چند زندان مخفي دراسرائيل وجود دارد؟

چکيده:
 

به دنبال فاش شدن موضوع وجود يک زندان مخفي دراسرائيل و رسيدن گزارش هاي مختلفي مبني بربه کارگيري شکنجه دراين زندان، سازمان هاي مدافع حقوق زندانيان، در تلاش براي يافتن مکان اين زندان و نيز تعداد زندانياني که در آن نگهداري مي شوند، هستند،اما هنوز نتوانسته اند اين کشور را وادار به ارائه هيچ گونه اطلاعاتي درباره آن کنند.نويسنده اين مقاله با کند و کاو در اين مسئله، اين موضوع را عنوان مي کند که با توجه به رفتار دولت اسرائيل در ارتباط با اين زندان مخفي و نيز شواهد به دست آمده از سوي کساني که در گذشته در اين کشور زنداني بوده اند،به طورحتم، زندان هاي مخفي بسيار ديگري نيز در اين کشور وجود دارد که هيچ کس حتي از وجود آنها مطلع نيست.
«نازات» سازمان ديده بان سازمان ملل در امرشکنجه،ازاسرائيل به دليل خودداري از اجازه بازرسي از يک زندان مخفي در اين کشور انتقاد کرد؛زنداني که منتقدان، آن را «خليج گوانتاناموي اسرائيل» مي نامند. اين سازمان همچنين خواستار آن شد که اسرائيل اطلاع دهد،آيا بازهم از قبيل بازداشتگاه هاي مخفيانه در آن کشور فعال است يا نه؟
کميته مبارزه با شکنجه، در گزارشي که روز جمعه منتشر کرد، درخواست کرد که اسرائيل مکان اين کمپ راکه نام رسمي آن «تاسيسات1391» است، اعلام کند و اجازه دهد،کميته بين المللي صليب سرخ به آن دسترسي داشته باشد.
يافته هاي گروه هاي حقوق بشري اسرائيلي نشان مي دهد که اين زندان در گذشته براي نگهداري زندانيان عرب و مسلمان،ازجمله فلسطينيان،مورد استفاده قرار مي گرفته است و در آنجا شکنجه و تعديات فيزيکي به طور منظم از سوي بازجوها و در آنجا شکنجه و تعديات فيزيکي به طور منظم از سوي بازجوها انجام مي شده است. پنل کميته سازمان ملل که مرکب از ده کارشناس مستقل است نيز ادعاهاي اين گروه هاي اسرائيلي را مورد تأييد قرار مي دهد که زندانيان فلسطيني اين بازداشتگاه، بر خلاف ممنوعيت اين قبيل اقدامات از سوي دادگاه عالي اسرائيل در سال 1999، به طور منظم مورد شکنجه قرار مي گيرند.
اسرائيل با تسليم يادداشتي به اين کميته تأکيد کرد که در حال حاضر هيچ زنداني در اين بازداشتگاه نگهداري نمي شود،هرچند پذيرفت که چند لبناني در طول حمله اين کشور به لبنان در سال 2006 در آنجا نگهداري مي شود.
اين کميته نگراني خود را نسبت به يکي از احکام صادره از سوي ديوان عالي اسرائيل ابراز کرد که عدم صدور اجازه از سوي دولت براي تحقيقات درباره موارد مظنون به شکنجه دراين زندان را «معقولانه» اعلام مي کرد. اين پنل معتقد بود،اين نگراني وجود دارد که اگراين زنداني بازرسي به عمل نيايد،اين تأسيسات کماکان به فعاليت خود ادامه دهد يا مي تواند در مدت زماني کوتاه،فعاليت آن از سر گرفته شود.
اين کميته مي نويسد، «دادگاه اسرائيلي بايد اين اطمينان را به وجود آورد که کليه ادعاهاي مطرح شده درباره شکنجه و سوء رفتارازسوي بازجوها در تأسيسات 1391،به طور بي طرفانه مورد تحقيقات قرار مي گيرد و نتايج آن به اطلاع عموم مردم رسانده مي شود».
«هاموکد» که يک سازمان حقوق بشري اسرائيلي است،براي نخستين بار زماني از اين زندان آگاه شد که خانواده هاي دو پسر عموي فلسطيني دستگير شده در نابلس در سال 2002 نتوانستند ردي از آنها پيدا کنند. مقامات اسرائيلي نهايتاً پذيرفتند که اين دو نفر در يک مکان محرمانه نگهداري مي شده اند.
اسرائيل کماکان از معرفي مکان دقيق اين زندان خودداري مي کند، زنداني که در داخل اسرائيل و در حدود صد کيلومتري شمال اورشليم قرار دارد. در اين منطقه، تعدادي ساختمان به چشم مي خورد، ولي بخش عمده اين زندان در زير زمين واقع شده است.
داليا کرشتاين مديرهاموکد مي گويد: «ما فقط موضوع وجود زندان را فهميده ايم، چون وقتي ظرفيت زندان هاي اصلي اسرائيل پرشد،ارتش به اشتباه فلسطيني ها را روانه اين زندان کرد. هدف واقعي اين اردوگاه، بازجويي از زندانيان عرب و مسلمان است،زندانياني که ردگيري آنها دشواراست؛ چون احتمال اينکه خانواده هاي آنها براي کمک با سازمان هاي اسرائيلي تماس بگيرند، وجود ندارد.» خانم کرشتاين مي گويد، در مقام مقايسه، در اين زندان،بيشترازگوانتانامو قوانين بين المللي زيرپا گذاشته شده است، چون هيچ گاه مورد بازرسي قرار نگرفته و هيچ کس از محل آن اطلاع ندارد.
