20 آبان 1389 / 4 ذیحجه 1431 / 11 نوامبر 2010


 

 

عالم بزرگوار ملااحمد بن مصطفي خوييني قزويني معروف به ملاآقا در حدود سال 1210ش (1247ق) در خويين در استان زنجان به دنيا آمد. وي پس از تحصيل علوم اوليه راهي قزوين شد و پس از چندي براي ادامه تحصيل به اصفهان عزيمت نمود. ملاآقا پس از آنكه از درس مشايخ اصفهان بهره برد، به قصد فراگيري مدارج بالاتر علوم، راهي عتبات عاليات گرديد و سالياني در آنجا اقامت گزيد. ملااحمد خوييني پس از آن در قزوين رحل اقامت افكند. و به امر تدريس و فتوي اشتغال يافت. از اين فقيه و محدث امامي آثاري برجاي مانده كه معراجُ الوصول الي علم الاصول در 2 جلد، اللَّوامع در فقه در 3 جلد و مِرآةُ المراد در علم رجال از آن جمله‏اند. اين عالم بزرگوار سرانجام در بيستم آبان 1268ش برابر با هفدهم ربيع‏الاول 1307 ق در 68 سالگي دار فاني را وداع گفت و به لقاي معبود شتافت.
 
آيت‏اللَّه سيد ابوالفضل خسروشاهي در سال 1281 ش (1320 ق) در خانداني عالم‏پرور و از پدري فقيه به دنيا آمد. وي پس از سال‏ها تحصيل در تبريز و نجف، به مقام عالي اجتهاد و فقاهت دست يافت و در دوران اختناق رضاخاني در تبريز و دركنار پدر به تبليغ احكام و تعليم و تربيت و ارشاد مردم پرداخت. آيت‏اللَّه خسروشاهي در جريان حاكميت دموكرات‏ها در آذربايجان در سال 1324 ش، عليه حاكمان وابسته به شوروي در تبريز مبارزه كرد به طوري كه طرح ترور ايشان و برادر مجتهدش، سيد احمد نيز ريخته شد. اما قبل از اجراي ترور، حكومت دمكرات‏ها متلاشي گرديد و ايشان دوباره به وظايف ديني خود ادامه داد. آيت‏اللَّه خسروشاهي در راه ابلاغ احكام الهي و نشر انديشه‏هاي ديني، بارها از طرف عمّال حكومت پهلوي در تبريز مورد آزاد و اذيت قرار گرفت، اما همواره بر سر ايمان و اعتقادش استوار ماند تا اين‏كه در بيستم آبان 1365ش در هشتاد و چهار سالگي وفات يافت و در تبريز به خاك سپرده شد. از آيت‏اللَّه خسروشاهي كتابي تحت عنوان نهج البيان به يادگار مانده است.
 
كار بررسي لايحه برنامه سوم توسعه كه در مجلس شوراي اسلامي مطرح شده بود پس از بحث مخالفين و موافقين و توضيحات مُخبر كميسيون اصل رسيدگي به لايحه مذكور و همچنين توضيحات رييس سازمان برنامه و بودجه نسبت به كليات آن، به مورد راي‏گيري گذاشته شد و با اكثريت قاطع نمايندگان، در بيستم آبان 1378به تصويب رسيد. موافقان لايحه برنامه سوم توسعه، لحاظ شدن سياست‏هاي رهبري در تمام زمينه‏ها، اصلاح ساختار اداري كشور، ادامه برنامه‏هاي حمايتي و رسيدگي به اقشار كم درآمد و آسيب‏پذير جامعه، روان سازي قوانين بازرگاني براي جهش صادرات، حذف انحصارات در بخش خدمات و توليدات و اصلاح نظام ارزي را از جمله نقاط قوت برنامه ذكر كردند. همچنين مخالفان لايحه برنامه سوم توسعه، افزايش قيمت فرآورده‏هاي انرژي و اثرات تورّمي آن در جامعه، ابهام در مسأله خصوصي سازي، مشخص نبودن مكانيزم ايجاد اشتغال، مشخص نشدن راهكار اصلاح ساختار اداري، عدم توجه لازم به مشكلات جوانان، تورم‏زا بودن و بي‏توجّهي به طرح‏هاي جديد و كاهش خريد مردم را از نقاط ضعف برنامه معرفي كردند.
 
ابواسحاق اسفرايني ملقب به ركن الدين شافعي، معروف به استاد از دانشمندان مشهور ايراني است كه در علم فقه، اصول فقه و كلام و ديگر معارف ديني از مهارت‏هاي بسيار برخوردار بود. او در مدارس نيشابور كه در آن زمان از مراكز بزرگ تحصيل علوم مختلف بود، به تدريس اشتغال داشت. الجامع في اصول الدين و نور العين في مشهدالحسين از جمله آثار اوست. ابواسحاق در 80 سالگي در نيشابور وفات يافت و در اسفراين به خاك سپرده شد.
 
