20 خرداد 1389 / 27 جمادی الثانی 1431 / 10 ژوئن 2010

آيت‏اللَّه سيدمحمدرضا سعيدي خراساني در سال 1301 ش (1341 ق) در مشهد مقدس ديده به جهان گشود. ايشان پس از خواندن دروس جديد و مقدمات و سطوح متوسطه به قم عزيمت نمود و از آيت‏اللَّه سيد حسين بروجردي و ديگر آيات عظام به ويژه امام خميني(رحمة الله علیه) بهره‏مند شد. شهيد سعيدي در دوران سياه ستم‏شاهي، به مبارزات سياسي روي آورد و با ايستادگي وصف‏ناپذيري عليه استبداد رژيم شاهنشاهي قد علم كرد. شهيد سعيدي همچنين در تهران با تأسيس حوزه علميه، تشكيل كلاس براي بانوان، تشكيلات امر به معروف و نهي از منكر و تأسيس كتابخانه، فعاليت‏مي نمود. اما آن چيزي كه بيش از هر فعاليت ديگري بعدها به ثمر نشست، دميدن روح حماسه فرياد در كالبد نوجوانان و جوانان بود. ساواك چندين بار به منزل وي حمله‏ور شده و او را دستگير و به زندان انداخت. به دنبال فعاليت‏هاي ضد رژيم ستمشاهي كه از جانب اين عالم مجاهد صورت مي‏گرفت، ساواك ايشان را در يازدهم خرداد 1349ش بازداشت و زنداني كرد. مزدوران ساواك در زندان، اين سيدوالامقام را به شديدترين نحو شكنجه كردند ولي ايشان با روحيه‏اي بالا مقاومت مي‏نمود. آن شهيد بزرگوار درباره حضرت امام به شكنجه‏گران ساواك گفته بود: "به خدا سوگند اگر مرا بكُشيد و خونم را بر زمين بريزيد در هر قطره خونم، نام مقدس خميني را خواهيد يافت." سرانجام، ساواك كه از به زانو درآوردن اين اسوه پايداري نااميد شده بود، طي نقشه مزوّرانه‏اي در زندان، ايشان را به شهادت رساند و برگ ننگين ديگري بر جنايات رژيم پهلوي افزوده گشت. مزار اين شهيد بزرگوار در قبرستان وادي‏السلام قم مي‏باشد.
با انتخاب بني صدر به رياست جمهوري در بهمن 1358، مسأله انتخاب نخست وزير و تشكيل دولت مطرح گرديد كه در اين مورد بين رييس جمهور و مجلس شوراي اسلامي اختلاف نظر پديد آمد. پس از كشمكش‏هايي سرانجام در شهريور 1359، شهيد محمد علي رجايي به عنوان نخست وزير به مجلس معرفي شد و موفق به كسب رأي اعتماد گرديد و دولت خود را تشكيل داد. با اين كه مسأله مورد اختلاف، ظاهراً حل شده بود، اما كشمكش و اختلاف پنهاني و آشكار بين رييس جمهور و مخالفانش در مجلس و خارج از آن ادامه پيدا كرد. با آغاز جنگ، با اين كه اين مسأله، تمام توان و فكر مسؤولان را به خود مشغول كرده بود، اما در عين حال، اختلاف ميان سطح بالاي كشور ادامه يافت. در عرصه جنگ نيز، بني صدر در مقام فرماندهي كل قوا، معتقد به جنگيدن به شيوه اشكانيان بود يعني نيروي دشمن به درون مرز كشيده شده، سپس محاصره و نابود گردد. اين سياست نظامي، باعث اشغال نقاط وسيعي از اراضي ايران اسلامي توسط ارتش متجاوز بعث شد و بر اثر عدم ارسال مهمات و نيرو به خط مقدم، نيروهاي اسلام علي رغم جانفشاني‏ها و حماسه آفريني‏هاي مثال زدني، مجبور به عقب‏نشيني شدند. در نحوه اداره كشور نيز، كوشش‏هاي امام كه دو طرف را به رفع اختلاف و وحدت و تفاهم دعوت مي‏كرد بي‏ثمر ماند. در نتيجه حضرت امام خميني، در بيستم خرداد 1360، پس از مشورت با مسؤولان متعهد كشور، طي حكم كوتاهي، ابوالحسن بني صدر را از فرماندهي كل قوا كه به نيابت از ولي فقيه در اختيار داشت، عزل كرد و در پي آن، مجلس شوراي اسلامي، طرح عدم كفايت سياسي بني صدر را با اكثريت آرا در 31 خرداد آن سال، به تصويب رساند.
