10 مرداد 1389 / 20 شعبان 1431 / 1 آگوست 2010

دولت عثماني در آغاز مشروطيت و زماني كه دولت ايران درگير مسائل داخلي و مبارزه با آزادي خواهان و مشروطه‏طلبان بود، با فرصت‏طلبي، چند منطقه از نواحي مرزي ايران را مورد تجاوز قرار داد و برخي مناطق را به اشغال خود درآورد. در اين ميان، بر اثر اعتراض شديد روسيه و انگلستان، عثماني مجبور به تخليه آن نواحي گرديد، اما با حملات ديگر، آن مناطق را دوباره تصرف كرد. اين بار نيز بر اثر اعتراض روسيه و انگلستان، نيروهاي عثماني عقب‏نشيني كردند. اعتراض اين دو دولت به خاطر ايران دوستي و يا رعايت حقوق بين‏الملل نبود بلكه آنان درصدد بودند تا ايران و منافع آن را خود به تنهايي به يغما ببرند و مزاحمي نداشته باشند. چنان كه در اين مسير قراردادهاي استعماري فراواني عليه ايران امضا كردند. به طوري كه ايران را به سه منطقه نفوذ روس و انگليس و بي‏طرف تقسيم كرده و به طور ثابت در كشور حضور نظامي داشتند.
عمليات نصر 6 در تاريخ دهم مرداد 1366 ش با رمز مبارك يا اباعبداللَّه الحسين(علیه السلام) ، به منظور پاسخگويي به شرارت‏هاي آمريكا درخليج فارس و همسويي با آمادگي مدافعان خليج فارس و با هدف انهدام نيروهاي دشمن و بيرون راندن بقاياي آنها از منطقه عملياتي ميمك، توسط رزمندگان نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران اجرا شد. نيروي زميني، در مرحله پاياني پاكسازي غرب كشور از وجود نيروهاي بعثي، با عبور از ميدان‏هاي مين، تله‏هاي انفجاري و...، ارتفاعات بسيار حساس ميمك رامورد تهاجم خود قرار داده و آن ارتفاعات را به تصرف خود درآوردند. در اين عمليات 2 فروند هواپيما، 17 دستگاه تانك و نفربر، 6 فروند هلي‏كوپتر و صدها دستگاه خودرو دشمن منهدم و 2500 نفر كشته و 120 نفر از قواي بعث به اسارت گرفته شدند. در اين ميان موقعيت رزمندگان اسلام، پس از دفع پاتك‏هاي دشمن كه چند روز به طول مي‏انجامد، با مقاومت تمام، حفظ و تثبيت مي‏شود و اين عمليات با دستاورد مطلوب خود، پاسخ مناسبي بر جنايت‏هاي استكبار و سرسپردگان آنها مي‏گردد.
اولين خط كشتيراني ايران در درياي خزر با حضور وزراي راه و ترابري، اقتصاد و دارايي، جهاد سازندگي و برخي مسؤولان محلي در دهم مرداد ماه 1368 ش آغاز به كار كرد. با ايجاد اين خط كشتيراني در آب‏هاي خزر، قدرت صادرات و واردات كالا از طريق اين آبراه مهم افزايش چشمگيري يافت. با شروع به كار اين خط، جمهوري اسلامي ايران، مبادي ورودي خود را گسترش داد و با اين خط، مسير صادرات به اروپا در حدود چهارهزار كيلومتر كوتاه شد. همچنين فعال شدن اين خط، در ترانزيت كالا تأثير به سزايي بر جاي نهاد.
