کنسرو X58! ( مادربورد)

مادربوردهاي X58 به دليل داشتن امکانات زياد از جمله پشتيباني از حافظه هاي سه کاناله و پشتيباني از چند کارت گرافيک که جاي زيادي روي مادربورد اشغال مي کنند، معمولاً در سايزهاي ATX توليد مي شوند تا کاربران بتوانند تمامي اين امکانات را در اين مادربوردهاي گران قيمت نصب کنند. تاکنون تمام مادربوردهاي X58 را که ما در مجله بررسي کرده ايم، در اين اندازه بوده اند. خوشبختانه در پايان امسال اين فرصت را پيدا کرديم تا يکي از مادربوردهاي اين سري را که در استاندارد mATX و توسط DFI توليد شده است، بررسي کنيم تا ببينيم نسبت به نمونه هاي با سايز ATX چه قابليت هايي دارد.

بررسي اجمالي محصول
 

DFI يکي از آن شرکت هايي است که در توليداتش از چيزي کم نمي گذارد و اين مادربورد هم با وجود اندازه کوچک خود از اين قاعده مستثني نيست( در اين مادربورد به دليل کمبود جا، کنترلر شبکه Marvell آن پشت مادربورد نصب شده است). توان مورد نياز پردازنده توسط مدار رگولاتور شش فاز تأمين مي شود. يک خنک کننده روي MOSFET را پوشانده که به کمک يک لوله انتقال حرارت به خنک کننده پل شمالي متصل است. خنک کننده پل شمالي، مدار رگولاتور و اين خنک کننده در مواقع عادي کمي گرم هستند، اما حتي در زمان اورکلاک نيز داغ نمي شوند( تصوير 1).
يکي از موارد جالب اين مادربورد، وجود شش اسلات حافظه است که در فاصله مناسبي از سوکت پردازنده قرار گرفته و خنک کننده بزرگ Color Master Z600 ما به حافظه ها گير نمي کرد( اين در حالي است که برخي مادربوردهاي X58 با اندازه ATX تنها سه اسلات حافظه دارند). در دفترچه مادربورد امکان پشتيباني از 24 گيگابايت حافظه DDR3 1800 ( در حالت OC) ذکر شده، با اين حال ما نتوانستيم حافظه هاي Mushkin DDR3 2000 خود را حتي روي 1600 مگاهرتز تنظيم کنيم و به همين دليل تست ها را در فرکانس 1333 مگاهرتز اجرا کرديم. ابعاد کوچک مادربورد باعث شده تا اسلات هاي حافظه به رابط PCI-E x16 بسيار نزديک باشد. به همين دليل هنگام نصب کارت گرافيک بزرگي همچون HD 5970 که ما در تست ها استفاده کرديم، گيره هاي پاييني حافظه امکان باز شدن نداشتند. يک پورت IDE در کنار اسلات هاي حافظه قرار دارد که توسط چيپ ست JMicron JMB368 کنترل مي شود.
وجود دو رابط PCI-E x16 امکان استفاده از دو کارت گرافيک در حالت SLI و CrossfireX را فراهم کرده است. خوشبختانه پل ارتباطي مربوط به هريک از اين موارد نيز در جعبه مادربورد وجود دارد. پايين رابط اول PCI-E x16، يک رابط PCI-E x4 قرار گرفته که با نصب کارت هاي گرافيک دو اسلاتي روي آن پوشانده مي شود. يک رابط PCI نيز پايين رابط دوم PCI-E x16 قرار گرفته که مي توان مودم هاي آنالوگ داخلي يا کارت هاي صداي حرفه اي را روي آن نصب کرد( تصوير 2).
برخلاف خنک کننده پل شمالي، خنک کننده پل جنوبي به نسبت داغ است( در نظر داشته باشيد که بخشي از اين خنک کننده توسط کارت گرافيک بزرگ HD 5970 پوشانده شده است).سمت راست اين خنک کننده شش پورت SATA 2 ديده مي شود که موازي با مادربورد قرار دارند. پايين مادربورد و در فضايي فشرده، دکمه هاي روشن و خاموش و ريست( که با فشار همزمان هر دو کليد، بايوس ريست مي شود)، باتري CMOS، صفحه نمايش براي ديدن وضعيت سيستم( خوشبختانه در دفترچه مادربورد درباره گزينه هاي آن توضيحات کافي داده شده است) و حتي يک رابط Floppy قرار دارند.

