مراسم تابوئیک
مراسم تابوت یا تابوئیک یکی از شیوه‌های سوگواری امام حسین(علیه السلام) و واقعه عاشورا در شهر میانگ کابائو در کشور اندونزی. مراسم تابوئیک هر ساله از یکم تا دهم محرم در این شهر برگزار می‌شود. در این مراسم تابوت‌های عظیم توسط عزاداران حسینی به سوی ساحل دریا حمل می‌شود و همزمان برخی امور سوگوارانه انجام می‌گیرد و در نهایت «تابوئیک» به دریا انداخته می‌شود. این مراسم اختصاصی به شیعیان ندارد و شمار زیادی از اهل سنت نیز در آن مشارکت دارند. این مناسک توسط سربازان شیعه‌ای که در دوران حکومت بریتانیایی‌ها در شبه قاره هند، در اندونزی ساکن شده بودند، در این منطقه رواج پیدا کرده است.(پوریا، «عاشورا در اندونزی»، ۱۳۷۸ش).

نحوه مراسم تابوئیک
مراسم تابوئیک، حمل تابوت‌های نمادین و در پایان، انداختن آن به دریاست. این تابوت که «تابوئیک» نام دارد، با ارتفاعی بیش از ۱۰ متر، از چوب بامبو، خیزران و کاغذ ساخته شده است. گاه تابوئیک از نوعی چوب سخت، پارچه، کاغذهای رنگی و حتی از طلا ساخته می‌شود. در نوک تابوت ساخته شده، نمادی از بُراق (اسب تیزرو) قرار دارد(پوریا، «عاشورا در اندونزی»، ۱۳۷۸ش).

مراسم تابوت و انداختن تابوت در دریا اهالی منطقه معتقدند که امام حسن(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) هر دو در کربلا به شهادت رسیده‌اند. آنها بر این باورند که روح این دو امام شهید(علیه السلام) توسط بُراق به بهشت برده شده است. در این مراسم دو تمثال از براق که تابوئیک پسه و تابوئیک سوبارانگ نام دارد، توسط مردم حمل میشود. حمل این تابوت‌ها (دو بُراقی که تابوئیک نام دارد) با موسیقی تنبور و طبل‌های تسه و دُهُل همراه است. بعد از ظهر، هر دو تابوئیک به ساحل کشانده شده و قبل از غروب آفتاب به دریا انداخته می‌شوند.

در صبحگاه، تابوت، داراگا، پانجا و عمامه امام حسین(علیه السلام) توسط ده‌ها هزار نفر از مردم «پاری آمان» که به صورت گروهی از بازار و خیابان‌ها حرکت می‌کنند به گردش درمی‌آید. مردم عزاداری که به آرامی درحرکت‌اند، گاه با گریه‌های شدید و با فریاد بلند می‌گویند: هویاکتابوئیک،... هویاک(یا حسین علیه السلام). این مراسم با غروب خورشید پایان می‌گیرد و تابوت به دریا سپرده می‌شود تا سمبل عزیمت بُراق امام حسین(ع) به آسمان باشد. مردم عزادار پس از غرق شدن تابوت، پارچه و کاغذهای رنگی و دیگر وسایل را که در ساخت آن به کار رفته، برداشته و به خانه‌های خود بازمی‌گردند»(پوریا، «عاشورا در اندونزی»، ۱۳۷۸ش).

فرهنگ مردم شهر میانگ کابائو
مراسم تابوت، به عنوان بخشی از فرهنگ مردم شهر «میانگ کابائو» در آمده است و اگر مردم به واسطه مشکلی نتوانند حضور پیدا کنند، هدایا و کمک‌های خود را برای مدیر مراسم می‌فرستند.»(پوریا، «عاشورا در اندونزی»، ۱۳۷۸ش).

پختن نذری در روز عاشورا
ذکر شهادت و خاطرهٔ حضرت امام حسین(علیه السلام) در این مناطق همراه با برپایی مراسمی در قالب نمادهایی چون «تابوت»، پختن و پخش نذری اقسام غذا و غیر آن‌هاست. در دههٔ اول محرم مردم شهرهای مختلف جاوه و سوماترا غذای مخصوصی آماده می‌کنند که در جاوه بوبورسوآ نامیده می‌شود. این غذای مخصوص که شبیه آش ایرانی است، شامل نخود و برخی غلات همانند گندم، جو، ذرت و شیر است که با برخی ادویه‌ها تزئین می‌شود. این غذا را در روز عاشورا بین مردم فقیر، همسایگان و دوستان و اعضای خانواده به نام و یاد امام حسین(علیه السلام)  توزیع می‌کنند(ربانی، «حضور تاریخی فرهنگ شیعه...»، چشم‌انداز ۱۱).

اعتقاد مردمان شهر آچه در ماه محرم
در میان مردم شهر آچه(یکی از استان‌های کشور اندونزی) این اعتقاد وجود دارد که انجام اموری همانند ازدواج، کارهای مهم تجاری، کاشت یا درو و برداشت محصول موجب هتک حرمت ماه محرم می‌شود و هر کس که در این ایام به این امور اشتغال ورزد به رویدادهای ناگواری دچار خواهد گردید(ربانی، «حضور تاریخی فرهنگ شیعه...»، چشم‌انداز ۱۱).


© کلیه حقوق متعلق به پرتال فرهنگی راسخون است. استفاده از مطالب و آثار فقط با ذکر منبع بلامانع است.