از زندگاني ابوالفرج محمدبن اسحاق بغدادي معروف به ابن‏نديم، اطلاعات چنداني در دست نيست. او همانند پدرش شغل وَرّاقي داشت و كارش نسخه‏نويسي از كتب و فروش آنها بود. آشنايى او با كتاب‏هاي گوناگون، انگيزه‏اي براي نوشتن كتاب "الفهرست" را در او ايجاد كرد. ابن نديم در كتابش همه‏ي علوم رايجِ عصر خود را كه موجب شكوفايى تمدن اسلامي گرديده معرفي كرده و سپس به شرح زندگاني دانشمندان مشهور در آن علوم پرداخته است. ابن نديم در اين كتاب همچنين اخبار كتاب و رسالاتي را كه دانشمندان درباره‏ي اين علوم نگاشته‏اند برشمرده و شرح حال كاملي درباره‏ي نويسندگان آنها، آورده است. اين مجموعه شامل شرح حال همه‏ي عالمان، فقيهان، اديبان و ديگر دانشمندان اسلامي از گذشته تا روزگار ابن نديم مي‏باشد. او همچنين از تحقيق درباره‏ي اديان و مذاهب معروف زمان خود نيز غافل نبود و در اين زمينه هم، مطالبي گردآوري كرده است.
شيخ محمدرضا نجفي مشهور به حاج آقا رضا مسجدشاهي و صاحب وِقايه، در شهر مقدس نجف به دنيا آمد. پس از رسيدن به مقام عالي علم و اجتهاد و تبحر در فنون شعر و ادب و كسب اجازه‏هاي روايى و اجتهاد به اصفهان مهاجرت كرد و به ترويج دين و تدريس و اقامه‏ي جماعت و ارشاد پرداخت و تدريس را حتي در دوره‏ي اختناق رضاخاني، دور از چشم ماموران، در خانه‏اش ادامه داد. در سال 1344 قمري بنا به دعوت آيت‏اللَّه شيخ عبدالكريم حائري جهت تقويت حوزه‏ي علميه‏ي قم و تدريس در آن حوزه، به قم عزيمت كرد و شاگردان بزرگي تربيت نمود. از اين عالم بزرگ 34 كتاب و رساله در فقه و اصول بر جاي مانده است.
آيت‏اللَّه سيدمحمد شيرازي معروف به سلطان الواعظين فرزند حاج سيدعلي اكبر اشرفُ الواعظين در ذيقعده‏ي سال 1314 ق در تهران متولد گرديد. وي پس از فراگيري تحصيلات متوسطه، در خدمت پدر به كرمانشاه رفت و از طريق وعظ و خطابه، به نشر حقايق اسلام و مكتب جعفري پرداخت. سلطان الواعظين براي تكميل علم و كمال خويش، مسافرت‏هاي بسياري به سرزمين‏هاي اسلاميِ عراق، سوريه، فلسطين، اردن، مصر و هندوستان داشته و با طوايف بسياري از يهود، مسيحيت، اهل سُنّت و بَرَهْمنيان و... مناظره داشته است. مناظره‏ي معروف سلطان الواعظين شيرازي با دو عالم بزرگ اهل سنت در پيشاور پاكستان به مدت ده شب و هر شب متجاوز از هشت ساعت، توجه‏ي همگان را به خود معطوف داشت. از آثار گرانبهاي اين عالم و انديشمند مسلمان مي‏توان به كتب شب‏هاي پيشاور، صد مقاله‏ي سلطاني و گروه رستگاران اشاره كرد. سلطان الواعظين در شعبان سال 1391 ق برابر با مهر 1350 ش در 77 سالگي در تهران وفات يافت و پس از تشييعي با شكوه، در مقبره‏ي ابوحسين در شهر قم به خاك سپرده شد.
”هانري دوناوار“ معروف به هانري دوبوربون سلطنت خود را در فرانسه آغاز كرد. بدين ترتيب حكمراني دوره سوم پادشاهان خاندان بوربون در فرانسه آغاز شد.هانري دوناوار پس از به قدرت رسيدن با عنوان هانري چهارم بر مسند قدرت نشست و مدت بيست و يك سال بر سر قدرت باقي ماند.
استقلال كشور سوئيس به رسميت شناخته شد .اين كشور در چنگهاي سي ساله اروپا كه از سال 1618 تا 1648 ميلادي بطول انجاميد.بيطرفي خودرا حفظ كرد.از اين رو درپيمان ؟كه در پايان جنگهاي سي ساله منعقد شد،استقلال سوئيس به رسميت شناخته شد كشور سوئيس به صورت كنفدراسيون اداره ميشود.اين كشور با آلمان,فرانسه,ايتاليا,اتريش و ليختن اشتاين هم مرز است.