ابوعبداللَّه حسين بن احمد بن حجاج، معروف به ابن‏حجّاج اديبي فاضل و ماهر بود كه با سيدمرتضي و سيدرضي از دانشمندان قرن چهارم هجري در يك عصر زندگي مي‏كرد. او از شعراي دوستدار اهل‏بيت رسالت و دشمن سرسخت دشمنان دين بود و در هر مورد اشعار فراواني سروده است. مشهور است كه در خوابِ سيدرضي، ابن حجاج از جانب اهل بيت به عنوان شاعر اهل بيت مطرح گرديده است. از آثار ابن حجاج، مي‏توان به ديوان ده جلدي او اشاره كرد كه در موزه‏هاي مختلف جهان نگهداري مي‏شود. وي در مكاني بين بغداد و كوفه وفات يافت و طبق وصيت ابن حجاج، بدنش را در سمت پايين پاي امام موسي كاظم(علیه السلام) دفن كردند.
ميرزا ابوالحسن مشكيني، عالم ديني، فقيه اصولي و مدرس برجسته‏ي حوزه‏ي علميه‏ي نجف اشرف در سال 1305 ق در اطراف اردبيل به دنيا آمد. وي از نوجواني در محضر درس علماي برجسته‏ي عصر خويش حضور يافت و در نهايت، عالمي توانا شد. ميرزاي مشكيني در 23 سالگي راهي نجف شد و از محضر درس حضرات آيات آخوند خراساني، شيخ الشريعه‏ي اصفهاني و سيد محمد كاظم يزدي بهره‏مند گرديد. بعدها به كربلا رفت و در درس ميرزا محمدتقي شيرازي شركت جُست. ميرزا ابوالحسن مشكيني در فقه، اصول فقه و تفسير از دانش در خورِ توجهي برخوردار بود. از ميرزا ابوالحسن مشكيني آثار بسياري بر جاي مانده است كه از بين آن‏ها مي‏توان به حاشيه بر مكاسب شيخ انصاري، الفوائدُ الرّجاليه و المناسك اشاره كرد. ميرزاي مشكيني سرانجام در 53 سالگي در كاظمين وفات يافت و پيكرش را پس از انتقال به نجف، در صحن شريف علوي به خاك سپردند.
گاليلئو گاليله ئي منجّم و رياضيدان معروف ايتاليايي موفق به كشف حلقه دوم سياره زحل گرديد . گاليله به هنگام كار و تحقيق به سبب استفاده از تلسكوپي ابتدايي و ضعيف موفق به تعيين ماهيت دقيق اين حلقه نشد. از اين رو آن را زائده اي دانست كه همراه زحل دريك مدار مشترك گردش مي كنداما همين حلقه بعد ها توسط منجمين و دانشمندان مورد مطالعه قرارگرفت و به نام حلقه دوم سياره زحل ثبت گرديد .با گسترده‏تر شدن آتش انقلاب در نقاط مختلف كشور، نهضتي براي فتح تهران توسط مشروطه خواهان ايجاد گرديد و پيروزي آنان را به دنبال آورد. در نبردي كه بين قواي محمدعلي شاه قاجار و آزادي‏خواهان در نزديكي تهران روي داد، قواي دولتي شكست خورده و طرف پيروز در 24 جمادي الثاني 1327 رو به تهران نهاد. اين درگيري‏ها در تهران ادامه يافت و سرانجام تهران به تصرف مشروطه طلبان درآمد. در اين هنگام، محمد علي شاه كه خود را در برابر آزادي خواهان ناتوان ديد در روز 27 جمادي الثاني به سفارت روسيه پناهنده شد و لياخوف روسي نيز خود را به فاتحان تهران تسليم كرد. بعد از ظهر همان روز، در جلسه‏اي فوق‏العاده، محمدعلي شاه، از سلطنت كنار گذاشته شد و فرزند يازده ساله‏ي وي، احمد ميرزا را به عنوان پادشاه معرفي كردند. چون احمد شاه كودك بود، نيابت سلطنت او را به عضدالملك، رييس سالخورده‏ي ايل قاجار سپردند و بدين ترتيب دوره‏ي استبداد صغير كه در حدود سيزده ماه به طول انجاميده بود به پايان رسيد.