بر اساس شهادت هاي اين دو پسر عموي فلسطيني که محمد و بشير يدالله نام دارند، آنها در سلول هاي جدا از ديگر سلول ها نگهداري مي شدند؛درابعاد دو متر مربع، با ديوارهاي سياه،بدون هيچ پنجره اي که بيست و چهار ساعته فقط يک لامپ آن را روشن مي کرده است. آنها در موارد نادري که با همراهي نگهبانان از سلول خود خارج مي شدند، مجبور بودند چشم بند بر چشم بزنند. يک بار وقتي بشير يدالله پنجاه ساله مي پرسد که آنها کجا هستند، به آنها جواب مي دهند: «روي کره ماه»
بر اساس شهادت محمد يدالله بيست و سه ساله،او مکرراً مورد ضرب و شتم قرار گرفته، دستبندهايش را محکم کرده اند، او را به حالتي دردناک به صندلي بسته اند، به او اجازه رفتن به توالت داده نشده و با ريختن آب بر روي او در صورت چرت زدن، مانع از خوابيدن او شده اند. و همچنين گزارش داده اند که بازجويان تصاويري از اعضاي خانواده اش را به او نشان داده و تهديد کرده اند که به آنها صدمه مي زنند.
اگرچه فلسطيني هايي که گذارشان به اين زندان مي افتاد، توسط پليس مخفي داخلي، «شين بت» تحت بازجويي قرار مي گرفتند، اما مسئوليت بازجويي از کساني که مليت خارجي داشتند و در آنجا زنداني بودند، به دست شاخه خاصي از اطلاعات نظامي به نام واحد پانصد و چهار بود که گفته مي شود، شيوه هاي بازجويي آنها بسيار شديدتر بوده است.
اندکي پس از آشکار شدن اين زندان، يکي از زندانيان سابق- مصطفي ديراني
يکي از رهبران گروه شيعه لبناني امل- با اين ادعا که در زندان از سوي يک
نگهبان مورد شکنجه قرار گرفته است، پرونده اي را در دادگاه هاي اسرائيل به جريان انداخت. آقاي ديراني که در سال1994 در لبنان دستگير شد، به همراه رهبرحزب الله شيخ عبدالکريم عبيد به مدت هشت سال در تأسيسات 1391نگهداري شد. اسرائيل اميدوار بود که در تلاش هاي خود براي يافتن خلبان گمشده رون آراد که در سال 1986 هواپيماي او درلبنان سرنگون شد،اطلاعاتي را از دهان اين دو نفر بيرون بکشد.آقاي ديراني در دادگاه ادعا کرد که او از سوي يک بازجوي ارشد نظامي به نام سرگرد جرج مورد انواع آزارهاي شديد فيزيکي قرار گرفته است. اين پرونده در اوايل سال 2004 و با آزاد شدن آقاي ديراني در جريان يک تبادل زنداني، مختومه شد.خانم کرشتاين مي گويد، هيچ مدرکي وجود ندارد که زندان هاي بيشتري همچون تأسيسات 1391 در اسرائيل وجود داشته باشد،اما برخي شهادت هاي گردآوري شده از سوي زندانيان قديمي حاکي ازآن است که آنها در مکان هاي متفاوتي نگهداري مي شده اند.
او مي گويد، نگراني در اين است که امکان دارد اسرائيل يکي از کشورهايي بوده باشد که پروازهاي «اجراي فوق العاده» به اين کشور نيز انجام شده باشد که در جريان آنها، زندانيان دستگير شده از سوي ايالت متحده، براي شکنجه به کشورهاي ديگر قاچاق مي شود. او مي گويد: «اگر يک کشور اجازه وجود يکي از اين زندان ها را در خاک خود بدهد، از کجا مي توان گفت که تعداد بيشتري از اين زندان ها در کشور وجود ندارد؟»
اين کميته که ساير موارد مظنون به شکنجه در اسرائيل را نيز مورد بررسي قرار داده است، نگراني ويژه اي را نسبت به قصور اسرائيل در تحقيقات، بيشتر از ششصد شکايتي از سوي زندانيان عليه شين بت از زمان آخرين جلسات استماع اين پنل در سال 2001 ابراز کرده است.
اين کميته همچنين فاش کرده است که دولت اسرائيل فشارهاي زيادي را براي تبديل شدن به خبرچين اين کشور بر فردي به نام گازانز وارد کرده است.اين فرد مجبور بود براي درمان پزشکي به اسرائيل سفر کند. ايشان مناخيم مدير اجرايي کميته عمومي اسرائيل عليه شکنجه مي گويد که گروهش چندين درخواست را به اين کميته تسليم کرده اند که نشان مي دهد،دراين کشور، شکنجه به طورنظام مند عليه زندانيان به کار گرفته مي شود.او مي گويد: «پس از صدور حکم دادگاه در
سال 1999، بازجويان صرفاً هشيار شدند که بايد شگردهاي خلاقانه تري را در جريان بازجويي هايشان به کار بگيرند».
او مي افزايد که چون اسرائيل مجدداً غزه را يک «حکومت متخاصم» تعريف کرده است. برخي از فلسطيني هاي دستگير شده، به جاي «زندانيان امنيتي»، تحت عنوان «جنگجويان غير قانوني» طبقه بندي شده اند. درچنين شرايطي، آنها ممکن است مشمول حبس در زندان هايي چون تأسيسات 1391 شوند.

پي نوشت ها:
 

1- Jonathan Cook، نويسنده و روزنامه نگارمستقر در نازارت اسرائيل. آخرين کتاب هاي او «اسرائيل و برخورد تمدن ها: عراق، ايران و طرح بازسازي خاورميانه» و «فلسطين در حال ناپديد شدن: تجارب اسرائيل در نااميدي انساني» هستند.
منبع: www.monthlyreview.org
 

منبع:نشريه سياحت غرب،شماره 72
/ن