11 مرداد 1389 / 21 شعبان 1431 / 2 آگوست 2010

«آيت الله حاج شيخ فضل الله نوري» عالم متعهد و مبارز و مرجع عاليقدر شيعه در ميدان توپخانه تهران بدست عوامل استعمار و استبداد بدار آويخته ، و شهيد شد . ايشان در2ذيحجه 1259قمري در منطقه كجور از توابع نوشهر متولد گرديد و تحصيلات مقدماتي را در زادگاهش تمام كرد و سپس جهت تكميل دوره تحصيلي خود به نجف رفت ، و از محضر استاداني چون ميرزا حسين نوري ، شيخ رافقي ؛ و عالم جليل القدرآيت الله ميرزاي شيرازي كسب فيض كرد و بردانش خويش بيفزود . شيخ فضل الله نوري بدليل استعداد ديگري طي نمود تا بدرجه اجتهاد نائل آمد . او از مجتهدان طراز اول تهران بود و در ترويج حق ، و دريافت تدريس فراوان كرد . ايشان در مبارزات روحانيون و مردم عليه استبداد قاجار و برپايي انقلابق مشروطه يكي از رهبران و روحانيون برجسته اي بود كه با ابراز مخالفت با استبداد و همگامي با ملت مسلمان و مبارز به ثمر رسيد اين نهضت را تسريح نمود . از اين عالم شهيد تأليفات چندي بجاي مانده كه از آن ميان مي‏توان صحيفه مهدويه ؛ و تذكرة الغافل في ارشاد الجاهل را نام برد .

مرتضي ني داود از موسيقيدانان بزرگ معاصر در 90 سالگي بدرود حيات گفت . او از كودكي به موسيقي علاقمند بود و با توجه و تشويق پدر به شاگردي نزد استاد غلامحسين درويش رفت و به مدد استعداد و ذوق فراگيري‏اش در مدتي كوتاه به يك موسيقيدان و موسيقي شناس مبرز مبدل شد . استاد ني داوود از بدو تأسيس راديو با اين مركز همكاري نزديك و صميمانه داشت . ايشان هم چنين مدرسه اي براي آموزش موسيقي داير كرد و آن را به پاس احترام استاد خود مدرسه درويش نهاد . از معروفترين ساخته هاي اين هنرمند وارسته و فروتن مرغ سحر را ميتوان نام برد .

نيروهاي نظامي عراق با ورود به خاك كويت اين كشور را به اشغال كامل خود درآوردند. صدام حسين رئيس جمهورعراق درتوجيه اين يورش نظامي، اشغال كويت را پايان يافتن تقسيمات استعماري درجهان دانست. درهمان زمان دولت موقت كويت دربيانيه اي نظام كشور كويت را جمهوري اعلام كرد. همچنين صدام درپيامي به مقامات امريكايي گفت: « فتح كويت پايان يافته و بازگشت ناپذيراست». اما پس ازچندي كويت از اشغال عراق خارج شد و مجدداً استقلال خود را بازيافت.

با دستگيري حضرت امام خميني(ره) و سركوب قيام پانزده خرداد 1342، امام را در ابتدا به باشگاه افسران بردند اما ساعاتي بعد به پادگان قصر و در چهارم تيرماه 42 به پادگان عشرت‏آباد منتقل نمودند. پس از مدتي و برقراري آرامش ظاهري، براي آنكه بهانه در زندان ماندن امام از مردم گرفته شود و خشم‏ها فروكش كند و نيز امكان حضور دائمي امام در جامعه سلب گردد، رژيم پهلوي تصميم گرفت با انتقال امام از زندان، ضمن در حصر گذاشتن ايشان در محلي تحت اختيار ساواك، آن حضرت را دور از دسترس مردم قرار دهد. بر اين اساس، رييس ساواك به ديدار آن حضرت رفت و ضمن اعلام خبر آزادي ايشان، از امام خواست تا در سياست دخالت نكنند. پاسخ امام كوتاه و گويا بود. ايشان فرمودند: "ما در سياستي كه شما ]به عنوان نيرنگ و دروغ و تزوير [معنا مي‏كنيد، از اول دخالت نداشته‏ايم." در هر حال، در يازدهم مرداد 1342، حضرت امام پس از حدود 57 روز زندان، به منزلي در داووديه تهران منتقل شدند. اگرچه قصد رژيم از انجام اين عمل، كنترل بيشتر بر روي امام در نقطه‏اي خارج از زندان بود، اما مردم بلافاصله پس از اطلاع، بدون ترس و واهمه از تعقيب و دستگيري ماموران ساواك، سيل آسا روانه منزل امام شدند. يك روز پس از انتقال امام به داووديه، روزنامه‏هاي كشور خبري را به دستور ساواك منتشر كردند تا در نظر مردم چنين وانمود كنند كه انتقال امام از زندان به محل جديد، به دليل تفاهمي بوده كه ميان ايشان و مقامات انتظامي به وجود آمده است. اما اين توطئه به زودي با انتشار اعلاميه‏هايي توسط مراجع و علما افشا گرديد و بطلان آن آشكار شد. حضرت امام خميني(رحمة الله علیه) تا فروردين سال بعد به مدت هشت ماه در اين منزل سكونت داشتند و در 18 فروردين 1343 آزاد شدند. حوادث بعدي سرانجام به نحوي به وقوع پيوست كه زمينه‏هاي اعتراض شديد آن حضرت به كاپيتولاسيون را در آبان 1343 به وجود آورد و در نهايت، رژيم براي اينكه امام به كلي از كشور به دور باشد، ايشان را در 13 آبان 1343 به تركيه تبعيد كرد.