دوره ترور يا وحشت در فرانسه آغاز شد . پس از انقلاب فرانسه به دستور روبسپير اين دوره با ترور شخصيت هاي معروف انقلاب شروع گرديد. روبسپير از رهبران انقلاب فرانسه قصد داشت كليه مخالفان خود را از ميان برداشته، قدرت را درفرانسه بدست گيرد . به همين انگيزه عده زيادي از وكلاء ، وزراء ، افسران ، قضاوت و سياستمداران كشور را به زير تيغ گيوتين برد . از جمله كساني كه در اين دوره كشته شدند لاووازيه شيميدان معروف و آندره شينيه شاعر فرانسوي بودند . گفتني است دوره ترور كه در تاريخ فرانسه از آن تحت عنوان دوره وحشت ياد مي شود تا روز 27 ژوئيه 1794 ميلادي به طول انجاميد .
دولت‏هاي ايران و روم از ديرباز بر سر مسائل گوناگون مرزي، فرهنگي و مذهبي با يك‏ديگر به نزاع برمي‏خاستند و پس از هر مصالحه، باز هم جنگي ديگر به راه مي‏انداختند. پنجاه سال پس از صلح ميان دو امپراتوري بزرگ ايران و روم در دهه 60م، به دستور تراژان، امپراتور روم، حمله ارتش اين سرزمين به ارمنستان واقع در شمال غربي ايران آن روز آغاز شد. و بدين ترتيب از دهم ژوئن سال 110م دوران صلح پنجاه ساله ميان دو طرف به پايان رسيد. بهانه اين حمله ظاهراً بر سر انتخاب فرمان‏رواي ارمنستان بود كه خسرو پادشاه وقت سلسله اشكانيان معروف به اشك بيست و چهارم، بدون جلب رضايت دولت روم يكي از شاهزادگان اشكاني را به حكومت آنجا تعيين كرد. در اين ميان، هرچند كه پادشاه اشكاني هدايا و سفرايى را نزد امپراتور وقت روم معروف به تراژان فرستاد كه از وقوع جنگ خودداري كند اما امپراتور روم ضمن رد هدايا و پيشنهادات خسرو، اعلام كرد كه دوستي فرمان‏روايان از كردار معلوم مي‏شود نه از گفتار. با تهاجم لشكريان روم به ارمنستان، سپاه ايران پس از دو سال مقاومت، مجبور به عقب‏نشيني از ارمنستان گرديد. در اين زمان، فرمان‏رواي ارمنستان به تصور اينكه اگر نزد امپراتور روم برود، او از خلع و قتل وي صرف نظر خواهد كرد. از اين رو، نامه‏هايى مبني بر تسليم بي‏قيد و شرط براي تراژان فرستاد و خود نيز به اردوي امپراتور روم رفته، تاج خود را به وي اعطا نمود. اما امپراتور روم نه تنها تاج را برنگرداند، بلكه او را از خود راند و دستور قتل وي را صادر كرد. با اين حال، خسرو، پادشاه اشكاني ايران، با برانگيختن طرفداران ايران در ارمنستان، آن منطقه را به ايران ملحق كرد.
