كودكاني كه مراقبت بيشتري مي‌خواهند


 





 
بررسي‌ها در دنيا نشان مي‌دهد که اختلالات تکاملي در برخي کودکان احتمال بروز بيشتري دارد. اگر اين گروه کودکان را بشناسيم حساسيت بيشتري براي دقت در توانايي‌هاي آنها و احيانا انحراف از مسير طبيعي خواهيم داشت. اين کودکان 12 گروهند.
1. كودكي كه وزن کم به هنگام تولد (کمتر از2500 گرم) داشته باشد. (نوزادان کم‌وزن 1500 تا2500 گرم حدود 20 درصد و نوزادان 1000 تا 1500 گرم حدود 30 درصد و نوزادان کمتر از 1000 گرم حدود 40 درصد احتمال بروز اين اختلالات را درآينده دارند.) ؛
2. در اتاق عمل يا اتاق زايمان بلافاصله بعد از تولد گريه نکرده باشد و توسط پزشک يا ماما براي وي اقدامات کمکي مثل تنفس مصنوعي يا دادن اکسيژن شروع شده باشد. (5 دقيقه اول عمر از حياتي‌ترين زمان‌ها براي ادامه يک زندگي خوب است)؛
3. زودتر از 32 هفته بارداري(8 ماه بارداري) يا ديرتر از42هفته به دنيا آمده باشد؛
4. وزن وي با توجه به سن بارداري مادر خيلي کم باشد؛
5. بيش از 3 روز در ماه اول تولد در بخش مراقبت‌هاي ويژه بستري شده باشد؛
6. در مدت 6ماه بيش از 25 روز متوالي يا مداوم در بيمارستان بستري شده باشد؛
7. بيماري خاصي داشته باشد که پزشک معالج احتمال بروز اين اختلالات را در آن بيشتر بداند؛
8. مادر در دوران بارداري از مواد مخدر يا مشروبات الکلي استفاده کرده باشد؛
9. سابقه هرگونه ضربه به سر داشته باشد؛
10. سابقه افسردگي در مادر يا هر عامل ديگري که نوزاد يا شيرخوار با محيط اطراف خود کمتر ارتباط برقرار کند، مثل نوزاداني که در پرورشگاه‌ها هستند يا درخانواده بين والدين اختلاف وجود دارد يا احيانا پدر و مادر از هم جدا شده باشند؛
11. به تشخيص پزشک مبتلا به کم‌کاري تيروييد درمان نشده، بيماري قلبي شديد، اختلالات متابوليسم، فلج مغزي، بيماري‌هاي ژنتيکي باشد؛
12. اختلال در وزن‌گيري در ماه‌هاي اول تولد داشته باشد؛ اين كودكان به توجه و دقت بيشتر براي شناخت زودرس اختلالات تکاملي نياز دارند. مجددا يادآوري مي‌کنم که داشتن هر کدام از فاکتور‌هاي فوق لزوما به معني بيمار بودن کودک نيست بلکه به معني اين است که اين کودک نياز بيشتري براي مراقبت دارد و احتمال انجام کارهايي که ساير کودکان هم سن و سال او توانايي آن را دارند، کمتر است. از طرف ديگر نبايد فراموش کرد که کودکاني که اين مخاطرات را نداشته‌اند، نيز، نيازمند بررسي دوره‌اي از نظر تکاملي هستند. وزن‌گيري کودک بايد در فاصله‌هاي زماني معيني از بيان صدا و کلمات، حرکات بدن مثل خزيدن، راه رفتن و نشستن و لي‌لي کردن استفاده از انگشتان دست‌ها براي انجام کارهاي ظريف و... مورد ارزيابي قرار گيرد تا در صورت کندي تکامل يا تاخير در آن زودتر تشخيص داده شود.
منبع:www.salamat.com