پسوريازيس واگير ندارد

پسوريازيس هر دو جنس را به يک ميزان مبتلا مي‌کند. در اين ميان يک چيز مسلم است و آن اينکه خانم‌ها از نظر ظاهري بيشتر در اجتماع تحت فشار هستند. شرايط خانم‌ها و آقايان در جامعه متفاوت است.
 در بيشتر مواقع مي‌بينيم آقايي مبتلا به پسوريازيس بسيار وسيع است و به ‌راحتي به زندگي خانوادگي‌اش ادامه مي‌دهد اما خانم‌هايي که پسوريازيس دارند، گاه درگير مشکلات خانوادگي و حتي طلاق مي‌شوند. از سوي ديگر خانم‌ها نسبت به ظاهر خود حساس‌ترند و پوشش آنها در محيط منزل کمتر از آقايان است. به همين دليل برخي از خانم‌ها حتي بهبودي نسبي را نمي‌پذيرند و تمايل دارند به بهبودي کامل دست پيدا کنند در حالي که آقايان و خانواده آنها با بهبودي نسبي نيز کنار مي‌آيند.
از خانواده که بگذريم، اين بيماران در جامعه نيز دچار مشکلاتي مي‌شوند، به عنوان نمونه ممکن است دوست يا همکارشان از دست دادن با آنها امتناع کند يا در مکان‌هاي عمومي مانند استخرها به غلط تصور کنند که بيماري واگير دارد و از ورود آنها جلوگيري کنند. به اين ترتيب ممکن است بيمار کم‌کم از اجتماع کناره‌گيري کند. جدا ماندن اين افراد از اجتماع، نهايتا موجب بروز عوارض رواني و گوشه‌گيري در آنها مي‌شود. اين موضوع خود باعث ايجاد يک توالي معيوب براي بيمار مي‌شود، چرا که يکي از پايه‌هاي اصلي درمان در اين بيماري داشتن آرامش روحي است. ما بايد به اجتماع آموزش دهيم که پسوريازيس آلوده‌کننده و مسري نيست. در اين صورت اگر فردي به اطرافيان خود نام بيماري را اعلام کند، برخورد راحت‌تر و مراوده معمولي‌تري با او خواهند داشت. همين موضوع باعث خواهد شد که بيماران آسايش رواني بيشتر و زندگي پربارتري در اجتماع داشته باشند.
مبتلايان به برخي بيماري‌ها نظير ديابت، براي خودشان انجمن‌ها و گروه‌هاي خاصي دارند که در آن جمع مي‌شوند، يکديگر را ملاقات مي‌کنند، فعاليت‌هاي آموزشي و تفريحي انجام مي‌دهند و حتي خبرنامه، مجله و بروشورهاي آموزشي چاپ مي‌کنند.
در کشورهاي خارجي انجمن‌هايي وجود دارد که بيماران را عضو کرده و براي آنها اطلاعات دارويي جديد و مطالب مفيد آموزشي را مي‌فرستند و حتي پانسيون‌هايي که بيماران را به صورت گروهي درمان مي‌کنند؛ ولي در ايران فعلا چنين امکاناتي براي بيماران پسوريازيسي وجود ندارد. 
 

اين بيماري درمان‌هاي موضعي يا خوراکي و تزريقي دارد و برخي انواع آن بسيار مقاوم به درمان هستند تا جايي که ممکن است پسرهاي مبتلا به پسوريازيس را از نظام وظيفه معاف کند، چون همان‌طور که گفتيم اين بيماري در شرايط پراسترس تشديد مي‌شود. اگر بيماري محدود و خفيف باشد با درمان‌هاي موضعي به‌راحتي کنترل مي‌شود اما در انواع شديد بهتر است از درمان‌هاي خوراکي و تزريقي استفاده کرد اما آنچه به تجربه ثابت شده اين است که اگر بيمار بتواند با شرايط موجود اجتماعي، اقتصادي و خانوادگي خود کنار بيايد و آرامش خود را حفظ کند، 90 درصد مسايل او حل خواهد شد

پي نوشت ها :
 

*متخصص پوست و مو/دانشيار دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي

منبع:www.salamat.com
/م