اعتیاد زنان باردار
اعتیاد زنان باردار
اعتیاد زنان باردار
۱۵ تا۲۰سال قبل سوء مصرف مواد بیماری مردان یا جزئی از men disease شناخته میشد و فقط در چند سال اخیر به عنوان یک مشکل جدید جامعهی زنان مطرح گردیده است. زنان معتاد نه تنها به علت کمبود منابع مالی قادر به شروع درمان نیستند، بلکه یک دسته سدهای اختصاصی دیگر هم برای آنان وجود دارد. این سدها شامل تعداد ناکافی گروههای امدادی، خدمات رسانی فعال برای آگاه کردن زنان کم انگیزه برای ورود به درمان، ترس از نتایج قانونی همانند از دست دادن حق سرپرستی کودک، مشکل رفت وآمد به مراکز درمانی و تحت پوشش بیمهی سلامتی نبودن، پیدا نکردن فرد دیگری برای مراقبت از سایر افراد وابستهی خانواده، بدنامی اجتماعی زنان مصرف کننده مواد و غیره هستند.
با توجه به اینکه بیشترین شیوع اعتیاد در زنان در سنین باروری دیده میشود و اکثریت زنان معتادی که باردار هستند، خواهان هیچگونه مراقبتهای اولیه قبل از زایمان نیستند، اینان آسیبپذیرتر از سایر زنان نسبت به عوارض زایمان و بارداری بوده و بدون توجه به مصرف مواد، زنان باردار سوء مصرف کنندههای مواد احتمال بالای بروز عوارض بارداری را دارند. در کل ترس از مجازات قانونی مهمترین علت عدم تمایل زنان معتاد به دریافت درمان و مراقبت پره ناتال است.
عوارض سوء مصرف مواد در بارداری دو دسته مادری و جنینی یا نوزادی را در بر میگیرند.
عوارض جنینی و نوزادی شامل زردی، آنمی، دیسترس تنفسی، سپتیسمی، هیپوکلسمی، هیپوگلیسمی، پنومونی مادرزادی، عفونت ادراری، اسیدوز متابولیک، عفونت چشمی با نایسریاگونوره یا کلامید یا تراکوماتیس، تومورهای شکمی. در رابطه با محدودیت رشد، سیگار در کل دنیا مهمترین علت کاهش وزن نوزاد محسوب میشود. همچنین، اختلالات رفتاری و شناختی در سنین بعدی عمر، علائم محرومیت نوزاد به صور مختلف از بیقراری و تشنج گرفته تا مرگ ناگهانی نوزاد سایر عوارضند.
مشاورهی روانی، اجتماعی و نگهداری در وضعیت اقامتی در برخی شرایط در زنان بارداری که توان و انگیزهی لازم برای جلوگیری از مصرف مواد را ندارند ممکن است مفید باشد. ارزیابی روان پزشکی برای تشخیص افسردگی و اختلالات شخصیتی که در این افراد بالاست نیز باید انجام شده و درمان لازم هم همزمان شروع شود.
طبق نظر FDA دو نوع سمزدایی با متادون وجود دارد. سمزدایی کوتاه مدت که بیشتر از سی روز به طول نمیانجامد و روش دوم سمزدایی دراز مدت که بیشتر از۱۸۰ روز و کمتر از یک ماه نیست. سمزدایی کوتاه مدت شایعترین روش سمزدایی است. اما سمزدایی درازمدت برای افرادی استفاده میشود که قبلاً متادون نگهدارنده را به مدت طولانی گرفتهاند و حال میخواهند آن را کنار بگذارند و یا در طی سمزدایی کوتاه مدت علائم محرومیت را به صورت شدید داشتهاند ویا چند بار روش کوتاه مدت شکست خورده است. طبق نظر FDA در درمان نگهدارنده بیمار باید حداقل ۹۰ روز یا بیشتر متادون مصرف کند و البته در اغلب موارد بالای یکسال. (توجه شود قرصهای ۵ میلیگرمی متادون در ایران در دسترس است).
در بارداری هدف حداقل دوز متادون است تا با آن علائم محرومیت و وسوسه ایجاد نشود. حداکثر دوزاژ استفاده شده در زنان غیر باردار ۸۰ میلیگرم در روز است، ولی چون در بارداری متابولیسم آن افزایش مییابد و عمر نیمهاش کوتاهتر میشود، در اواخر بارداری دوبار در روز مصرف میشود. با این کار میتوان بدون نیاز به افزایش دوزاژ کلی، رضایت بیمار را تأمین کرد، وقتی که بیمار به حالت پایدار رسید، کاهش دوزاژ به صورت تدریجی شروع میشود. به علت خطر سقط بهتر است کاهش دوزاژ را در بین هفتههای ۱۲ تا ۳۰ بارداری انجام دهیم و سپس در سه ماههی سوم بارداری دوز را به حالت تثبیت میرسانیم تا زن برای زایمان آماده شود. برای کاهش دوز، حداقل باید هر دو هفته ۵ میلیگرم راکم کرده تا مادر بدون توسل به هروئین یا بروز علائم محرومیت بتواند زندگی طبیعی خود را ادامه دهد. هدف اصلی از کاهش دوزاژ متادون کاهش علائم سندرم محرومیت نوزاد است که معمولاً با دوزاژ مصرفی کمتراز ۲۰ میلیگرم در روز دیده نمیشود.
