واکسن سرطان

واکسن های سرطان چیستند؟

واکسن های زیادی وجود دارد که در طول زندگی خود برای پیشگیری از بیماری های رایج دریافت می کنید. همچنین واکسن هایی برای سرطان وجود دارد. واکسن هایی وجود دارند که از سرطان پیشگیری می کنند و واکسن هایی که سرطان را درمان می کنند.
 
پس، واکسن سرطان واکسنی است که یا سرطان موجود را درمان می‌کند یا از پیشرفت سرطان جلوگیری می‌کند. واکسن هایی که سرطان موجود را درمان می کنند به عنوان واکسن های درمانی سرطان شناخته می شوند. برخی از واکسن ها "اتولوگ" هستند، از نمونه های گرفته شده از بیمار تهیه می شوند و مختص آن بیمار هستند.
 
برخی از محققان ادعا می‌کنند که سلول‌های سرطانی به طور معمول به وجود می‌آیند و توسط سیستم ایمنی از بین می‌روند و زمانی که سیستم ایمنی نتواند آنها را از بین ببرد، تومورها تشکیل می‌شوند.
 
برخی از انواع سرطان، مانند سرطان دهانه رحم و سرطان کبد، توسط ویروس ها (انکوویروس ها) ایجاد می شوند. واکسن‌های سنتی علیه این ویروس‌ها، مانند واکسن HPV و واکسن هپاتیت B، از این نوع سرطان پیشگیری می‌کنند. سایر سرطان ها تا حدی ناشی از عفونت های باکتریایی هستند (مانند سرطان معده و هلیکوباکتر پیلوری).
 

آیا واکسنی وجود دارد که از سرطان جلوگیری کند؟

واکسن هایی وجود دارند که می توانند از ابتلای افراد سالم به برخی سرطان های ناشی از ویروس ها جلوگیری کنند، مانند واکسن های آبله مرغان یا آنفولانزا. این واکسن ها از بدن در برابر این ویروس ها محافظت می کنند. این نوع واکسن تنها در صورتی مؤثر خواهد بود که فرد قبل از آلوده شدن به ویروس واکسن را دریافت کند.
 
دو نوع واکسن برای پیشگیری از سرطان وجود دارد که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (Food and Drug Administration (FDA)) تایید شده است:
 
* واکسن HPV. این واکسن در برابر ویروس پاپیلومای انسانی (human papillomavirus (HPV)) محافظت می کند. اگر این ویروس برای مدت طولانی در بدن بماند، می تواند باعث ایجاد برخی از انواع سرطان شود. FDA واکسن های HPV را برای جلوگیری از موارد زیر تایید کرده است:
 
سرطان دهانه رحم، واژن و فرج
سرطان مقعد
زگیل ناحیه تناسلی
 
HPV همچنین می تواند باعث سرطان های دیگری شود که FDA واکسن آنها را تایید نکرده است، مانند سرطان دهان.
 
* واکسن هپاتیت B. این واکسن در برابر ویروس هپاتیت B (hepatitis B virus (HBV)) محافظت می کند. این ویروس می تواند باعث سرطان کبد شود.
 

آیا واکسنی برای درمان سرطان وجود دارد؟

واکسن هایی وجود دارند که سرطان موجود را درمان می کنند که به آنها واکسن های درمانی یا واکسن های معالج می گویند. این واکسن ها نوعی درمان سرطان به نام ایمونوتراپی هستند. آنها برای تقویت سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان کار می کنند. پزشکان به افرادی که قبلا سرطان دارند واکسن های درمانی می دهند. واکسن های درمانی مختلف به روش های مختلف عمل می کنند. آنها می توانند:
 
از عود سرطان جلوگیری کنند
هر سلول سرطانی را که پس از پایان درمان در بدن باقی مانده است از بین ببرند
از رشد یا گسترش تومور جلوگیری کنند
 

واکسن های درمانی سرطان چگونه کار می کنند؟

آنتی ژن هایی که در سطح سلول ها یافت می شوند، موادی هستند که بدن فکر می کند مضر هستند. سیستم ایمنی به آنتی ژن ها حمله می کند و در بیشتر موارد از شر آنها خلاص می شود. این باعث می شود که سیستم ایمنی با "حافظه ای" باقی بماند که به آن کمک می کند در آینده با آن آنتی ژن ها مبارزه کند.
 
