هميشه چسبيده به گوشي تلفن!

همه ي والدين وقتي مي بينند که قبض تلفن تبديل به يک صورتحساب نجومي وحشتناک شده، از کوره در مي روند. اين اتفاق معمولاً زماني رخ مي دهد که فرزندان به دنياي نوجواني پا گذاشته و مدام مشغول صحبت کردن با تلفن هستند؛« شما راجع به چي صحبت مي کنين؟»، « تو و دوستت که هر روز توي مدرسه همديگه رو مي بينين.» و... اين جملات، رايج ترين اعتراض هاي والدين است اما پدر و مادر عزيز! صبر کنيد و با دقت و حوصله، مشکل را حل نماييد.
به لطف ارتباط با ديگران، ما به تدريج خود را مي شناسيم و به همين خاطر است که برقراري رابطه ي صميمانه، تا اين اندازه اهميت دارد. ما با دوستان مان صحبت مي کنيم، نظرات شان را مي پذيريم، مي توانيم در کنار آنان احساسات مان را بروز دهيم و با هم ارتباط برقرار کنيم. خيلي خوب است که نوجوان، خود را در اين دوران، تنها احساس نکند؛ تنها به اين معنا که در محيط خانه، هم صحبتي ندارد.به همين دليل است که بسياري از نوجوانان پس از بازگشت از مدرسه، مدت طولاني با دوستان شان پرحرفي مي کنند؛ دوستاني که همين يکي، دو ساعت پيش از آنان جدا شده اند.

چرا نوجوانان نمي توانند از اين کار صرف نظر کنند؟
 

نوجوان نياز دارد که رابطه ي هميشگي را با دوستانش حفظ کرده و احساس کند که با يک دوست صميمي يا گروهي از دوستان، پيوندي عميق دارد. تلفن مي تواند فاصله ها را کوتاه و عدم امکان ملاقات حضوري را جبران کند. در شرايط سخت و ناراحت کننده، او نياز دارد درباره ي نگراني که نمي تواند از آن خلاص شود، با يک نفر درد دل کند.
هر بهانه اي براي او بهترين دليل است تا گوشي تلفن را بردارد و شماره بگيرد، مانند وقتي که مي خواهد کسي راهنمايي و نصيحتش کند، دلش گرفته و دوست دارد حرف بزند، احساس تنهايي مي کند و...

تلفن، ضامن صميميت
 

« تلفن» وسيله اي کاملاً خصوصي براي برقراري ارتباط است. نوجوان به اين ترتيب مي تواند در آرامش کامل، در مورد مسائلي که قادر به بيان رودررو- حتي با دوست صميمي اش- نيست، صحبت کند. پشت تلفن- از دستور گرفته تا حرف هاي خصوصي و بحث در مورد ديگران و خلاصه راجع به همه چيز- صحبت مي کند. مزيت ديگر، اين که مجبور نيست چيزي را پنهان کند چون دوستش قرمز شدن، عرق کردن و ترس او را نمي بيند.

چطور مي توان مبلغ قبض تلفن را کم کرد؟
 

نوجوانان غالباً در منزل کم حرف هستند اما ساعت ها با بهترين دوست شان از هر دري صحبت مي کنند و هر مسأله اي را که به والدين نمي گويند، با اين همراز صميمي مطرح مي نمايند. اين حالت، از دو جنبه شما را عصباني مي کند؛ مسلماً در وهله ي اول، دوست داريد فرزندتان با شما احساس صميميت کند و حرف هايش را به شما بگويد و از طرفي ديگر، پرداخت قبض هاي سنگين تلفن نيز مشکل است.
گرچه نمي توان مانع تلفن زدن نوجوان شد، اما مي توان قوانين و محدوديت هايي را براي او در نظر گرفت. او بايد نسبت به اين کارش احساس مسؤوليت کند؛ پس از او بخواهيد در زمان معيني که در نظر گرفته ايد، هرچه مي خواهد به دوستش بگويد. يک روش مؤثر ديگر هم اين است که با گرفتن پرينت شماره هاي تلفن، به او نشان دهيد که چه هزينه ي سنگيني را تحميل و به اقتصاد خانواده لطمه مي زند. شايد به اين ترتيب، متوجه شود که زياده روي کرده است.

خريد تلفن همراه!
 

اگر او هيچ تغييري نکرد و ساعت هاي مکالمه هم چنان طولاني ست، او را در پرداخت قبض، شريک نموده و مقداري از پول توجيبي اش را به اين دليل، کم کنيد.
اگر باز هم اوضاع بهتر نشد، يک تلفن با سيم کارت اعتباري برايش بخريد. در اين صورت، مجبور مي شود با پول توجيبي، سيم کارتش را شارژ کند. اين يکي از بهترين شيوه ها براي دادن احساس مسؤوليت است. از اين پس، او بايد هزينه هايش را مديريت کند و وقتي يک بار شارژ سيم کارت و پول هايش تمام شد و نتوانست با تلفن صحبت کند، موضوع را به خوبي درک مي کند. اين روش بسيار کاربردي است؛ مشروط بر اين که تلفن منزل در اختيارش قرار نگيرد.

و سخن آخر اين که...
 

گاه مکالمه هاي طولاني مدت نوجوان با تلفن، بايد توجه شما را به اين مسأله جلب کند که فضاي ارتباط و صميميت در خانه حاکم نيست. در اين صورت، شما بايد تمام تلاش خود را براي برقراري مجدد اين ارتباط به کار گيريد.
منبع: www.Doctissimo.fr
منبع:نشريه شادکامي، شماره 73
/ن