7 مرداد 1389 / 17 شعبان 1431 / 29 جولای 2010

حجت الاسلام كامياب نماينده منتخب مردم مشهد در مجلس شوراي اسلامب توسط منافقين كوردل به شهادت رسيد . حجت الاسلام رضا كامياب از روحانيون مبا رز و پر تلاش معاصر فعاليت مبارزاتي خود را از هنگام تحصيل علوم اسلامي آغاز كرد و در جريان انقلاب اسلامي از هيچ كوششي دريغ نورزيد . پس ا زپيروزي انقلاب اسلامي نيز در نهادهاي مختلف به فعاليت پرداخت و عاقبت يك هفته پس از انتخابات وي به نمايندگي مجلس توسط منافقين خيانتكاربه شهادت رسيد .
علي بني پور بسيجي مخلص خبر گزاري جمهوري اسلامي ايران به شهادت و مرغ جانش به ملكوت اعلي پر كشيد . وي مسئول دفتر سازمان خبر گزاري جمهوري ااسلامي در ياسوج بود و با اينكه در محروم ترين نقاط كشور كار مي‏كرد هيچگاه از جنگ و جبهه دور نماند و در طول جنگ تحميلي تا آخرين لحظات زندگي پر افتخارش ،در اكثرعمليات جنگي شركت جست و عاقبت در چنين روزي شربت شهادت نوشيد و به ديدار حق شتافت .
نام شیخ بهلول این مجاهد راه حق و حقیقت در تاریخ معاصر ایران با قیام خوش و آزادی خواهانه قیام مسجد گوهرشاد علیه واقعه کشف حجاب قرین شده به طوری که با صحبت از یکی به ناگزیر باید از دومی نیز سخن به میان آورد. اکنون پس از هفتاد سال هنوز صدای این عالم ربانی در شبستان مسجد گوهرشاد طنین انداز است و خشت خشت آن بر شجاعت و ظلم ستیزی وی گواه است. شیخ محمدتقی بهلول گنابادی فرزند نظام الدین در سال 1297 شمسی در روستای بیلندگناباد چشم به جهان گشود. در کودکی به مکتب پدر رفت و به فراگیری قرآن کریم همت گمارد و در سن هشت سالگی موفق به حفظ کل قران گردید و سپس به تحصیل در رشته علوم قدیحه پرداخت و دوره سطح مراکز تحصیلاتش از قبیل: شرح لمحه، مطول تفتازانی، حاشیه را نزد پدر فرا گرفت. وی در سالهای پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در خراسان به سر می برد و به وعظ هدایت و راهنمای مشغول بود. این عارف ربانی علاوه بر تسلط بر ادبیات عرب از ذوق سرودن اشعار نغز و طنز نیز برخوردار بود. بیش از 200 هزار بیت شعر سروده بود و 50 هزار بیت شعر از دیگر شاعران از برداشت. این مجاهد فی سبیل الله حتی در روزهای آخر عمر نیز دست از تلاش و کوشش برنداشت و همواره با وجود کهولت سن به ورزشهایی چون شنا، کوهنوری، پیاده روی های زیاد می پرداخت. شیخ بهلول در روزهای آخر عمر در بیمارستان خاتم الانبیاء بستری شد و بالاخره در روز یکشنبه 7 مرداد 1384 پس از 105 سال عمر با برکت چشم از جهان فرو بست و رخ در نقاب خاک کشید. یاد و خاطره اش گرامی و راهش پررهرو باد.
يكي از اقدامات دولت صمصام السلطنه صدر اعظم احمدشاه، لغو كاپيتولاسيوني بود كه در نتيجه قراردادهاي بين ايران و روسيه تزاري پديد آمده بود. اين اقدام جسورانه، در پي انقلاب كبير روسيه و خلاص شدن ايران از شر دولت تزاري روس صورت گرفت. بايد متوجه بود كه لغو قراردادهاي دو جانبه به خواست يك طرف صورت نمي‏بندد و اقدام يك جانبه صمصام‏السلطنه، بيشتر متكي بر تظاهر و مردم‏فريبي بود تا براساس حقوق بين‏الملل و منطق سياسي.
