محصور در اسطوره و فريب
محصور در اسطوره و فريب
محصور در اسطوره و فريب
نويسنده: ويليام اي. كوك(1)
چكيده:
بن گوريون دريافت كه كتاب مقدس را مي‌توان به يك متن ملي سكولار تبديل كرد تا به عنوان يك منبع مركزي تخيل جمعي باستان عمل كند و به كمك آن صدها هزار مهاجر را به شكل يك قوم متحد درآورد و نسل جديدتر را به اين سرزمين پيوند زد. (شلومو سند، «ابداع قوم يهود»، 180)
امروز كه آمريكا در ناباوري و هراس مطلق، شاهد افول و تبديل «رئيس جمهور تغيير و اميد» به يك «گولم اسرئيل» بله قربان گو و سرسپرده نتانياهو و ليبرمن است، گفتار فوق چه اندازه اهميت پيدا ميكند؟ «گولم پراگ» كبير در قرن شانزدهم، مخلوقي اسطورهاي بود كه «رابي لوئو» باستاني او را با سحر و جادو از گل آفريد تا از گتوي يهوديان كه محصور در ديوارهايي بلند بود محافظت كند. اين مخلوق روح نداشت، اما در خدمت رابي بود. اكنون هم ما با ناباوري اوباما را نظاره مي كنيم كه چگونه به تحقير« بي بي» و «آويگدور» تن مي دهد، در حالي كه آنها اين عامل بزرگ تغيير، به ارمغان آورنده صلح براي جهان و منجي آمريكا از ويراني هايي كه بوش بر جاي گذاشته است را تمسخر مي‌كنند.
پاسخ را بايد در مطالعه اي جست كه درباره اسطوره شناسي و فريب انجام گرفته است. اسطوره به معناي آفرينش واقعيت هاي تاريخي بر مبناي داستان هاي باستاني است، پيش از آنكه تحقيقات علمي يا مطالعات معرفت شناسانه، شواهدي دال بر صحت و اعتبار اين داستان ها فراهم آورند. در سال 1936 ييتژاك بائر اثري انتشار داد و در آن چنين نتيجه‌گيري كرد كه «جنبش‌هاي ملي اروپا در اصل تعيين‌كننده تجديد حيات قوم يهود در روزگار حاضر نبوده اند. اين مسئله به وجدان ملي باستاني قوم يهود باز مي‌گردد كه قبل از تاريخ اروپا وجود داشته است و مدل مقدس اصلي براي تمامي ايده‌هاي ملي اروپا به شمار مي رود.» از نظر بائر، اسطوره هاي توراتي مبني بر دادن سرزمين فلسطيني ها به قوم برگزيده، مبناي شايستگي آنها بوده است. در واقع تاريخ يهود «از زمان تاريخ غير يهودي به طور مجزا مورد مطالعه قرار گرفته است، چرا كه اصول، ابزارها، مفاهيم و چهارچوب زماني اين مطالعات، به كلي متفاوت بوده اند».
بن گوريون آن دسته از شواهد علمي كه داستان تورات را مبني بر «وعده سرزمين كنعان به ذريه ابراهيم و سارا داده شده» نقض مي‌كردند، ناديده گرفت. امري كه جاي تعجب چنداني ندارد، چون آن گونه كه شواهد شلوموسند نشان مي دهند، بن گوريون از اين ذريه نبود. بن گوريون اجازه نداد هيچ منبع بيروني، منبعِ «آسماني» نويسنده تورات را به چالش بكشد. حتي منطق توماس پاين كه اشاره كرده بود، ملاقات ابراهيم با خدا اگر در عالم واقع اتفاق افتاده باشد، مي‌تواند تعيين‌كننده وجود اين وعده باشد، چرا كه اين ملاقات صرفاً يكي از مكاشفه‌هاي موسي در تنهايي بوده است و براي پيروان او فقط حكم شنيدهها را داشته است. اما اقدامات بن گوريون در سراسر اسرائيل رواج يافت و تورات به متني ملي و ابزاري براي «خلق يك منشاء نژادي مشترك براي اجتماعات مذهبي كه در سراسر جهان پخش شده بودند و وسيله اي براي انگيزش يهوديان در ادعاي برخورداري از حق مالكيت بر اين كشور» تبديل شد.