در بیماران بستری شده میتوان ۱۰ میلیگرم هر ۴ تا ۶ ساعت به بیمار دارو داد. در صورت بروز علائم محرومیت دوز اضافهی ۵ میلیگرمی در ۲۴ ساعت اول داده میشود، سپس بیمار برای ۲۴ ساعت آینده تحت نظر قرارمیگیرد و در صورت بروز علائم محرومیت یک دوز اضافه هم تجویز میشود. در بیماران سرپایی میتوان دوز اولیهی ۱۵ میلیگرم را اول صبح به بیمار داد و بعد از ظهر، علائم سرخوشی یامحرومیت وی را بررسی کرد. در صورت داشتن علائم محرومیت ۱۰ میلیگرم دیگر داده میشود. ممکن است برای رسیدن به شرایط تثبیت شده لازم باشد هر روز ده میلیگرم دارو را اضافه کرد.
اغلب خانمهای باردار ازاین مسأله ناراضیاند که با افزایش سن بارداری علائم محرومیت آنها بیشتر شده وافزایش دوزاژ متادون را طلب میکنند، لذا بهتر است در دو دوز جداگانه دارو را تجویز کرد (به خصوص در سه ماههی آخر).
در هرصورت اگر بیمار معتادی که باردار است، درخواست سمزدایی با متادون را بکند، باید خطرات محرومیت برای وی به طور کامل توضیح داده شود و توصیه شود که در بارداری درمان نگهدارنده با متادون ارجح است. در صورت تصمیم به سمزدایی باید سرعت و میزان کاهش دارو از بیمار پنهان شود و همچنین حجم داروی داده شده به وی ثابت باشد (یعنی با پلاسبو جبران شود.) بیمار و جنین هم باید تحت کنترل دقیق باشند. کاهش دوزاژ قبل از هفتهی ۱۲ تا۱۴ توصیه نمیشود، چون خطر سقط را افزایش میدهد و بعد از هفتهی ۳۰ تا ۳۲ هم توصیه نمیشود، چون خطر محرومیت جنین و بروز دیسترس جنینی افزایش مییابد. درکل باید گفت، اعتیاد مادران باردار یک مشکل مهم در سیستم بهداشتی، درمانی محسوب میشود. تشخیص زودرس و انجام حمایت کامل اجتماعی و درمان با متادون باعث کاهش واضح عوارض جنینی و مامایی و نتایج بهتر نوزادی میشود.
منبع:هفته نامه پزشکی امروز
ارسالي از طرف کاربر محترم : mohammad_43
/ج
با توجه به اینکه بیشترین شیوع اعتیاد در زنان در سنین باروری دیده میشود و اکثریت زنان معتادی که باردار هستند، خواهان هیچگونه مراقبتهای اولیه قبل از زایمان نیستند، اینان آسیبپذیرتر از سایر زنان نسبت به عوارض زایمان و بارداری بوده و بدون توجه به مصرف مواد، زنان باردار سوء مصرف کنندههای مواد احتمال بالای بروز عوارض بارداری را دارند. در کل ترس از مجازات قانونی مهمترین علت عدم تمایل زنان معتاد به دریافت درمان و مراقبت پره ناتال است.
عوارض سوء مصرف مواد در بارداری دو دسته مادری و جنینی یا نوزادی را در بر میگیرند.
● عوارض مادری عبارتند از:
عوارض جنینی و نوزادی شامل زردی، آنمی، دیسترس تنفسی، سپتیسمی، هیپوکلسمی، هیپوگلیسمی، پنومونی مادرزادی، عفونت ادراری، اسیدوز متابولیک، عفونت چشمی با نایسریاگونوره یا کلامید یا تراکوماتیس، تومورهای شکمی. در رابطه با محدودیت رشد، سیگار در کل دنیا مهمترین علت کاهش وزن نوزاد محسوب میشود. همچنین، اختلالات رفتاری و شناختی در سنین بعدی عمر، علائم محرومیت نوزاد به صور مختلف از بیقراری و تشنج گرفته تا مرگ ناگهانی نوزاد سایر عوارضند.
● ورود به درمان:
مشاورهی روانی، اجتماعی و نگهداری در وضعیت اقامتی در برخی شرایط در زنان بارداری که توان و انگیزهی لازم برای جلوگیری از مصرف مواد را ندارند ممکن است مفید باشد. ارزیابی روان پزشکی برای تشخیص افسردگی و اختلالات شخصیتی که در این افراد بالاست نیز باید انجام شده و درمان لازم هم همزمان شروع شود.