اقليت مجلس شوراي ملي به دليل سوء سياست داخلي و خارجي رضاخان و قيام بر ضد قانون اساسي و حكومت مشروطه و توهين به مجلس و... او را استيضاح كردند و قرار شد تا در 7 مرداد 1303ش، رضاخان به مجلس برود و توضيح دهد. او كه از اين امر بسيار مي‏ترسيد تمام كوشش خود را به كار برد تا از استيضاح رهايي يابد. سرانجام با تهديد و تطميع نمايندگان، جلسه مجلس را برهم زد. بعضي نمايندگانِ مخالف را به حبس كشيد و بعضي ديگر را به وسيله مزدورانش مضروب ساخت. سرانجام در جلسه 17 مرداد، تيمورتاش عنوان كرد كه مجلس از سردار سپه حمايت مي‏كند و در يك قيام و قعود، رضاخان، از مجلس راي اعتماد گرفت و استيضاح، كارگر نيافتاد.
پس از آن‏كه مجلس شوراي اسلامي به دليل همسويي و همكاري بني صدر رييس جمهور وقت، با گروهك منافقين، دامن زدن به تشنجات و درگيري‏ها در كشور، كوتاهي در دفاع از مرزهاي ايران در دوران جنگ و عدم ممانعت از تجاوز ارتش بعث عراق به مرزهاي كشور، راي به عدم كفايت سياسي وي داد و حضرت امام خميني(ره) نيز، او را از رياست جمهوري عزل كردند، او به يك زندگي مخفي روي آورد و همواره توسط نامه و نوار، مردم را به شورش و آشوب دعوت مي‏كرد. اما زندگي مخفي او چندان به طول نيانجاميد و با مشت محكمي كه مردم با شركت در انتخابات رياست جمهوري و انتخاب شهيد رجايي به اين سمت، بر دهانش كوبيدند، با حالت سرخوردگي و ذلّت تمام، همراه با مسعود رجوي سركرده منافقين و با چهره و لباس زنانه از كشور فرار كرد. او با يك هواپيماي بويينگ 707 ربوده شده، به طور غير مجاز به سوي قبرس پرواز كرد و پيش از آن كه هواپيماهاي شكاري نيروي هوايي جمهوري اسلامي ايران كه در تعقيب هواپيماي ربوده شده بودند به اين هواپيما برسند، از مرز ايران خارج شد. همچنين پس از آن‏كه وي در پاريس مستقر شد، مقامات فرانسه به تقاضاي ايران براي استرداد بني‏صدر ترتيب اثر ندادند و او در آن جا با همكاري رجوي، تشكيلاتي بانام "شوراي مقاومت" براي مبارزه با جمهوري اسلامي و سران آن تشكيل داد. عمر اين شورا چندان نپاييد و به زودي متلاشي گرديد.
دشمن بعث پس از شكست تلخ در خرمشهر، مهران را تخليه كرد و با موضع‏گيري در ارتفاعات حساس اطراف تسلط خود را بر مهران حفظ نمود. با اين اقدام، ارتش عراق قادر بود با كمترين نيرو به منطقه تسلط داشته باشد و تعدادي از نيروهايش را در جبهه‏هاي ديگر به كار گيرد. از اين‏رو، عمليات متوسط والفجر 3 در تاريخ 7 مرداد 1362 با رمز مبارك يا فاطمة الزَّهرا(سلام الله عليها) در جبهه مياني مهران در منطقه‏اي به وسعت 100 كيلومتر مربع، با همكاري ارتش و سپاه در دو مرحله صورت گرفت و تا 20 مرداد ادامه يافت. اهداف اين عمليات، تصرف و تامين برخي از ارتفاعات منطقه، شكستن محاصره مهران و انهدام نيروهاي دشمن، ايجاد سهولت در برقراري ارتباط بين مهران و شهرهاي همجوار، ايجاد خط پدافندي جديد و راندن دشمن به پشت مهران بود. نتايج عمليات متوسط والفجر 3: تلفات نيروي انساني: 500 نفر اسير، 8000 نفر كشته و زخمي؛ تجهيزات و امكانات: تانك و نفربر: 165 دستگاه انهدامي و 3 دستگاه اغتنامي، هواپيما: 1 فروند انهدامي، هلي‏كوپتر: 3 فروند انهدامي، خمپاره‏انداز: 16 قبضه انهدامي و 31 قبضه اغتنامي، خودرو: 33 دستگاه انهدامي و 15 دستگاه اغتنامي، دستگاه مهندسي: ده‏ها دستگاه انهدامي و 5 دستگاه اغتنامي.