لوئيس واز د كاموئنس، شاعر و اديب پرتغالي، در 24 فوريه 1525م در ليسبون پايتخت اين كشور به دنيا آمد.وي به سبب قرار داشتن در خانواده‏اي مرفه، پس از طي تحصيلات خود و بهره بردن از اساتيد برجسته، به دربار پرتغال راه يافت و آشنايى با نايب السلطنه پرتغال در هند باعث كمك او در زمان حضورش در هند گرديد. كاموئنس پس از شركت در جنگي عليه اقوام مراكش از ناحيه چشم راست مجروح شد و نابينا گشت. وي از آن پس سفرهايى به هند و چين نمود و تهيه اثر بزرگ و حماسي خود به نام لوسياد را آغاز كرد. لوسياد به معني پرتغالي‏هاست و در حقيقت به بررسي حماسه بزرگ و سفر اكتشافي و اسكودو گاما، دريانورد هم وطنش اختصاص دارد. كاموئنس در اين اثر كه تكميل آن، سال‏ها به طول انجاميد، اين سفر اكتشافي را با تاريخ پرتغال پيوند زده و از آثار مورخان بهره گرفته است. با اين حال، از آن‏جا كه اثري منظوم است از يك سو زباني آراسته و برجسته و همراه با تبيين فنون حماسي دارد و از سوي ديگر صحنه‏هاي خيال‏انگيز، حكايت‏ها و پندهاي فراوان، همراه با واقعيت گرايى و در عين حال پيشگويى‏هايى درباره فتوحات پرتغال در آسيا و نيز مددگرفتن از قواي طبيعت را دارا مي‏باشد. كتاب كاموئنس در اروپا تاثير فراواني بر جاي نهاد و حتي در قرن بيستم علاوه بر ترجمه‏هاي فراوان آن، مطالعات و تحقيقات زيادي بر روي آن انجام شد. هم‏چنين برخي از اديبان، اين اثر را هم‏رديف با آثار بزرگ و حماسي جهان از قبيل ايلياد و اوديسه هومر و شاهنامه فردوسي دانسته‏اند. او در سال‏هاي پاياني عمر به زادگاهش بازگشت اما در عين تحسين و حمايت پادشاه، زندگي فقيرانه‏اي را سپري كرد. كاموئنس علاوه بر كتاب لوسياد و ساير منظومه‏ها، چند نمايش‏نامه نيز نگاشت كه البته داراي جايگاهي ويژه و برتر در ادبيات پرتغال نيست. با اين حال، برخي از نويسندگان اروپايي، وي را سلطان شاعران ناميده‏اند. لوئيس كاموئنس سرانجام در 26 نوامبر 1580م در 55 سالگي درگذشت.
سياره زحل يا كيوان ششمين سياره از منظومه شمسي است كه فضايى حلقوي آن را احاطه كرده است. گاليلو گاليله ستاره شناس مشهور قرن هفدهم ايتاليا، در دهم ژوئن 1610م، براي اولين بار با تلسكوپ به مشاهده زحل پرداخت. او حلقه‏هايى را بر دور اين سياره ديد ولي نتوانست بفهمد چه هستند. اما در سال 1659م، يك فيزيك‏دان هلندي به نام كريستين هويگِنْسْ، ماهيت واقعي اين حلقه‏ها را دريافت. نظام حلقه‏اي مشخص كه دور زحل راگرفته مركب از آب يخ زده يا ماده‏اي با پوشش يخي است. حلقه اصلي، 275/000 كيلومتر قطر دارد و ضخامت سراسر آن از 16 تا 24 كيلومتر مي‏باشد. تصويرهاي ابتدايى از حلقه‏هاي زحل حاكي از اين بود كه حلقه‏هاي اصلي شامل هزاران حلقه كوچك جداگانه هستند. ولي اكنون به نظر مي‏رسد كه اين امر عمدتاً به دليل تاثير نور ناشي از تغييرات بازتابندگي است. فضاي بين حلقه داخلي و سياره را كه نسبتاً تيره است، حلقه تار مي‏گويند. سياره زحل به عنوان يكي از زيباترين سيارات، داراي هجده قمر شناخته شده است. زحل با سرعتي در حدود ده كيلومتر در ثانيه، هر ده ساعت و 14 دقيقه يك بار به دور خود و هر 29 سال، يكبار به دور خورشيد مي‏گردد. فاصله زحل از خورشيد بيش از يك ميليارد و چهارصد و شانزده ميليون كيلومتر تخمين زده شده است و با سيارت مشتري و اورانوس همسايه است.
