29 شهريور 1389 / 11 شوال 1431 / 20 سپتامبر 2010


 

 
دكتر شمسُ الدّين جزايري از فرهنگ دوستان معاصر ايران بدرود حيات گفت. دكترجزايري ازاعضاي هيئت علمي دانشكده حقوق دانشگاه تهران بود. وي دررشته حقوق تحصيل كرد و دردانشكده حقوق دروس ماليه، اقتصاد سياسي، حقوق كارو بيمه هاي اجتماعي را تدريس مي كرد. دكترجزايري درسال1347هجري شمسي پس از 42سال فعاليت فرهنگي و آموزشي درمقام استاد ممتاز بازنشسته شد. ازاستاد جزايري تأليفاتي درزمينه هاي حقوق مالي و قوانين محاسباتي به يادگارمانده است.
 
خانبابا مشار ازمحققان صاحب نام معاصر بدرود حيات گفت. او پس ازاتمام تحصيلات مقدماتي و متوسطه به خدمت وزارت دارايي درآمد. مُشار21سال دروزارت دارايي كاركرد و سرانجام به ميل خود بازنشسته شد و به كشاورزي و تحقيق پرداخت. برجسته ترين اثراو كتابي است كه به فهرست مؤلفان كتب چاپي عربي و فارسي اختصاص دارد.
 
پس از وقوع زلزله طبس كمك‏هاي مردمي و دولتي به اين منطقه سرازير شد. اما در بيست و نهم شهريور 1357ش، يك فروند هواپيماي سي 130 نيروي هوايي كه به منظور حمل وسايل و خواربار مورد نياز مردمِ زلزله زده طَبَس از پايگاه شيراز عازم تهران بود، در حدود ساعت هشت صبح، در فرودگاهِ دوشان تپه سقوط كرد و نه نفر ارتشي در آن كشته شدند.
 
آيت اللَّه حاج سيد محمد علي موحد ابطحي در سال 1309 ش (1349 ق) در اصفهان، در بيت علم و فضيلت زاده شد. وي در هشت سالگي به تحصيل علوم ديني روي آورد و پس از فراگيري علوم مقدماتي، در پانزده سالگي به حوزه علميه قم مهاجرت كرد. آيت اللَّه موحد ابطحي در قم در درس‏هاي خارج آيات عظام: سيد حسين بروجردي، سيد محمد حجت كوه كمره‏اي، سيد محمد محقق داماد، سيد احمد خوانساري، سيد محمدرضا گلپايگاني و علامه طباطبايي شركت جست و در علوم عقلي و نقلي به مدارج بالايي دست يافت. آن فقيه بزرگوار سپس در سال 1333 ش به نجف اشرف كوچيد و در محضر حضرات آيات: سيد محسن حكيم، سيد محمود شاهرودي، سيد ابوالقاسم خويي و سيد عبدالهادي شيرازي به شاگردي پرداخت تا اين كه به درجه والاي اجتهاد دست يافت. وي در سال 1353ش پس از بيست سال تحصيل و تدريس در نجف، به قم بازگشت و بساط تحقيق، تأليف و تدريس را در حوزه عمليه قم گسترانيد. آيت اللَّه ابطحي از وقت خويش، به بهترين نحو استفاده مي‏كرد و در هر فرصت به خواندن و نوشتن مي‏پرداخت. از او بيش از يكصد و ده عنوان كتاب در علوم تفسير و فقه، اصول و رجال، حديث، تاريخ، كلام و فلسفه و ساير مسائل اسلامي بر جاي مانده است كه تهذيب المقال في شرح الرّجال در 5 جلد، اصول الفقه در 4 جلد، اخبار الرُّواة در 10 جلد، المعراج در 2 جلد و حياةُ الرَّسول از آن جمله‏اند. سرانجام شمع وجود آن فقيه بزرگ و پركار پس از 72 سال زندگي، در قم به خاموشي گراييد و در بيست و نهم شهريور 1381 ش برابر با شب سيزدهم رجب 1433 ق بدرود حيات گفت و در همان شهر به خاك سپرده شد.
 
