کارشناسان می گویند در سال گذشته ده ها میلیون گوشی هوشمند در سراسر دنیا به فروش رفته است. این خبر خوبی برای فروشندگان این گونه وسایل محسوب می شود. با این حال باید دید، چند نفر به طور قطع می دانند که اصلاً گوشی هوشمند چیست ؟ آیا صرفاً دستگاه پر زرق و برقی است که به شما اجازه می دهد بتوانید توسط آن قطعات کوتاه فیلم را تماشا کنید؟ یا اصلاً یک ابزار کاری و تجاری است؟ به نظر شما چیزی است که بتوان با گذاشتن آن روی میز مذاکره، همکاران و طرف های مذاکره را تحت تأثیر قرار داد؟ از نظر شما آیا BlackBerry را می توان یک گوشی هوشمند به حساب آورد؟ و از همه مهم تر، داشتن یکی از این دستگاه ها چه معنی و مفهومی برای شما دارد؟گوشی ها دارند هوشمندتر می شوند و با گذشت زمان، تمام گوشی ها به سطحی از کاربردهای پیشرفته خواهند رسید که با نمونه های هوشمند امروزی برابری خواهند کرد.
بنا به گفته یک تحلیلگر مرکز تحقیقاتی گارتنر، مشخصات یک گوشی موبایل هوشمند عبارت است از: صفحه نمایش بزرگ، قابلیت کار با اطلاعات، ابزاری دستی برای ارائه کارایی های کامل یک تلفن، و در عین حال قابلیت های یک PDA را نیز داشته باشد.
اغلب ناظران صنعتی و تولیدکنندگان با این تعریف تقریباً ساده این تحلیلگر موافقند، اما از نظر طراحان این گوشی ها، شکی نیست که قابلیت کار با برنامه های کاربردی، به طور قطع یکی از ویژگی ها و خصوصیات اصلی این دستگاه ها به شمار می رود.
جیسون لانگریج، مدیر تجارت موبایل مایکروسافت در انگلستان، در این باره می گوید: از نظر ما گوشی هوشمند ترکیبی از دستگاه های سنتیِ ارتباطی با برنامه های کاربردی و اطلاعات پیشرفته است.
در یک تعریف ساده تر، یک گوشی پیشرفته امکان دسترسی شما به ایمیل هایتان را مقدور می سازد، اما یک گوشی هوشمند می تواند ایمیل ها و تقویم قرارها را با پی سی هماهنگ سازد. به هرحال ارائه یک تعریف کامل و جامع از گوشی هوشمند بسیار فراتر از تعاریفی است که ویژگی هایی مانند قابلیت اجرای برنامه های کاربردی را دربر می گیرد. این تعریف در بطن خود گوشی نهفته است.
گوشی های هوشمند در حقیقت بیشتر، خصوصیات پی سی ها را دارند تا گوشی موبایل. خصیصه اصلی یک گوشی هوشمند از نظر عامه مردم این است که قابل برنامه ریزی باشد. تحلیلگر دیگری از Ovum وجه تمایز یک گوشی هوشمند را در دارا بودن سیستم عامل باز و قابلیت نصب و لغو آزادانه برنامه های کاربردی می داند.
شاید بتوان مناسب ترین تعریف گوشی هوشمند را از قول یکی از متخصصان IT این گونه بیان نمود: من وقتی یک گوشی را می بینم، می توانم هوشمند بودن آن را تشخیص بدهم. گوشی هوشمند دستگاهی است که مدیران از کارکنان فنی خود می خواهند آن را برایشان تنظیم نمایند و مدیر مربوطه در حال بازگشت به خانه و روی صندلی عقب تاکسی، اطلاعات حساس شرکت را مرور می کند. برخلاف دیگر گوشی های موبایل، گوشی های هوشمند می توانند هدف انواع ویروس ها و بدافزارها قرار گیرند. مسلماً اکثر ویروس ها و کرم ها به طور معقولانه ای با هدف فعال شدن، با ملایمت از کاربران درخواست می کنند عمل خاصی را انجام دهند.
امنیت به طور حتم یکی از مشخصه های تلفن هوشمند است. نیک ایوانز، یکی از اعضای سیلیکون دات کام و مدیر بخش تأمین بودجه تجهیزات کلیدی، می گوید: گوشی هوشمند یک کابوس برای مدیریت، پشتیبانی و امنیت است. داشتن این گوشی به معنی صرف هزینه بیشتر برای ارسال پیام های چندرسانه ای و استفاده از امکانات نسل سوم (۳G)، از دست دادن زمان و اتلاف وقت به منظور هماهنگ نمودن اطلاعات گوشی با لپ تاپ و پذیرش ریسک امنیتی با به همراه داشتن کل بانک اطلاعات شرکت در یک ابزار زیبا و جذاب است که همیشه احتمال سرقت آن وجود دارد.