هادي اسلامي در سال 1318 در محله پامنار تهران به دنيا آمد و فعاليت هنري خود را از دوره دبيرستان شروع كرد. سپس در دانشكده تئاتر به تحصيل پرداخت و با مدرك فوق‏ديپلمِ اين رشته، در سال 1342 فارغ‏التحصيل شد. در همان سال با بازي در نمايشنامه روسري قرمز به جرگه هنرمندان حرفه‏اي تئاتر پيوست و در سال 1346 با اجراي نمايشنامه زير گذر لوطي صالح به عنوان نويسنده و كارگردان هم مطرح شد. او در سال‏هاي پس از انقلاب اسلامي به سينما پيوست و در فيلم‏هايي چون: دست شيطان، اتوبوس، آوار، سرب، مستأجر، طعمه و... به ايفاي نقش پرداخت. هادي اسلامي در طرح ارزشيابي هنرمندان به كسب درجه دكتراي تئاتر نائل گرديد. او در چهارمين جشنواره بين‏المللي فيلم فجر در سال 1364 در تهران، برنده جايزه بهترين بازيگر مرد براي فيلم اتوبوس شد. وي در هفتم مرداد ماه 1372 در تهران درگذشت.
تيمور گوركاني در سال 736 ق در نزديك سمرقند به دنيا آمد. در ابتدا، به خدمت يكي از امراي ماوراءالنهر درآمد و درجات ترقي را پيمود. او پس از چندين بار لشكركشي به خوارزم، آن شهر را تصرف كرد و به تعدي به سرزمين‏هاي مجاور پرداخت. تيمور در دوران حكومت چهل ساله‏ي خود بارها به شهرها و مناطق گوناگون حمله برد و صدها هزار نفر را از دم تيغ گذراند. يورش‏هاي سه،پنج و هفت ساله‏ي او باعث ويراني قسمت عمده‏ي شهرهاي آن دوران گرديد. وي در آخرين مرحله قصد تصرف چين را در سر مي‏پروراند كه اجل، مهلت كشتار دوباره به او نداد و جانش را گرفت. كشور او از ديوار چين تا درياي مديترانه امتداد داشت ولي جانشينان تيمور اين اراضي را بين خود تقسيم كردند و امپراطوري او، متلاشي شد.
آيت‏اللَّه شيخ حسنعلي اصفهاني معروف به نخودكي فرزند ملاعلي اكبر در نيمه‏ي ذي‏قعده سال 1279 قمري در اصفهان ديده به جهان گشود و از كودكي تلاش و جدّيت وافر در تزكيه نفس، تهجّد و عبادت داشت. وي با مراقبت حاج محمدصادق فولادي تحصيلات مقدماتي را در اصفهان فرا گرفت. آن گاه ازمحضر آخوند ملامحمد كاشي، جهانگيرخان و حاج سيد سينا بهره‏ها گرفت. سپس به نجف اشرف عزيمت نمود و از محضر بزرگاني چون سيدمحمد فشاركي، سيد مرتضي كشميري و ملااسماعيل قره‏باغي تلمذ نمود. آيت‏اللَّه نخودكي اصفهاني پس از مراجعت از نجف اشرف در مشهد مقدس اقامت گزيد و از محضر فرزانگان اين ديار نيز بهره‏مند گشت. او علاوه برتدريس و تحقيق و عبادت بسيار، به مستمندان و نيازمندان توجه ويژه‏اي داشت. آيت اللَّه نخودكي سرانجام در 17 شعبان 1361 قمري وفات يافت و در جنب ايوان عباسي (مقابل صحن ايوان طلا) در حرم حضرت رضا(ع) مدفون گرديد.
آخوند ملاعلي همداني، در سال 1313 ق در يكي از روستاهاي همدان به دنيا آمد. مقداري از دروس خود را در همدان خواند و سپس چند سالي در تهران ادامه‏ي تحصيل داد. وي در سال 1340 ق به قم رفت و از درس ميرزا جواد ملكي تبريزي و آيت اللَّه حائري استفاده برد. آخوند ملاعلي همداني در سال 1350 ق حسب امر آيت‏اللَّه حائري يزدي در همدان مقيم شد و حوزه‏ي علميه‏ي همدان را تاسيس كرد. از وي تاليفات متعددي به جا مانده است. اين عالم رباني سرانجام در 85 سالگي در همدان دار فاني را وداع گفت و در همان شهر به خاك سپرده شد.