پس از عزل بني‏صدر از مسند رياست جمهوري كه قبل از آن، حضرت امام، وي را از فرماندهي كل قوا بركنار كرده بودند، كشور در حالي مهياي دومين انتخابات رياست جمهوري گرديد كه اثر تلخي اين حادثه كه در نخستين سال‏هاي پيروزي براي نظام نوپاي اسلام روي داد در كام دوستان و ياران انقلاب و ملت شريف و انقلابي ايران باقي مانده بود. در اين ميان دومين انتخابات رياست جمهوري، زمينه‏اي فراهم آورد تا لياقت، كارداني و تعهد شهيد رجايي پس از آن دوران تلخِ حاكميت نفاق و ليبراليزم بر كشور، بيش از پيش آشكار گردد. با اصرار و تاكيد جناح‏هاي خط امام و معتقدان به ولايت، شهيد رجايي در اين انتخابات شركت نمود و با راي قاطع و خيره‏كننده مردم شريف ايران كه نشانه محبوبيت وي به رغم دوران محدودِ نخست وزيريش بود، دومين رييس جمهوري اسلامي ايران گرديد. شيريني خاطره مراسم تحليف و تنفيذ حكم او در حضور حضرت امام در يازدهم مرداد سال 1360 كه به هنگام دريافت حكم رياست جمهوري، در برابر مرشد و مراد خود، زانو به زمين زد، هيچ گاه از ذهن ملت شريف ايران محو نخواهد شد. شهيد رجايي در دوران كوتاه 29 روزه رياست جمهوري خود كه شهيد باهنر را به عنوان نخست‏وزير به مجلس معرفي و پس از تصويب مجلس در كنار خود داشت، با تشكيل كابينه‏اي انقلابي و جوان، در صدد برآمد مشكلات ناشي از شرايط جنگي، بحران‏هاي اقتصادي، اشتغال، تورم و... كه بيشتر آنها به دليل مصروف شدن وقت مسؤولان در اختلاف با بني‏صدر لاينحل مانده بود را مرتفع نمايند ولي شهادت او در هشتم شهريور همان سال، ملت ايران را از وجود اين شخصيت گرانقدر محروم ساخت و شهيد رجايي را به آرزوي ديرين خود رساند.

در يازدهم مرداد ماه 1369 ش برابر با دوم اوت 1990 م، عراق در يك يورش وسيع و ظرف چند ساعت، كشور كويت را به اشغال خود درآورد و پس از چندي اعلام كرد كه كويت استان نوزدهم عراق است. به اين ترتيب، نطفه يكي از مهم‏ترين رخدادهاي تعيين كننده و تاثيرگذار در منطقه خاورميانه در چند دهه اخير بسته شد. پس از مدتي، با استمداد كويت از دولت‏ها و مجامع جهاني، گروه متحد غرب به رهبري آمريكا، عمليات وسيعي را در 26 دي ماه سال 1369 عليه رژيم عراق انجام داده و پس از خارج ساختن كويت از دست عراق، اين كشور را آماج حملات خود قرار داده و خسارات فراواني به ويژه به مردم محروم عراق وارد آوردند. از آن پس تحريم‏هاي همه جانبه از طرف مجامع جهاني و قدرت‏هاي بزرگ عليه عراق آغاز شد و برعقب‏ماندگي و فقر اين كشور افزود. اين تحريم‏ها تا سقوط رژيم صدام در سال 1382 ادامه يافت.