مارک ادواردز، مدیر ارشد بخش مدیریت ابزار شرکت mFormation ، عقیده دارد: وقتی ابزار پیشرفته ای مانند یک گوشی هوشمند دارید، باید اطمینان داشته باشید که کسی به اطلاعات آن دسترسی پیدا نخواهد کرد. وقتی مردم از نرم افزارهای پیچیده تر و پیشرفته تر استفاده می کنند، ما با درخواست های امنیتی ببیشتری روبه رو خواهیم بود.
به هرحال بحث در این مورد که تلفن های هوشمند شامل چه چیزهایی است یا چه چیزهایی را در برنمی گیرد، مسلماً یک بحث زودگذر خواهد بود. گوشی ها هر روز در حال هوشمندتر شدنند و با گذشت زمان، تمام گوشی ها به سطحی از کاربردهای پیشرفته خواهند رسید که با نمونه های هوشمند امروزی برابری خواهند کرد.
مثال واضح این مسئله مربوط به سال ۲۰۰۰ است. یعنی زمانی که سیستم عامل سیمبیان طفلی نورسیده بود و ایده ویندوز موبایل هم هنوز به ذهن برنامه نویسان مایکروسافت خطور نکرده بود. لفظ « هوشمند » برای اولین گوشی سیمبیان یعنی Ericsson R۳۸۰ به کار برده شد که امکاناتی همچون ایمیل، تقویم قابل برنامه ریزی و وب ( البته به شکل WAP) را عرضه نمود. این گوشی حتی از لحاظ نظری قابلیت هماهنگی با ایمیل شما را نیز داشت. البته این کار را به این شکل آسان که امروزه صورت می پذیرد، انجام نمی داد.
اینک و از آن زمان تا به امروز، یک دور کامل طی شده است. آخرین مدل گوشی سونی اریکسون تمام ویژگی هایی که یک گوشی هوشمند باید داشته باشد را دارد. مشخصاتی که همانند تمام گوشی های مجهز هم خانواده خود، هنوز خواهان کافی پیدا نکرده است. این شرکت ژاپنی- سوئدی در حال تبدیل عنوان به است. با این حساب زمانی که تولیدکنندگان در حال دورشدن از مفاهیم اولیه هستند، چگونه می توان از کاربران توقع داشت بدانند وسیله ای که در جیب دارند چیست؟
دیوید وود، یکی از مهندسان نوکیا، یعنی بزرگ ترین شرکت فروشنده سیستم عامل تلفن های هوشمند (سیمبیان) می گوید: گوشی های هوشمند دو تفاوت اساسی با گوشی های معمولی دارند: اول، چگونگی ساخت و دوم، کاری که انجام می دهند. چگونگی ساخت به این معنی است که در ساخت این گوشی ها از سیستم های باز استفاده می شود (سیستم باز یا Open System به گونه ای طراحی گفته می شود که ضمن قبول دسته ای از استانداردهای عام و مورد قبول، قابلیت کار با هر نرم افزار و سخت افزاری را داشته باشد).
استفاده از این نوع سیستم ها به منظور بهره بردن از مهارت، نیرو و ابداعات شرکت های مختلف در دامنه وسیعی از صنایع متفاوت است و نتیجه این امر، توسعه ساختاری گوشی های موبایل از طریق اصلاح سریع و بهبود دائمی خواهد بود. این نظر آقای وود، علاوه بر مشخص کردن دو راه برای تشخیص گوشی های هوشمند، به دو گروه اصلی که اغلب نیاز دارند تا این تعریف انجام گیرد نیز اشاره دارد؛ صنعت و کاربران.
برای صنعت و سازندگان گوشی های هوشمند، همه چیز در نرم افزار خلاصه می شود. گوشی های هوشمند، یک سیستم عامل چندوظیفه ای (Multitasking) و قابل برنامه ریزی دارند که کاربران را قادر می سازد خود را با قابلیت ها و امکانات گوشی خود هماهنگ کنند. از طرف دیگر برای کاربران مسئله هنوز همان قابلیت ها و امکانات است؛ با این تفاوت که آنان به این مسئله از جنبه دیگری نگاه می کنند.
از نگاه کاربران ، گوشی تلفن وسیله ای است که به آن ها امکان کار و دسترسی به جدیدترین برنامه های تجاری، ایمیل بی سیم، اتوماسیون تجاری و مدیریت توزیع شبکه ای را می دهد و در عین حال این توانایی را ایجاد می کند تا نتایج را با نرم افزاری در دفتر شرکت خود به اشتراک بگذارند و هماهنگ سازند. بنابراین تعریفی که کاربران خواهند داشت، وابسته به عملکرد تولیدکنندگان گوشی های هوشمند است و نتیجه این خواهد بود که این تعاریف پیوسته با عرضه آخرین برنامه های کاربردی، جدیدترین سیستم عامل ها و پیشرفته ترین قابلیت ها و امکانات تغییر می یابند.
در انتها اگر فکر می کنید که صاحب یک گوشی هوشمند هستید، احتمالاً همین طور هم هست، ولی اگر فکر می کنید همین گوشی طی دو سال آینده همچنان هوشمند نامیده خواهد شد، به طور حتم در اشتباهید.

منبع:سیلیکون دات کام