شواهد باستان‌شناسي و علمي نشان ميدهند كه نسل كشي در كنعان هرگز اتفاق نيفتاده و خروج هرگز رخ نداده است و انسان تنها بايد «تورات از زير خاك درآمده» فينكلشتاين و زيلبرمن و«تاريخ و روايت‌هاي مردسالارانه» تامپسون و آخرين اثر دكتر سند را در ميان انبوه كتاب هاي ديگري كه در اين باره نوشته شده اند بخواند تا واقعيت را درك كند. متأسفانه از نظر فلسطيني ها و مردم خاورميانه، دروغ‌ها و فريب هاي بن گوريون، اسرائيل را در برابر سرزنش ها به خاطر سرقت سرزمين فلسطين از دست ساكنان بومي و مشروعيت بخشيدن به اين عمل خود مصون كرده است. همان گونه كه سند خاطرنشان ميكند، «كتاب تورات از پوسته رساله هاي مربوط به الهيات، به بخش تاريخي انتقال داده شد و طرفداران ناسيوناليسم يهودي به گونه اي شروع به قرائت آن كردند كه انگار شهادتي معتبر از روندها و رويدادهاي (تاريخي) باشد».
در چهاردهم مه 1948 پرزيدنت هري ترومن نامه‌اي از طرف آژانس يهود در تحت‌الحمايگي فلسطين دريافت كرد كه به دنبال حمايت او و در واقع شناسايي سرزمين تازه اعلام موجوديت كرده اسرائيل توسط او بود. آژانس يهود در اين نامه در شرايطي نامطمئن اعلام كرده بود كه كشور جديد آنها صلح را به اين منطقه خواهد آورد، چرا كه اين كشور از «طرح تقسيم» سازمان ملل كه بر ايجاد دو كشور در فلسطين، يكي براي فلسطيني ها و يكي براي يهوديان تأكيد داشت، اطاعت و حمايت خواهد كرد. آنچه در اين نامه نيامده بود اين بود كه در ماه هاي قبل از آن، نيروهاي اسرائيلي به شهرها و روستاهاي فلسطيني حمله و آنها را ويران كرده بودند كه حائز اهميت‌ترين مورد، فقط يك ماه قبل از ارسال اين نامه، روستاي دير ياسين بود كه يك قتل عام سبعانه بر ساكنان آن تحميل شده بود.
پيامد اين فريب و خدعه، انهدام و زدودن چهارصد و هجده شهر و روستا از سوي نيروهاي متحد يهودي، پاكسازي نژادي بالغ بر هفتصد و پنجاه هزار نفر از مردم بومي و آواره كردن آنها در كمپ‌هاي آوارگان و سرزمين‌هاي همسايه و الحاق كردن زمين ها و خانه هاي آنها به دولت جديد يهود بود. با اين حال با فريب و خدعه، يك اسطوره ـ داستان ديگر خلق شد.