آيت‏اللَّه حاج سيدعبدالرضا حسيني شهرستاني در سال 1299 ش (1339 ق) در شهر مقدس كربلا به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي و سطوح حوزه، درس خارج خود را در محضر آيات عظام: سيد محمد هادي ميلاني، ميرزا مهدي شيرازي، سيدعبدالحسين حجت و شيخ مرتضي آشتياني سپري كرد و مدارج ترقي علمي را پيمود. آيت‏اللَّه شهرستاني علاوه بر تحصيل و تدريس، به اقامه جماعت در صحن حسيني(علیه السلام) و پاسخگويي به مسائل ديني مي‏پرداخت و راهنمايي و ارشاد مردم را سرلوحه فعاليت‏هاي خويش قرار مي‏داد. وي در برابر نفوذ و تبليغات فكري و سياسي و ايجاد شبهات ديني از سوي حزب كمونيست و چپ‏گرايان عراق، ايستادگي مي‏كرد و به منظور استحكام بنيان‏هاي فكري جوانان، با همكاري جمعي از انديشمندان شيعه مجله پاسخ به مسائل ديني را منتشر نمود. او در آن مجله با كمك ديگر انديشمندان، به صدها پرسش فكري و اعتقادي جامعه پاسخ مي‏داد و حوزه خوانندگان خود را به فراسوي مرزهاي عراق گسترانيد. دامنه نفوذ اين مجله، رژيم بعث را به واكنش واداشت. از اين رو پس از آزار فراوان و حبس فرزندش، او را از عراق بيرون كردند. از آن‏پس در سال 1350 ش به مشهد هجرت كرد و به امور ديني و مذهبي پرداخت. ايشان مؤسسات خيريه و عام‏المنفعه متعددي را تأسيس كرد و كتب گوناگوني را به رشته تحرير درآورد كه المهدي الموعود، حاشيه بر قوانين، حاشيه بر معالم، نوروز در اسلام و... از آن جمله است. سرانجام آن عالم بزرگوار و خادم دين در 11 مرداد 1376 ش برابر با 27 ربيع الاول 1418 ق 77 سالگي در مشهد رحلت كرد و در صحن آزادي حرم امام رضا(علیه السلام) به خاك سپرده شد.

دنيس پاپن ازجمله مخترعان و مكتشفان فرانسوي در67سالگي درگذشت. پاپن نخستين بار درتاريخ صنايع ازقوّه بخاربراي ايجاد حركت درموتور ماشين استفاده كرد. ماشين بخارپاپن اولين وسيله بخاري محسوب مي شود كه براساس آن بعدها اتومبيل و كشتي بخاري ساخته شد.

فريدريش هِگِل فيلسوف آلماني ازدنيا رفت. او درپايان تحصيلاتش به مطالعه فلسفه پرداخت و همزمان با آن دردانشگاههاي هايدلبرگ و برلين تدريس مي كرد. فلسفه هگل برسه اصل تز، آنتي تز و سنتز استوار است. او عقيده داشت كه هستي براصل تضاد استوار است و هرچه درعالم خلقت مي بينيم خودي درخود دارد كه به آن دو، تزو آنتي تز و به تركيب آنها سنتز مي گويند. هِگل فلسفه خود را درآثارش همچون« نمود شناسي ذهن، علم و منطق، فلسفه حق و دايرة المعارف علوم فلسفي» تشريح كرده است.

جنگ شش ماهه آلمان و فرانسه با حمله فرانسويان به مواضع آلمان آغازشد. دراين زمان ناپلئون سوم برفرانسه و ويلهلم اول برآلمان حكومت مي كردند. دراين جنگها برخلاف انتظار نيروهاي آلماني، قواي فرانسه را شكست دادند و پس ازتصرف شهرپاريس ناپلئون سوم را نيزبه اسارت گرفتند. جنگهاي شش ماهه كه دردو نوبت يك ماهه و پنج ماهه رخ داد با تحميل قرارداد 1871به فرانسه پايان يافت.

درپي تسليم آلمان نازي درپايان جنگ جهاني دوم كنفرانس پوتسدام تشكيل شد. دراين كنفرانس نمايندگان سه كشور پيروز درجنگ جهاني اول يعني امريكا، انگليس و شوروي سابق شركت داشتند. براساس توافق حاصل شده دركنفرانس پوتسدام، آلمان از يك چهارم مساحت خود درسال1937ميلادي محروم شد و مرز شرقي آن با لهستان نيزمحدود شد. اين سرزمينهاي مصادره شده به لهستان و شوروي سابق ضميمه شد.