● اصول درمان:
● اثرات بالینی متادون عبارتند از:
طبق نظر FDA دو نوع سمزدایی با متادون وجود دارد. سمزدایی کوتاه مدت که بیشتر از سی روز به طول نمیانجامد و روش دوم سمزدایی دراز مدت که بیشتر از۱۸۰ روز و کمتر از یک ماه نیست. سمزدایی کوتاه مدت شایعترین روش سمزدایی است. اما سمزدایی درازمدت برای افرادی استفاده میشود که قبلاً متادون نگهدارنده را به مدت طولانی گرفتهاند و حال میخواهند آن را کنار بگذارند و یا در طی سمزدایی کوتاه مدت علائم محرومیت را به صورت شدید داشتهاند ویا چند بار روش کوتاه مدت شکست خورده است. طبق نظر FDA در درمان نگهدارنده بیمار باید حداقل ۹۰ روز یا بیشتر متادون مصرف کند و البته در اغلب موارد بالای یکسال. (توجه شود قرصهای ۵ میلیگرمی متادون در ایران در دسترس است).
● درمان در بارداری:
در بارداری هدف حداقل دوز متادون است تا با آن علائم محرومیت و وسوسه ایجاد نشود. حداکثر دوزاژ استفاده شده در زنان غیر باردار ۸۰ میلیگرم در روز است، ولی چون در بارداری متابولیسم آن افزایش مییابد و عمر نیمهاش کوتاهتر میشود، در اواخر بارداری دوبار در روز مصرف میشود. با این کار میتوان بدون نیاز به افزایش دوزاژ کلی، رضایت بیمار را تأمین کرد، وقتی که بیمار به حالت پایدار رسید، کاهش دوزاژ به صورت تدریجی شروع میشود. به علت خطر سقط بهتر است کاهش دوزاژ را در بین هفتههای ۱۲ تا ۳۰ بارداری انجام دهیم و سپس در سه ماههی سوم بارداری دوز را به حالت تثبیت میرسانیم تا زن برای زایمان آماده شود. برای کاهش دوز، حداقل باید هر دو هفته ۵ میلیگرم راکم کرده تا مادر بدون توسل به هروئین یا بروز علائم محرومیت بتواند زندگی طبیعی خود را ادامه دهد. هدف اصلی از کاهش دوزاژ متادون کاهش علائم سندرم محرومیت نوزاد است که معمولاً با دوزاژ مصرفی کمتراز ۲۰ میلیگرم در روز دیده نمیشود.
در بیماران بستری شده میتوان ۱۰ میلیگرم هر ۴ تا ۶ ساعت به بیمار دارو داد. در صورت بروز علائم محرومیت دوز اضافهی ۵ میلیگرمی در ۲۴ ساعت اول داده میشود، سپس بیمار برای ۲۴ ساعت آینده تحت نظر قرارمیگیرد و در صورت بروز علائم محرومیت یک دوز اضافه هم تجویز میشود. در بیماران سرپایی میتوان دوز اولیهی ۱۵ میلیگرم را اول صبح به بیمار داد و بعد از ظهر، علائم سرخوشی یامحرومیت وی را بررسی کرد. در صورت داشتن علائم محرومیت ۱۰ میلیگرم دیگر داده میشود. ممکن است برای رسیدن به شرایط تثبیت شده لازم باشد هر روز ده میلیگرم دارو را اضافه کرد.
اغلب خانمهای باردار ازاین مسأله ناراضیاند که با افزایش سن بارداری علائم محرومیت آنها بیشتر شده وافزایش دوزاژ متادون را طلب میکنند، لذا بهتر است در دو دوز جداگانه دارو را تجویز کرد (به خصوص در سه ماههی آخر).
در هرصورت اگر بیمار معتادی که باردار است، درخواست سمزدایی با متادون را بکند، باید خطرات محرومیت برای وی به طور کامل توضیح داده شود و توصیه شود که در بارداری درمان نگهدارنده با متادون ارجح است. در صورت تصمیم به سمزدایی باید سرعت و میزان کاهش دارو از بیمار پنهان شود و همچنین حجم داروی داده شده به وی ثابت باشد (یعنی با پلاسبو جبران شود.) بیمار و جنین هم باید تحت کنترل دقیق باشند. کاهش دوزاژ قبل از هفتهی ۱۲ تا۱۴ توصیه نمیشود، چون خطر سقط را افزایش میدهد و بعد از هفتهی ۳۰ تا ۳۲ هم توصیه نمیشود، چون خطر محرومیت جنین و بروز دیسترس جنینی افزایش مییابد. درکل باید گفت، اعتیاد مادران باردار یک مشکل مهم در سیستم بهداشتی، درمانی محسوب میشود. تشخیص زودرس و انجام حمایت کامل اجتماعی و درمان با متادون باعث کاهش واضح عوارض جنینی و مامایی و نتایج بهتر نوزادی میشود.
منبع:هفته نامه پزشکی امروز
ارسالي از طرف کاربر محترم : mohammad_43
/ج
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}