همچنين شش اتصال فن در بخش هاي مختلف مادربورد قرار دارد که اين تعداد از خيلي از مادربوردهاي ATX با چيپ ست X58 بيشتر است! پشت مادربورد شش پورت USB 2.0، دو پورت PS/2، جامپر پاک کردن بايوس، اتصال شبکه گيگابيتي و خروجي هاي صداي 7/1 کاناله در کنار خروجي صداي Coaxial و Optical قرار دارند، اما متأسفانه پورت هاي eSATA و IEEE 1394 در اين مجموعه ديده نمي شوند( تصوير 3). خروجي صدا توسط چيپ ست Realtek ALC889 و اتصل شبکه نيز توسط چيپ ست Marvell 88E8053 کنترل مي شوند.
تنظيمات بايوس Phoenix اين مادربورد به جز بخشي که مربوط به تنظيمات پردازنده و حافظه است، عادي، سرراست و ساده است، اما بخشي که به تنظيمات پردازنده و حافظه مربوط مي شود، داراي گزينه هاي مبهم و به نسبت نامنظمي است که در بعضي موارد گيج کننده خواهد بود و مطابق روال هميشگي DFI، هيچ توضيحي از اين تنظيمات در دفترچه مادربورد وجود ندارد.
بيشتر سازندگان مادربورد براي به روز رساني بايوس از يک برنامه ساده استفاده مي کنند که به کمک آن مي توان فايل هاي به روز رساني را روي يک حافظه کپي کرد و با اين برنامه که به طور معمول در آغاز بوت شدن سيستم قابل دسترسي است، بايوس را به روز رساني کرد. متأسفانه DFI به اين روش ها اعتقادي ندارد و براي به روز رساني بايوس يا بايد از يک فلاپي قابل بوت شدن يا حافظه فلش بوت شدني استفاده کرد که به اين ترتيب، به فايل هاي بوت سيستم عامل DOS نيز نياز پيدا خواهيد کرد. مشکل ديگري که در Windows 7 بروز مي کند، عدم سازگاري برنامه Autorun اين ديسک با Windows 7 است. استفاده از حالت Compatibility Mode نيز تأثيري نداشته و براي نصب درايورها بايد به تک تک پوشه هاي حاوي درايور مراجعه کنيد( البته خود مادربورد با اين سيستم عامل مشکلي ندارد).

شرايط و نتايج تست مادربورد
 

مانند ديگر محصولات، براي تست مادربورد از پردازنده Intel Core i7 920 و خنک کننده Cooler Master Hyper Z600، شش گيگابايت حافظه Mushkin DDR3 2000 در فرکانس 1333 مگاهرتز و زمان تأخير 24-9-9-9، هارد ديسک 320 گيگابايتي Western Gigabyte و منبع تغذيه 1235 وات شرکت Green استفاده کرديم.

3D Mark Vantage 1.02
 

قبل از به روز رساني بايوس، کارايي در اين تست بسيار پايين بود، اما پس از به روز رساني آن، نتايج به حالتي بازگشت که انتظار آن را داشتيم. در اين تست مادربورد X58-T3H6 توانست در حالت Performance امتياز 19515 و در حالت High امتياز 15881 را به دست آورد که در کل امتياز مناسبي است.

WPrime 2.0
 

نتيجه اين تست نيز مشابه ديگر مادربوردهاي X58 موجود در بازار است. در اين تست، محصول جمع و جور شرکت DFI در محاسبه 32 ميليون، زمان 9/343 و در محاسبه 1024 ميليون، زمان 288/254 ثانيه را ثبت کرد.