وارن گاماليل هارْدينگ، بيست و نهمين رئيس جمهور امريكا در سال 1865م در ايالت اوهايو در امريكا به دنيا آمد. وي در ابتدا روزنامه‏نگار بود، ولي از سال 1915 تا 1921م سناتور شد و در اين سال به عنوان بيست و نهمين رئيس جمهورانتخاب گرديد. هاردينگ مبتكر اعطاي اجازه به زنان امريكا براي شركت در انتخابات بود. چرا كه تا پيش از آن، زنان حق شركت در هيچ يك از مراحل انتخابات در امريكا را نداشتند. هرچند امريكا در نيمه دوم قرن نوزدهم براي حل مشكلات اقتصادي خود به نيروي كار مهاجرين نياز داشت، اما در دهه‏هاي اول قرن بيستم، ورود بي‏حساب مهاجرين به امريكا باعث شد تا هاردينگ دستور عدم پذيرش آنان را صادر كند. در اين ميان، دستگاه رياست جمهوري هاردينگ بيش از رؤساي جمهور قبلي در خدمت انحصارات مالي قرار گرفت. هاردينگ به بنگاه‏هاي بزرگ مالي امتيازات نامحدودي اعطا كرد تا كيسه‏هاي خود را از خزانه دولت پر كنند. پس از مدتي، شخص رئيس جمهوري به مثابه ابزار كار بسيار مساعدي در دست شبكه‏هاي انحصاري مالي قرار گرفت. هاردينگ صاحب شخصيت متوسطي بود و توانايى داوري مستقل نداشت. در نتيجه به نحو گريزناپذيري، فساد، اختلاس و ارتشا در عمق هيأت سياسي رهبري امريكا رخنه كرد. زد و بند بين بسياري از رجال عالي‏رتبه و نزديكان هاردينگ تا حد فضاحت‏باري توسعه يافت و شخص رئيس جمهور را هم آلوده كرد. در اين ميان، وارن گاماليل هاردينگ در حالي كه كم‏تر از سه سال از رياست جمهوريش مي‏گذشت بر اثر سكته مغزي در دوم اوت 1923م در 58 سالگي درگذشت و از افتضاحات ناشي از افشاي عملكرد خود رهايي يافت.

فيلد مارشال پُل فُن هيندن ‏بورْگْ، سردار جنگي آلمان و رئيس جمهور پيشين اين كشور در هفتم فوريه سال 1847م در پوزِنِ آلمان به دنيا آمد. وي از جواني وارد ارتش پروس شد و در جنگ‏هاي پروس با اتريش و فرانسه در نيمه دوم قرن نوزدهم به عنوان افسر جزء خدمت كرد و پس از آن كه در سال 1896م به مقام مارشالي رسيد، در سال 1911م بازنشسته گرديد. با اين حال، هيندن‏بورگ در جريان جنگ جهاني اول به خدمت فراخوانده شد و فرماندهي ارتش هشتم آلمان را برعهده گرفت. وي با وجود شكست نهايى آلمان در اين جنگ، در جبهه روسيه موفقيت‏هاي شايان توجهي به دست آورد. به طوري كه فشار نظامي هيندن‏بورگ بر قواي روسيه تزاري از عوامل موثر در فروپاشي حكومت آخرين تزار روس و به قدرت رسيدن كمونيست‏ها در اين كشور بود. هيندن‏بورگ پس از پايان جنگ، فرماندهي كل نيروهاي مسلح آلمان را برعهده گرفت و در سال 1925م با وجود كهولت سن در 78 سالگي به رياست جمهوري آلمان دست يافت. از اين زمان، وضع آلمان رشد سريعي يافت و اين كشور در شمار كشورهاي مقتدر اروپا قرار گرفت. وي گرچه نخست با روي كار آمدن نازي‏ها مخالفت مي‏كرد ولي به سبب پيروي از سياست تعرضي و نظامي، رفته رفته به هيتلر علاقه‏مند شد و موجبات پيشرفت نازي‏ها را فراهم آورد. در نتيجه در سال 1932م، حزب نازي در پارلمان آلمان داراي كرسي‏هاي زيادي شد و رهبر آن، هيتلر در نتيجه نفاق ميان مخالفانش قدرت فراواني يافت. هيندن‏بورگ در سال 1932م در 84 سالگي بر رقيب خود، آولف هيتلر پيروز گشت و براي بار دوم به رياست جمهوري آلمان برگزيده شد. در اين زمان بود كه هيندن‏بورگ در 30 ژانويه 1933م علي‏رغم ميل باطني خود، حكم صدراعظمي هيتلر را امضا كرد. اما عمرش كفاف پايان رساندن اين دوره را نداد و فيلد مارشال پل فُن هيندن‏بورگ سرانجام در دوم اوت 1934م در 86 سالگي درگذشت. با مرگ هيندن‏بورگ، هيتلر با ادغام پست‏هاي رياست جمهوري و صدراعظمي، به مقام پيشوايي آلمان رسيد و رايش سوم را بنيان نهاد.