در قرن هجدهم، هلند با استعمار منطقه مالايا، كه اكنون مالزي خوانده مي‏شود، منابع اين كشور به ويژه معادن غني قلع آن را غارت مي‏كرد. با نفوذ تدريجي انگلستان در مالايا و ورود نظاميان انگليسي به اين كشور، هلند مجبور به عقب‏نشيني شد و در سال 1824م از امتيازات خود در مالايا صرف‏نظر كرد، مشروط بر آن كه انگلستان نيز نيروهاي خود را از اندونزي كه براي هلند اهميت زيادي داشت خارج كند. با انجام اين معامله استعماري، انگليس و هلند بدون نگراني از طرف يك‏ديگر، به غارت و چپاول منابع مالزي و اندونزي ادامه دادند. اين دو كشور اسلامي كه در جنوب شرقي آسيا قرار دارند. در نهايت در دهه 1950م به استقلال رسيدند.
از وقايع مهم تاريخ امريكا در نيمه اول قرن نوزدهم، جنگ امريكا و انگليس است كه در دهم ژوئن 1812م روي داد و بيش از دو سال به طول انجاميد. علت بروز جنگ، محاصره دريايى فرانسه از طرف انگلستان و جلوگيري از رفت و آمد كشتي‏هاي امريكايى در آب‏هاي مجاور اروپا بود. اما امريكا براي شروع جنگ دلايل ديگري داشت كه عمده‏ترين آن، كمك‏هاي پنهاني انگليس به سرخ‏پوستان امريكايى براي شورش برضد حكومت مركزي امريكا بود. در ادامه اين جنگ، نيروهاي امريكا در 18 ژوئن سال 1812م به متصرفات انگليس در كانادا حمله‏ور شدند و شهر تورنتو را به آتش كشيدند. پيشروي نيروهاي امريكا در كانادا در اواخر سال 1812م متوقف شد و جنگ فرسايشي بين نيروهاي طرفين ادامه يافت، تا اينكه نيروهاي انگليسي در ماه اوت سال 1814م در سواحل شرقي امريكا پياده شدند و تا واشينگتن، پايتخت اين كشور پيش رفتند. نيروهاي انگليس سپس به تلافي آتش زدن تورنتو از طرف امريكا، واشينگتن را آتش زدند. ولي پيشروي آنها در داخل خاك امريكا در شهر بالتيمور متوقف شد و قواي انگليس تا پايان سال 1814م از سواحل شرقي امريكا بيرون رانده شدند. در نهايت، مذاكرات صلح بين امريكا و انگليس از اواخر سال 1814م در بلژيك آغاز شد و در ماه دسامبر به امضاي قرارداد صلح بين دو كشور انجاميد.
