نشانگان پاي بي‌قرار؛ علل و راه‌حل
نشانگان پاي بي‌قرار؛ علل و راه‌حل
«... و شب را براي آرامش قرار داديم.» اما کدام آرامش! وقتي تا چشم‌تان گرم مي‌شود، يک اجبار و اضطرار فوري و مقاومت‌ناپذير براي از جا بلند شدن، پا کوبيدن و راه رفتن احساس مي‌کنيد، وقتي خوابتان به دوره‌هاي کوتاه و متعدد شبانه قطعه‌قطعه مي‌شود، در طول روز چشماني سرخ و اعصابي تحريک‌پذير و ذهني خسته و غيرمتمرکز داريد و به خوبي مي‌دانيد که در شب پيش رو هم محکوم به عذاب شب گذشته هستيد، توصيف مناسب براي حال و روزتان «بي‌قراري» است، نه آرامش. اين بي‌قراري تقصير پاي شماست که مبتلا به «نشانگان پاي بي‌قرار» شده است و نام اين سندرم خود گوياي ماهيت آن است. پا هم که بي‌قرار شد، آرامش کل وجودتان را ترک مي‌کند، که فرموده «...دگر عضوها را نماند قرار». ببينيم درباره چه چيزي حرف مي‌زنيم؟
نشانگان پاي بي قرار (RLS) يک بيماري مربوط به حس و حرکت مي‌باشد. مبتلايان وقتي دراز مي‌کشند احساس نامطبوعي در پايشان دارند و اضطرار شديدي براي حرکت دادن پايشان حس مي‌کنند. گاهي حرکت دادن پا حالشان را بهتر مي‌کند اما تکرار اين مساله در طول شب خوابيدن و استراحت کافي را غيرممکن مي‌سازد و مشکلاتي در روز آتي ايجاد مي‌کند.
چه چيزي باعث RLS مي‌شود؟
< class="bb">RLS چه علايمي دارد؟
حرکت دادن پا، حداقل براي مدتي کوتاه، باعث بهبودي اين احساس مي‌شود. اين مشکل معمولا هنگام شب و هنگامي که سعي در شل کردن پا براي خواب داريد، پيش مي‌آيد.
پس از به خواب رفتن بيمار، پاها ممکن است شروع به پريدن يا حرکت کردن کنند. اين حرکات، حرکات پريوديک اندام ناميده ميشوند و مي‌توانند شما را از خواب بيدار کرده و باعث بروز خستگي در طول روز شوند. هرچند اين حرکات يک وضعيت مجزا و مستقل در نظر گرفته ميشوند اما اغلب براي افراد مبتلا به RLS اتفاق مي‌افتند.
RLS چگونه تشخيص داده مي‌شود؟
RLS چگونه درمان مي‌شود؟
اگر علايم شديدتر باشند، مي‌توان براي کنترل حرکات پا و کمک به خواب از داروهاي مختلفي کمک گرفت. همچنين داروهايي هستند که مي‌توانند علايم را بدتر کنند و بايد از آنها اجتناب کرد. از جمله اين داروها مي‌توان از ضدافسردگي‌ها، آنتي‌هيستامين‌ها، داروهاي مصرفي در سرماخوردگي و سينوزيت، داروهاي آنتي‌سايکوتيک و انواع خاصي از داروهاي ضدتهوع (مثل متوکلوپراميد يا پروکلوپرازين) نام برد. پس حتما داروهاي مصرفي خود را براي پزشکتان شرح دهيد.
درمان آغازين- تغيير روال روزانه زندگي مي‌تواند در کنترل علايم کمک‌کننده باشد. حرکات کششي، پياده‌روي و ورزش منظم، دوش آب‌گرم يا سرد، ماساژ، پرهيز از سيگار و کافئين مي‌تواند علايم را کنترل کند.
اگر علايم به علت يک مشکل طبي مثل ديابت يا آنمي فقر آهن ايجاد شده باشند، آن مشکلات را ابتدا بايد بررسي و برطرف نمود. مثلا تجويز مکمل‌هاي آهن براي مبتلايان به آنمي فقر‌آهن داراي RLS کمک‌کننده است.
RLS ناشي از بارداري، خيلي زود پس از زايمان برطرف مي‌شود و ممکن است پزشک درمان محافظه‌کارانه را توصيه نمايد. اگر پس از زايمان، RLS برطرف نشود، بايد علايم و سوابق مجددا بررسي شوند. کودکاني که مبتلا به RLS هستند از همان ابتدا با دارو درمان نمي‌شوند. در عوض، ورزش ملايم و منظم و برنامه‌ريزي منظم براي خواب امتحان ميشوند. اگر اين درمان موثر نبود، ممکن است داروهايي مثل لوودوپا يا آگونيست‌هاي دوپامين تجويز شوند. اين داروها حرکات غيرارادي پاها را در طول شب کاهش مي‌دهند. کلونيدين که به عنوان يک داروي ضدفشارخون استفاده مي‌شود، نيز براي درمان RLS در کودکان مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
درمان نگه‌دارنده- همان‌طور که در درمان آغازين هم ذکر شد تغيير در روال و روش زندگي و درمان شرايط همراه (مثل ديابت، آنمي و ...) براي کنترل و درمان RLS به کار گرفته مي‌شود و در صورت عدم تاثير از داروها کمک گرفته مي‌شود. از داروهاي دوپاميني که در ايران شايع است مي‌توان از لوودوپا (Sinemet) نام برد. همچنين داروهاي ضدتشنج مثل گاباپنتين و يا مخدرهايي مثل اکس‌کدون و ترامادول هم تجويز ميشوند.
درمان در زمان بدتر شدن علايم
/م
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}