پيامبراکرم (ص) و جهاني بودن اسلام

شهر مكه در ظلمت و تاريكي فرورفته بود، اثري از حيات و فعاليت به چشم نمي خورد، تنها ماه بود كه مطابق معمول آرام آرام از پشت كوههاي سياه چرده ي اطراف بالا آمده و شعاع كمرنگ و لطيف خود را بر روي خانه هاي ساده و خالي از تجمل پهن مي كرد. كم كم شب گذشت، و نسيم لذت بخش و مطبوعي سرزمين تفتيده اي حجاز را فرا گرفت، و آنرا براي مدتي كوتاهي آمادة استراحت ساخت، ستارگان هم در اين هنگام به اين بزم بي ريا رونق و صفا بخشيده و به روي ساكنين شهر مكه لبخند مي زدند، اكنون سحر است و مرغان سحر خيز و شب زنده دار، با لحني روح افزا،در آن هوائي بهشتي نغمه سرداده و گويا با معشوق راز و نياز مي كند. و مكه در سپيده ي سحر به سر مي برد و سكوت ابهام آميز به شهر حكومت دارد و همه در خواب هستند، فقط آمنه بيدار بود و دردي را كه در انتظارش بود احساس كرد ... و چند بانوي ناشناس و نوراني را در اطاق خويش ديد، و متحير بود كه ايشان كيانند و چگونه از درب بسته داخل شده اند؟
طولي نكشيد كه پيشواي كون و مكان در سپيده دم سحرگاه 17 ربيع پا به جهان گشود و چشمان بشريت را روشن نمود، كه با قدم مبارك و نوراني اش بشر را از دنياي تاريك و ظلماني رهائي بخشيد.
بلي: محمد، در زماني آمد كه فساد، تباهي، ظلم و بيدادگري از درو ديوار آن مي باريد و چنگال زور مندان بيدادگر حلقوم مستضعفان مظلوم را مي فشرد، در دنياي كه جهل و فساد اخلاق، خيانت و ظلم و استبداد شعله ور بود، و برگهاي زندگي بشر به زردي گرائيده و از آن اميدي ثمر نبود، و فروغ هدايت خاموش شده و مردم سير قهقرائي داشتند، و خداوند با فرستادن محمد، بزرگترين رحمت، نعمت و موهبتش را براي انسانها و جامعه ي بشري در تمام اعصار و قرون ارزاني داشت. «و ماارسلناك الارحمة للعالمين»(1) ما تو را جز براي رحمت جهانيان نفرستاديم. و اين پيامبر بود: كه مردم را از جهل و ناداني نجات داده و به سوي هدايت و سعادت رهنمون نمود؛ زيرا آئيني را نشر وابلاغ كرد كه سبب نجات همگان شده، و باعث گرديد كه مردمان متحجر، بت پرست و تهي از تفكر و تدبر به تمدن و انقلاب فكري برسند؛ و چون خود رحمت براي همه ي عالميان هست از اين رو آئين و ديني را كه آورد نيز جهاني و براي تمام بشر خواهند بود.
ديني كه چراغ و راهنمايش پيامبر وامامان معصوم باشد مي تواند تمام دنيا را به سيطرة خود در آورد، به طوريكه پيامبر(ص) مي فرمايند: «الاسلام يعلو و لا يعلي عليه»(2) اسلام آئين و ديني است كه از همه اديان برتري داشته به نحوي كه تمام اديان ديگر در برابر او پوچ و بي اساس خواهند بود؛ و ديني است كه مي تواند به صورت زنده و جاويد تمام عالميان را در هر زمان و مكان فراگيرد.
زيرا مبلغ آن، بهترين، نجيب ترين و پاك ترين انسان است كه براي مردم باعث كرامت، شادماني، اتحاد، عزت و افتخار گرديده است، و باعث شده است كه اسلام به عنوان دين مودت و محبت قلوب تمام بشريت را به تسخير در آورد. و بنيانگذار اين دين انسان بزرگ و درستكاري است كه توانست در جهاني ظلماني و تاريك، دين و آئين خود را به جهانيان و نمروديان زمان و فرازمان خود بشناساند.