سومين و آخرين كنفرانس سران متفقين در زمان جنگ جهاني دوم از روز هفدهم ژوئيه تا دوم اوت 1945م در شهر پوتسدام در نزديكي برلين و با حضور استالين، ترومن و چرچيل، رهبران وقت شوروي، امريكا و انگلستان برگزار شد. هرچند در ميانه راه، چرچيل در نتيجه شكست در انتخابات پارلماني انگليس، جاي خود را به كِلِمنت اَتْلي داد. كنفرانس پوتسدام بيشتر به بحث درباره توافق‏هاي كنفرانس يالتا و نحوه اجراي آن و آينده آلمان اختصاص داشت. در اين كنفرانس، استالين در اجراي توافق محرمانه‏اي كه در كنفرانس يالتا در فوريه 1945م صورت گرفته بود قول داد كه پس از بازگشت به مسكو به ژاپن اعلان جنگ بدهد. اين امر هزينه چنداني براي شوروي نداشت چرا كه كمتر از يك ماه بعد، جنگ جهاني در آسيا نيز به كلي پايان يافت. هم‏چنين ترومن، رئيس جمهور امريكا در جريان كنفرانس پوتسدام به استالين اطلاع داد كه امريكا به بمب هسته‏اي دست يافته و ممكن است آن را عليه ژاپن به كار ببرد. بنابراين شكست ژاپن در جنگ امري حتمي بود و استالين از شركت در جنگ برضد ژاپن ضرري نمي‏كرد. اولين اقدام پس از پايان كنفرانس پوتسدام، دستور ترومن براي بمباران هسته‏اي ژاپن در ششم و نهم اوت همان سال بود كه به قتل عام صدها هزار نفر و شكست نهايي ژاپن انجاميد. (ر.ك: 17 ژوئيه)

كمتر از دو سال پس از پايان جنگ ايران و عراق، از روز دوم اوت سال 1990م، با تهاجم نظامي عراق به كويت و اشغال خاك اين كشور از طرف نيروهاي عراقي، بحران عظيمي در خاورميانه و خليج فارس آغاز شد كه تا پايان سال 1990م، كليه حوادث و جريانات مهم ديگر بين‏المللي را تحت الشعاع خود قرار داد. در پي اين تهاجم، كشورهاي جهان واكنش تند و يكپارچه‏اي نشان دادند و شوراي امنيت سازمان ملل متحد با صدور چندين قطعنامه درباره محكوميت تجاوز عراق و تاكيد بر لزوم تخليه بدون قيد و شرط كويت از نيروهاي متجاوز، سرانجام روز پانزدهم ژانويه 1991م را به عنوان آخرين مهلت تخليه كويت از طرف نيروهاي عراق تعيين نمود و بعد از اين تاريخ، توسل به زور براي بيرون راندن نيروهاي متجاوز را از كويت تجويز كرد. در اوايل سال 1991م، پيش از فرا رسيدن ضرب الاجل نيمه ژانويه 1991م، بيش از پانصد هزار سرباز امريكايى و دويست هزار سرباز از كشورهاي متحد امريكا، عليه عراق در منطقه خليج فارس متمركز شده بودند. تعداد هواپيماهاي جنگنده و بمب‏افكن متحدين در اين عمليات، بيش از 1200 فروند و تعداد تانك‏هاي آنها قريب 4000 دستگاه بود. علاوه بر آن، بيش از يك‏صد كشتي جنگي در آب‏هاي خليج فارس و اطراف آن گرد آمده بودند. با چنين تداركي در منطقه كه از پايان جنگ جهاني دوم به اين طرف سابقه نداشت، شروع عمليات جنگي عليه عراق در صورت خودداري آن كشور از تخليه كويت قطعي به نظر مي‏رسيد. با خودداري صدام حسين، ديكتاتور سفاك عراق از پذيرش اولتيماتوم شوراي امنيت، حملات امريكا و نيروهاي متحد، در كمتر از 48 ساعت پس از انقضاي مهلت، آغاز شد و در جريان اين حملات، بي‏سابقه‏ترين خرابي‏ها و ويراني‏ها به بار آمد. در اين ميان شورش ميليوني مخالفان صدام در عراق شكل گرفت اما نيروهاي غربي كه ادامه حكومت صدام ذليل و شكست خورده را بر جانشينان احتمالي او كه به دنبال حكومت اسلامي بودند، ترجيح مي‏دادند، در حالي كه ساعاتي تا سقوط بغداد باقي نمانده بود، دست از حملات خود برداشتند و صدام با سركوب بي‏رحمانه اين شورش، نگراني‏هاي امريكا از اين جهت را برطرف ساخت. در واقع حمله عراق به كويت كه با چراغ سبز امريكا همراه بود و به معناي موافقت ضمني و يا حداقل عدم مخالفت كاخ سفيد تلقي مي‏گرديد، بهانه‏اي بود براي حضور نظامي گسترده امريكا در منطقه حساس خاورميانه. به عبارت ديگر، امريكا علاوه بر برخورداري از نيروهاي واكنش سريع، توانست كل اين منطقه را در اختيار گرفته و با تحكيم پايه‏هاي دول منطقه، به آنها در زمينه مواجهه با شكل‏گيري و رشد جنبش‏هاي اسلامي كمك نمايد. از سوي ديگر، رژيم صهيونيستي نيز با حضور نظامي امريكا در منطقه، ضمن احساس امنيت بيشتر، به جنايات خود ادامه داد.