تمامي اين واقعيت‌ها با «جعل» و تبديل كردن صدها هزار مهاجر جديد به يك قوم متحد با شيوه‌هاي مافيا مانند كنترل بر توده‌هاي يهودي از سوي بن گوريون بود كه قبل از سال 1947 به فلسطين آورده شدند. شدت اين كنترل آن‌طور كه در مدارك ضبط شده توسط پليس تحتالحمايه به ثبت رسيده است ـ مداركي كه توسط سر ريچارد كاتلينگ در آرشيو خانه رودس در آكسفورد نگه داري ميشد ـ شامل ماليات‌گيري اجباري به منظور پشتيباني از بازوي نظامي آژانس يهود، اعمال خشونت براي كنترل «افراد كاهل»، دادن شغل به آنها به محض ورود به فلسطين، وجود شبكه صهيونيست ها در اروپا و انگلستان براي تداوم كنترل مهاجران مطلوب در برابر مهاجران نامطلوب و نيز كنترل فلسطيني ها براي تداوم بي قيد و شرط ترور صهيونيستي عليه نيروهاي تحت الحمايه، وسايل ارتباطي در داخل جامعه يهودي و تمامي ارتباطات بيروني درباره جامعه يهودي به ويژه در انگلستان و آمريكا و تحصيل كليه جوانان به دنبال ثبت نام در نيروهاي مسلح يهودي مي‌باشد. كتاب «پاكسازي نژادي فلسطينيها»ي ايلان پاپ، بر مداركي كه توسط كاتلينگ نگه داري مي‌شود، صحه مي گذارد.
امروزه نيز همان پاكسازي نژادي ادامه دارد، چون كنترل‌هاي به سبك مافيا بر مهاجران يهودي به فلسطين كه در آن سال هاي اوليه اعمال ميشد، هنوز از طريق كنترل كلي مردم اسرائيل از سوي ارتش اين كشور و كنترل دولت صهيونيستي بر كنگره آمريكا از طريق فشار لابي هاي يهودي ـ همانطور كه از ميرشيمر و والت بر اساس عدم مخالفت كنگره با دستورهاي ديكته شده «آيپك» چنين فشاري را مستند مي‌كنند ـ ادامه دارد.
براي مشاهده نتيجه عملكرد اين لابي ها فقط كافي است به تن دادن كنگره ما به تازه ترين كاپيتولاسيون به تقاضاي اسرائيل كه از طريق لابي با گزارش گلدستون مخالفت كرد، نگاه كنيد.
چرا ما بايد به اين موضوع اهميت بدهيم كه فريب و خدعه بن گوريون، سوخت لازم را براي آوردن يهوديان به فلسطين در طول دوران تحت‌الحمايگي فراهم آورده است؟ پاسخ اين سؤال به اندازه كافي روشن است. همانطور كه اشاره شد، صهيونيستها روي تمام يهودياني كه وارد فلسطين مي‌شدند كار مي‌كردند و ذهن آنها را براي مذهبي كه يك دروغ بود و حق برخورداري از زمين كه وجود خارجي نداشت، شكل دهي مي‌كردند. همين اسطوره ـ داستان در قالب كتاب هاي متعددي كه بر اساس تفسيرهاي به عمل آمده از تورات نوشته شده بودند، به غرب ارسال شدند. در اين كتاب ها برداشت هايي با دقت تاريخي از نژاد يك قوم ارائه مي شد كه به عنوان يك نژاد وجود خارجي نداشتند، اما به حقايق متكي بر شنيده ها معتقد بودند؛ شنيده هايي چون خروج اسطوره اي يك قوم از مصر و آوارگي آنها در بيايان به مدت چهل سال، (خروجي كه هيچ گاه رخ نداده است)، شكست دادن كنعانيان كه اصلاً رخ نداده است و وجود پادشاهي هاي باستاني كه براي آنها هيچ مدركي وجود ندارد. يهوديان كه تحت القاي اين باورها قرار گرفته بودند، تحت اليگارشي بن گوريون به اين باور رسيده بودند كه آنها در حال رفتن به خانه هستند، به سرزميني كه از نظر تاريخي حق آنان بوده است؛ بي اعتنا به اين واقعيت كه در طي قرن‌ها قوم ديگري در آن مي‌زيستند. اين باور اجازه پذيرش هيچ كس ديگري را به عنوان همسايه بر روي سرزميني كه فقط به بارورمندان تعلق داشت نمي‌داد؛ تعريفي مؤثر از يك دموكراسي.
