژوئن 2020، در اوج اولین موج همه گیری COVID -19، بازگشت سرمایه شرکت های دیجیتالی به طور متوسط ​​10 در صد بود، در حالی که بازگشت سرمایه شرکت های سنتی در ماه اوت همچنان منفی 14 در صد بود. نتیجه گیری نویسندگان واضح است: سازمان های قرن 21 باید وقتی در خطر نابودی هستند این مدل های تجاری جدید را برای نجات اتخاذ کنند.

بسیاری از رویکردهای سنتی در مورد آموزش و پرورش، به صورت حضور فیزیکی معلم در سر کلاس و کتاب های درسی به عنوان منبع معتبر، به دانش آموزان در توسعه روش های ارزیابی انتقادی اطلاعات کمک نمی کند.با این حال، این مدل تجاری برای مصرف کننده بدون خطر نیست. من بیش از پنج سال است که در مورد این پدیده می نویسم. تحقیقات من باعث شد تا مدلی جدید برای مدیریت عمومی این صنعت جدید پیشنهاد کنم و عواقبی را که کاربران با آن رو به رو هستند، بررسی کنم.

مدل های تجاری جدید، گسستی اساسی را با آن هایی که معمولاً در مدارس تجاری تدریس می شوند، پیشنهاد می کنند. در حالی که عصر صنعت، سرمایه (و عمدتاً پول) را در مرکز همه معاملات قرار می دهد، عصر دیجیتال اطلاعات را به عنوان منبع نقدینگی ترجیح می دهد.

این اختلال در واسطه مبادله در یک معامله تجاری، به ویژه در صنایع خاص برجسته است. مطمئناً خوانندگان مربوط به یک سن خاص، نقشه های چاپ شده را به خاطر می آورند. برای دریافت به روزرسانی هایی مانند تغییر نام خیابان ، باید نقشه جدیدی خریداری می کردیم. اما به عنوان مثال، گوگل برای کاربران خود قابلیت GPS را به صورت بلادرنگ به صورت رایگان به روز می کند.

یک تجربه شخصی

برخی از شرکت ها از درآمد زایی دوگانه در محصول یا خدمات خود استفاده می کنند. این امر به ویژه در صنعت بازی های تلفن همراه صادق است. به عنوان مثال، برخی از بازی ها از رویکرد freemium یا رایگان پایه بر اساس کسب درآمد از داده های کاربر و سپس درج عناصر پولی استفاده می کنند. به طور خلاصه، هم از آخور می خورند هم از توبره! (freemium یا رایگان پایه یک نوع مدل کسب و کار است که معمولاً یک کالا مانند نرم‌افزار، رسانه، بازی یا خدمات وب به صورت رایگان به درخواست کننده ها ارائه می‌شود ولی برای دسترسی به امکانات جانبی مانند امکانات ویژه، خدمات بیشتر، یا نمایش بهتر نرم‌افزار از کاربر درخواست می شود که مبلغ مشخصی را پرداخت کند.)

این نوع مدل به خودی خود بد نیست و حتی مزایایی برای مصرف کننده دارد، از جمله شخصی سازی تجربه و دسترسی به پیشنهادات و آزمایشات رایگان.

پاسخ های احساسی، ارتباطات اجتماعی، محبوبیت یک خبر، تجربیات گذشته و ماهیت محتوای ارائه شده از جمله عواملی است که بر نحوه تعامل افراد با اطلاعات و به اشتراک گذاری اطلاعات نادرست تأثیر می گذارد.به عنوان مثال، وقتی در رستوران در Google Maps جستجو می کنید، امیدوارید بر اساس موقعیت مکانی خود به نتیجه برسید، و نیز هنگام خرید آنلاین، محصولات براساس سابقه خرید شما پیشنهاد می شود.

تصویر: دستی که یک تلفن همراه با نشان Google maps را در یک منطقه شلوغ عابر پیاده در دست دارد.

جستجوی رستوران ها در Google Maps آدرس های نزدیک محل شما را نشان می دهد.(Shutterstock)

مشتری محصول است

این مزایا برای مصرف کننده، همچنین می تواند نتیجه معکوس داشته باشد. چندین محقق متوجه افزایش پیچیدگی ارتباط با مشتری شده اند. مطالعات نشان داده است که اضافه بار اطلاعات موجود در صنعت مخابرات کشور می تواند به عنوان اهرم استراتژیک فروشنده مورد استفاده قرار گیرد.