لويى ماري ژولين ويو معروف به پيِر لوتي نويسنده فرانسوي، در 14 ژانويه 1850م به دنيا آمد. وي پس از اتمام تحصيلات مقدماتي و عالي خويش به خدمت نيروي دريايى درآمد و از افسران برجسته ارتش گرديد. لوتي در همين زمان كار ادبي خويش را آغاز كرد و نوشته‏هاي خويش را در سبك امپرسيونيسم انتشار داد. هدف پيروان اين مكتب، رهايى از قواعد دست و پاگير قديم و بيان تاثيرگذاري كلي يك صحنه يا موضوع بدون پرداختن به جزئيات است. پيِر لوتي پس از چندي شهرت قابل ملاحظه‏اي به دست آورد چنان‏كه در سال 1891م به عضويت فرهنگستان فرانسه انتخاب گرديد. وي پس از آن، سفري به خاوردور، اقيانوسيه و خاورميانه انجام داد كه اين سفرها، مايه‏هاي رمان‏هاي بعدي او را فراهم آورد. چنان كه در سفري كه به ايران نمود، كتاب به سوي اصفهان را نگاشت. پيِر لويى داراي قدرت فراوان ذاتي در بازآفريني احساسات و پرداخت صحنه‏هاست. او درعين حالْ نويسنده‏اي است كه تقريباً همواره ذهنيت‏گرا و بي‏اعتنا به مذهب، اخلاق و فلسفه است، ضمن اينكه وي در رمان‏هايش، هم طرح و هم شخصيت‏پردازي را ناديده مي‏گيرد. پيرلوتي شيفته لذت نفساني است و ناپايداري لذت را هم خوب درك مي‏كند. به همين لحاظ، روح اندوه و افسردگي بر آثارش سايه افكنده است. لوتي با نوشتن رمان‏هاي موفقيت‏آميز، مورد تحسين منتقدان بزرگ قرار گرفت و شهرت فراگيري كسب كرد. قسمت عمده آثار لوتي، نوعي زندگي‏نامه شخصي به شمار مي‏آيد، چنانكه از خلال داستان‏هايش مي‏توان به زندگي روحي و فكري و اضطراب‏ها، ملال‏ها، نگراني‏ها و هيجان‏هايش پي برد. لوتي با آنكه مغز فيلسوفانه نداشت، پيوسته از ناچيز بودن بشر در برابر عالم خلقت و ازتاثير نيرومند زمان در وحشت بود. در آثار لوتي جهان‏بيني و قدرت مشاهده دقيق در وصف اقاليم و اشياء ديده مي‏شود كه با شيوه نگارش ساده او هماهنگي خاص دارد. از جمله آثار او مي‏توان به گل‏هاي اندوه، تبعيد شده، عروسي لوتي و در حال احتضار اشاره كرد. پيِر لوتي سرانجام در دهم ژوئن 1923م در 73 سالگي درگذشت.
در ساعت 8/5 بامداد روز پنجم ژوئن 1967م، نيروي هوايى رژيم صهيونيستي در يك عمليات غافل‏گيرانه، با عبور از مرزهاي سه كشور مصر، سوريه و اردن، به مدت دو ساعت، نيروهاي هوايى اين كشورها را به شدت مورد حمله قرار داده و به اين ترتيب سومين جنگ بزرگ رژيم اشغال‏گر قدس و كشورهاي عربي آغاز شد. پس از اين تجاوز، نيروي زميني اسرائيل با بهره‏گيري از سلاح‏هاي پيشرفته و حمايت‏هاي انگليس و امريكا، در مدت شش روز، ارتش‏هاي مصر، سوريه و اردن را شكست داد. جنگ ژوئن 1967 اعراب و اسرائيل را مي‏توان يكي از سريع‏ترين جنگ‏هاي تاريخ به شمار آورد زيرا رژيم صهيونيستي در اين تجاوز، چهار برابر تمام سرزمين‏هاي اشغاليِ تحتِ كنترل خود، شامل سراسر صحراي سينا و هم‏چنين كناره‏هاي شرقي كانال سوئز در مصر و بلندي‏هاي جولان در سوريه را اشغال كرد و پس از جدا كردن غرب رود اردن از كشور اردن و اشغال كامل بيت المقدس، آتش‏بس را پذيرفت. شكست سنگين اعراب در جنگ شش روزه، با همكاري نزديك سرويس‏هاي جاسوسي امريكا و انگليس با سازمان جاسوسي اسرائيل، موساد، ممكن شد. قبل از شروع اين جنگ، جمال عبدالناصر، رئيس جمهور وقت مصر با بستن خليج عقبه بر روي كشتي‏هاي اسرائيلي و نيز