سفر تبليغي پيامبر اسلام به شهر طائف در نزديكي مكه در حالي صورت گرفت كه به تازگي ابوطالب، ياور و حامي بزرگ آن حضرت، وفات يافته و به همين دليل، مشركان قريش بر آزار و اذيت خود عليه پيامبر، افزوده بودند. بنابراين اگر اهالي طائف به اسلام مي‏گرويدند، اين شهر پايگاه و محل امني براي مسلمانان تحت ستم مكه مي‏شد.اما سران قبيله‏ي ثقيف در طائف، نه تنها به خداي يكتا و رسالت حضرت محمد(صلي الله عليه واله) ايمان نياوردند، بلكه به تحريك آن‏ها برخي مردم نادان، پيامبر اكرم(صلي الله عليه واله) را مورد آزار و اذيت قرار دادند و ايشان را مجروح كردند.
 
عبدالعزيز اندلسي در اكثر علوم متداول زمان خود، مهارت و دانش بسيار داشت و تاليفات متعددي از خود بر جاي گذاشت. از ميان آثارِ وي مي‏توان به شرح نوادر القالي، اشاره كرد.
 
غازان، نخستين پادشاه مغول است كه رسماً به دين اسلام درآمد. او سرداران و سپاه مغولِ خود را وادار به قبول اسلام كرد و خود را محمود ناميد. وي در دهم ذيقعده‏ي سال 694 ق در تبريز به پادشاهي دست يافت و دين اسلام را مذهب رسميِ دولت ايلخاني اعلام كرد. غازان، سپس فرمان داد كه همه‏ي كليساها و معابد يهود و بودايى و زرتشتي را ويران سازند و آنها را تبديل به مسجد نمايند. او دستوراتي با نام ياساهاي غازاني وضع كرد و اوضاع مملكت را به كنترل خود درآورد. غازان دوبار به شام و مصر لشكر كشيد ولي در بار دوم از پادشاه مصر، شكست سختي خورد و آنقدر از اين شكست اندوهگين شد كه در شوال سال 703 ق در سي و سه سالگي در نزديكي قزوين درگذشت. غازان از سال‏ها قبل از مرگش، دستور داده بود كه در بيرون شهر تبريز و در مغرب آن، مقبره‏ي عظيمي كه داراي گنبد رفيعي بود براي او برپا كردند و در زير همين قُبّه بود كه جسد غازانِ مغول را به خاك سپردند.
 
با الحاق مجارستان به خاك اتريش، فرانسوآ ژوزف بطور رسمي امپراتور اتريش- مجارستان شد. مجارستان درطول تاريخ بارها به اشغال كشورهاي اروپايي مانند اتريش و همچنين امپراتوري عثماني درآمد. اما سرانجام درپايان جنگ جهاني اول و پس ازشكست اتريش درسال1918ميلادي به استقلال رسيد. مجارستان دراروپاي شرقي ميان روماني، اتريش، اوكراين و جمهوريهاي چك و اسلواكي، بوسني هرزه گوين، اسلوني، كرواسي ، صربستان و مونته نگرو واقع شده است. اين كشوربا نظام جمهوري اداره مي شود.
 
پس از كشفيات كريستف كلمب در اواخر قرن پانزدهم ميلادي، جستجو و تلاش براي يافتن راه تجارتي تازه‏اي به شرق، ادامه يافت. در اين ميان فرناندو ماژلان، از جنگجويان بازنشسته پرتغال، داوطلب يافتن راه دريايى تجارتي جديدي براي دولت اسپانيا شد. وي در 20 سپتامبر 1519م با پنج كشتي پوسيده راه خود را در پيش گرفت و در پايان آن سال، به نزديكي امريكاي مركزي رسيد. ماژلان در اواخر سال 1520م، از تنگه‏اي در جنوبي‏ترين نقطه قاره امريكاي جنوبي گذشت كه از آن روز به بعد، به نام او، تنگه ماژلان ناميده شد. او از آن پس وارد اقيانوس كبير شد و پس از يك سفر طولاني و خطرآفرين از داخل اين اقيانوس، در حالي كه آذوقه‏اش رو به اتمام بود، به جزاير فيليپين در جنوب شرق آسيا رسيد. ماژلان در نهايت در 23 نوامبر 1521م در جريان يك درگيري داخلي در فيليپين كشته شد. با اين حال تنها كشتي بازمانده از اين سفر، با نام كشتي ويتوريا در سپتامبر 1522م سالم به پرتغال بازگشت و آن نخستين كشتي بود كه دور عالم را پيموده بود.
 