اکنون اکثر مدارس دولتی به دانش آموزان نحوه کد نویسی را آموزش می دهند، اما ما به دانش آموزان نمی آموزیم که چگونه عوامل محرک اصلی خود برای ارائه اطلاعات غلط یا انگیزه های سازمانی برای انتشار اطلاعات نادرست را شناسایی کنند. به عنوان مثال، ممکن است از یک کاربر خواسته شود که یک حساب Pinterest ایجاد کند - و اطلاعات شخصی مانند نام، آدرس ایمیل و تاریخ تولد را ثبت کند تا محتوای سایت را مشاهده کند. اگر کاربر کوکی ها یا رد یاب ها را برای پرهیز از تبلیغات مسدود کرده باشد، سایت های دیگر دسترسی به محتوا را ممنوع خواهند کرد.

مصرف کنندگان همچنین حق دارند از خود بپرسند که آیا در حال تبدیل شدن به محصول هستند. به عنوان مثال، Google  از AdSense برای جمع آوری داده های شخصی کاربران شان به منظور کسب درآمد از آنها برای اشخاص ثالث، عموماً برای اهداف تبلیغاتی، استفاده می کند. به طور مشابه، گوگل از ارائه خدمات بدون هزینه سود می برد، زیرا هر چه مصرف کنندگان بیشتر از خدمات آن استفاده کنند، اطلاعات بیشتری در مورد آنها جمع آوری می کند.

به نفع آمازون است که ما را تشویق به مرور سایتش کند - حتی اگر چیزی نخریم. از سابقه موارد مشاهده شده، کلمات کلیدی استفاده شده یا زمان صرف شده در یک صفحه می توان درآمدزایی کرد.

بازار تبلیغات اینترنتی هدفمند بسیار سودآور است. بر اساس گزارش سالانه دفتر تبلیغات تعاملی 2017، تبلیغات آنلاین تنها در ایالات متحده در آن سال 88 میلیارد دلار درآمد داشته است.

تصویر: گرافیکی از کامپیوتر رومیزی، رایانه لپ تاپ، رایانه لوحی و تلفن همراه که همه تبلیغات آنلاین را نشان می دهند.

تبلیغات آنلاین یک صنعت بزرگ است که همچنان در گستره، اندازه و پیچیدگی رشد می کند.(Shutterstock)

ارائه دهنده وعده می دهد که اطلاعات شخصی کاربر خود را ایمن کند. متأسفانه، چندین مورد از نشت های اخیر به ما نشان می دهد که همیشه این طور نیست.

رد پای دیجیتالی خود را کاهش دهید

سخت است که در عصر دیجیتال کاملاً نامرئی باشید! در واقع، به ندرت پیش می آید که فردی بخشی از هیچ شبکه اجتماعی نباشد، تلفن همراه نداشته باشد یا به طور روزانه از وب استفاده نکند. علاوه بر این، فرسایش حریم خصوصی آن قدر تدریجی بوده است که اکثر مردم از میزان اطلاعاتی که هر روز افشا می کنند آگاه نیستند. با این وجود، راه حل هایی برای کاهش رد پای دیجیتالی وجود دارد.

قبل از وارد کردن داده های شان، مصرف کنندگان می توانند از خود بپرسند که آیا واقعاً به آن محصول یا خدمات نیاز دارند، حتی اگر رایگان باشد. آیا مثلاً واقعاً ضروری است برای مشورت با یک سند یا مشاهده تصویری در سایتی که هرگز به آن باز نمی گردید اقدام به ایجاد یک حساب کاربری کنید؟

شرکت هایی که اطلاعات شخصی مصرف کنندگان را جمع آوری می کنند، ابتدا باید رضایت آنها را جلب کنند. این فرم های رضایت اغلب بسیار طولانی هستند و با اصطلاحات زبان فنی نامفهوم (jargon) نوشته می شوند. اکثر مردم به سادگی بر روی "موافقم" کلیک می کنند بدون این که نگران پیامدهای آن باشند.

در موارد مفرط، این حرکت ساده به شرکت اجازه می دهد تا نرم افزارهای جاسوسی را بر روی دستگاه شما نصب کند. سایت هایی مانند Terms of Service; Didn’t Read مروری بر توافق نامه های کاربر و مشخص کردن عناصری که می توانند بر کاربر تأثیر منفی داشته باشند، ارائه می دهند.

