چگونه کامپيوتر را به تلويزيون متصل کنيم

مقدمه
 

وقتي دراتاق نشيمن خانه مان با فاصله اندکي ازيک تلويزيون HDTV شيک و زيبا لم داده ايم و فيلمي را بر روي صفحه نمايش کوچک يک لپ تاپ تماشا مي کنيم وضعيت مان به شکل دردآوري مضحک و خنده داراست!اين، وضعيتي است که ما معمولاً وقتي يک فيلم يا يک شوي تلويزيوني را دانلود مي کنيم دچار آن مي شويم.
همين وضعيت در مورد ديدن آخرين عکسهاي ديجيتال دوستان و اعضاي خانواده مان نيز مصداق دارد. ما کماکان از صفحه نمايش 15 اينچي لپ تاپ استفاده مي کنيم در حالي که تلويزيون بزرگ و صفحه عريض مان بلااستفاده مانده است. اين موضوع در مورد آخرين ارائه PowerPoint ي که اخيراً ايجاد کرده ايم نيز صادق است. آيا تماشاي همه اينها با استفاده از صفحه نمايش پلاسمايي که بر روي ديوار نصب شده است هزار بار بهتر نيست؟
دلايل متعددي براي اتصال کامپيوترها به تلويزيون ها وجود دارد خصوصاً حالا که تلويزيون هاي HDTV بسيار رايج و استفاده از آن ها فراگير شده است. هرچيزي،از فيلم و عکس گرفته تا ارائه هاي ديجيتال، براي نمايش بر روي صفحات نمايش بزرگ ساخته شده است.
کامپيوترهاي شخصي اوليه از تلويزيونها به عنوان صفحه نمايش استفاده مي کردند اما پيشرفت تکنولوژي گرافيک کامپيوتري و افزايش کيفيت تصاوير ديجيتال باعث شد تا ديگر تلويزيون ها براي نمايش اين تصاوير مناسب نباشند.مانيتورهاي امروزي و مدرن در مقايسه با تلويزيون هاي عادي از قابليت نمايش تصاوير، با رزولوشن بسيار بالاتر برخوردار هستند. مانيتور کامپيوتر مي تواند پيکسل هاي زيادتري را در مقايسه با يک تلويزيون عادي نمايش دهد.
حتي امروز نيز اگر قصد داشته باشيد از کامپيوترهاي خود به عنوان يک پخش کننده DVD استفاده کنيد اتصال يک کامپيوتر به يک تلويزيون عادي(SDTV ) امري است که اهميت زيادي دارد. اگر سعي کنيد از يک تلويزيون SDTV به عنوان يک مانيتور استفاده کنيد تطبيق کامپيوتر دسک تاپ و تصوير آن بر روي صفحه تلويزيون کار بسيار دشواري خواهد بود.
اما با ظهور تلويزيون هاي با کيفيت و روزولوشن بالا نظير LCDهاي صفحه صفحه تخت، پلاسما، LCoS و DLP حالا تلويزيون ها به مانيتورهاي بسيار باکيفيتي تبديل شده اند. در واقع توليد کنندگان media center هاي مبتني بر پي سي سعي مي کنند به اين هدف دست پيدا کنند. بخش فني قضيه در اين است که دقيقاً چه نوع تلويزيوني با چه نوع کامپيوتري کار مي کند و چگونه بايد همه اينها را به هم متصل کرد. براي آگاهي از اين موضوع ها، ادامه اين مقاله را دنبال کنيد.

رزولوشن صفحه نمايش و Aspect Ratio
 

بسياري از افراد با مفهوم رزولوشن صفحه نمايش آشنا هستند. رزولوشن، عبارت است از اين که مانيتور کامپيوتر يا صفحه نمايش تلويزيون شما چه تعداد پيکسل را در هر زمان مي تواند نمايش دهد. تلويزيون قديمي CRT شما مي تواند در حدود 300000 پيکسل را نمايش دهد. جديدترين HDTV ها قادر هستند بيش از دو ميليون پيکسل را نمايش دهند. با وجود پيکسل هاي بيشتر، تصوير با جزئيات بيشتري رندر مي شود. اين موضوع دقيقاً تفاوت بين کشيدن يک پرتره با يک قلم موي باريک و يک قلم موي پهن است.