ملكه ماري آنتوانت همسر لويى شانزدهم پادشاه فرانسه و دختر ملكه اتريش در اولين روز اوت 1755 متولد گرديد و پس از گذراندن دوران كودكي، بنابر مصالح سياسي، قبل از آنكه به پانزده سالگي برسد، به عقد لويى شانزدهم كه ولي‏عهد فرانسه بود، درآمد. در واقع اين ازدواج، ضمانتي براي حفظ اتحاد ميان اتريش و فرانسه به حساب مي‏آمد. ملكه ماري آنتوانت در يكي از حساس‏ترين لحظات تاريخ فرانسه، به عنوان بانوي نخست در اين كشور حضور داشت. در زماني كه فرياد اعتراض و غوغاي انقلاب، سراسر فرانسه را در برگرفته بود و تا ديوار كاخ‏هاي سلطنتي نيز پيش آمده بود، ملكه آنتوانت و ساير درباريان، بدون اعتنا و حتي بدون اطلاع از اوضاع اجتماعي و مشكلات مردم، به خوش‏گذراني‏هاي زودگذر، ول‏خرجي‏هاي افراطي و توجه به زيورها و تجملات مشغول بودند. در حقيقت، دوري از جامعه و قرار داشتن در حصار دربار و غوطه‏ور بودن در زندگي مادي، آنچنان لويى شانزدهم و ملكه جوانش را فراگرفته بود كه دنياي ساختگي در اطراف خود را مطابق با واقعيات مي‏دانستند. در مورد نقش ملكه آنتوانت در ايجاد انقلاب فرانسه نيز مطالبي گفته شده است. اثر تلقينات ملكه و اطرافيان وي در محدود ساختن اختيارات مجلسِ فرانسه، بركناري وزير دارايى فرانسه كه برنامه‏هاي اصلاحي وي منافع اكثريت جامعه را دربرمي‏گرفت و مخالفت با شكل‏گيري مجلس مؤسسان به جاي مجلس طبقات سه گانه، از آن جمله است. اوج‏گيري انقلاب فرانسه، باعث شد تا لويى شانزدهم و ملكه آنتوانت در شب بيستم ژوئن 1791م با لباس مبدل و به وسيله يك كالسكه بزرگ از پاريس خارج شوند. اما پس از شناسايى توسط انقلابيون، به پاريس باز گردانده شدند و اين بار تحت الحفظ در كاخ سلطنتي زنداني گرديدند. كمتر از يك سال بعد، در آوريل 1792م مجلس فرانسه به اتريش اعلام جنگ داد اما شكست‏هاي اوليه فرانسه باعث بروز شايعاتي شد كه براساس آن، ملكه آنتوانت نقشه‏هاي جنگي را در اختيار اتريش قرار داده است. اين وضعيت، اضمحلال رژيم سلطنتي را تسريع بخشيد و كنوانسيون (مجلس) فرانسه در 21 سپتامبر 1792م الغاء رژيم سلطنتي و استقرار نظام جمهوري را تصويب نمود. اين مجلس هم‏چنين وجود لويى و ملكه را خطري براي جمهوري قلمداد نمود و به اعدام آنها رأي داد. به اين ترتيب لويى شانزدهم در 21 ژانويه 1793م در 39 سالگي اعدام گرديد و ملكه آنتوانت كه تا چندي قبل از آن، به عالم فخر مي‏فروخت و جلال و جبروت وي چشم‏ها را خيره مي‏كرد، به جرم مشاركت در جنايات همسرش لويى شانزدهم، ترغيب وي به كشتار مردم، حيف و ميل اموال عمومي، سوء استفاده از موقعيت، مكاتبه با دشمنان انقلاب فرانسه، توطئه عليه كشور و شدت عمل در برابر انقلابيون، به اعدام محكوم گرديد. ماري آنتوانت سرانجام در شانزدهم اكتبر 1893م در 38 سالگي براي اعدام به گيوتين سپرده شد.