شارل دهم در سال 1824م پس از لويى هجدهم، پادشاه فرانسه شد و كوشيد تا حكومت مطلقه سلطنتي را باز گرداند. اين اقدام خشم بسياري از مردم را برانگيخت و موجب گرديد تا سلطنت طلبان در سال 1827م اكثريت خود در مجلس را از دست بدهند. از طرف ديگر نارضايتي كارگران پاريس روز افزون مي‏گرديد. اين امر موجب قيام مردم گشت و منجر به انقلاب ژوئيه و خلع شارل دهم از سلطنت در سال 1830 شد. قيام سه روزه مردم پاريس، در 29 ژوئيه 1830م به پيروزي انجاميد و در 2 اوت همان سال، شارل دهم پس از شش سال سلطنت استعفا داد و 6 سال بعد از آن هم درگذشت. عدم متانت از خصايص اخلاقي شارل دهم بود. تصويب هتك حرمت مقدسات، قانون ضد آزادي مطبوعاتي و نفوذ دادن انجمن كاتوليكان و مواردي از اين قبيل از علل قيام مردمي عليه شارل دهم مي‏باشند. هم‏چنين اشغال الجزاير و معاهده سه جانبه با روس و انگليس عليه عثماني از اقدامات دوره سلطنت شارل دهم بود.
داگْ هامِرْ شولْدْ، دومين دبيركل سازمان ملل متحد در 29 ژوئيه سال 1905م در سوئد به دنيا آمد. وي پس از پايان تحصيلات خود به تدريس اقتصاد در دانشگاه استكهلم سوئد پرداخت و در سال 1951م معاون وزارت امورخارجه سوئد گرديد. هامر شولد در آوريل 1953م نامزد دبير كلي سازمان ملل متحد شد و به عنوان دومين دبيركل اين سازمان، راي اكثريت را به دست آورد. وي مجدداً در 1957م به اين سمت برگزيده شد. هامر شولد يكي از معدود دبيران كل سازمان ملل بود كه به حقوق كشورهاي جهان سوم توجه خاصي نشان داد. هامر شولد در ايفاي وظايفش خالي از هرگونه محافظه كاري بود. وي در حالي كه مي‏كوشيد در محدوده اختيارات اعطايى منشور ملل متحد و قطعنامه مربوطه انجام وظيفه كند، ولي هيچ وقت ابتكار عمل شخصي را در حل معضلات بين‏المللي از دست نمي‏داد. تمام تلاش او آن بود تا در حالي كه دوام و ثبات سازمان ملل را حفظ مي‏كند، به گونه‏اي انعطاف‏پذيري در آن آورد تا سازمان بتواند به آساني به مشكلات غيرقابل پيش‏بيني پاسخ دهد. او در ماجراي بحران كانال سوئز در سال 1956 از مصر دفاع كرد و براي حل و فصل حوادث كشور افريقايى كنگو همت گماشت. هامر شولْدْ به درخواست پاتْريس لومومْبا، نخست‏وزير كنگو، هزاران نيروي حافظ صلح سازمان ملل را براي پايان دادن به فعاليت‏هاي گروه‏هاي شورشي كنگو، روانه اين كشور ساخت و سپس براي ميانجي‏گري بيشتر در منازعات كنگو در تابستان سال 1960م عازم اين كشور شد. اما در روز 17 سپتامبر آن سال، هواپيماي هامر شولد در آسمان كنگو هدف آتشبار ضدهوايى گروه‏هاي شورشي اين كشور به رهبري موسي چومبه قرار گرفت و سرنگون گرديد كه به كشته شدن هامر شولد و كليه همراهان انجاميد. او پيش از مرگ به سبب فعاليت‏هاي صلح‏دوستانه‏اش در ماجراي كنگو، موفق به دريافت جايزه صلح نوبل شده بود. پس از هامر شولد، اوتانْتْ به دبيركلي سازمان ملل منصوب گرديد.