نيسفورني يه پْس شيميدان فرانسوي و ازبانيان فنّ عكاسي متولد شد. ني يه پس درمقام كسي كه به تهيه تصاويرپايدار درعكاسي موفّق شده شهرت دارد. ني يه پس صفحه‎ آغشته به ماده حساس به نور را دراتاق تاريكي قرارداد و سپس براي تثبيت تصويرازطريقه معمول درگراورسازي استفاده كرد. ني يه پس اولين كسي است كه با اين روش عكس گرفت و عكسي كه او درسال1836ميلادي برداشته بود سالها مفقودُ الاَثَر بود تااينكه درسال 1952ميلادي آن را درلندن يافتند. ني يه پْس همچنين با همكاري داگِر اولين دستگاه دوربين عكاسي را درسال 1838ميلادي طراحي كرد.
 
فريتس ولْف محقق آلماني دربرلين بدنيا آمد. ولف تحصيلات عالي را دررشته زبانشناسي به پايان رساند اما بعد از چندي به ايرانشناسي علاقمند شد و تا پايان عمروقت خود را صرف تدوين فرهنگ شاهنامه كرد. ولف بيش از20سال براي تدوين فرهنگ شاهنامه وقت صرف كرد و سرانجام پس از تدوين چاپ اين اثرارزشمند آن را به دولت و ملت ايران تقديم كرد. ولف در95سالگي درگذشت.
 
نخستين جنگ جهاني با امضاي پيمان نامه متاركه جنگ پايان يافت. جنگ جهاني اول طي سالهاي 1914تا1918ميلادي ميان متفقين و دول محور ادامه داشت. براساس آمارذكرشده درمنابع درجنگ جهاني اول11ميليون تن كشته و 20ميليون نفرمجروح و معلول شدند. همچنين خسارتهاي فراوان مالي به كشورهاي درگيرجنگ وارد آمد. گفتني است كه دولتهاي انگليس، فرانسه، روسيه و ايتاليا متفقين و آلماني‎، عثماني و بلغارستان دول محور را تشكيل مي‎دادند.
 
دولت رودزياي جنوبي بطور يكطرفه استقلال خود را اعلام كرد. اين كشور امروزه زيمبابوه خوانده مي‎شود. درآن ايام حكومت نژادپرست يان اسميت رهبرسفيدپوستان رودزياي جنوبي دراين كشور با قدرت بسيارنهضتهاي امورمقاومت سياه پوستان را سركوب كرد ولي سياه پوستان به جنگ با حكومت يان اسميت ادامه دادند. سياهپوستان با سازماندهي گروههاي مسلح ضربه‎‏هاي كوبنده‎اي بر حكومت يان اسميت وارد آوردند و سرانجام درسال1965ميلادي دررودزياي جنوبي نظام جمهوري برقرارشد و درسال1980ميلادي با برگزاري انتخابات رابرت موگابه به رياست جمهوري اين كشور برگزيده شد و ازآن پس رودزياي جنوبي به زيمبابوه تغييرنام داد.
 
شارل لوبرْن، نقاش برجسته فرانسوي در 11 نوامبر 1619م در پاريس متولد شد و در سنين جواني با تهيه يك نقاشي از چهره لويى سيزدهم، به دربار فرانسه نزديك شد. لوبرن، پس از چندي به رم مسافرت نمود. وي در آنجا به مطالعه هنرهاي تزئيني شد. لوبرن در سال 1684م از رهبران بنيان‏گذار فرهنگستان پاريس بود و سپس متولي، رئيس و مدير فرهنگستان شد. در عين حالْ روابط لوبرن با دربار فرانسه محكم بود و به عنوان نقاش اول برگزيده شد و از اين زمان سفارشات دربار آغاز گرديد. مهم‏ترين نقاشي‏هاي لوبرن در ورساي قرار دارد. وي "سرسراي بلور" و "تالار جنگ و صلح" را تزيين نمود. اين نقاشي‏ها در زمان لويى چهاردهم انجام شد و سپاه بزرگي از معماران، پيكرتراشان، نقاشان و تزيين‏كاران به سرپرستي شارل لوبرن دست به كار شدند و شكارگاه ساده سلطنتي را در بزرگ‏ترين پروژه ساختمان آن عصر، به كاخي زيبا تبديل نمودند. از ديگر آثار وي مي‏توان از هركول و اسبان ديومِدِس و ورود لويى چهاردهم به دَن كرك ياد كرد. بسياري از آثار لوبرن در موزه‏هاي مختلف جهان واقع هستند و از جمله حدود 2 هزار طراحي از وي در موزه لوور فرانسه قرار دارد. از لوبرن به عنوان فرمان‏رواي بلامنزع عرصه هنر فرانسه ياد مي‏شود و سالياني چند، فردِ اولِ اين جايگاه بود. شارل لوبرن سرانجام در 26 ژوئيه سال 1690م در 71 سالگي درگذشت.
 