روش استاندارد طبقه بندي رزولوشن تلويزيون،استفاده از اعدادي مثل 1080i،480i،720p و 1080p است. هرچه اين عدد بزرگتر باشد، رزولوشن تصوير نيز بهتر خواهد بود. " i" و " p" کوچک، نشان دهنده interlaced،progressive
scanهستند و به چگونگي روشي که تصوير بر روي صفحه نمايش رندر مي شود اشاره مي کند. نرخ هاي Refresh در تلويزيون ها و مانيتور کامپيوترها با هرتز اندازه گيري مي شوند. يک نرخ refresh برابر با 60 بار در ثانيه معادل 60 hertz است. يک تلويزيون interlaced-scan ، نيمي از تصوير روي صفحه نمايش را 60 بار در ثانيه refresh مي کند. اين تلويزيون، ابتدا خطوط افقي زوج و سپس خطوط افقي فرد را refresh مي کند. نتيجه اين است که کل تصوير،درهر ثانيه 30 بار refresh مي شود.
در يک تلويزيون progressive scan، کل صفحه در هر ثانيه 60 بار refresh مي شود. نتيجه اين است که تلويزيون هاي progressive scan در هنگام تماشاي مسابقات ورزشي يا ساير تصاوير ويديوئي که از تحرک زيادي برخوردار هستند تصوير بسيار بهتري را به نمايش مي گذارند. تمام مانيتورها، از نوع progressive scan هستند. برخي از آن ها حتي داراي نرخ هاي نوسازي بيشتر از 60 باردر ثانيه هستند. به همين دليل است که SDTV هاي interlaced به عنوان مانيتور کامپيوترهاي قديمي مورد استفاده قرار مي گيرند. وقتي شما به پيمايش تصويرمي پردازيد، تصوير نمي تواند براي نمايش مناسب اتفاقاتي که بر روي صفحه رخ مي دهد با سرعت مناسب نوسازي شود. در نتيجه شما چشمک هايي را در تصوير مشاهده مي کنيد.
رزولوشن امرمهمي است اما در عين حال بايد aspect ratio( نسبت عرض به ارتفاع تصوير) را نيز در نظر بگيريد. هدف شما در زمان اتصال تلويزيون به يک مانيتور اين است که کل تصوير را در داخل محدوده صفحه نمايش تلويزيون قرار دهيد. SDTV ها از نسبت 4:3، نسبت عرض صفحه به ارتفاع آن، استفاده مي کنند. اين نسبت براي HDTV ها معادل 16:9 است. در حالي که اغلب مانيتور کامپيوترها از چنين نسبت هايي پشتيباني مي کنند( نه همه آن ها) ممکن است کامپيوتر شما از رزولوشن هاي بسيار متفاوتي با aspect rationهاي متفاوت پشتيباني نمايد.
درواقع،کامپيوتر شما، aspect ratio را به شما نمي گويد بلکه اطلاعات رزولوشن را در اختيار شما مي گذارد. اندازه افقي x همچنين رايج ترين روش براي مشخص نمودن رزولوشن مانيتور کامپيوترها است. رزولوشن تيپيکال برخي از مانيتورها معادل 800x600وx1024،640x480
،768 است.اگر شما رزولوشن مانيتور خود را نمي دانيد، مي توانيد با مراجعه به سايت whatismysceenresolution . com ازآن آگاهي پيدا کنيد. اگر به اينترنت دسترسي نداريد و از يک کامپيوتر مبتني بر ويندوز استفاده مي کنيد، بر روي دسک تاپ کليک راست کنيد و گزينه Preferences را انتخاب نمائيد. سپس، سر برگ Settings را انتخاب کنيد. در کامپيوترهاي مکينتاش به System Preferences برويد و بر روي Displays کليک کنيد.
