علائم انواع تنگی کانال نخاعی اغلب مانند علائم سایر مشکلات ستون فقرات هستند و هر عارضه‌ای در ستون فقرات مانند دیسک کمر، شکستگی مهره‌های کمر و... باعث بدتر شدن این مشکل خواهند شد. افرادی که مبتلا به تنگی کانال نخاعی هستند باید این مشکلات را ریشه‌یابی کنند. علاوه بر این موارد، گاهی اوقات تنگی کانال نخاعی بدون هیچ علامتی رخ می‌دهد. ما در این مقاله به تنگی کانال نخاع ستون فقرات لومبار (پایین کمر) می‌پردازیم زیرا این قسمت رایج‌ترین قسمتی است که دچار تنگی کانال نخاعی (استنوزیس) می‌شود.
 

تنگی کانال نخاعی لومبار چیست؟

تنگی کانال نخاعی به تنگ شدن کانالی گفته می‌شود که محل عبور نخاع از ساقه‌ی مغز در گردن تا کودا اکوینا در ستون فقرات پایین کمر است. در یک فرد بالغ معمولی، نخاع بین مهره‌ی اول و دوم ستون فقرات لومبار باریک شده و خاتمه می‌یابد. انتهایی‌ترین قسمت قطور نخاع کونوس مدولاریس (مخروط نخاعی) نام دارد و انتهای باریک آن تا فیلوم ترمینال (رشته‌ی انتهایی) امتداد می‌یابد. در قسمت بین مهره‌ی 1 و مهره‌ی 2 ستون فقرات لومبار، نخاع به تعدادی ریشه‌ی عصبی تقسیم می‌شود که ظاهری شبیه به دم اسب دارند.
 

درمان‌های خانگی برای تنگی کانال نخاعی

درمان‌های خانگی تنگی کانال نخاعی به تسکین درد ناشی از این مشکل کمک می‌کنند. برای اطمینان از این که این درمان‌ها باعث آسیب بیشتر به ستون فقرات نمی‌شوند، حتماً باید با پزشکتان صحبت کنید. پزشکتان برای تشخیص این مشکل و رد کردن مشکلات دیگر مانند دیسک کمر، از معاینه‌ فیزیکی، آزمایشات تصویری، نوار عصب و عضله و سی تی اسکن کمک خواهد گرفت.
 

مرتباً ورزش کنید.



 
متخصصین معتقدند که بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به انواع کمردرد و فشردگی ستون فقرات ورزش کردن و کشش منظم به گونه‌ای است که کل بدن، از جمله کمر، درگیر شود. ممکن است غیر عادی به نظر برسد، اما ساکن ماندن (مثلاً اجتناب از ورزش کردن و انجام حرکات کششی و یا حتی استراحت کردن) معمولاً باعث برطرف شدن مشکلات کمر نمی‌شود، در نتیجه در صورت امکان توصیه می‌شود که فعالیت سبکی داشته باشید. نکته‌ی کلیدی درباره‌ی ورزش کردن در صورت ابتلا به تنگی کانال نخاعی این است که ابتدا به آرامی فعالیت را شروع کنید و به تدریج دشواری و قدرت را افزایش دهید.

ترکیبی از ورزش‌های ایروبیک و تمرینات وزن بدن (یا تمرینات استقامتی/قدرتی سبک دیگر) به کاهش التهاب کلی و تقویت عضلات و روان ماندن مفاصل کمک می‌کنند. ورزش کردن مرتب و منظم برای حفظ تراکم استخوان‌ها و وزن مناسب بدن که با کاهش خطر چاقی و پوکی استخوان باعث برداشته شدن فشار از روی ستون فقرات خواهند شد نیز بسیار ضروری است.

وقتی که مرتباً تمارین فول‌بادی، از جمله ورزش‌های خاصی که علاوه بر عضلات باسن، ران‌ها و بالا و پایین کمر عضلات مرکزی را نیز درگیر می‌کنند انجام می‌دهید، باعث می‌شود که فشار از روی ستون فقرات برداشته شود. این امر باعث می‌شود که ستون فقرات ثبات پیدا کند و فشارهای وارد بر دیسک‌ها و عصب‌ها که منجر به درد سیاتیک می‌شوند، کاهش یابند. ورزش وقتی که مرتب و حتی قبل از اینکه مشکلی پیش بیاید انجام شود، بهترین تأثیرات را خواهد داشت، یعنی افراد جوان و میانسال باید مراقب خود باشند.

* به طور کلی اگر حین ورزش کردن درد شدیدی احساس کردید باید دست نگه دارید و نظر پزشکتان را برای ادامه‌ی ورزش بپرسید.