وحشت از اين فريب، به دو راه رفت: يهوديان بي گناه آواره شده از اروپاي نازي، به چنگ اين برنامه صهيونيستي افتادند كه از مذهب آنها براي اهداف سياسي و اقتصادي و همچنين ايجاد حس همدردي با متحدان خود در غرب استفاده كردند؛ غربي كه از صدمات وارد شده بر قوم يهود توسط رژيم نازي آگاه بود و به خاطر فراهم آوردن امكان وقوع آن احساس گناه مي‌كرد. در نتيجه غربي ها به همدستان بي گناه كساني تبديل شدند كه براي كسب قدرت، زمين، مهمات و ثروت، به دستكاري در حقايق، علاقه مند بودند. در نتيجه اين اعتقاد، آنها نه تنها نسبت به سرزمين فلسطين داراي حق مي‌شدند، بلكه محق به كشتن فلسطيني ها نيز مي‌شدند، چرا كه آنها در سرزميني زندگي مي‌كردند كه از طرف خود خدا به آنها داده شده بود. وحشت انگيزتر اينكه ايالات متحده و انگلستان از طريق دخل و تصرفات لابي هايي كه بر نهادهاي نمايندگي ما كنترل دارند، به تصرف نيروهاي صهيونيستي درآمده بود، بنابراين وسايل لازم را براي تداوم سبعيت دولت هاي اسرائيلي جهت به انقياد درآوردن مردم فلسطين، بر خلاف ميل شهروندان اين كشورهاي به اصطلاح دموكراتيك فراهم آوردند.
اين موضوع ما را به ديواري مي‌رساند كه پيرامون باراك اوباما بنا شده است. اوباما اسير دست نيروهاي صهيونيستي است كه نهادهاي نمايندگي آمريكا، شركت ها و ارتباطات جمعي آمريكا را در كنترل خود دارند. زماني كه مردم آمريكا اوباما را به رياست جمهوري انتخاب كردند، هيچ كس با انتخاب آنها مخالفت نكرد. او مردي بود كه تغيير را با خود مي‌آورد ـ پايان دادن به جنگ ها، به ارمغان آوردن مراقبت هاي درماني براي تمامي آمريكاييان، مبارزه در جهت حفظ محيط زيست، توسعه فرصت هاي تحصيلي براي همگان ـ وعده هايي كه تماماً مستلزم حمايت كنگره است. با اين حال، با وجود پيروزي قاطع او در نظرسنجي‌ها، او عملاً يك رئيس جمهور است كه به يك اردك چلاق مي‌ماند. چرا؟
اوباما در تورهايي كه در اوايل رياست جمهوري خود به جهان عرب و روسيه و اتحاديه اروپا و آمريكا ترتيب داد، اصرار داشت كه آمريكا ديگر همچون گذشته يك قدرت جهاني بزرگ نيست كه تشنه سلطه جهاني باشد. نطق او در قاهره، راه را بر گشايش ديالوگي باز كرد كه از امكان‌پذير بودن صلح از طريق بازگشت به طرح شاهزاده سعودي بر مبناي قطعنامه سال 1967 سازمان ملل حكايت داشت؛ طرحي كه شناسايي كامل اسرائيل از سوي كشورهاي عربي را به دنبال داشت. تقريباً بي‌درنگ اسرائيل واكنش نشان داد و وفاداري او را نسبت به كشور يهود زير سؤال برد. از آن زمان تا به حال، سياستهاي خاورميانه‌اي اوباما، حتي با وجود اينكه او مجبور به تعظيم در برابر كساني چون نتانياهو و ليبرمن شده است، به گل نشسته است. چرا؟
پاسخ اين سؤال بسيار ساده است. با وجود كنگره‌اي كه تحت كنترل ايپك و نفوذي هاي آن است، اوباما اگر با آنچه كه صهيونيست ها ديكته مي‌كنند مخالفت كند يا حتي به نظر برسد كه مخالفت ميكند، هيچ كاري در ارتباط با ملزم كردن كنگره نمي تواند انجام دهد. شايد وقيحانه ترين تصميم اتخاذ شده توسط دولت اوباما كه مؤيد اين ادعاست، تصميم آن مبني بر اعتراض به گزارش گلدستون است كه اسرائيل را به خاطر جناياتي كه عليه بشريت انجام داده است محكوم ميكند، جناياتي كه از سوي «بي، تسلم» در اورشليم (سازمان حقوق بشري كشور اسرائيل)، صليب سرخ بين‌المللي و سازمان عفو بين‌الملل به رسميت شناخته شده است.
