انگشت مکیدن نوزادان

وقتي فرزند شما نوزاد است، انگشت مکيدن او براي شما بسيار جالب و جذاب است. اما حالا که به سن مهدکودک يا مدرسه رسيده، نگران شده‌ايد که چرا انگشت او دايم در دهانش است. شما احساس خجالت مي‌کنيد. اگر ديگران ببينند، چه فکري مي‌کنند؟ در مهدکودک، مربي‌هاي مهد چه فکري مي‌کنند؟ مدام به او مي‌گوييد که انگشتانش را در دهان نکند اما هيچ فايده‌اي ندارد. بدانيد که شما تنها نيستيد حدود 20 تا 40 درصد کودکان دو تا شش سال، انگشت شست خود را مي‌مکند.
به ظاهر انگشت شست خوشمزه‌تر از ساير انگشتان است! اما احتمالا به اين دليل که اين انگشت راحت‌تر از ساير انگشتان به دهان مي‌رسد، اغلب کودکان شست خود را براي مکيدن انتخاب مي‌کنند. درباره علت اين عادت در کودک، بحث‌هاي زيادي شده است اما بيشتر متخصصان معتقدند که مکيدن انگشت به کودکان احساس آرامش و امنيت مي‌دهد. در نوزادان، اين عادت فقط براي رهايي از احساس گرسنگي است و در ميان 90 درصد آنها ديده شده مي‌شود. اما به طور معمول بعد از سن شش ماهگي کم و سپس ناپديد مي‌شود. اما عده‌اي از آنها همچنان به انگشت مکيدن خود ادامه مي‌دهند.
در بعضي از اين کودکان که بيش از دو سه سال سن دارند، مکيدن انگشت براي ايجاد احساس امنيت و آرامش است. آنها اغلب در هنگام نگراني، ناراحتي و يا خستگي انگشت خود را مي‌مکند. اما عده‌اي ديگر فقط به صورت يک عادت اين کار را انجام مي‌دهند. براساس تحقيقات صورت گرفته، معلوم شده که مکيدن انگشت بيشتر در کودکاني ديده مي‌شود که در سنين خيلي پايين از مادر جدا شده‌اند و مادر ساعت‌هاي طولاني در کنارشان نبوده است. در کودکاني که در سال‌هاي اوليه عمر، مادر در کنارشان حضور داشته، اين امر کمتر به چشم مي‌خورد.
اگر عادت مکيدن انگشت ادامه پيدا کند، موجب بروز مشکلاتي در دهان و دندان‌هاي کودک مي‌شود.در سنين سه تا شش سالگي، هنوز استخوان‌هاي کودک نرم هستند و انگشت مکيدن موجب تغيير در شکل استخوان فک مي‌شود. دندان‌هاي جلويي بالا به سمت بيرون و دندان‌هاي جلويي پايين به سمت داخل رانده مي‌شود.
با فشار انگشت روي دندان‌ها، جابه‌جايي در دندان‌ها به وجود مي‌آيد. فشار مداوم انگشت شست موجب ايجاد تغييراتي در سقف دهان مي‌شود. به طور مثال، سبب گودترشدن سقف دهان مي‌شود و همين امر نيز مشکلات ديگري به وجود مي‌آورد. به طور مثال، اختلالاتي در جويدن فرد به وجود مي‌آيد و بلعيدن و تکلم وي نيز دچار مشکل مي‌شود. در هنگام جفت‌کردن دندان‌ها روي هم، مشخص مي‌شود که دندان‌هاي جلو از هم فاصله گرفته‌اند.

