تاثير دندان عقل بر ترتيب بقيه دندان‌ها

در ساليان پيش تصور بر اين بود که رويش دندان‌هاي عقل سبب به هم ريختگي دندان‌ها (خصوصا دندان‌هاي جلويي فک پايين) مي‌شوند. اما با انجام مطالعات مدون و علمي ‌اين فرضيه تقريبا رد شد. به يک نمونه از مطالعات انجام شده اشاره مي‌کنم.
در اين مطالعه سه گروه افراد بررسي شدند: افرادي كه دندان‌هاي مرتبي داشتند و دندان‌هاي عقل‌شان هم وجود داشت؛ افرادي كه دندان‌هاي مرتبي داشتند و جوانه دندان‌هاي عقل‌شان را در سنين قبل از رويش آنها با جراحي خارج كرده بودند و افرادي كه دندان‌هاي مرتبي داشتند و به‌طور مادرزادي دندان عقل نداشتند. بعد از پيگيري اين افراد تا سنين بالاتر مشاهده شد که تا حدود سنين 30 تا 35 سالگي نظم و ترتيب دندان‌هاي هر سه گروه به هم ريخت (به‌ويژه دندان‌هاي جلويي فك پايين). در نتيجه فرضيه تاثير دندان عقل بر نامرتب شدن دندان‌ها رد شد. حالا بايد ديد که اگر دندان عقل علت نيست، پس عامل به هم ريختگي دندان‌ها در اين سنين چيست؟ پاسخ در يك كلام، تئوري رشد سري – دمي ‌است.

اين تئوري مي‌گويد هرچه از سمت جمجمه و صورت به سمت پاها برويم، رشد اندام‌هاي بدن طولاني‌تر و بيشتر خواهد بود و رشد آنها ديرتر به اتمام مي‌رسد. در دوران نوزادي نسبت اندازه سر و صورت به كل بدن بين يك سوم تا يك چهارم است. اين نسبت در سن 18 سالگي به يك هشتم مي‌رسد. علت آن کوچک شدن و از بين رفتن جمجمه و صورت نيست بلکه علت رشد بيشتر و طولاني‌تر اندام‌ها نسبت به جمجمه و صورت است. به عبارت ديگر هر چه اندام از سر و صورت دورتر باشد رشد بيشتر و طولاني‌تر دارد.
اين روند در خود صورت هم وجود دارد. رشد فك بالا به دليل نزديكي به جمجمه زودتر تمام مي‌شود و در مقايسه با فك پايين كمتر رشد مي‌كند. اسكلت فك پايين به رشد خود ادامه مي‌دهد در حالي كه رشد اسكلت فك بالا متوقف شده است. درنتيجه نامرتبي دندان‌ها حاصل مي‌شود. اين روند رشدي تقريبا هم‌زمان با رويش دندان عقل است و به همين دليل عامل اين تغييرات را دندان عقل مي‌دانستند.

پي نوشت ها :
 

*متخصص ارتودنسي
 

منبع: http://www.salamat.com