اكنون ما مي‌دانيم كه اوباما حتماً ماه ها قبل از اينكه شوراي امنيت سازمان ملل قطعنامه اي را در مورد «وضعيت حقوق بشر در اراضي اشغالي فلسطين از جمله شرق اورشليم» پيشنهاد كرد، از وجود اين جنايات ها با خبر بوده است. اين قطعنامه به شكلي قاطع بر «توصيه اي موجود در اين گزارش و فراخوان ها از كليه طرف هاي مربوطه از جمله بدنه هاي سازمان ملل به منظور تضمين اجراي بلافاصله آنها در راستاي الزامات مورد نظر» صحه ميگذارد. اما دولت اوباما و كنگره ما با آنچه كه جهان دريافت، گزارشي معتبر و درست از اقدامات وحشيانه دولت صهيونيسيتي در اسرائيل است، مخالفت كردند.
گرداگرد اين رئيس جمهور ديواري كشيده شده است، ديواري كه وقتي نطق معروفش را در برلين زماني كه هنوز يك نامزد انتخاباتي بود ايراد مي‌كرد، از وجود آن باخبر نبود؛ ديواري كه نمي‌دانست اگر رئيس جمهور شود، هيچ گاه نخواهد توانست آن را از ميان بردارد؛ ديواري كه توسط قدرت هايي بنا شده است كه نه تنها آمريكا بلكه مردم آمريكا را نيز در كنترل خود دارند؛ ديواري كه ملاط آن از هراس است، تعصب و نژادپرستي شمع هاي آن و فشار و زور، سيمان آن است و از پول براي تطميع در جهت حفظ و تداوم كنترل استفاده مي كند. اين ديواري است كه اسطوره هاي تاريخي تحريف شده آن را بنا كرده اند، اسطورههايي كه آنقدرآنها را به عنوان حقيقت قالب كرد ه اند كه خود به حقيقت تبديل شده اند؛ اسطوره هايي كه فريبكارانه براي كشيدن اين ملت كه روزگاري ملتي آزاد بود، به ژرفاي تاريكي و نوميدي طراحي شده اند، اسطوره هايي كه به تعداد معدودي اجازه مي دهد بر تعدادي كثير كنترل داشته باشند و در اين روند ذهن ها را به بردگي مي كشانند، ذهن هايي كه اگر از حقايق پشت اين اسطوره ها آگاه باشند، آنچه را كه از آن حمايت مي‌كنند، پس خواهند زد.
منبع: http://intifada-palestine.com
پي نوشت:
1ـ Carolyn Baker، به مدت يازده سال استاديار تاريخ و روان‌شناسي بوده است. آخرين کتاب او با نام «افول مقدس: قدم زدن در جاده معنوي فروپاشي تمدن صنعتي» کتابي منحصر به فرد است. کتابهاي ديگر او عبارتند از: «تاريخ بدون سانسور آمريکا: آنچه که کتاب هاي درسي دبيرستاني به شما نمي گويند»(2006) و «سفر بخشش»(2000). براي ارتباط با او مي توانيد به وب سايت اوcarolyn baker.net مراجعه کنيد.
/ن
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}