نيكولا ماكياوِلي، مورخ نظريه‏پرداز و سياست‏مدار ايتاليايى در سوم دسامبر سال 1469م در فلورانس ايتاليا به دنيا آمد. از دوران نوجواني او اطلاع خاصي در دسترس نيست، اما وي در جواني وارد فعاليت‏هاي سياسي شد و در سال 1506م به دبيري شوراي جمهوري ايتاليا دست يافت. ماكياولي از سال 1512م كه مخالفانش قدرت را در دست گرفتند به گوشه‏گيري و نگارش كتاب‏هاي متعدد روي آورد. مهم‏ترين اثر ماكياولي، كتاب شاهزاده، پرنْسْ يا شهريار است كه وي آن را براي راهنمايى فرمان‏روايان زمان خويش نوشت. اين كتاب نام ماكياولي را مظهر بي‏مرامي و پاي‏بند نبودن به اصول سياسي معرفي كرده است. كتاب شاهزاده نه اخلاقي است و نه ضد اخلاق، بلكه نخستين تجزيه و تحليل علمي و بي‏طرفانه از روش‏هايى است كه موجب كسب نيروي سياسي و حفظ آن مي‏شود. هرچند جنبه بي‏طرفي كامل كتاب به آن رنگ بدبيني مي‏دهد، اما تاثير اين كتاب حتي تا روزگار اخير بي‏اندازه زياد مي‏باشد. ماكياولي در اين كتاب، سياست را نه آن چنان كه بايد باشد، بلكه آن‏چنان كه هست مورد بررسي قرار مي‏دهد. ماكياولي معتقد بود كه در امور سياسي، بايد تنها رسيدن به هدف را در نظر گرفت و رعايت اصول اخلاقي در اين مورد ضرورتي ندارد. او كه سياست را از اخلاق جدا مي‏سازد، انجام هر عملي را از سوي حاكم براي حفظ حكومت مجاز مي‏شمرد. روش ماكياولي در سياستْ به اصول ماكياوليسم مشهور است. ماكياوليسم پيش از آن كه يك مكتب سياسي باشد، نظريه‏اي در شيوه حكومت و دستورالعملي براي دولت‏مردان است كه البته مخالفان بسياري هم دارد. در زمينه حكومت فردي، آدولف هيتلر و بتينو موسوليني ديكتاتورهاي آلمان و ايتاليا و رهبران ديگر حكومت‏هاي فاشيستي، كم و بيش پيرو عقايد ماكياولي هستند كه شيوه حكومت را از او مي‏آموزند. به عبارت ديگر در اصطلاحات سياسي واژه‏اي بدنام‏تر از ماكياوليسم نيست. اين اصطلاح در زبان سياسي به معناي فريب كاري، نيرنگ بازي و عدم پاي‏بندي به اصول اخلاقي است. از ديدگاه ماكياول نيرنگ و فريب در قدرت، اصلي ضروري به شمار مي‏آيد. به سخن ديگر ماكياولي نخستين جستجوگر ماهيت قدرت و پيشرو انديشه علمي در اين زمينه است. يعني در حالي كه به سردمداران قدرت نگريسته مي‏شود، وي چشم به پشت صحنه دوخته و انگيزه‏هاي نهاني وقوع حوادث را جستجو مي‏كند. ماكياولي در عين حال معتقد بود كه قدرت متمركز ملي، مي‏تواند ملت را از دست‏اندازي قدرت‏هاي همسايه درامان دارد. هنر جنگ و تاريخ فلورانس از ديگر آثار اوست. ماكياولي سرانجام در بيستم سپتامبر 1530م در 61 سالگي درگذشت.
 
در بيستم سپتامبر 1831م، اولين اتوبوس بخاري توسط يك مبتكر انگليسي به نام گوردون برانز ساخته شد. ساخت و اختراع اين اتوبوس كه از نيروي بخار براي حركت آن استفاده مي‏شد، درست دو سال پس از اختراع اتوبوس اسبي صورت گرفت. برانز پس از مشاهده اتوبوس اسبي به فكر اختراع اتوبوس بخاري افتاد و آن‏را در اين روز به كار انداخت. اتوبوس جديد ظرفيت 30 نفر را داشت و سرعتِ آن بسيار كم بود. امروزه اتوبوس‏ها با استفاده از سوخت‏هاي جديد و تجهيزات پيشرفته، در شمار مهم‏ترين وسايط نقليه عمومي تبديل شده‏اند.
 