اورسولي است كه خداوند منان و متعال آنرا براي تمام جهان و بشريت فرستاد چنانكه خداوند رحمان خطاب به بندة محبوب و عزيزش مي فرمايند: « قل يا ايها الناس اني رسول الله اليكم جميعا» (3) و يا در جاي ديگر مي فرمايند: « و ما ارسلناك الا كافة للناس»(4) تو را جز به سوي همه ي مردم نفرستاديم .
اين آيات گواه و شاهد است بر اينكه مبلغ اسلام، جهاني است. لذا دين، آئين و مذهبي كه مبلغش جهاني و براي تمام اعصار و قرون باشد خودش نيز جهاني فرازماني و فرامكاني خواهند بود؛ به طوريكه بشر و انسان اگر به آن متصل گردد مي تواند نجات دهندة خود در دنيا و آخرت باشند. آري پيامبرو دين اسلام جهاني است و بر تمام اعصار و قرون سيطره دارد زيرا متن و محتوائي دعوت او كتاب جاويد، استوار، محكم و ثابت است كه مي تواند در تمام ابعاد از زندگي، بشر را به عزت و افتخاربرساند و باعث گردد كه دين اسلام و پيروان او در جهان حكومت نمايند زيرا قرآن خانه اي است كه اركانش هميشه باقي و برقرار بوده و از بين نمي رود؛ بلكه در همه مكانها و زمانها زنده و جاويد بوده و مي تواند جهان بشري را از خرافات و فسادهاي اخلاقي پاكسازي كرده و به ثواب برساند؛
زيرا قرآن كه به عنوان ستون هاي محكم و ثابت آئين حق قرارگرفته و منحصر به يك جامعه، قشر و نژاد نيست بلكه همه اقوام و بشريت را شامل مي شوند به طوريكه مي فرمايند: «لا نذركم به و من بلغ»(5) در اين آيه تمام كساني كه اين سخن به آنها مي رسد مورد خطاب قرار گرفته و رسالت جهاني پيامبر، عمومي بودن قرآن و آئين اسلام را مي رساند كه اسلام و قرآن مختص به نژاد عرب و يازمان و منطقه خاصي نيست بلكه همگاني و جهاني است و همه كساني كه در جامعه بشريت وجود دارد و يا بوجود مي آيند شامل مي شود. و يا در جائي ديگر مي فرمايند:« تبارك الذي نزل الفرقان علي عبده ليكون للعالمين نذيرا»(6) جاويد و پر بركت است خداوند ي كه قرآن را بر بنده اش نازل كرد تا همه جهانيان را انذار كند.
بلي وقتي محتواي آئين و مذهب، جهاني و تمام بشريت را مورد انذار و تبشير قرار داد خود آئين نيز جهاني خواهند بود و باعث خواهند گرديد كه كل جهان و بشريت از عقيده هاي پوچ پاكسازي و به آئين حق بپيوندند؛
چرا پيروز نباشد؛ در حاليكه دين اسلام آئين محبت، اخوت، اتحاد، صميميت و برادري است، ديني است كه هر جامعه و بشر را مي تواند به قله هاي رفيع از علم، صنعت و تكنولوژي برساند؛ زيرا اسلام مانند چشمة زلالي است كه تشنگان حقيقت را سيراب مي نمايد. خداوند اسلام را چراغي قرار داده است كه شعله هاي آن برافروخته شده و همه كس مي تواند از آن فيض ببرند؛ و چشمه ي است كه آب آن فوران مي كند. و اگر امروز اختراع، قوة تفكر و تدبر در دنيا رو به پيشرفت و تعالي است، زير بناي آن پيامبر اسلام، ائمه معصومين و امام صادق(ع) بوده است زيرا آنچه كه اين روزها فن آوري هاي جديد را بوجود مي آورد سر منشأ اش دانشگاهي است بنام دانشگاه امام صادق(ع) كه در آن دانشگاه پايه هاي تمام علوم پايه ريزي شده و به جهانيان توسط فرهيختگان رسانده شده است.
بايد هم عالم گير باشد. زيرا آئيني است كه قوانين، پيوندها، حلقه ها و پايه هايش زوال پذير نيست بلكه هر روز به عظمت و شكوه اش افزوده مي شود؛ و چيزي تازه اي در جامعه بشري بوجود مي آورد؛ و اگر امروز جامعه بشري سيري صعودي و پيشرفت دارند به خاطر نعمت و موهبت وجود پيامبر و آئين او است، كه به عنوان منار هدايت، رهبري جامعه را در پيش گرفته و جامعه را به ترقي و تكامل رهنمون مي نمايد.