خورشيدجي رستم جي كاما، از ايران‏شناسان معروف پارسيِ هند و متخصص در زبان و ادبيات پهلوي و خطشناسي ميخي، در 11 نوامبر سال 1829م در شهر بمبئي هند به دنيا آمد. وي پس از تكميل تحصيلات مقدماتي خود در هند، به اروپا سفر كرد و زبان‏هاي فرانسوي، آلماني، پهلوي و اوستايى و خط ميخي را فرا گرفت. كاما در همين زمان، كار تطبيق گرامر و دستور زبان‏هاي ايراني و سانسكريت را به انجام رساند. وي پس از بازگشت به هند، براي رسمي ساختن زبان پهلوي در تحصيلات دانشگاهي كوشش فراواني كرد و سرانجام موفق شد كه اين زبان را در امتحانات ورودي دانشگاه و مقاطع بالاي دانشگاهي در رشته زبان، رسمي سازد. كاما هم‏چنين در علوم عقليِ جهانِ ايران باستان، تبحر فراواني يافت و به تدريس پرداخت. كاما، علاوه بر ادبيات، در علوم اجتماعي، گياه‏شناسي، شيمي و علم نجوم نيز مهارت داشت و به عنوان يك سخنران زبردست از نفوذ كلام ويژه‏اي برخوردار بود. خورشيد جي رستم جي كاما سرانجام در بيستم اوت 1909م در هشتاد سالگي درگذشت. 27 سال پس از مرگ كاما، مؤسسه‏اي با موضوع خاورشناسي به نام وي داير گرديد كه امروزه به عنوان يك مركز برجسته تحقيقاتي مورد استفاده و محل رجوع دانشمندان مي‏باشد. اين مؤسسه علاوه بر انتشار ده‏ها جلد كتاب در زمينه‏هاي گوناگون خاورشناسي و ايران‏شناسي، مجموعه مقالات كاما را در دو جلد گردآوري و عرضه نموده است.
 
جنگ جهاني اول كه از روز اول اوت 1914م به بهانه كشته شدن ولي‏عهد اتريش در شهر سارايوو، به دست يك دانشجوي صرب، آغاز گرديد تا يازدهم نوامبر 1918م به مدت چهار سال و صد روز به طول انجاميد. در اين جنگ، شانزده كشور به طور مستقيم و ده كشور به طور غيرمستقيم شركت نمودند كه در دو گروه متخاصم جاي داشتند. متحدين مركب از دُوَل مركزي اروپا شامل آلمان، امپراتوري اتريش - مجارستان كه بعدها تركيه و بلغارستان نيز به آن‏ها اضافه شدند و متفقين شامل فرانسه، بريتانيا، روسيه، بلژيك، صربستان و ژاپن كه بعدها ايتاليا، روماني، يونان، پرتغال، امريكا و چند كشور ديگر به ياري آن‏ها وارد جنگ شدند. با گسترش دامنه شكست آلمان و قتل‏عام وسيع نيروهاي متحد توسط متفقين، پادشاه آلمان مجبور به پذيرش ترك مخاصمه و كناره‏گيري از قدرت گرديد. در نهايت در روز يازدهم نوامبر سال 1918م، قرارداد ترك مخاصمه به امضا رسيد و از يازده صبح همين روز، صداي شليك توپ‏ها و مسلسل‏ها در سرتاسر جبهه غرب خاموش شد. به موجب اين قرارداد، نيروهاي آلمان بدون قيد و شرط تسليم شدند و عمليات اشغال خاك آلمان تا اواخر دسامبر سال 1918م به انجام رسيد. در طول جنگ جهاني اول، بيش از 65 ميليون سرباز در مراحل مختلف جنگ شركت كردند. متفقين جمعاً بيش از 42 ميليون سرباز را بسيج كردند و تعداد سربازان دول محور، در حدود 23 ميليون نفر بود كه از اين ميان سهم روسيه به تنهايى بيش از دوازده ميليون، آلمان يازده ميليون، انگلستان 9 ميليون، فرانسه 8/5 ميليون، اتريش 7/8 ميليون، ايتاليا 5/5 ميليون و امريكا 4/3 ميليون نفر را وارد جنگ نمودند. كل تلفات جنگ جهاني اول اعم از كشته و زخمي و اسير، بالغ بر 35/5 ميليون نفر بود كه بيش از 57 درصد كل نيروهاي شركت كننده در جنگ را تشكيل مي‏داد. بيشترين تلفات اين جنگ را روس‏ها، فرانسوي‏ها و اتريشي‏ها متحمل شدند، چرا كه بيش از 76 درصد سربازان روسي، 73 درصد سربازان فرانسوي و نزديك به نود درصد سربازان اتريشي كه در جنگ شركت كردند، كشته و زخمي يا اسير شدند. نتايج جنگ جهاني اول، شكست متحدين، ويراني شهرها و روستاها و كشته شدن ميليون‏ها نفر و آوارگي و جراحت ده‏ها ميليون نفر بود. در جنگ جهاني اول، نزديك به يك چهارم نيروي جوان كشورهاي اروپايي تلف شدند و خسارات وحشتناكي بر كشور متخاصم وارد آمد.
 