آیا مثلاً واقعاً ضروری است برای مشورت با یک سند یا مشاهده تصویری در سایتی که هرگز به آن باز نمی گردید اقدام به ایجاد یک حساب کاربری کنید؟

همه اطلاعات درخواستی؟

هنگامی که مصرف کننده یک حساب ایجاد می کند، همچنین باید مربوط بودن ارائه همه اطلاعات درخواستی را زیر سؤال ببرد. اگر چه ذکر تاریخ تولد واقعی در یک درخواست اعتباری مهم است، آیا واقعاً ارائه این اطلاعات در یک انجمن بحث ضروری است؟

همچنین مهم است که از استفاده از نام کاربری یکسان (اغلب ایمیل) و رمز عبور یکسان برای حساب های مختلف خود داری کنید. برخی از شرکت ها از ماژول هایی برای جمع آوری داده هایی استفاده می کنند که چندین سرویس را به یک دیگر متصل می کنند. حتی اگر اطلاعاتی در یکی از حساب ها برای بهره برداری وجود نداشته باشد، ماژول می تواند حداقل آن حساب را به کسانی که در ارائه دهندگان دیگر ثبت نام کرده اند ارجاع متقابل دهد. علاوه بر این، در صورت وجود نشت داده، امتحان ترکیب ایمیل و رمز عبور بر روی سیستم عامل های مختلف برای کلاهبرداران آسان می شود.

ارائه دهنده وعده می دهد که اطلاعات شخصی کاربر خود را ایمن کند. متأسفانه، چندین مورد از نشت های اخیر به ما نشان می دهد که همیشه این طور نیست.

وب سایت هایی مانند Have I Been Pwned نشت داده ها از جمله آدرس ایمیل و سایر اطلاعاتی را که ممکن است فاش شده باشد، لیست می کنند. اگر آدرس شما فاش شده است، اکیداً توصیه می شود که رمز عبور خود را تغییر داده و حساب های خود را با استفاده از همان آدرس برای کشف نفوذ احتمالی بررسی کنید.

فرسایش حریم خصوصی آن قدر تدریجی بوده است که اکثر مردم از میزان اطلاعاتی که هر روز افشا می کنند آگاه نیستند.

آموزش به کودکان

تصویر: کسب مهارت های سواد دیجیتال اهمیت روزافزونی پیدا می کند. (Shutterstock)

بازار تبلیغات اینترنتی هدفمند بسیار سودآور است. همان طور که همه ما در دوران همه گیری جهانی ناچار به مدرسه باز می گردیم، زمان مناسبی است که بپرسیم آیا دانش آموزان مهارت های مورد نیاز برای حفظ خود و اجتماعات خود را یاد می گیرند یا خیر.

در دهه گذشته، محققان، سیاست گذاران و شهروندان نگران این بوده اند که آیا جوانان مهارت های کلیدی مورد نیاز برای بقا و پیشرفت در اقتصاد دیجیتال را دارند یا خیر.

کشور ها، سازمان ملل متحد و مجمع جهانی اقتصاد، در میان دیگران، مقالات و برنامه هایی با هدف ارتقاء مهارت های دیجیتالی تهیه کرده اند. به طور خاص، برنامه نویسی به عنوان یکی از اجزای ضروری آموزش عمومی ارتقاء یافته است.

اکنون اکثر مدارس دولتی به دانش آموزان نحوه کد نویسی را آموزش می دهند، اما ما به دانش آموزان نمی آموزیم که چگونه عوامل محرک اصلی خود برای ارائه اطلاعات غلط یا انگیزه های سازمانی برای انتشار اطلاعات نادرست را شناسایی کنند. در نتیجه فقدان این مهارت های سواد اطلاعاتی، فرزندان ما ممکن است در حالی به بزرگ سالی برسند که آمادگی مشارکت دموکراتیک در محیطی که از نظر اطلاعات پیچیده تر است، را ندارند.

به نفع آمازون است که ما را تشویق به مرور سایتش کند - حتی اگر چیزی نخریم. از سابقه موارد مشاهده شده، کلمات کلیدی استفاده شده یا زمان صرف شده در یک صفحه می توان درآمدزایی کرد.در حالی که من موافقم که برنامه نویسی در واقع یک مهارت مهم است، نگران هستم که این امر، کافی نباشد.