نکته کليدي، پيدا کردن بهترين رزولوشني است که با aspect ratio تلويزيون سازگارباشد. اين کار ممکن است به اندازه اي که به نظر مي رسد دشوار نباشد. سيستم عامل هاي مدرن معمولاً مي توانند Aspect Ratio مانيتورهاي متصل به کامپيوتر را به طور اتوماتيک تنظيم و سازگارکنند. اگر کامپيوتر شما اين کار را انجام نمي دهد مي توانيد به طور دستي تنظيمات را در قسمت preferences کامپيوترتان انجام دهيد.
اما به غيراز تنظيم Aspect Ratio و رزولوشن،مسائل ديگري هم هست که هنگام اتصال کامپيوتر به تلويزيون بايد انجام دهيد. شما هنوز هم بايد اطلاعات را از کامپيوتر به تلويزيون منتقل کنيد. به منظور انجام اين کار، ما بايد موضوع مربوط به کابل هاي انتقال را حل کنيم.

کابل هاي تلويزيون به کامپيوتر
 

تعداد زيادي از انواع کابل هايي که يک کامپيوتر را به تلويزيون متصل مي کنند در بازار وجود دارد. شما بايد در مورد انواع اين کابل ها و نوع مناسب آن اطلاعاتي داشته باشيد. ابتدا بايد نوع خروجي هاي audio/video کامپيوتر خود را مشخص کنيد و پس از آن ورودي هاي audio/video تلويزيون را نيز معلوم کنيد. اگر خوش شانس باشيد، اين دو با هم کاملاً تطابق خواهند داشت. اما بسته به نوع تجهيزاتي که در اختيار داريد ممکن است نياز به اندکي کار خلاقانه داشته باشيد.
ابتدا، اجازه دهيد در مورد نوع کابل هايي که براي اتصال يک کامپيوتر به يک تلويزيون SDTV عادي مورد استفاده قرار مي گيرد صحبت کنيم. رايج ترين ورودي ويدئو در يک تلويزيون SDTV ، ورودي و composite S-Video و component video است. بر روي کامپيوترها، رايج ترين خروجي ويدئو، S-video است. بر روي يک دسک تاپ، شما يک پايه 9 پيني S-video را در کارت گرافيکي و درست در نزديکي جايي که مانيتور خود را به کامپيوتر متصل مي کنيد مشاهده مي نمائيد.
برخي از لپ تاپ هايي که از سيستم عامل ويندوز استفاده مي کنند در عين حال داراي خروجي هاي S-Video هستند اما اغلب آنها داراي پايه هاي 15 پيني VGA براي اتصال مانيتورهاي بيروني هستند. خوشبختانه،يافتن آداپتورها و کابل هاي مخصوصي که داراي کانکتورهاي VGA در يک طرف و کانکتورهاي S-Video در سمت ديگرهستند کار ساده اي است. اپل نيز مجموعه وسيعي از آداپتورها را براي اتصال دسک تاپ ها و لپ تاپهاي مکينتاش به S-video يا پايه composite موجود بر روي تلويزيون هاي SDTV به فروش مي رساند.
حتي اگريک تلويزيون قديمي هم داشته باشيد که فقط کابل هاي ويدئويي کواکسيال را قبول مي کند(کابل تک پيني که معمولاً براي تلويزيون هاي کابلي و اتصالات ماهواره اي مورد استفاده قرار مي گيرد)، مي توانيد از چيزي به نام RF connector box که مي تواند خروجي S-video يا ورودي VGA را به خروجي کواکسيال تبديل کند استفاده نمائيد.