واکسن های درمان سرطان، توانایی سیستم ایمنی را برای یافتن و از بین بردن آنتی ژن ها افزایش می دهند. اغلب سلول‌های سرطانی مولکول‌های خاصی به نام آنتی‌ژن‌های مخصوص سرطان را روی سطح خود دارند که سلول‌های سالم فاقد آن هستند. وقتی واکسن این مولکول ها را به فرد می دهد، مولکول ها به عنوان آنتی ژن عمل می کنند. آنها به سیستم ایمنی بدن می گویند که سلول های سرطانی را که این مولکول ها را روی سطح خود دارند، پیدا کرده و از بین ببرد.
 
برخی از واکسن های سرطان، شخصی سازی شده اند. این بدان معناست که آنها فقط برای 1 نفر ساخته شده اند. این نوع واکسن از نمونه هایی از تومور فرد تولید می شود که در طی عمل جراحی برداشته می شود. سایر واکسن های سرطان شخصی سازی نشده اند و آنتی ژن های سرطانی خاصی را هدف قرار می دهند که مختص یک فرد خاص نیستند. پزشکان این واکسن ها را به افرادی می دهند که تومورهایشان آن آنتی ژن ها را روی سطح سلول های تومور دارد.
 
بیشتر واکسن‌های سرطان فقط از طریق آزمایش‌های بالینی ارائه می‌شوند، که مطالعات تحقیقاتی هستند که از داوطلبان استفاده می‌کنند. در سال 2010، FDA برای افراد مبتلا به سرطان پروستات متاستاتیک، که سرطان پروستات گسترش یافته است،sipuleucel-T (Provenge) را تایید کرد. Sipuleucel-T از طریق یک سری مراحل برای هر فرد طراحی شده است:
 
* گلبول های سفید خون از خون فرد خارج می شود. گلبول های سفید به بدن در مبارزه با عفونت و بیماری کمک می کنند.
* گلبول های سفید خون در آزمایشگاه برای هدف قرار دادن سلول های سرطانی پروستات تغییر می کنند.
 
در مرحله بعد، پزشک سلول های تغییر یافته را از طریق ورید به داخل فرد برمی گرداند. این شبیه به انتقال خون است. این سلول های اصلاح شده به سیستم ایمنی بدن آموزش می دهند که سلول های سرطانی پروستات را پیدا کرده و از بین ببرد.
 
واکسن دیگری از باکتری ضعیف شده ای به نام باسیلوس کالمته گورین (BCG) استفاده می کند که به بدن تزریق می شود. این باکتری ضعیف شده سیستم ایمنی را برای درمان سرطان مثانه در مراحل اولیه فعال می کند.
 

چالش های استفاده از واکسن های درمانی چیست؟

ساخت واکسن‌های درمانی که کار می‌کنند یک چالش است زیرا:
 
سلول های سرطانی سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. این گونه است که سرطان در وهله اول می تواند شروع و رشد کند. محققان برای رفع این مشکل از مواد کمکی در واکسن ها استفاده می کنند. ادجوانت ماده ای است که برای بهبود پاسخ ایمنی بدن به واکسن اضافه می شود.
 
سلول های سرطانی از سلول های سالم خود فرد شروع می شوند. در نتیجه، سلول های سرطانی ممکن است برای سیستم ایمنی مضر به نظر نرسند. سیستم ایمنی ممکن است به جای یافتن و مبارزه با سلول ها، آنها را نادیده بگیرد.
 
از بین بردن تومورهای بزرگتر یا پیشرفته تر تنها با استفاده از واکسن، عملی سخت است. این یکی از دلایلی است که پزشکان اغلب واکسن سرطان را همراه با سایر درمان ها تجویز می کنند.
 
