دعا و درخواست ظهور

از وظايف مسلم شيعيان در زمان غيبت امام،دعابراي نزديک شدن ظهور و درخواست قيام آن حضرت است.نشانه شيعه راستين آن است که هرصبح و شام و با هرنماز و نياز،دست حاجت به پيشگاه خداوند رئوف مي برد و ازاو ظهور مولايش را درخواست مي کند.شيفته حقيقي امام زمان(ع)دردعا براي ظهور محبوبش اسير الفاظ نيست،گرفتارعبارت پردازي نيست،بلکه ازعمق جان دعا مي کند و با تمام وجود،ديدارامامش را مي طلبد .تنها زبانش سخن نمي گويد ،بلکه قلبش در هجران يار مي سوزد .دلش در فراق محبوب ،مضطرب است.ديدگانش درانتظار ديدار اشکباراست و گردش زبانش در کام،همچون اشکهاي غلطانش برگونه،نشانه محبت دروني و علاقه قلبي به مولا و محبوب است.در دوران تاريک و طوفان زده غيبت ،تنها کساني به راه نجات و سعادت رفته اند که پيوسته يه ياد امام زمان(ع)هستند و همواره در فراقش اشک مي ريزند و براي ظهورش دعا مي کنند .
شيعه مانند عاشقي دلباخته ،با دلي پرسوز و گداز دعا مي کند.او از صميم قلب،امامش را مي طلبد و با تمام وجود براي ظهور مولايش دعا مي کند.آيا مي توانيد حال شخص غريق را تصورکنيد؟ دريا طوفاني مي شود.امواج سهمگين ،کشتي را زير و رو مي کنند.ابرها مي غرند .باران به شدت مي بارد .هوا تاريک مي شود.کشتي درميان طوفان و تلاطم شديد آبها،واژگون مي گردد .سرنشينان کشتي ،وحشتزده و مضطرب ،به دريا گرفتارطوفان شده،کشتي اش شکسته ،به دريا افتاده و درحال غرق شدن است،چگونه براي نجات خويش دعا مي کند؟با چه حالي خدا را مي خواند؟
و چطور ازسرا پرده دل التماس مي کند؟شيعه دلباخته در زمان غيبت،ميان امواجهاي پرخروش حکومتهاي خود کامه،دردل درياي طوفان زده و تاريک اجتماعات فاسد بشري ؛کشتي سعادتش را شکسته مي بيند،دل را درفراق امام و مولايش مضطرب و پريشان مي يابد و بدون يکذره ظاهرسازي و خود نمايي از صميم قلب فرياد مي کشد :اين بقيه الله ؟و با اشک و سوز مي گويد :اين المنتظرلاقامه الامه و العوج ؟کجاست مصلحي که انتظار مي کشيم انحرافها و کجي ها را اصلاح کند؟
اين المرتجي لازاله الجور والعدوان ؟کجاست مايه اميدي که ستم و بي عدالتي را ازجهان برچيند ؟اين معزالاولياءو مذل الاعداء؟کجايت عزت بخش دوستان و ذليل کننده دشمنان ؟اين ابن النبي المصطفي وبن علي المرتضي وابنم خديجه الغراءو ابن فاطمه الکبري ؟و همين دعاها و اشک ها است که شيعيان دلباخته را از تيرگيها نجات مي دهد .حضرت امام حسن عسکري (ع)به احمد بن اسحاق فرمودند :والله ليغيبن غيبه لا ينجو فيها من الهلکه الا من ثبته الله عزو جل علي القول بامامته و وفقه للدعاء بتعجيل فرجه .سوگند به خدا-فرزندم -داراي غيبتي خواهد بود که هيچ کس در آن دوران از هلاکت و نابودي،رهايي نمي يابد ،مگر کسي که خداوند ،او را براعتقاد به امامت وي استوار ساخته و بر دعا براي تعجيل ظهور آن حضرت تويقش بخشد.دلباختگان حضرت ولي عصر(عج)و شيفتگان آن حضرت،از ياد او و جستجوي وجود شريفش غفلت نمي ورزند .آيا ممکن است کسي شيفته او باشد و فراموشش کند؟هرگز.و آيا مي شود دلباخته جانسوزي پيوسته به ياد او باشد،به حضرتش درودو سلام فرستد،اشک اندوه ببارد،درهجرانش بسوزد،براي ظهورش دعا کند .ولي آن حضرت ،او را از ياد ببرد و به فرياد هاي مشتاقانه پاسخ نگويد؟!هرگز،او چشمه لطف و احسان است .او منبع جود وبزرگواري است.او باب رحمت خداوند است.
الهم ارني الطلعه الرشيده و الغره الحميده و اکحل ناظري بنظره مني اليه و عجل فرجه و سهل مخرجه.
منبع: کمال الدين صدوق،صفحه 382.
نشريه قدر،شماره 20.