براي اتصال يک کامپيوتر به يک HDTV نيز همين داستان مصداق دارد. رايج ترين ورودي هاي HDTV عبارتند از DVI، component video و HDMI . اگر کارت گرافيکي شما فاقد يکي از اين خروجي ها باشد، در نتيجه بايد يک converter box يا يک آداپتور مخصوص خريداري کنيد. به عنوان مثال، اگر کامپيوتر شما فقط داراي يک پايه VGA باشد و تلويزيون HDTV شما تنها HDMI را قبول کند، نياز به خريد يک جعبه کوچک داريد که سيگنال را براي شما تبديل کند.

اتصال هاي بي سيم
 

Apple TV، يک وسيله کوچک است که به شما اجازه مي دهد کامپيوتر مکينتاش يا PC خود را به طور بي سيم به تلويزيون تان متصل کنيد. درحالي که شما مي توانيد از اين وسيله براي تماشاي تلويزيون و شوهاي تلويزيوني از طريق iTunes و مرور کتابخانه هاي عکس هاي ديجيتال استفاده کنيد، نمي توانيد از آن به عنوان يک کامپيوتر عادي بهره بگيريد. اگر شما در مورد پخش محتواي با کيفيت بالا از کامپيوتر به HDTV خود جدي و مصر هستيد، بايد کارت گرافيکي خود را ارتقاء دهيد و از کارتي استفاده کنيد که داراي خروجي HDMI يا DVI باشد. اکثر لپ تاپ هاي جديد اپل به همراه خروجي ويدئويي Mini DisplayPort که به سادگي به ورودي هاي DVI يا HDMI يک HDTV متصل مي شود عرضه مي گردند.
تمام اين کابل هايي که به آن ها اشاره کرديم، کابل هاي فقط ويدئويي هستند. اين بدان معنا است که شما به کابل هاي متفاوتي براي صدا نياز داريد. ساده ترين راه حل ، اتصال اسپيکرکامپيوتر به پايه هدفون يا audio-out کارت صوتي است. اگر مي خواهيد از اسپيکرهاي توکار تلويزيون استفاده کنيد، بايد يک کابل stereo mini- plug-to-RCA يک و هشت دهم اينچي بخريد.
براي برخورداري از بهترين صداي ممکن، شما بايد بر روي خريد يک کارت صدا براي کامپيوترتان که داراي خروجي اپتيکال يا ديجيتال کواکسيال باشد سرمايه گذاري کنيد. اين کانکتورها، سيگنال هاي ديجيتال با کيفيت بالا را با استفاده از کابل هايي که مي توانند مستقيماً به سينماي خانگي شما متصل شوند حمل مي کنند.
حتي اگرکابل هاي مناسب را در اختيار داشته باشيد و مطالبي را که در مورد رزولوشن گفتيم به خوبي فرا گرفته باشيد، ممکن است هنوز هم در اتصال کامپيوتر به تلويزيون با اشکال مواجه شديد. در بخش بعدي اين مقاله، ما به نکاتي در مورد عيب يابي و رفع اين اشکالات مي پردازيم.
عيب يابي اتصال کامپيوتر به تلويزيون
بيشتر DVDهاي با کيفيت بالا و همچنين محتواي قابل دانلود، با استفاده از يک تکنولوژي محافظتي به نام HDCP(Digital Content Protocol) در مقابل کپي شدن محافظت مي شوند. اين بدان معنا است که هر قطعه از تجهيزاتي که شما براي پخش محتواي HD استفاده مي کنيد،ازکامپيوتر گرفته تا کابل HDTV تلويزيون، بايد HDCP-enabled باشند. اگر نتوانيد محتواي HD را از طريق کامپيوتر پخش کنيد، در نتيجه کارت گرافيکي شما ممکن است با HDCP سازگار نباشد.