هِرْمان مِلْويل، اديب معروف امريكايى در اول اوت 1819م از پدري انگليسي و مادري هلندي در نيويورك امريكا به دنيا آمد. ورشكستگي و مرگ پدر و عطوفت مبالغه‏آميز مادر موجب شد كه ملويل سراسر عمر را در كشمكش‏هاي روحي - احساسي به سر بَرَد و اين مسائل در آثارش انعكاس يابد. هرمان از نوجواني داراي شوق حادثه‏جويى گرديد و در نوزده سالگي به عنوان يك ملوان ساده، كار بر روي كشتي را آغاز كرد. اما زندگي دشوار در بندر، رفتار خشونت‏آميز فرماندهان و سختگيري همكارانش، اولين سرخوردگي‏ها را در او پديد آورد. وي در طي سفرهاي بعد تصميم گرفت تا ماجراهاي مسير را يادداشت كند كه اين امر به نگارش دو كتاب خاطرات انجاميد. وي در اين كتاب‏ها، خاطره‏هاي دل انگيزي مطرح مي‏نمايد و شوق خود را به افق‏هاي دور دست و شكوه و جلال بكر و وحشيانه طبيعت نمودار مي‏سازد؛ شكوهي كه حتي از قلمرو افسانه نيز پا فراتر گذارده و به فضاي نامتناهي رسيده است. اين دو كتاب، پيروزي و موفقيت زيادي به دست آوردند و ملويل با خلق داستان‏هاي مربوط به ديار دور دست و بيگانه، مبتكر شيوه ادبي و هنرمندانه‏اي گشت كه بعدها نويسندگان نام آوري از آن تاثير پذيرفتند. وي در سال 1849م كتاب مارْدي را به صورت هجوي نيش‏دار از زندگي اقتصادي جامعه غرب و مذهبِ آميخته با سالوس و ريا نگاشت كه جنبه كنايه‏اي كتاب درباره مردم پرمدعاي نيويوركْ، مورد پسند خوانندگان قرار نگرفت. ملويل چندي بعد، شاه‏كار خود، موبي ديك را نگاشت كه تمثيل و نشانه‏اي است از مردي عصيان‏زده در برابر قدرت شرّ و مصمم به خلع سلاح كردن اين قدرت و غلبه بر آن. ارزش اين كتاب به سبب قصه مرموز و پيچيده و دشوار به صورت معماهاي هيجان‏زده، بسيار دير شناخته شد و اظهارنظرهاي انتقادي و ترجمه‏هاي فراواني از آن صورت گرفت. ملويل در سال 1876م داستان بزرگ فلسفي و منظوم خود را به نام كِلْرِل منتشر كرد. كِلْرِل شامل رؤياهاي مبهم از آشتي با عالم خلقت مي‏باشد كه هنوز هم نامفهوم و تاريك مانده است. هرمان ملويل سرانجام در 28 سپتامبر 1891م در 72 سالگي درگذشت. ملويل امروزه به عنوان يكي از بزرگان ادب امريكا شناخته مي‏شود، در حالي كه به علت ابهام و جنبه‏هاي تمثيلي و اشاره‏اي آثارش، در زمان حيات ناشناخته باقي ماند.