افرادی که بیمار یا مسن هستند ممکن است سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشند. بدن آنها ممکن است پس از دریافت واکسن نتواند یک پاسخ ایمنی قوی ایجاد کند. این، میزانِ عملکرد یک واکسن را محدود می کند. همچنین، برخی از درمان های سرطان ممکن است سیستم ایمنی فرد را تضعیف کند. این امر، میزان پاسخگویی بدن به واکسن را محدود می کند.
 
به این دلایل، برخی از محققان فکر می‌کنند واکسن‌های درمانی سرطان ممکن است برای تومورهای کوچکتر یا سرطان در مراحل اولیه بهتر عمل کنند.
 

واکسن ها و آزمایشات بالینی

کارآزمایی‌های بالینی کلیدی برای یادگیری بیشتر در مورد واکسن‌های پیشگیری از سرطان و واکسن‌های درمان سرطان هستند. محققان در حال آزمایش واکسن برای بسیاری از انواع سرطان هستند، از جمله:
 
* سرطان مثانه. محققان در حال آزمایش این هستند که واکسن ساخته شده از ویروسی که با آنتی ژن HER2 تغییر یافته است، چقدر خوب کار می کند. این آنتی ژن ها یا مولکول ها روی سطح برخی از تومورهای سرطان مثانه زندگی می کنند. این ویروس ممکن است به آموزش سیستم ایمنی بدن برای یافتن و از بین بردن این سلول های تومور کمک کند. محققان همچنین می‌خواهند بدانند کدامیک بهتر عمل می‌کند: درمان استاندارد سرطان مثانه یا درمان استاندارد با واکسن.
 
* تومورهای مغزی. مطالعات زیادی برای آزمایش واکسن‌های درمانی با هدف مولکول‌های خاصی در سطح سلول‌های تومور مغزی وجود دارد. برخی بر سرطان مغز تازه کشف شده تمرکز می کنند. برخی دیگر بر روی سرطانی تمرکز می کنند که عود کرده است. بسیاری از مطالعات شامل کودکان و نوجوانان می شود.
 
* سرطان پستان. بسیاری از مطالعات در حال آزمایش واکسن های درمانی برای سرطان سینه هستند که به تنهایی یا همراه با سایر درمان ها تجویز می شوند. سایر محققان در آزمایشات بالینی در حال کار بر روی واکسن هایی هستند که از سرطان سینه جلوگیری می کند.
 
* سرطان دهانه رحم. همان طور که در بالا توضیح داده شد، FDA واکسن های HPV را تأیید کرد که از سرطان دهانه رحم جلوگیری می کنند. تحقیقات بر روی واکسن هایی که به درمان هر مرحله از سرطان دهانه رحم کمک می کنند ادامه دارد.
 
* سرطان روده بزرگ. محققان در حال ساخت واکسن های درمانی هستند که به بدن می گویند به سلول های دارای آنتی ژن هایی که تصور می شود باعث سرطان روده بزرگ می شوند حمله کند. این آنتی ژن ها شامل آنتی ژن کارسینومبریونیک (carcinoembryonic antigen (CEA))، MUC1، گوانیلیل سیکلاز C و NY-ESO-1 می باشد.
 
* سرطان کلیه. محققان در حال آزمایش بسیاری از واکسن های سرطان برای درمان سرطان کلیه هستند. آنها همچنین در حال آزمایش واکسن هایی برای جلوگیری از عود سرطان کلیه در مراحل بعدی هستند.
 
* سرطان خون. مطالعات به دنبال واکسن های درمانی برای انواع مختلف لوسمی، مانند لوسمی حاد میلوئیدی (acute myeloid leukemia (AML)) و لوسمی لنفوسیتی مزمن (chronic lymphocytic leukemia (CLL)) هستند. برخی برای کمک به درمان های دیگر، مانند پیوند مغز استخوان/ سلول های بنیادی، بهتر عمل می کنند. سایر واکسن های ساخته شده از سلول های سرطانی فرد و سایر سلول ها ممکن است به سیستم ایمنی بدن کمک کنند تا سرطان را از بین ببرد.
 