بزرگ ترين مشکلي که در اتصال کامپيوتر به تلويزيون وجود دارد اين است که کامپيوترها و تلويزيون ها، داراي رزولوشن مشترک و مشابه نيستند، به عنوان مثال، نزديک ترين چيز به رزولوشن 1280 x 720(720p28) يک HDTV، حالتي در مانيتوراست که 1280 x 960(XGA) نام دارد که همان گونه که مشاهده مي کنيد کاملاً با هم مطابقت ندارند. يا نزديک ترين چيز به رزولوشن 1920x 1080(1080p) حالتي در مانيتور است که 1920x 1200(WUXGA) نام دارد که باز هم کاملاً با هم مطابقت ندارند.
نتيجه دراغلب موارد، چيزي است که به آن overscan گفته مي شود. در اين حالت تصوير کاملي که در مانيتور نمايش داده مي شود به طور کامل بر روي صفحه تلويزيون نمايش داده نمي شود و جاي نمي گيرد. Overscan، يکي از بزرگ ترين مشکلات موجود در تلويزيون هاي SDTV که رزولوشن عادي آنها بسيار کمتر از رزولوشن صفحه نمايش شما است به شمار مي رود.اگر قصد داريد از يک SDTV به عنوان مانيتور استفاده کنيد، بايد رزولوشن صفحه را به 800x600 کاهش دهيد.
در HDTVها نيز مشکل Overscan وجود دارد اما معمولاً بيروني ترين لبه تصويرکامپيوتر براي تطبيق با آنها بريده مي شود.يک مشکل بزرگ تر در HDTV ها زماني بروز مي کند که تلويزيون از نمايش سيگنالي که با رزولوشن محلي آن تطبيق نمي کند خودداري مي نمايد.
خوشبختانه،اغلب HDTVها از قابليت مقياس کردن سيگنال هاي ورودي به منظور تطابق رزولوشن محلي خود برخوردار هستند. اين کار يا از طريق upconverting سيگنال هاي داراي رزولوشن پائين تر به منظور ايجاد رزولوشن بالاتر و رساندن آن به HD و يا از طريق downconverting سيگنال هاي داراي رزولوشن بالاتر براي نمايش گرهاي با رزولوشن پائين تر انجام مي گيرد. اين کار زياد هم عالي نيست، اما براي اغلب افرادي که به طور اتفاقي و هر از گاهي تلويزيون تماشا مي کنند افت کيفيت تصوير زياد محسوس نيست.
در موارد نادر، HDTV نمي تواند سيگنال ارسال شده توسط کامپيوتر شما را تشخيص دهد. وقتي شما يک صفحه نمايش بيروني را به کامپيوترتان متصل مي کنيد، اغلب کارتهاي گرافيکي به طور اتوماتيک سعي مي کنند با رزولوشن صفحه نمايش تطبيق پيدا کنند. اگراين کار انجام نگيرد، شما احتمالاً نيازبه تغيير رزولوشن با استفاده از يک نرم افزار ثالث خواهيد داشت.
دو برنامه وجود دارد که به بهترين شکل ممکن مشکلات اتصال بين يک کامپيوتر و يک تلويزيون را برطرف مي کند. PowerStrip براي ويندوز و DisplayConfigX براي مکينتاش. هر دوي اين برنامه ها به شما اجازه مي دهند رزولوشن کارت گرافيک کامپيوتر خود را دقيقاً با رزولوشن محلي تلويزيون تطبيق داده و تنظيم کنيد. اگر رزولوشن HDTV شما 1080p است، مي توانيد با استفاده از يکي از اين برنامه ها، رزولوشن کامپيوترتان را به 1920x1080 تغيير دهيد، حتي اگر قبلاً چنين گزينه اي را در اختيار نداشتيد.
از افزايش نرخ Refresh کارت گرافيکي پرهيز کنيد مگراينکه داراي يک HDTV 120 هرتزي باشيد. اگر سيگنالي را با نرخ refresh بيشتر از 60 هرتز به يک HDTV عادي ارسال کنيد، باعث خرابي تلويزيون مي شويد.
منبع:نشريه بزرگراه رايانه،شماره 124
/ن