ژاپن طي سال‏هاي 1941 تا 1942م توانست كشورهاي تايلند، مالزي، سنگاپور، فيليپين، اندونزي و ميانمار را كه تحت الحمايه انگليس، فرانسه و هلند بودند، تصرف كند. در اين راستا و در جريان جنگ دوم جهاني، در روز 29 ژوئيه 1941م دولت ژاپن به عنوان متحد آلمانِ نازي، سربازانِ خود را براي تصرف كشورهاي هند و چين، در سواحل جنوبي اين منطقه پياده كرد. اما با ورود امريكا به عرصه جنگ جهاني دوم و سازماندهي قواي متفقين، ژاپن به تدريج از كشورهاي تحت اشغالش عقب رانده شد و حتي برخي از جزاير خود را از دست داد. سرانجام ژاپن، به دنبال بمباران هسته‏اي شهرهاي هيروشيما و ناكازاكي توسط امريكا، تسليم متفقين شد و جنگ جهاني دوم پايان يافت.
بعد از جنگ جهاني دوم، كشورهاي پيروز، براي بررسي نحوه تقسيم غنائم و نيز تعيين تكليف كشورهاي اشغال شده و اخذ تصميم پيرامون نحوه دريافت غرامت‏هاي جنگي و... جلسات متعددي برگزار نمودند. يكي از اين جلسات با عنوان كنفرانس صلح پاريس در 29 ژوئيه 1946م در كاخ لوكزامبورگ پاريس آغاز به كار نمود و با حضور نمايندگان 21 كشور متفقين رسميت يافت. دستور جلسه، تصويب پيش‏نويس قراردادهاي صلح با ايتاليا، روماني، مجارستان، بلغارستان و فنلاند بود. اين قراردادها توسط شوراي وزراي خارجه امريكا، انگلستان، شوروي و فرانسه تهيه شده بود. كنفرانس صلح پاريس دو ماه و نيم به طول انجاميد و خودخواهي‏ها و سهام‏طلبي‏هاي بعضي از كشورهاي حاضر در آن باعث شد تا اين جلسات بيشتر به بحث و مشاجره و نسبت‏هاي توهين‏آميز و نيز كنايات و دشنام در لفافه سخن بگذرد. با اين حال كنفرانس پاريس با بستن قرارداد صلح با كشورهاي دول محور موافقت نمود و در مسئله غرامات نيز توافقاتي صورت گرفت. كنفرانس صلح پاريس در نهايتْ در 15 اكتبر 1946م خاتمه يافت.
آژانس بين‏المللي انرژي هسته‏اي فعاليت خود را در 29 ژوئيه 1957م با عضويت هشتاد كشور آغاز كرد. اين آژانس كه از مؤسسات تخصصي سازمان ملل به شمار مي‏رود، وظيفه دارد در مورد روش‏هاي بهتر و امن‏ترِ استفاده از انرژي هسته‏اي در مصارف صلح جويانه تحقيق و مطالعه نموده و با در اختيار گذاردن تجارب خود، كشورهاي در حال توسعه را در راه استفاده‏هاي صنعتي صلح‏جويانه از انرژي هسته‏اي، از جمله توليد نيروي برق هسته‏اي، ياري نمايد. اين سازمان پس از امضاي قرارداد منع گسترش سلاح‏هاي هسته‏اي در سال 1968م، علاوه بر وظايف قبلي خود، به صورت بازوي اجرايى سازمان ملل متحد براي جلوگيري از توليد و پخش سلاح‏هاي هسته‏اي در كشورهاي امضا كننده اين قرارداد درآمد. سازمان بين‏المللي انرژي هسته‏اي، به موجب اين قرارداد، حق بازرسي از تاسيسات هسته‏اي كشورهاي عضو را دارد. آژانس هم‏چنين وظيفه دارد با نظارت خود، از تبديل زباله‏هاي نيروگاه‏هاي هسته‏اي و استفاده از آن‏ها در صنايع نظامي جلوگيري نمايد. تاسال 2002م، تعداد 131 كشور از جمله ايران، عضو اين آژانس بوده‏اند. مقر آژانس بين‏المللي انرژي هسته‏اي در شهر وين پايتخت اتريش واقع است. هرچند آژانس بين‏المللي انرژي هسته‏اي وظيفه دارد از توليد، گسترش و پخش سلاح‏هاي هسته‏اي در كشورهاي عضو جلوگيري كند، با اين حال در بسياري از موارد، اسير دسيسه‏بازي‏ها و زورگويى‏هاي دولت‏هاي قدرت‏مند از قبيل امريكا شده و تحت فشار آن از وظيفه اصلي خود دور افتاده است. به عنوان مثال با وجودي كه جمهوري اسلامي ايران، ضمن عضويت در آژانس و رعايت اصول آن، به دليل ساخت نيروگاه هسته‏اي تحت فشار آژانس قرار مي‏گيرد، رژيم صهيونيستي با عدم پذيرش عضويت در آژانس، به توليد و انباشت سلاح‏هاي هسته‏اي اقدام مي‏كند و با حمايت امريكا، بيشتر ازقبل به اين روند ادامه مي‏دهد.