مجارستان در قرن شانزدهم ميلادي مورد حمله نيروهاي امپراتوري عثماني قرار گرفت و در سال 1526م، بخش اعظم آن به تصرف عثماني‏ها درآمد. عثماني پس از چندين جنگ با امپراتوران خاندان هابسبورگ از متصرفات خود در اتريش و مجارستان رانده شدند و مجارستان از آن پس، بخشي از امپراتوري جديد هابْسْبورگ در اتريش گرديد. در دوران وحدت امپراتوري اتريش و مجارستان كه به امپراتوري اتريش - مجارستان معروف گرديد، مجارستان با اين‏كه در امور دفاعي و روابط خارجي خود تابع امپراتور اتريش بود، ولي در امور داخلي خود، استقلال داشت. مجارستان كه در طول تاريخ، بارها به اشغال كشورهاي قدرت‏مند اروپايي از قبيل اتريش و عثماني درآمده بود، سرانجام در پايان جنگ جهاني اول و شكست اتريش، در سال 1918م، به استقلال دست يافت. مجارستان در شرق اروپا، در همسايگي روماني، اتريش، چك، اسلواكي و يوگسلاوي واقع شده و رژيم جمهوري بر آن حاكم است. (ر.ك: 20 اوت)
 
گابريل دانونزيو، در سيزدهم مارس 1863م در ايتاليا به دنيا آمد و پس از طي تحصيلات خود، درصدد برآمد تا نويسندگي را پيشه خود سازد. او نخستين ديوان اشعار خود را در 16 سالگي انتشار داد و در سال‏هاي بعد ديوان‏ها و رمان‏هاي ديگري منتشر كرد. دانونزيو مدتي نيز به روزنامه‏نويسي، نقادي هنر و تاريخ نويسي مشغول شد و در زمان جنگ جهاني اول، در مقام فرماندهي يك هنگ هوايى، چندين بار شهر ويِن را بمباران كرد. او هم‏چنين پس از جنگ، براي اولين بار، اساس فاشيسم را كه خواهان برتري‏جويى ملي يا نژادي، اعمال زور و خشونت، رهبري استبدادي و برخورد شديد با مخالفان است، پي ريزي كرد. با اين حال، دانونزيو در كنار فعاليت‏هاي اجتماعي، سياسي و نظامي، به كارهاي ادبي هم اشتغال داشت و به شهرت رسيد. مشخصه بخش اعظم زندگي او، جسارت، لجام گسيختگي، احساساتي‏گري و بي‏نظمي بود. او آينه‏اي در برابر طبيعت قرار نمي‏دهد و هدف او كلاً زيبايى‏شناسي است. تمايل وي بيشتر به جلوه گر ساختن زيبايى است تا توصيف زندگي. زيبايى از ديدگاه دانونزيو عبارت است از زيبايى نفساني. او را به عمق احساس يا انديشه، راهي نيست. دانونزيو در نمايش‏نامه‏نويسي، هيچ گونه توفيقي نيافته است زيرا نمايش‏نامه‏هايش عملاً فاقد تحرك و بيش از اندازه ذهني است. با اين حال از وي داستان‏هاي متعددي برجاي مانده كه او را در شمار نويسندگان بزرگ قرار داده است و برايش شهرتي فراوان به ارمغان آورده است. آثاري هم‏چون سرزمين دست نخورده، هوس و آتش از جمله كارهاي اوست كه شهرتي جهاني دارند. دانونزيو در نوشته‏هاي خود از نظم و نثر، انديشه‏هاي ضدمذهبي داشت. از لحاظ شيوه نگارش، دانونزيو به كلمه، ارزش زندگي مي‏دهد، كلمه، شدت و حدّت زندگي را چنان بيان مي‏كند كه قدرت تخيّل به تنهايى قادر به وصف آن نيست. شخصيت كم نظير او از استعدادهاي گوناگون برخوردار بود، اما به سبب بي‏پروايى در بيان و گستاخي در اظهار عقايد شخصي، غالباً مورد حمله معاصران قرار مي‏گرفت. دانونزيو را مي‏توان در شمار نويسندگاني قرار داد كه بيش از هر چيز در اين فكر بودند كه زندگي شخصي و خصوصي خود را به صورت شعر و اثري هنري درآورند و از خود قهرماني شگفت‏انگيز بسازند. گابريل دانونزيو، سرانجام در بيستم سپتامبر 1938م در 75 سالگي در نهايت شهرت جان سپرد.
 