زيرا اگر جامعه امروزي غرب به انواع و اقسام از وسايل علمي مي رسند و راه صعود و ترقي را مي پيمايند به خاطر وجود بركت پيامبر و محتواي آئين او است كه خداوند منان آنرا در سالهاي خيلي قبل توسط پيامبر خود به مردم ارزاني داشته است. و اگر وجود محبت آميز پيامبر و امامان معصوم نبود جامعه بشري نمي توانست خود را از حالت صبوعيت و درندگي خارج نمايند؛ بلكه خداوند بود كه توسط عزيز ترين انسانها قوة فكر و تدبر بشريت را باز كرده و آئين و محتواي پيشرفت آنها را فراهم نموده اما آنچه كه قابل تأسف و درد است اين است كه بشريت كنوني چگونه با رحمة للعالمين خود برخورد مي نمايند؛ و چگونه به خودشان اجازه مي دهند كه به چراغ راهنما و ولي نعمت خود اهانت نمايند؛ و آن كه از طرف خداوند براي نجات آنها فرستاده شده و آنها را به معنويت و هدايت رهبري و راهنمائي كرده است، و راههاي رسيدن به انواع و اقسام از علم و تكنولوژي را نشان داده است برخورد نمايند؛ و به فرزندان آن حضرت هتاكي كرده و مورد اهانت قرار بدهند، بلكه بالا تر از اين مسئله آنهائيكه خويش را پيرو و مطيع پيامبر و آئين او مي دانند، و در دنيا داد از اسلام مي زنند و وجود پيامبر و خاندان او باعث بركت، نعمت و موهبت براي آنها شده و باعث شده است كه بزرگترين منابع طبيعي در اختيار آنان قرار بگيرد، مي بينم كه نه تنها از اسلام و پيامبر دفاع نمي كنند بلكه اجازه مي دهند كه توسط خودشان به مقدسات و آئين شان توهين شده و آنهائي كه باعث اهانت شده كمك اقتصادي نمايند. اسلام و آئين او جهاني است كه تمام افراد بشر را چه موجود و چه در آينده بوجودمي آيند شامل مي شود؛ چنانكه دنياي غرب با استفاده از محتوا و متون اسلام در پيشرفت و ترقي خود استفاده كرده اند و از آموزه هاي دين و آئين پيامبر بهره برده اند و خودشان را در جهان به عنوان سردمدار و ديكتاتور معرفي مي كنند؛ اما دنياي اسلام با توجه به منابع غني كه دارند نمي توانند از آن استفاده كرده و حتي به وحدت و تعامل برسند چه اينكه در اهانت از مقدسات شان دفاع نمايند. و اگر امروز جهان غرب در حال پيشرفت است مرهون پيامبر اسلام و آئين او است كه به خوبي از آن استفاده و پيشرفت مي نمايند.
با توجه به اينكه پيامبر، قرآن و آئين اسلام جهاني است و پيامبر عظيم الشأن توانست آنرا در دنياي جهل، فساد و بدبختي با صبر، شكيبائي، مدارا و با روش متين و اخلاق نيكو براي آن عصر و عصر حاضر به جهانيان معرفي نمايند، به طوريكه قلمرو هاي زيادي را تحت شعاع خود قرار داده است؛ و در عصر حاضر مناطق وسيع از شرق،غرب، شمال و جنوب در قلمرو اسلام قرار گرفته، و هم اكنون بيش از40 كشور اسلامي با جمعيتي حدود يك ميلياردو پانصد ميليون نفر زير پرجم اسلام قرار دارند به اميد اينكه روز منجي عالم بشريت، برطرف كننده غم ها، غصه هاو جانشين خداوند، مهدي موعود قائم آل محمد ظهور كرده و دين اسلام را گسترش و عالم گير نمايند.

پي نوشت ها :

1- انبياء / 107
2- حلي_ابن ادريس_السرائر_ج/1_ص/476
3- اعراف / 157
4- سباء / 28
5- انعام / 19
6- فرقان / 1

منبع:www.payambarazam.ir
/ن