برونو كرايْسْكي، سياست‏مدار برجسته اتريشي در 11 ژانويه 1911م، در يك خانواده يهودي در ويِن پايتخت اتريش به دنيا آمد. وي در 15 سالگي به حزب جوانان سيوسياليست پيوست و با آغاز جنگ جهاني دوم با پناهنده شدن به سوئد، به شغل خبرنگاري پرداخت. كرايسكي در چهل سالگي وارد كابينه شد و در سال 1955م به عنوان وزير مشاور در مذاكرات استقلال اتريش، شركت جست. وي شهرت سياسي خود را از اوايل 1960م به عنوان وزير امور خارجه اتريش كسب كرد و در سال 1970م به صدر اعظمي اين كشور دست يافت. كرايسكي هم‏چنين در انتخابات سال 1975 و 1980م نيز بر رقباي خود پيشي گرفت و سمت صدر اعظمي را براي خود حفظ كرد. وي به سراسر جهان سفر نمود تا ويِن را به عنوان يك مركز بين‏المللي براي سازمان ملل و محلي براي زمام‏داران جهاني توسعه دهد. كرايسكي در اوايل 1970م در امور خاورميانه فعاليت داشت و سه هيأت حقيقت‏ياب بين‏المللي را كه در صدد حل و فصل مسالمت‏آميز مناقشه اعراب و اسرائيل بودند، رهبري كرد. كرايسكي پيشتاز تشنج‏زدايى در اروپا بود. او اولين رهبر غربي بود كه ياسر عرفات، رهبر ساف را در سال 1980م به حضور پذيرفت و به سازمان آزادي‏بخش فلسطين، وضعيت نيمه ديپلماتيك اعطا نمود. همدردي كرايسكي با فلسطيني‏ها و انتقادات وي از سياست‏هاي رژيم صهيونيستي، روابط اتريش را با اين رژيم تيره كرد اما در اوايل 1983م، كرايسكي ابتكار اتريش در تلاش براي مبادله زندانيان رژيم صهيونيستي و ساف را آغاز نمود. وي هم‏چنين در حمايت از هم‏زيستي شرق و غرب، رئيس جمهور وقت امريكا را به سبب اِعمال مجازات‏هاي اقتصادي عليه شوروي سابق و لهستان مورد حمله قرار داد. برونو كرايسكي در ماه‏هاي آخر عمر خود از بيماري قلبي رنج مي‏برد تا اينكه سرانجام در بيست و نهم ژوئيه 1990م در هفتاد و نه سالگي درگذشت.
ليتواني تا قبل از جنگ جهاني دوم به صورت يك كشور مستقل اداره مي‏شد. اما با آغاز جنگ جهاني دوم و حمله ارتش آلمان نازي به شوروي، نظاميان ارتش سرخ به مقابله با آلمان برخاسته و آن‏ها را عقب راندند. در حين اين پيشروي، نيروهاي شوروي نواحي وسيعي از كشور روماني را اشغال كردند. هم‏چنين كشورهاي مستقل استوني، لتوني و ليتواني به تصرف شوروي درآمدند و به جمهوري شوروي سوسياليستي ملحق شدند. سرانجام با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي در اوايل دهه 1990 ميلادي اين كشورها به استقلال رسيده و حكومت مستقلي را تأسيس كردند. ليتواني در شرق اروپا و در همسايگي لهستان، روسيه سفيد و لتوني واقع شده است. (ر.ك؛ 16 فوريه)
/ن