كشور مقدونيه در جنوب شبه‏جزيره بالكان و در جنوب شرقي اروپا قرار گرفته است. مساحت اين كشور 25/713 كيلومتر مربع و جمعيت آن 2 ميليون نفر مي‏باشد كه نيمي از جمعيت آن مقدوني و بقيه آلبانيايى، ترك و از اقوام ديگر يوگسلاوي سابق هستند. پايتخت مقدونيه، اسكوپيه نام دارد و واحد پول آن دنار مي‏باشد. بيش از 50 درصد مردم مقدونيه پيرو آيين ارتدوكس و حدود 30 درصد نيز از مسلمانان اهل سنت هستند. زبان رسمي سكنه اين كشورْ مقدوني، ولي زبان‏هاي تركي، صربي و آلبانيايى نيز عموميت دارد. پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت مقدونيه تا سال 2025م در حدود 2/3 ميليون نفر خواهد بود. بيتولا، پريلپ و كومانوو از شهرهاي مهم مقدونيه هستند. تاريخ قديم مقدونيه، مرتبط با دوره يونان باستان مي‏باشد. در سال 700 قبل از ميلاد، اقوامي كه مقدوني ناميده مي‏شدند، در اين محل سكني گزيدند و ظرف مدت 300 سال، تبديل به يك قدرت منطقه‏اي شدند به صورتي كه موفق به انقراض حكومت قدرت‏مند هخامنشيان در ايران گرديدند. اما پس از چندي، اين قدرت، مضمحل گرديد و مقدونيه جزئي از امپراتوري روم شد. در طي قرون متمادي، اين منطقه، بين روم، عثماني و بلغارستان دست به دست مي‏شد. تا اينكه در اواخر قرن نوزدهم در اختيار عثماني قرار گرفت. از همين زمان جنبش‏هاي استقلال‏طلبانه در اين منطقه شكل گرفت كه به انقلاب سال 1903 منجر شد. اين انقلاب كه در دوم اوت اين سال آغاز شد گرچه به نتيجه نرسيد اما هم‏زمان با اوج‏گيري اختلافات ميان بلغارستان، صربستان و يونان بر سر مالكيت مقدونيه بود. اين وضعيت تا پايان جنگ جهاني دوم ادامه يافت و هر زمان بخشي از آن به تصرف يكي از همسايگان درمي‏آمد. پس از پايان جنگ جهاني دوم و قدرت‏يابي حزب كمونيستِ يوگسلاوي، منطقه مقدونيه به يكي از جمهوري‏هاي شش‏گانه يوگسلاوي تبديل شد و سرانجام در روز هشتم سپتامبر 1991م استقلال خود را اعلام كرد. 2 اوت سال‏روز انقلاب سال 1903م به عنوان روز ملي مقدونيه نام گرفته است.

/ن