تاريخچه ديسک فشرده


 

نويسنده:ميلاد جعفريان




 
درايو اپتيکال داخل PC شما تنها يک CD-Player شيک نيست. ما در اين مقاله توضيح خواهيم داد که فناوري CD/DVDچگونه تکامل يافته و شما چطور مي توانيد بيشترين بهره برداري را از Disc Burner خود داشته باشيد. در طول 20 سال گذشته، داريو ديسک اپتيکال در کامپيوتر شما توانسته جايگاه خود را به عنوان يک ابزار همه کاره تثبيت کند. با وجود آن که فناوري ديسک فشرده CDيا در ابتدا صرفاً به عنوان يک جايگزين براي صفحات گرامافون طراحي شده بود، اما به حدي تکامل يافت که تمام PCهاي متوسط امروزي داراي يک درايو چند منظوره هستند که قادر است کارهاي زيادي را انجام دهد، از ذخيره سازي حجم قابل توجهي از اطلاعات بر روي يک ديسک يکبار مصرف گرفته تا پخش فيلم هاي HD و البته پخش موسيقي. در واقع درايو نصب شده در PC شما به حدي قدرتمند و انطباق پذير است که با احتمال قوي شما تنها بخش کوچکي از توانايي هاي آن را به کارمي گيريد. ما در اين ويژه نامه به شما نشان خواهيم داد که چگونه مي توانيد از آن بهره برداري بيشتري داشته باشيد و کارهاي خود را در اين زمينه بسيار آسان تر کنيد. ابتدا اجازه بدهيد به بررسي اين موضوع بپردازيم که چگونه چنين ابزار قدرتمندي توانست به درون هرPC خانگي امروزي راه پيدا کند.