* سرطان ریه. واکسن های درمان سرطان ریه در آزمایشات بالینی، آنتی ژن ها را هدف قرار می دهند.
 
* ملانوما. محققان در حال آزمایش بسیاری از واکسن های ملانوما هستند که به تنهایی یا همراه با سایر درمان ها تجویز می شوند. سلول های تخریب شده ملانوم و آنتی ژن های موجود در واکسن ها به سیستم ایمنی بدن می گویند که سایر سلول های ملانوما را در بدن از بین ببرد.
 
* میلوما. کارآزمایی‌های بالینی زیادی وجود دارد که واکسن‌هایی را برای افراد مبتلا به مولتیپل میلوما که نزدیک به بهبودی هستند بررسی می‌کنند. این بدان معناست که پزشکان دیگر نمی توانند سرطان را در بدن پیدا کنند و هیچ علامتی وجود ندارد. محققان همچنین در حال آزمایش واکسن‌ها بر روی افراد مبتلا به میلومای در حال تب و تاب یا افرادی هستند که نیاز به پیوند مغز استخوان/سلول‌های بنیادی اتولوگ دارند.
 
* سرطان پانکراس. محققان در حال کار بر روی بسیاری از واکسن های درمانی هستند که برای تقویت پاسخ سیستم ایمنی به سلول های سرطانی پانکراس طراحی شده اند. واکسن ممکن است به عنوان تنها درمان یا همراه با درمان دیگری تزریق شود.
 
* سرطان پروستات. همان طور که در بالا ذکر شد، sipuleucel-T واکسنی است که پزشکان می توانند از آن برای درمان افراد مبتلا به سرطان پروستات که گسترش یافته است استفاده کنند. اکنون مطالعات به دنبال این هستند که ببینند آیا این واکسن می تواند به افراد مبتلا به سرطان پروستات در مراحل اولیه کمک کند یا خیر.
 

روش

همان طور که تلویحاً اشاره شد یکی از رویکردهای واکسیناسیون سرطان، جداسازی پروتئین ها از سلول های سرطانی و ایمن سازی بیماران در برابر آن پروتئین ها به عنوان آنتی ژن است، به این امید که سیستم ایمنی بدن برای کشتن سلول های سرطانی تحریک شود. تحقیقات بر روی واکسن‌های سرطان برای درمان سرطان‌های سینه، ریه، روده بزرگ، پوست، کلیه، پروستات و سایر سرطان‌ها در حال انجام است.
 
روش دیگر ایجاد یک پاسخ ایمنی در محل در بیمار با استفاده از ویروس های انکولیتیک است. این رویکرد در داروی talimogene laherparepvec، گونه‌ای از ویروس هرپس سیمپلکس مهندسی شده برای تکثیر انتخابی در بافت تومور و بیان پروتئین تحریک‌کننده ایمنی GM-CSF، استفاده شد. این امر پاسخ ایمنی ضد تومور به آنتی ژن های تومور آزاد شده به دنبال لیز ویروسی را افزایش می دهد و واکسن مخصوص بیمار را فراهم می کند.
 

انکو واکسن های تایید شده

Oncophage در سال 2008 در روسیه برای سرطان کلیه تایید شد. این توسط شرکت Antigenics به بازار عرضه شده است.
 
Sipuleucel-T، Provenge، در آوریل 2010 توسط FDA برای سرطان پروستات مقاوم به هورمون متاستاتیک تایید شد. این واکسن توسط شرکت Dendreon به بازار عرضه شده است.
 
Bacillus Calmette-Guérin (BCG) توسط FDA در سال 1990 به عنوان واکسنی برای سرطان مثانه در مراحل اولیه تأیید شد. BCG را می توان به صورت داخل مثانه (مستقیم در مثانه) یا به عنوان یک کمکی در سایر واکسن های سرطان تجویز کرد.
 

