خنده بچه‌ها زير ذره‌بين
بدو تولد
از همان هفته اول تولد، مادران بسياري حس مي‌کنند نوزادشان لبخند مي‌زند اما حقيقت آن است که او تلاش مي‌کند تا اين کار را انجام دهد. لبخند نوزاد يک هفته‌اي، لبخند متقارني نيست. به گوشه‌اي از لب محدود شده و همراه با آن چشم‌ها و گونه‌ها حرکتي انجام نمي‌دهند و به عبارت ديگر هنوز ماهيچه‌ها براي لبخند زدن توانا نيستند! لبخند نوزاد در اين سن تنها در خواب‌آلودگي يا هنگام خواب ديده مي‌شود. به اين لبخند اصطلاحا «لبخند دايمي» مي‌گويند چون در جواب يک نوازش يا يک حس نيست و ارتباطي به دنياي خارج ندارد. حتي گاهي پيش مي‌آيد که وقتي شکم نوزاد را نوازش مي‌کنيد حس مي‌کنيد، او دارد لبخند مي‌زند اما متاسفانه بايد بگوييم در اين سن هنوز نوزادان نمي‌تواند تشخيص دهند چه حالاتي مربوط به درون بدن و چه حالاتي مربوط به خارج است. نوزاد حس لطيف نوازش را درک مي‌کند اما نمي‌داند چه چيزي مسبب آن است. ساده‌تر بگوييم لبخند گوشه لب او عکس‌العمل هوشيارانه به اتفاقات دور و برش نيست! چمشان او به خلاء نگاه مي‌کند چون قدرت بينايي و سيستم عصبي او هنوز کامل نيست. لبخندش نيز نشانه احساسات و شادي‌اش نيست!
بين 3 تا 8 هفتگي
بين يک تا دو ماهگي لبخند نوزاد کامل مي‌شود. او مي‌آموزد با هر دو گوشه لب بخندد و در چشمانش که حالا حالت گرفته، برق شادي مي‌درخشد. در اين سن او مي‌تواند منشأ صداها و تصاويري که او را به خنده مي‌اندازد، تشخيص دهد و عکس‌العمل او مستقيما به محيط و اتفاقاتي که در آن مي‌افتد، بازمي‌گردد! اگر بخواهيم رخدادهاي اين چند هفته را به طور دقيق مرور کنيم، بايد بگوييم تا هفته چهارم نوزاد نسبت به صداهاي انسان به ويژه صداي تيز زنانه عکس‌العمل نشان مي‌دهد و اين به آن علت است که سيستم شنوايي سريع‌تر از بينايي تکامل مي‌يابد. از 4 هفتگي به بعد نوزاد به عکس‌العمل و حالات صورت اطرافيان توجه مي‌کند و ميخندد. به خنده او در اين سن «خنده اجتماعي غيرانتخابي» مي‌گويند چون او به شکل غريزي به حالاتي که افراد به چشم‌ها، پيشاني، بالاي بيني و... مي‌دهند، ميخندد. هر شي متحرک مثل اسباب‌بازي‌هايي مانند جغجغه هم او را مي‌خندانند و اين خنده از سر خوشحالي شناسايي فرم‌هاي جديد است!
4 ماهگي
خنده نوزاد از 4 ماهگي به بعد دقيقا مثل آدم بزرگ‌هاست. برقراري ارتباطات لمسي بيش از هر چيز در اين سن براي او لذت‌بخش بوده و باعث خنده مي‌شود. به عنوان مثال بوسه سفت و صدادار از شکمش يا پاهايش برايش جذاب است. صداي والدين نيز هنگامي که با او بازي مي‌کنند او را به خنده مي‌اندازد. خنديدن در اين سن نشانه رشد و پيشرفت اوست. او حالا فرم اشياء و سرمنشأ صداها و تصاوير را مي‌شناسد و حالا مي‌داند چه حوادث و اتفاقاتي مي‌تواند برايش خوشايند باشد. از آنجا که بسياري از حالات براي او شناخته شده‌اند پس از حرکت پدرش اگر به شکلي غيرمتعارف راه برود يا حرف بزند، خنده‌اش مي‌گيرد اما اگر تغييرات بسيار زياد باشند، ممکن است احساس ترس کرده و به گريه بيفتد. دراين سن تنها تغييراتي او را به خنده مي‌اندازد که حالات پيش از آن را شناخته باشد و بتواند آن تغيير را با حالات قبلي مقايسه کند!
6 تا 8 ماهگي
در اين سن کودک شما مي‌تواند تصميم بگيرد که به چه چيز بخندد و به چه چيزيي‌کم محل باشد. به عبارت ديگر از اين سن به بعد او آگاهانه ميخندد. صورت آشنا را از غريبه به خوبي تشخيص مي‌دهد و تنها به حالات تغيير يافته صورت‌هاي آشنا لبخند مي‌زند و با ديدن يک صورت غريبه يا چشم‌هايش را به پايين مي‌اندازد يا شروع به گريه کردن مي‌کند. روان‌شناسان به اين حالت «نگراني ماه هشتم» مي‌گويند! خنده از اين به بعد کانال ارتباطي کودک با افرادي است که آنها را مي‌شناسد و علامت رضايت او از يک وضعيت است. براي آنکه از اين سن به بعد والدين به کودک‌شان کمک کنند تا احساساتش را جلوه دهد، لبخند زدن به او بهترين کار است. اين تبادل لبخند به کودک کمک مي‌کند بتواند کم‌کم يک ارتباط واقعي برقرار کند و اعتماد به نفس بيابد.
منبع:www.salamat.com
/م
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}