انعقاد پيمان اتحاد نظامي با سوريه و اردن، بهانه لازم را براي شروع جنگ به دست اسرائيلي‏ها داد. وي هم‏چنين از نيروهاي ناظر سازمان ملل كه پس از جنگ سوئز در سال 1956م، بين نيروهاي مصري و اسرائيلي در صحراي سينا حائل شده بودند درخواست كرد كه از اين منطقه خارج شوند. از اين‏رو، سران رژيم صهيونيستي، اين اقدامات را به عنوان تدارك آغاز حمله‏اي عليه اسرائيل تعبير نمودند. جنگ شش روزه در نهايت، در دهم ژوئن آن سال پايان يافت و عواقب ناگوار آن براي اعراب، به موقعيت داخلي و خارجي جمال عبدالناصر به عنوان پرچمدار مبارزه با رژيم صهيونيستي، لطمه شديدي وارد ساخت و ناصر با اين‏كه تا زمان مرگ خود در سال 1970م در مقام رياست جمهوري مصر باقي ماند، ديگر موقعيت و اعتبار گذشته خود را باز نيافت.
ژنرال حافظ اسد رئيس جمهور پيشين سوريه در سال 1930م در شهر لاذقيه سوريه به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات متوسطه وارد دانشكده افسري نيروي هوايى سوريه گرديد و در سال 1964م به عنوان خلبان برجسته، مدال لياقت گرفت. اسد از سال 1966م وزارت دفاع و فرماندهي نيروي هوايى سوريه را برعهده گرفت. وي در 13 نوامبر 1970م طي يك كودتا عليه رژيم غيرنظامي حاكم، نخست‏وزير سوريه شد و از مارس 1971م با انتخاب شدن به عنوان رئيس جمهور اين كشور موضع سياسي خود را در سوريه مستحكم‏تر كرد. اسد يك ماه بعد از آن، يعني در آوريل 1971م به دبيركلي حزب بعث سوريه انتخاب شد و پس از جنگ اكتبر 1973م، عنوان فرماندهي كل قوا را نيز به خود اختصاص داد. حافظ اسد در سال 1976م، به دنبال دعوت اتحاديه عرب، دستور اعزام نيروي نظامي 30 هزار نفري حافظ صلح عرب به لبنان را براي فرونشاندن جنگ‏هاي داخلي اين كشور صادر كرد. وي در سال بعد عليه پيمان كمپ ديويد موضع گرفت و روابطش را با قاهره قطع نمود. متعاقب آن، جبهه پايداري عرب را با شركت چند كشور ديگر به وجود آورد. حافظ اسد در سال 1978م به عنوان اولين رئيس جمهور پس از استقلال سوريه توانست دوره هفت ساله حكومت خود را به پايان برساند و مجدداً به رياست جمهوري اين كشور انتخاب شود. او در سال 1978م موفق شد اعضاي يك شبكه براندازي و كودتا را در شهر حلب سوريه شناسايى و دستگير كند و دستور اعدام تمام آنان را صادر كرد. با آغاز جنگ تحميلي رژيم بعث عراق عليه جمهوري اسلامي ايران، حافظ اسد حمله عراق به ايران را محكوم نمود و روابط سياسي خود را با بغداد قطع كرد. وي هم‏چنين در سال 1981م، دستور بسته شدن لوله نفت صادراتي عراق را در خاك سوريه صادر نمود. حافظ اسد با وجود آن كه به دليل مواضع سياسي خود، اغلب با همسايگانش در خاورميانه روابط صميمي نداشت، اما توانست ثبات سياسي و آرامش سوريه را در دو دهه آخر قرن بيستم حفظ كند. وي در امور اقتصادي معتقد به اقتصاد مختلط بود و ضمن تشويق بخش خصوصي، از سرمايه‏گذاي خارجي نيز حمايت مي‏كرد. از سوي ديگر در زمان حافظ اسد روابط تجاري سوريه با شوروي و بلوك شرق در حالي اوج مي‏گرفت كه روابط اقتصادي با كشورهاي اروپاي غربي نيز جايگاه مهمي در اقتصاد اين كشور عربي داشت. حافظ اسد سرانجام پس از سي سال زمام‏داري، در دهم ژوئن سال 2000م در 70 سالگي درگذشت و پس از وي، پسرش بشّار اسد به رياست جمهوري سوريه انتخاب شد.