ویژگی های مطلوب

همان طور که گفته شد واکسن های سرطان به دنبال هدف قرار دادن یک آنتی ژن اختصاصی تومور متفاوت از پروتئین های خود هستند. انتخاب ادجوانت مناسب برای فعال کردن سلول های ارائه دهنده آنتی ژن برای تحریک پاسخ های ایمنی ضروری است. Bacillus Calmette-Guérin، یک نمک مبتنی بر آلومینیوم، و یک امولسیون اسکوالن-روغن-آب برای استفاده بالینی تأیید شده است. یک واکسن مؤثر همچنین باید حافظه بلند مدت ایمنی را برای جلوگیری از عود تومور تحریک کند. برخی از دانشمندان ادعا می کنند که هر دو سیستم ایمنی ذاتی و سازگار باید فعال شوند تا به حذف کامل تومور دست یابند.

کاندیدهای آنتی ژن

تأکید می کنیم که آنتی ژن های تومور به دو دسته تقسیم می شوند: آنتی ژن های تومور مشترک. و آنتی ژن های تومور منحصر به فرد. آنتی ژن های مشترک توسط بسیاری از تومورها بیان می شوند. آنتی ژن های تومور منحصر به فرد ناشی از جهش های ناشی از مواد سرطان زا فیزیکی یا شیمیایی است. بنابراین آنها فقط توسط تومورهای فردی بیان می شوند.
 
در یک رویکرد، واکسن‌ها حاوی سلول‌های تومور کامل هستند، اگرچه این واکسن‌ها در برانگیختن پاسخ‌های ایمنی در مدل‌های خودبه‌خودی سرطان مؤثر نبوده‌اند. آنتی ژن های تومور تعریف شده خطر خودایمنی را کاهش می دهند، اما از آن جایی که پاسخ ایمنی به یک اپی توپ منفرد هدایت می شود، تومورها می توانند از طریق واریانس از دست دادن آنتی ژن از تخریب فرار کنند. فرآیندی به نام "گسترش اپی توپ" یا "ایمنی تحریک شده" ممکن است این ضعف را کاهش دهد، زیرا گاهی اوقات یک پاسخ ایمنی به یک آنتی ژن منفرد می تواند منجر به ایمنی در برابر آنتی ژن های دیگر روی همان تومور شود.
 
برای مثال، از آن جایی که Hsp70 نقش مهمی در ارائه آنتی‌ژن‌های سلول‌های تخریب‌شده از جمله سلول‌های سرطانی ایفا می‌کند، این پروتئین ممکن است به عنوان یک ادجوانت مؤثر در توسعه واکسن‌های ضد تومور استفاده شود.
 

مشکلات فرضی

ایجاد واکسن علیه یک ویروس خاص نسبتاً آسان است. این ویروس برای بدن خارجی است و بنابراین آنتی ژن هایی را بیان می کند که سیستم ایمنی می تواند آنها را تشخیص دهد. علاوه بر این، ویروس ها معمولاً تنها چند نوع قابل دوام را ارائه می دهند. در مقابل، ساخت واکسن‌هایی برای ویروس‌هایی که دائماً جهش می‌کنند مانند آنفولانزا یا HIV مشکل‌ساز بوده است. یک تومور می تواند انواع سلولی زیادی داشته باشد که هر کدام آنتی ژن های سطح سلولی متفاوتی دارند. این سلول‌ها از هر بیمار مشتق شده‌اند و آنتی‌ژن‌های کمی را نشان می‌دهند که برای آن فرد خارجی هستند. این موضوع تشخیص سلول های سرطانی از سلول های طبیعی را برای سیستم ایمنی دشوار می کند. برخی از دانشمندان بر این باورند که سرطان کلیه و ملانوم دو سرطانی هستند که بیشترین شواهد از پاسخ‌های ایمنی خود به خود و مؤثر را دارند، احتمالاً به این دلیل که اغلب آنتی‌ژن‌هایی را نشان می‌دهند که به عنوان خارجی ارزیابی می‌شوند.
 
منبع: Cancer.Net