شارْلْ پيِر بودْلِر، شاعر معروف فرانسوي در 28 اوت 1821م در پاريس به دنيا آمد. پدرش نقاش و هنردوست بود و ذوق هنري را از كودكي در پسر ايجاد كرد. شارل پيِر در كودكي پدر را از دست داد و با ازدواج مجدد مادر، طبعي ناسازگار و عاصي و هيجان زياده از حد كه گاه به مرز ديوانگي مي‏رسيد، در بودلر ايجاد شد. بودلر در جواني وارد دانشكده حقوق گرديد و پس از آشنايى با عالم شعر و ادب، ذوق و استعداد هنري خود را پرورش داد. وي در سال 1840م ديوان خود را منتشر كرد اما به اتهام ضد اخلاقي بودن اشعارش مورد تعقيب قرار گرفت. بودلر در سال‏هاي پاياني عمر، اسير طلبكاران شد و در نهايت پس از دوره بيماري و فلج، سرانجام در اول اوت 1867م در 46 سالگي درگذشت. سراسر زندگي بودلر با عصيان نسبت به قراردادهاي جامعه همراه بود. از اوان جواني تمايلات شديد و سركوفته‏اي داشت كه او را به قدرت جهاني شر، معتقد ساخته بود. در نظر او، نيروي شر چون سرنوشتي تغييرناپذير بر بشر حكم‏فرمايى مي‏كند و در قلب آدمي دوزخي جاي مي‏دهد كه او را به راه بدي مي‏كشاند. اين تقدير غم‏انگيز بر سراسر زندگي و اشعار بودلر سايه‏اي اهريمني افكنده است. بودلر جنبشي تازه در عالم شعر پديد آورد و به آن زيبايى خاصي بخشيد در حالي كه به كلي با زيبايى‏هاي گذشته، تفاوت داشت. او ميان رنگ و بو و صدا ارتباطي پنهاني دريافته بود، پيوسته در جستجوي موسيقي كلام بود كه با قدرت ابداع و نيروي بيان توانست به آن دست يابد. بودلر در يك جمله و گاه در يك كلمه، دنيايى از شور و هيجان و آرزو و اشتياق به خواننده القا مي‏كند. بودلر از شاعراني است كه با گذشت زمان، افتخار و شهرتي بيش از آنچه در دوران زندگي داشته‏اند به دست آورده‏اند. به طوري كه مي‏توان گفت وي به قرن بيستم بيشتر از قرن نوزدهم تعلق دارد و حتي برخي بر اين عقيده‏اند كه مهم‏ترين شاعر قرن خود به شمار مي‏آيد. نهضت سمبوليسم و نمادگرايىْ از بودلر سرچشمه گرفت و هر روز نفوذش در فرانسه و خارج از آن گسترش يافت بي‏آنكه ذره‏اي از آن كاسته شود. حيات كوتاه بودلر سراسر با رنج و تلخي و بدبيني آميخته بود و او براي فرار از حقايق تلخ زندگي به دامان مواد مخدر پناه برد. از بودلر آثار متعددي برجاي مانده كه ديوان گل‏هاي رنج، عصيان مرگ، بهشت‏هاي مصنوعي و شعرهاي كوتاه منثور از جمله مهم‏ترين آنهاست.
دو روز پس از حمله اتريش به صربستان و آغاز جنگ جهاني اول در 28 ژوئيه 1914م، دولت روسيه اعلام داشت كه از استقلال و تماميت ارضي صربستان در مقابل اتريش حمايت خواهد كرد. از اين رو، در 31 ژوئيه همين سال، كشور روسيه و اتريش، هر دو اعلام بسيج عمومي كردند. روز بعد در اول اوت 1914م، آلمان كه مترصّد فرصتي براي آغاز جنگ با روسيه و توسعه قلمرو امپراتوري خود به طرف شرق بود به روسيه اعلان جنگ داد و قريب چهار ميليون سرباز را براي جنگ بسيج كرد. اين جنگ چهار سال به طول انجاميد و 16 كشور جهان، بيش از 65 ميليون نفر را بسيج كرده بودند. تلفات اين جنگ بيش از 8 ميليون كشته و ميليون‏ها زخمي برآورد گرديد. در جنگ جهاني اول، سراسر اروپا و بخش‏هايى از جهان عرصه زد و خورد نظامي بود. اگر چه اين جنگ نشانگر روحيه قدرت و تجاوزگري استعمارگران غربي بود و ليكن نتيجه تاسف‏بار آن بيش از همه دامنگير ملل مسلمان گرديد زيرا در جريان اين جنگ خانمان‏سوز، قدرتهاي استعماري و حيله‏گر غربي، بزرگترين قدرت اسلامي جهان يعني امپراتوري عظيم 600 ساله عثماني را كه تا آن زمان در برابر هدفهاي شيطاني و تجاوزگرانه آنان به خوبي مقاومت مي‏كرد با توسل به حيله‏هاي مختلف تجزيه كرده و جهان اسلام را دچار خلأ قدرت سياسي نمودند.