كشور جمهوري پرتغال با 92/135 كيلومتر مربع مساحت در جنوب غربي اروپا، در كنار اقيانوس اطلس و در همسايگي اسپانيا واقع شده است. جمعيت آن در حدود 10 ميليون نفر كه ازنژاد سفيد بوده و كاتوليك مذهب مي‏باشند. زبان رسمي، پرتغالي و پايتخت آن شهر ليسبون است. واحد پول اين كشور "اسكودو" بود كه بعد از رايج شدن پول واحد اروپايى، يورو، جاي‏گزين آن گرديد. اين منطقه از قديم الايام مسكوني بود و بخشي از آن از قرن هشتم ميلادي تا قرن 16 در اختيار مسلمانان بود. از قرن هفدهم، اين كشور به عنوان يك قدرت برتر دريايى به رقابت با انگستان و هلند پرداخت. از اوائل قرن نوزدهم اين قدرت به ضعف گراييد. حكومت پرتغال تا قبل از 1910 به صورت پادشاهي اداره مي‏شد ولي در اين سال بر اثر فشار انقلابيون و مبارزه آنان، امانوئل دوم، پادشاه پرتغال استعفا داده و حكومت جمهوري بر روي كار آمد. نظام حكومتي پرتغال، جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون گزاري است. باتوجه به صفر بودن رشد جمعيت در اين كشور پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت آن تا سال 2025م تغيير نخواهد كرد. دهم ژوئن، سال‏روز مرگ دكاموئش شاعر پرتغالي كه در سال 1580م درگذشت، به عنوان روز ملي اين كشور برگزيده شده است.
با تأسيس سازمان ملل متحد، حفاظت از ميراث‏هاي فرهنگي بشري به عهده يونسكو يا سازمان تربيتي، علمي و فرهنگي ملل متحد واگذار شد. از سال 1964م با تأسيس شوراي جهاني صنايع دستي به عنوان يكي از ارگان‏هاي وابسته به يونسكو، صنايع دستي و سنتي در قالب هنر و صنعت به عنوان بخشي از زندگي فرهنگي و حيات اقتصادي ملل، مورد توجه قرار گرفت. تشويق، كمك و راهنمايي صنعت گران دستي و بالا بردن سطح اطلاعات تخصصي و حرفه‏اي آن‏ها، حفظ و تقويت صنايع دستي و تجلي آن به عنوان ركن عمده‏اي از حيات فرهنگي ملت‏ها و نيز ايجاد همبستگي ميان صنعت‏گران سراسر جهان از جمله اهداف اصلي شوراي جهاني صنايع دستي است. در حال حاضر در اين شورا بيش از 90 كشور عضويت دارند و دبيرخانه آن نيز در آمستردام هلند قرار دارد. مهم‏ترين نتيجه‏اي كه از تلاش‏هاي جهاني صنايع دستي حاصل شده است، جلب توجه ملت‏ها به اهميت فوق‏العاده صنايع‏دستي در زندگي فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي ملت‏ها مي‏باشد. هم‏چنين از طرف اين شورا، روز دهم ژوئن (برابر با 20 خرداد) به عنوان روز جهاني صنايع دستي تعيين شده است.
/ن