* سعی کنید به قدری ورزش کنید که عضلاتتان گرم و کمی خسته شوند اما خیلی دردناک نشوند و ضربان نداشته باشند.

* ورزش‌هایی که باعث تقویت کمر و پیشگیری از بروز مشکلات می‌شوند عبارتند از: شنا، پیاده‌روی، دوچرخه سواری، ایروبیک آبی، تمارین استقامتی با استفاده از مرکز بدن و کمر و تمارین HIIT برای افرادی که قادر به انجام تمارین دشوارتر هستند. برخی از افراد می‌گویند زمانی که از یک وسیله‌ی کمکی برای حمایت استفاده می‌کنند یا کمی خم می‌شوند، مانند نگه داشتن فرمان دوچرخه یا گرفتن دسته‌های دستگاه الپتیکال، انجام فعالیت‌ها راحت‌تر است.

* ورزش‌هایی که باعث تقویت کمر و مرکز بدن می‌شوند عبارتند از: اسکات، حرکات شکم که با رساندن زانو به سینه همراه هستند، تیلت لگن و تمارین فول‌بادی مانند بارپی.
 

کاهش وزن

حتی کم کردن 5 کیلوگرم وزن نیز می‌تواند باعث کاهش فشار بر ستون فقرات شود. می‌توان با ورزش‌های سبک و ملایم یا تغییرات رژیم غذایی، مانند کاهش مصرف غذاهای چرب، مصرف گوشت بدون چربی و افزایش مصرف میوه و سبزیجات به اهداف مدنظر برای کاهش وزن دست پیدا کرد. 
 

پوسچر درست

پوسچر (وضعیت بدنی) درست در هنگام ایستادن، نشستن یا ورزش کردن باعث محافظت از ستون فقرات شده و به طور کلی فشار وارد بر کمر را کاهش می‌دهد. قوز کردن می‌تواند باعث کشیدگی در اطراف ستون فقرات شود، پس سعی کنید از صندلی استفاده کنید که قابل تنظیم باشد تا کمرتان صاف، کف پاهایتان صاف روی زمین، زانوها کم خمیده و چانه موازی سطح زمین باشد. اگر مدت طولانی روی صندلی می‌نشینید و قسمت پایین کمرتان نیاز به حمایت دارد، می‌توانید بالشتی پشت کمرتان قرار دهید.
 

غذاهای حاوی امگا 3 مصرف کنید.

خواص ضدالتهابی امگا 3 می‌تواند علائم مربوط به تنگی کانال نخاعی و آرتریت را کاهش دهد. در حالی که مصرف برخی از ماهی‌ها (مانند سالمون، شاه‌ماهی و قزل‌آلا) در رژیم غذایی می‌تواند باعث افزایش میزان امگا 3 دریافتی شود، اما مکمل‌ها راه بهتری برای دریافت این اسید چرب هستند. 
 

مکمل‌ها

مدارکی وجود دارد که نشان می‌دهند ویتامین‌ها، مواد معدنی و مکمل‌های گیاهی باعث کاهش یا کنترل التهاب ناشی از تنگی کانال نخاعی می‌شوند. با این حال، قبل از مصرف هر مکملی باید با پزشکتان مشورت کنید تا از تداخلات دارویی جلوگیری شود. داروهای گیاهی مفید عبارتند از:

* پنجه‌ی شیطان (درد عضلانی، درد عمومی)
* بید سفید (خواص ضدالتهابی)
* زردچوبه (کاهش التهاب)
 

داروهای خوراکی



 
داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن، (ادویل، مورتین)، ناپروکسن (الیو) و آسپرین، یا استامینوفن (تیلنول) باعث کاهش التهاب و تسکین درد تنگی کانال نخاعی می‌شوند. به منظور اطلاع از عوارض احتمالی طولانی مدت این داروها، مانند بازگشت اسید (رفلاکس) و زخم معده، با پزشکتان صحبت کنید.
 

آیا تنگی کانال نخاعی را می‌توان با درمان‌های خانگی درمان کرد؟

به طور کلی خیر. چون رایج‌ترین دلایل تنگی کانال نخاعی مربوط به فرسودگی و پارگی طبیعی استخوان‌ها و ساختارهای ستون فقرات که ناشی از افزایش سن هستند می‌باشند. ورزش کردن و کاهش وزن باعث کاهش فشار بر ستون فقرات شده و رژیم ضدالتهابی نیز می‌تواند آزردگی و التهاب ریشه‌ی عصب را کاهش دهد. با این حال اگر دردتان بعد از کمک گرفتن از درمان‌های خانگی بهبود نیافت، باید برای درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.