متخصصان معتقدند که نبايد کودک را از انگشت مکيدن منع کرد (حداقل تا زماني که به سن آموزش نرسيده). نکته‌اي که همه درباره آن اتفاق نظر دارند اين است که بهترين راه براي اينکه کودک به انگشت مکيدن ادامه دهد، اين است که به او بگوييد اين کار را نکند! تقويمي روي يخچال بچسبانيد. هر روز که او اين کار را نکرد، برايش علامتي بگذاريد و اگر تعداد اين روزها زياد شد، به او جايزه بدهيد. به او بگوييد که انصاف نيست که بقيه انگشت‌ها را نمي‌‌مکي! به او بگوييد که مدتي هم بقيه انگشت‌ها را بمکد. به او اجازه بدهيد که او فعلا اين کار را در مقابل جمع انجام ندهد و در مواقع تنهايي اشکالي ندارد. تکه‌اي از دستکش پلاستيکي را نوک انگشت شست او بکنيد. ماده بدمزه‌اي را نوک شست او بماليد. دستان کودک را با وسيله يا اسباب‌بازي مشغول نگه‌ داريد. بعضي وسايل دهاني ساخته شده‌اند که روي سقف دهان قرار مي‌گيرند. در اين حالت لذت کودک از مکيدن انگشت کم مي‌شود. در مواردي که اضطراب و نگراني، علت اصلي انگشت مکيدن است، بايد مشکل اصلي يعني علت اضطراب را پيدا کرد و در صدد حل مشکل برآمد. برسر او داد نزنيد. اين کار فقط او را عصبي و نگران خواهد کرد و انگشت مکيدن شديدتر خواهد شد.
ناخن‌ جويدن عادتي است که در آن، فرد ناخن‌هاي دستش را در شرايط گرسنگي، خستگي يا نگراني مي‌جود. اين عادت گاهي اوقات ارادي است. اما گاهي خود شخص هم متوجه ناخن جويدن خودش نيست و حتي گاهي در خواب هم ممکن است اين کار را انجام دهد. در حدود 30 درصد کودکان 7 تا 10 سال دچار اين مشکل هستند اما در افراد بزرگتر هم زياد ديده مي‌شود. بايد گفت که اين عادت شايع‌ترين نوع در ميان عادت‌هاي عصبي است. انواع ديگر عادت‌هاي عصبي شامل مکيدن انگشت، دست کردن در بيني، لوله‌کردن مو، دندان‌ قروچه و جويدن است. گاهي اوقات اين عادت‌ها با هم مي‌آيند. به‌طور مثال، اگر ديديد که کودک به يک دست ناخن مي‌جود و با دست ديگرش موهايش را حلقه مي‌کند، زياد تعجب نکنيد!
اگر ناخن جويدن به علت نگراني و اضطراب کودک است، بايد علت اصلي را رفع کرد. همچنين توصيه شده که نبايد کودکان را تنبيه کرد چون در بسياري مواقع خود او هم از کارش آگاه نيست. در مواردي هم پوشاندن سطح ناخن‌ها با يک ماده تلخ و بدمزه و يا دستکش پوشيدن، راه‌هاي خوبي براي رفع اين عادت است. راه ديگر اين است که عادت کم‌خطر ديگري را جايگزين ناخن جويدن کرد. به طور مثال، گاززدن هويج و يا آدامس جويدن در هنگام نگراني.
ناخن جويدن موجب ترک خوردن يا لب‌پر‌شدن ميناي دندان مي‌شود. فشاري که بر اثر ناخن جويدن مداوم ايجاد مي‌شود، از حد تحمل ميناي دندان بيشتر است و گاهي نيز به ترميم‌هاي دندان براي بازسازي دندان لازم مي‌شود. گاهي نيز جويدن ناخن سبب صدمه‌ به لثه مي‌شود. در ضمن انواع ميکروب‌هاي موجود در زير ناخن‌ها مي‌توانند به دهان منتقل شوند. در کل بايد گفت همه اين عادت‌ها که مدت‌هاي طولاني در کودکان وجود داشته، براي رفع‌شدن به زمان نياز دارد. اغلب آنها ناپديد خواهند شد اما وقت مي‌برد...
منبع:www.salamat.com
/ع