حواس مان باشد!
حواس مان باشد!
حواس مان باشد!
نويسنده:محمود سلطاني
بازي و زندگي با راهنمايي محمود سلطاني
بازي هاي ما يا سازنده اند يا مخرب . حاصل بازي هاي سازنده ، كاميابي است كه پايه گذار كاميابي هاي بعدي زندگي خواهد بود. حاصل بازي هاي مخرب ، ناكامي است كه پايه گذار ناكامي هاي بعدي زندگي خواهد بود. در هر لحظه زندگي با كودكانمان بايد توانايي مكث كردن و دقت كردن داشته باشيم و از خودمان بپرسيم : «من الان بازي سازنده مي كنم يا مخرب؟»
به احساس خودتان در لحظه توجه كنيد . اگر احساس خوبي داريد ، بازي تان سازنده است و اگر احساس خشم ، ناكامي و عصبانيت داريد، بازي تان مخرب است . مثلا اگر داريد غر مي زنيد ، از زمين و زمان شكايت مي كنيد يا پشت سر همكارتان بدگويي مي كنيد ، در حال انجام بازي مخرب هستيد و كودك شما غير مستقيم ، همه اين ها را مي آموزد . اگر خوش حال هستيد ، اگر از پختن يك غذاي خوش مزه لذت مي بريد يا اگر با احساسي خوشايند سرگرم انجام كارهايتان هستيد ، در حال انجام بازي سازنده هستيد . در اين مقاله مي خواهيم عواملي را كه مي تواند بازي هاي مخرب را به بازي سازنده تبديل كند ، بررسي كنيم.
عامل اول، همدلي به جاي تعارض
تعارض بين كودك و والدين بايد به نفع نگاه كودك حل شود . همدلي با كودك يعني كودك شدن ، مثل كودك نگاه كردن و از نگاه او ، دنيا را ديدن. وقتي با كودك هم بازي مي شويم و با او همراهي مي كنيم ، بازي ما مي شود بازي سازنده . مثلا تعارض وقتي پيش مي آيد كه به كودك مي گوييم «بازي تموم شد . حالا اتاقت رو جمع كن» اگر جمع كردن اتاق را هم به شكل بازي در بياوريم ، اين تعارض حل مي شود . بهتر است به كودك بگوييم « بيا اسباب بازي ها رو اين گوشه جمع كنيم و لباس ها را اونجا.»
عامل دوم، هدايت به جاي انسداد
مثلا انسداد وقتي پيش مي آيد كه به كودك مي گوييم «ليوان را پرت نكن» ، اما اگر به جاي اين كه مانع كار او شويم، بازي پرتاب كردن را در مجراي صحيح هدايت كنيم ، مشكل حل مي شود . بهتر است به كودك بگوييم « ليوان براي پرت كردن نيست . بيا توپ يا متكا را پرت كن.»
عامل سوم، حمايت به جاي كمك بي مورد
كودك براي رشد به كمك ما نياز ندارد؛ به حمايت ما نياز دارد . ما وظيفه داريم كه از كودكانمان حمايت كنيم . كودكان به خاطر كمبود شناخت و مهارت ، نيازمند حمايت ما هستند. كودكان بايد بدانند كه ما حضور داريم و هر وقت كه خطري كودك را تهديد كرد ، دخالت مي كنيم ، بدون اين كه مانع تجربه كردن كودك شويم . با حمايت صحيح از كودك ، اعتماد به نفس او را تقويت مي كنيم و به او اجازه مي دهيم كه به جاي متكي بودن به ما ، به توانايي هاي خودش تكيه كند.
مثلا وقتي يك اسباب بازي مثل حلقه هوش را در اختيار كودك قرار مي دهيم ، نبايد چگونه بازي كردن با آن و وارد كردن حلقه ها به ترتيب اندازه را به او آموزش بدهيم . با كمك اين اسباب بازي ، كودك مي تواند بيش از 100 بازي خلاقانه را تجربه كند.
منبع: نشريه تخصي کودکياري شهرزاد، شماره 13
ae
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}