اوج‏گيري شخصيت جمال عبدالناصر رئيس جمهور مصر در جهان عرب به عنوان يك شخصيت ضداستعماري و فراخواني وي مبني بر اتحاد كشورهاي عربي، در گام نخست به تأسيس جمهوري واحدي متشكل از مصر و سوريه و يمن انجاميد. با توجه به حضور انگلستان در منطقه و خطري كه از يك‏پارچگي جهان عرب و امت اسلامي عليه انگلستان به چشم مي‏خورْد، اين دولت استعماري درصدد برآمد تا در مقابل تصميم عملي شده جمال عبدالناصر، دست به اقدامي مشابه بزند. در اين ميان، حاكميت خاندان هاشمي بر دو كشور عراق و اردن و تسليم هر دو در مقابل سياست‏هاي انگلستان باعث شد تا پيماني تحت عنوان اتحاد هاشمي ميان دو رژيم سلطنتي عراق و اردن به امضا برسد. فعاليت‏هاي انگليس سرانجام در 11 فوريه 1958م به نتيجه رسيد و براساس توافقنامه تشكيل فدراسيون عربي متشكل از عراق و اردن، مقرر شد دو كشور در عين حفظ موجوديت مستقل خود، از سياست خارجي هماهنگ و توافقات مشترك در امور داخلي پيروي نمايند. عكس‏العمل جمال عبدالناصر در برابر تشكيل اين فدراسيون و فراخواني طرفداران خود در ارتش عراق، به كودتاي نظاميان در سحرگاه 14 ژوئيه 1958م انجاميد. كودتاگران كه به رهبري عبدالكريم قاسم و عبدالسلام عارف دست به اين اقدام زده بودند، از يك طرف رژيم سلطنتي را سرنگون و سران آن را اعدام نمودند و از سوي ديگر حكومت جمهوري در عراق اعلام كردند. چند روز پس از پيروزي و تثبيت حكومتِ كودتايي جديد، در اول اوت 1958م پيمان اتحاد هاشمي يا فدراسيون عربي عراق و اردن كه براي مقابله با اتحاد مصر و سوريه تشكيل شده بود، پس از 6 ماه فعاليتْ منحل اعلام گرديد.
كشور جمهوري خلق بنين با 112/622 كيلومتر مربع وسعت در غرب افريقا در كنار خليج بنين و در همسايگي كشورهاي نيجر، ولتاي عليا، توگو و نيجريه واقع شده است. جمعيت بنين بيش از 6 ميليون نفر است كه اكثراً از نژاد سياه و پيرو آيين مسيحيت و بقيه پيرو باورهاي قبيله‏اي و مذاهب بومي مي‏باشند. پايتخت بنين، پورتونوو و واحد پول آن فرانك سي اف آ مي‏باشد. زبان رسمي در بنين فرانسوي است در حالي كه بيش از 60 لهجه و زبان افريقايي در اين كشور وجود دارد. پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت اين كشور افريقايى تا سال 2025م بيش از 11 ميليون نفر خواهد بود. از شهرهاي مهم بنين، كوتونو، پاراكو و جوگو است. بنين تا سال 1892م مملكتي مستقل بود، اما نفوذ فرانسويان كه از سال 1851 شروع شده بود به اشغال اين سرزمين در سال 1892 منجر شد و در سال 1904 جزء مستعمرات افريقاي غربي فرانسه گرديد. بنين در در 1958م عضو خود مختار جامعه فرانسه شد و در اول اوت سال 1960م استقلال كامل خود را از فرانسه به دست آورد. بنين از آن پس نوع حكومت خود را جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري اعلام نمود.
/ن