گام اول
 

ديسک اپتيکالي که امروزه مي شناسيم در ابتدا تنها براي تبديل شدن به چيزي کمي بيش از يک روش جديد براي ذخيره سازي موسيقي، در نظر گرفته شده بود. در اواخر دهه 1970 ميلادي، مهندسين دو شرکت سوني و فيليپس با همکاري يکديگر به کار بر روي يک ابزار کوچک شبيه به ديسک ليزري پرداختند که مي توانست موسيقي ديجيتال را ذخيره کند. پس از يک تلاش و همکاري چشمگير مابين دو شرکت، اولين CD-Player شرکت /ت سوني در سال 1982 به بازار ژاپن راه پيدا کرد و بلافاصله به يک موفقيت تبديل شد.
پس از مدت کوتاهي، مشخص شد که مي توان از همين فناوري براي ذخيره سازي محتوايي بسيار فراتر از موسيقي بهره گيري کرد. در سال 1985،CD- Rom Compact Disc Read Only Memory متولد شد و دقيقاً از همان شيوه اي براي ذخيره سازي فايل ها استفاده مي کرد که توسط يک کامپيوتر براي خواندن آن ها مورد استفاده قرار مي گرفت. ديسک هاي CD- Rom قادر بودند اندکي کمتر از 700 مگابايت اطلاعات را در خود نگهداري کنند که بر اساس استانداردهاي امروزي حجم قابل ملاحظه اي به نظر نمي رسد، اما با درنظر گرفتن اين واقعيت که بسياري از کامپيوترها در اوايل دهه 1980 ميلادي به يک درايو ديسک سخت 40 مگابايتي (مگابايت، نه گيگابايت) مجهز بودند، همين مقدار نيز يک ظرفيت چشمگير به شمار مي آمد.
يک ديسک CD- Romمي تواند براي ذخيره سازي هر نوع داده اي مورد استفاده قرار گيرد، اما اين رسانه ها براي کاربران خانگي به مترادف يک نوع جديد از محصولات تبديل شدند: ديسک هاي تعاملي که بر روي يک کامپيوتر خانگي قابل پخش بودند. در اختيار داشتن چنين ظرفيت عظيمي (در آن زمان)، آن ها را به يک گزينه عالي براي ذخيره سازي بازي ها تبديل مي کرد. در عين حال، اين رسانه ها براي اولين بار امکان فروش آسان دايره المعارف هاي الکترونيکي حاوي ميليون ها ورودي را فراهم کردند که بسياري از آن ها داراي عکس و حتي ويديو بودند.
از آنجايي که محبوبيت اين CD- Rom ها در طول دهه 1990 دايماً افزايش پيدا کرد، لازم بود قيمت درايوهايي که آن ها را پخش مي کردند کاهش يابد تا امکان اضافه کردن آن ها تقريباً به هرPCخانگي وجود داشته باشد.
نوشتن
درست همان طوري که CD- Romها شيوه استفاده از کامپيوترها از ديسک هاي اپتيکال براي خواندن اطلاعات را متحول ساختند، ابداع ديسک فشرده قابل ضبط (CD-R) نيز شيوه ذخيره سازي فايل ها توسط کاربران را تغيير داد. با وجود آن که استاندارد ديسک هاي CD-R در سال 1988 نهايي شده بود ، اما مدتي طول کشيد تا اين فناوري از نظر قيمتي به سطح قابل عرضه اي برسد و تا اواخر دهه 1990 امکان خريد يک کامپيوتر خانگي با قيمت قابل قبول که از توانايي نوشتن فايل ها يا موسيقي ها بر روي يک CD برخوردار باشد، وجود نداشت.
با اين حال، افزايش رواج درايو هاي CD-Writer دنيايي از امکانات جديد را به روي کاربران PC گشود. تا پيش از اين دوران، تنها روش انتقال فايل ها از يک کامپيوتر به کامپيوتر ديگر، استفاده از ديسک هاي فلاپي بود که تنها توانايي نگهداري 1/44 مگابايت اطلاعات را داشتند. از سوي ديگر، يک CD-Rواحد مي توانست بيش از 600 مگابايت اطلاعات را ذخيره کند که آن را به يک روش عالي براي نگهداري کپي هاي پشتيبان تبديل مي کرد. در واقع شما تنها با استفاده از چند CD مي توانستيد از يک PC با يک هارد ديسک 10 گيگابايتي کپي پشتيبان تهيه کنيد. فرمت CD-RW براي ديسک هاي قابل بازنويسي به ديسک هايي که کمي گرانتر بودند امکان مي داد که بارها و بارها مورد استفاده مجدد قرار گيرند.

ابزار همه کاره
 

درايو اپتيکال داخل PC شما هيچ مشکلي براي خواندن فايل ها از ديسک هاي CD- Rom قديمي ندارد و اين ويژگي در بسياري از موارد مي تواند مفيد باشد، براي مثال زماني که مي خواهيد يک ديسک موسيقي را براي پخش در پخش کننده اتومبيل خود آماده کنيد. با اين حال، امروزه ديسک هايCD براي اکثر کاربردها جاي خود را به طور کامل به ديسک هاي DVD داده اند.
در واقع نام DVD براي مدت زيادي به موضوع بحث محافل فني تبديل شده بود. عده اي آن را به صورت Digital Video Disc يا ديسک ويديويي ديجيتال تفسير مي کردند، در صورتي که گروه ديگري اصرار داشتند اين اصطلاح سرنام عبارت Digital Video Disc يا ديسک ديجيتال همه کاره است. به هر حال با توجه به ميزان گسترش کاربردهاي ديسک هاي DVD تا امروز، مي توانيم بگوييم که توصيف دوم از آن دقيق تر به نظر مي رسد.
نزديک به پانزده سال پس از توسعه CD، مجموعه هاي فعال در حوزه فناوري تصميم به ايجاد يک سيستم مشابه براي جايگزيني نوارهاي VHSبه عنوان روش استانداردي در زمينه ذخيره سازي محتواي ويديويي گرفتند. درست همانند وضعيت CD،ابتدا ديسک هاي از پيش ضبط شده به بازار راه پيدا کردند و در اواخر دهه 1990 ميلادي به عنوان يک روش گران قيمت براي خريد يا اجاره فيلم هايي با کيفيت بالا درنظر گرفته مي شدند. با اين حال، فناوري DVD نيز همانند CD به سرعت به عنوان روشي براي ذخيره سازي و انتقال فايل هاي کامپيوتري مورد پذيرش قرار گرفت.
امروزه ديسک هاي DVD قادر به انجام هر کاري هستند که ديسک هاي CD انجام مي دهند، اما با ظرفيت بسيار بالاتر (يک ديسک DVDدو لايه به تنهايي مي تواند تا 8/5 گيگابايت اطلاعات را ذخيره کند). ديسک هاي DVD- Rom نيز همانند ديسک هاي CD- Rom به يک روش عالي براي ذخيره سازي تعداد بسيار زيادي از فايل ها بر روي ديسک هاي قابل فروش تبديل شدند که آن ها را به يک ابزار متداول براي ذخيره سازي بازي هاي ويديويي و فايل هاي مرجع تبديل کرد. گرچه بعضي از رقبا اکنون از ديسک هاي اپتيکال فاصله گرفته و به دنياي آنلاين گرايش پيدا کرده اند، شما مي توانيد آخرين نسخه دايره المعارف بريتانيکا را بر روي DVD- Rom پيدا کنيد و تقريباً تمام بازي هاي PC نيز امروزه بر روي يک يا چند ديسک DVD- Rom عرضه مي شوند.