چیزی بیشتر از کد نویسی

برنامه نویسی رایانه ای به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت های مورد نیاز خود را برای اشتغال در اقتصاد دیجیتال توسعه دهند. اما ما همچنین باید به دانش آموزان کمک کنیم مهارت هایی را توسعه دهند که به آنها در مشارکت در مردم سالاری دیجیتال کمک کند. و رویدادهای اخیر آسیب پذیری های کلیدی را در رابطه با این نوع مشارکت برجسته کرده است.

COVID-19  شکاف های مهمی را در چشم انداز اطلاعات دیجیتالی ما آشکار کرده است. اطلاعات فریب دهنده، اطلاعات غلط، تبلیغات و نظریه های توطئه دسترسی افراد به اطلاعات سلامتی و گاه نجات دهنده را برای افراد دشوار می کند.

گوگل از ارائه خدمات بدون هزینه سود می برد، زیرا هر چه مصرف کنندگان بیشتر از خدمات آن استفاده کنند، اطلاعات بیشتری در مورد آنها جمع آوری می کند.البته، موضوع اطلاعات غلط آنلاین فقط بر سلامت جسمی ما تأثیر نمی گذارد، بلکه بر سلامت نهادهای کلیدی ما نیز تأثیر می گذارد. مثلاً با ورود یک کشور به یک انتخابات کلیدی، وجود اطلاعات غلط تصادفی و عمدی بنیاد مردم سالاری را در آن کشور تهدید می کند. بنابراین چگونه می توانیم به این مسئله مهم بپردازیم؟

تحقیقات من در زمینه جستجوی اطلاعات سلامت مربوط به COVID-19 ، ارتباطات آب و هوایی و انتخاب بستر رسانه های اجتماعی، انواع اطلاعاتی را که افراد به اشتراک می گذارند و نحوه اشتراک گذاری آنها را بررسی می کند.

پاسخ های احساسی، ارتباطات اجتماعی، محبوبیت یک خبر، تجربیات گذشته و ماهیت محتوای ارائه شده از جمله عواملی است که بر نحوه تعامل افراد با اطلاعات و به اشتراک گذاری اطلاعات نادرست تأثیر می گذارد.

تصویر: یک پسر جوان سیاه پوست که از تبلت استفاده می کند روی مبل نشسته است. آموزش نحوه حرکت در فضاها و بسترهای آنلاین به کودکان بسیار مهم است. (Shutterstock)

شرکت های صنعت دیجیتال یک ویژگی مشترک دارند: استفاده از داده های شخصی کاربر از طریق فناوری برای به دست آوردن مزیت رقابتی.

مهارت های ارزیابی

با این حال، بسیاری از رویکردهای سنتی در مورد آموزش و پرورش، به صورت حضور فیزیکی معلم در سر کلاس و کتاب های درسی به عنوان منبع معتبر، به دانش آموزان در توسعه روش های ارزیابی انتقادی اطلاعات کمک نمی کند.

همچنین مهم است که به کودکان آموزش دهیم که سیستم عامل هایی مانندGoogle ، YouTube ، Twitter یا Facebook بی طرف نیستند. و نه تنها بی طرف نیستند که آنها برای به حداکثر رساندن تعامل طراحی شده اند، که باعث می شود دفاع طبیعی مغز ما اتصال کوتاه کند و ما را به اشتراک گذاری اطلاعات غلط با دیگران سوق دهد. (اطلاعات غلط و سوگیری ها رسانه های اجتماعی را هم عمداً و هم سهواً آلوده می کنند.)

دانش آموزان باید هم تفکر انتقادی و هم انعکاس پذیری یا باز اندیشی را توسعه دهند - تفکر انتقادی برای این که بتوانند محتوا و منابع را ارزیابی کنند و بازتاب پذیری برای درک نقایص ناخودآگاه خود، ارتباطات اجتماعی و احساسات هنگام پردازش اطلاعات.

با ورود کودکان به یک سال تحصیلی جدید، این زمان مهمی برای فکر کردن در مورد سواد اطلاعاتی و چگونگی آماده سازی بهتر کودکان برای دنیای دیجیتال است.

 در حالی که عصر صنعت، سرمایه (و عمدتاً پول) را در مرکز همه معاملات قرار می دهد، عصر دیجیتال اطلاعات را به عنوان منبع نقدینگی ترجیح می دهد.
منبع: گیوم دژاردینز، Université du Québec en Outaouais (UQO)، جیگریس هادسون، Royal Roads University