دكتر جونْسْ سالِك، پزشك لهستاني الاصل امريكايى، پس از اتمام تحصيلات خود در رشته پزشكي، به تحقيق و مطالعه در زمينه باكتري‏ها و ويروس‏ها پرداخت. وي در صدد بود تا ويروس‏ها را در وضعي قرار دهد كه قادر نباشند موجب بيماري شوند، لكن بتوانند پادتني ايجاد كنند كه به نحوي موثر عليه بيماري قابل استفاده باشد. دكتر سالك بدين ترتيب در يازدهم نوامبر 1952م واكسني تهيه كرد و آن را به اطفالي تزريق نمود كه سابقاً به نوعي فلج مبتلا شده و طبعا بدنشان در برابر اين بيماري مقاومت داشت. نتيجه كار، كاملا رضايت‏بخش بود چرا كه اين تزريق باعث افزايش پادتن در خون مي‏شد. وي متعاقباً اين واكسن را در مورد اطفالي كه سابقه بيماري نداشتند استعمال كرد و اين بار هم، نتيجه، مطلوب بود. از اين رو، اين واكسن از سال 1954م به مقدار زياد تهيه شد و در دسترس عموم قرار گرفت. خبر كشف واكسن ضدفلج بعد از كشف واكسن آبله يكي از جالب‏ترين پديده‏هاي پزشكي بوده است كه موجب نجات و سالم ماندن انسان‏هاي بي‏شماري گرديد. اين واكسن بعدها توسط ميكروب‏شناسان ديگر تكميل شد و به صورت قطره خوراكي درآمد كه امروزه مورد استفاده وسيع قرار مي‏گيرد.
 
جمهوري خلق آنگولا با 1/246/700 كيلومتر مربع مساحت در جنوب غربي افريقا، در كنار اقيانوس اطلس و در همسايگي كنگو، زئير، زامبيا و ناميبيا واقع شده است. جمعيت آنگولا نزديك به 13 ميليون نفر مي‏باشد كه مردم آن عمدتاً سياه و بيش از 70 درصد مسيحي و بقيه عقايد سنتي دارند. زبان رسمي در آنگولا پرتغالي است، ولي زبان‏هاي محلي هم رواج دارد. پايتخت آنگولا، لوآندا نام دارد و واحد پول آن كونزاي جديد است. پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت آنگولا تا سال 2025م بيش از 25 ميليون نفر گردد. هوآمبو، بنگوئلا و لوبانگو از شهرهاي مهم آنگولا هستند. اين سرزمين از سال 1483م تحت نفوذ پرتغال قرار گرفت و استعمارگران پرتغالي به مدت تقريباً 500 سال به استعمار و چپاول اين منطقه مشغول بودند. مبارزات استقلال طلبانه مردم آنگولا پس از سال‏هاي جنگ جهاني دوم به ثمر نشست و اين كشور در نهايت، در يازدهم نوامبر 1975م به استقلال رسيد. 11 نوامبر روز استقلال آنگولا از پرتغال، به عنوان روز ملي اين كشور نام گرفته است.
 
پس از يورش تجاوزكارانه ارتش رژيم صهيونيستي به لبنان در ژوئن 1982م هزاران غير نظامي لبناني به خاك و خون كشيده شدند كه از جمله اين جنايات قتل عام فجيع اردوگاه‏هاي صبرا و شتيلا بود در پاسخ به تجاوزات اين رژيم، شهيد احمد قصير، مسلمان از جان گذشته لبناني، در يازدهم نوامبر 1982م مركز فرماندهي نيروهاي رژيم صهيونيستي در شهر صور واقع در جنوب لبنان را منهدم كرد. در اين عمليات شهادت‏طلبانه، هشتاد و نه تن از نظاميان رژيم صهيونيستي كشته و هشتاد و شش نفر ديگر مجروح شدند. اين انفجار كه اندكي پس از انهدام مقر نيروهاي امريكايي و فرانسوي در بيروت صورت گرفت، عامل مهمي در عقب‏نشيني صهيونيست‏ها تا نزديكي مرز لبنان با فلسطين، به شمار مي‏رود.