تنوع ديسک ها
 

درست همانطور که ديسک هاي CD- Rپس از معرفي CD- Rom عرضه شدند، ديسک هاي DVD قابل ضبط و قابل بازنويسي نيز خيلي زود توسعه يافتند. با اين حال، اين بار برخلاف دوران CD کاربران با يک استاندارد واحد مواجه نبودند. در واقع دو گروه رقيب از شرکت ها اقدام به توسعه دو استاندارد متفاوت و ناسازگار با يکديگر کردند: DVD- R و DVD+R براي ديسک هاي قابل ضبط و DVD-RW و DVD+RW براي ديسک هاي قابل بازنويسي، اين وضعيت براي مدت زيادي به يک مشکل براي مصرف کنند گان تبديل شده بود، زيرا تمام درايوها قادر به استفاده از تمام ديسک ها نبودند. با اين حال، امروزه اکثر درايوهاي DVD مدرن مي توانند با تمام استانداردهاي مذکور کار کنند.
اين فرآيند ما را به جايي رسانده است که امروزه درايوهاي اپتيکال با قابليت ضبط در هر PC به چشم مي خورند. اين ابزارهاي فوق العاده همه کاره مي توانند هر دو گروه ديسک هاي CDو DVDرا بخوانند، به شما امکان دهند که ديسک هاي فيلم يا موسيقي را پخش و در عين حال اطلاعات مورد نظر را بر روي CD-R/RWو يا هر يک از فرمت هاي رايج DVD ذخيره کنيد. بنابراين اگر درايو سيستم شما تا امروز بيشتر سرگرم پخش CDها بوده است، چه کارهاي ديگري را مي توانيد با آن انجام دهيد؟
پيش از هر چيز، يک درايو Disc Burner مي تواند يک وسيله عالي براي ذخيره سازي فايل ها باشد. صرفنظر از اين که مي خواهيد عکس هاي ديجيتال خود را براي اقوام و دوستان خود بفرستيد يا يک کپي پشتيبان را از فايل هاي مهم هارد ديسک کامپيوترتان تهيه کنيد، ديسک هاي DVD خالي مي توانند انجام اين کار را براي شما آسان، سريع و ارزان کنند.
تا چند سال قبل، ذخيره فايل ها روي ديسک هاي اپتيکال به نرم افزارهاي گران قيمتي نياز داشت، اما امروزه به احتمال قوي شما تمام ابزارهاي مورد نياز خود را از قبل بر روي کامپيوترتان داريد. حتي اگر اين طور نباشد، در بسياري از موارد شما مي توانيد از نرم افزارهاي رايگان براي برآورده کردن تمام نيازهاي خود استفاده کنيد.
منبع:نشريه عصر شبکه 113