با آغاز جنگ جهاني دوم، ژاپني‏ها در سال 1941م به جزاير فيليپين حمله‏ور شدند و پس از مدت كوتاهي، آن‏جا را به تصرف خود درآوردند. از آن جا كه جزاير فيليپين براي ژاپن اهميت حياتي داشت، بنابراين آن‏ها سعي مي‏كردند تا سر حد امكان از اين منطقه حمايت كنند چرا كه فيليپين، خط مقدم امپراتوري ژاپن محسوب مي‏شد. اما در اواخر جنگ و با ورود امريكا به صحنه نبرد جهاني، نيروهاي امريكايى در طي سال‏هاي 1944 و 1945م ژاپني‏ها را از فيليپين عقب راندند و اين منطقه را به تصرف خود درآوردند. متعاقب آن، جزاير مانيل در نبردي سخت در 24 سپتامبر 1944م از تصرف ژاپني‏ها خارج شد و پس از چند ماه كليه نيروهاي ژاپن از منطقه عقب‏نشيني كردند و از 20 سپتامبر 1945، با تصرف فيليپين، دوره تسلط امريكا به اين منطقه، آغاز شد. با اين حال نيروهاي امريكا به فرماندهي ژنرال داگلاس مك آرتور در نهايتْ در سال 1946م اين كشور را تخليه نمودند ولي فيليپين به عنوان يك كشور وابسته نظامي و اقتصادي به امريكا باقي ماند.
 
ژان بدِل بوكاسا ديكتاتور خون‏آشام افريقاي مركزي در 22 فوريه 1921م در اين كشور به دنيا آمد و در كودكي در مدارس فرانسوي تحصيل كرد. او در دوران تحصيل با شخصيت ناپلئون بُناپارت آشنا شد و شيفته او گرديد. هم‏چنين وي ژنرال دوگل، رهبر فرانسه را همانند پدر خود مي‏دانست و مرگ او را به منزله يتيم شدن خود عنوان كرد. بوكاسا در سال 1965م در زماني كه فرماندهي كل قواي كشور افريقاي مركزي را بر عهده داشت، با بركنار كردن پسر عمويش، داكو، در يك كودتاي تقريباً بدون خون‏ريزي به قدرت رسيد. از آن پس، بوكاسا با درجه فيلْدْ مارشالي، دبير كلّي تنها حزب كشورش، وزارت دادگستري، دفاع، خدمات غير نظامي، بيمه‏هاي‏اجتماعي و خلاصه 14 وزارت از 16 وزارت را در آنِ واحد برعهده گرفت. بوكاسا در سال 1976م اعلام نمود كه به اسلام گرويده است، از اين رو، ساير مقاماتِ كشور نيز بر وي تاسي كرده و كشور، رسماً اسلامي شد. اين امر باعث شد تا رهبران كشورهاي عرب، ميليون‏ها دلار به وي هديه كردند اما بوكاسا پس از دريافت پول‏ها، دوباره مسيحي كاتوليك شد و بار ديگر مقامات از او پيروي كردند. او سپس خود را امپراتور بوكاساي اول ناميد و پول‏هاي اهدايي كشورهاي عرب را صرف مراسم تاج‏گذاري بسيار پرهزينه خود كرد. بوكاسا سرانجام در بيستم سپتامبر 1979م زماني كه در ليبي به سر مي‏بُرد در يك كودتاي نظامي از قدرت بر كنار شد و بار ديگر، داكو پسر عموي بوكاسا به قدرت رسيد. بوكاسا در طول 14 سال حكومت بر افريقاي مركزي، جنايات و كشتارهاي فراواني انجام داد و ثروت كشور را به تاراج برد. بوكاسا حتي به آدم خواري نيز متهم شد و لقب قصاب افريقاي مركزي گرفت، اما هيچ گاه اين اتهام را رد نكرد. بعدها در جريان محاكمه وي مشخص‏شد كه او از گوشت بدن زندانيانِ خود تغذيه مي‏كرده و خوردن گوشت حيوانات را دون شأن يك امپراتور مي‏دانسته است.
 
/ن