علم آموزي در قرآن

اهميت علم
 

اقرا باسم ربک الذي خلق. خلق الانسان من علق. اقرا و ربک الاکرم. الذي علم بالقلم. (علق: 1-5)
بخوان به نام پروردگارت که آفريد. انسان را از علق آفريد. بخوان، پروردگار تو کريم ترين (کريمان) است همان کس که به وسيله ي قلم آموخت.

علم، مايه ي ارزش انسان
 

و لقد اتينا داود و سليمان علما و قالا الحمد الله الذي فضلنا علي کثير من عباده المومنين. (نمل: 15)
و به راستي به داود و سليمان دانشي عطا کرديم، و آندو گفتند: ستايش خدايي را که ما بر بسياري از بندگان با ايمانش برتري داده است.

اهميت عمل به علم
 

مثل الذين حملو التوراه ثم لم يحملوها کمثل الحمار يحمل اسفار بئس مثل القوم الذين کذبوا بئايات الله و الله لا يهدي لاقوم الظالمين. (جمعه: 5)
مثل کساني که [عمل به] تورات بر آنان بار شد [و بدان مکلف گرديدند] آنگاه آن را به کار نبستند، همچون خري است که کتاب هايي را بر پشت مي کشند [وه] چه زشت است وصف آن قومي که آيات خدا را به دروغ گرفتند و خدا مردم ستمگر را راه نمي نمايد.

ارزش علم
 

و قال لهم نبيهم ان الله قد بعث لکم طالوت ملکا قالوا اني يکون له الملک علينا و نحن احق بالملک منه و لم يوت سعه من المال قال ان الله اصطفاه عليکم و راده بسطه فلي العلم و الجسم و الله يوتي ملکه من يشاء و الله واسع عليم. (بقره: 247)
و پيامبرشان به آنان گفت: «در حقيقت، خداوند، طالوت را بر شما به پادشاهي گماشته است». گفتند: «چگونه او را بر ما پادشاهي مي باشد با آنکه ما به پادشاهي از وي سزاورارتريم و به او از نظر مال، گشايش داده نشده است؟» پيامبرشان گفت: «در حقيقت، خدا او را بر شما برتري داده، و او را در دانش [نيروي] بدن بر شما برتري بخشيده است. و خداوند پادشاهي خود را به هر کس که بخواهد مي دهد، و خدا گشايشگر داناست».

دعا براي طلب علم
 

فتعلي الله الملک الحق و لا تجعل بالقران من قبل ان يقضي اليک وحيه و قل رب زدني علما. (طه: 114)
پس بلند مرتبه است خدا، فرمانرواي بر حق، و در [خواندن] قرآن، پيش از آنکه وحي آن بر تو پايان يابد، شتاب مکن و بگو پروردگارا، بر دانشم بيفزاي.

علم، زمينه ي تأثير آيات الهي
 

و کذلک نصرف الايات و ليقولوا درست و لنبينه لقوم يعلمون. (انعام: 105)
و اين گونه آيات [خود] را گوناگون بيان مي کنيم، تا مبادا بگويند تو درس خوانده اي، و تا اينکه آن را براي گروهي که مي داند، روشن سازيم.

نادان با دانا برابر نيست
 

امن هو قانت ءاناء الليل ساجد قائما يحذر الاخره و يرجوا رحمه ربه قل هل يستوي الذين يعلمون و الذين لا يعلمون انما يتذکر اولوالالباب. (زمر: 9)
[آيا چنين کسي بهتر است] يا آن کسي که در طول شب در سجده و قيام، اطاعت [خدا]مي کند [و] ازآخرت مي ترسد و رحمت پروردگارش را اميد دارد؟ بگو: «آيا کساني که مي دانند و کساني که نمي دانند يکسانند؟» تنها خردمندانند که بپذيرند.
منبع:گلبرگ جوان، شماره ي 113