HD Tune Pro 4.01
 

مانند هميشه براي تست پورت هاي USB از حافظه فلش Team Group J100 استفاده کرديم که مي توانيد نتيجه آن را در جدول 1 ببينيد. در تست هارد ديسک، حداقل سرعت خواندن از روي هارد ديسک افت زيادي دارد، اما اين ميزان افت تنها در يک لحظه اتفاق مي افتد و در نتيجه تأثيري در مقدار متوسط ندارد.

Cinebench R10
 

با حضور نسخه جديد اين تست، ديگر کم کم بايد از نسخه R10 خداحافظي کنيم. با اين حال از آنجا که مي خواهيم نتايج را با مادربوردهاي مشابه ديگر که اين تست روي آن ها اجرا شده، مقايسه کنيم، اين نسخه را فعلاً بازنشسته نکرده ايم. در اين نسخه از نرم افزار، مادربورد X58-T3H6 توانست در تست OpenGL امتياز 7958، در تست 1CPU امتياز 3247 و در تست xCPU امتياز 13513 را به دست آورد.

Cinebench R11.5
 

در نسخه جديد تنها دو تست OpenGL و CPU وجود دارد که به ترتيب امتيازهاي 30/01 و 4/59 در اين تست ها به دست آمدند(مقايسه با نتايج مقاله « رقابت در پايين بازار»)

Everest Ultimate 5.3
 

براي تست حافظه ها به سراغ جديدترين نسخه از اين برنامه رفتيم تا خطاي نرم افزاري به حداقل برسد. در اين تست با آن که حافظه مورد استفاده ما در فرکانس 1333 مگاهرتز کار مي کند، اما نتايج حاصل شده چندان هم بد نيستند( جدول 2).

Intel HDxPRT
 

اين تست نيز يکي از برنامه هاي جديدي است که در تست مادربورد و پردازنده از آن استفاده خواهيم کرد. در اين تست از برنامه هاي Adobe Photoshop Element، iTunes و يک نرم افزار تبديل فيلم استفاده شده و چندين کار مختلف که در کارهاي روزانه انجام مي دهيد، توسط اين برنامه تست مي شود.
زمان اجراي اين تست حدود يک ساعت طول مي کشد و مي توان گفت نتايج آن به واقعيت بسيار نزديک است. امتيازهاي نهايي به صورت اعداد يا زمان نمايش داده مي شوند( جدول 3).

Far Cry 2
 

تست اين بازي را در دقت تصوير 1080× 1920 پيکسل و جزئيات Ultra High، يک بار هنگام خاموش بودن Anti Aliasing و بار ديگر با هشت مرحله Anti Aliasing و در هر حالت دو بار اجرا کرديم( اعداد نمودار بر حسب فريم در ثانيه هستند)( نمودار 1).

Resident Evil 5
 

در اين بازي دقت تصوير را تا آخرين حد ممکن، يعني 1080× 1920 پيکسل بالا برديم. در جزئيات High متوسط 146/5 فريم در ثانيه به دست آمد که اين مقدار با اعمال هشت مرحله Anti Aliasing به 116/3 فريم در ثانيه کاهش پيدا کرد.

Stalker: Call of Prypiat
 

تست اين بازي را نيز در دقت تصوير 1080×1920 پيکسل، جزئيات Ultra و نورپردازي در حالت DirectX11، يک بار با Anti Aliasing غير فعال و بار ديگر با چهار مرحله Anti Aliasing اجرا کرديم( نمودار 2).

اورکلاک
 

تنظيمات مربوط به ولتاژ کمي به هم ريخته بوده و همگي در يک قسمت قرار نداشتند. همچنين از آنجا که در فرکانس حافظه کمي با محدوديت رو به رو هستيم، با افزايش فرکانس پردازنده، ضريب حافظه را کم مي کرديم تا فرکانس حافظه حدود 1333 مگاهرتز باقي بماند. حداکثر ضريب پردازنده قابل دسترس 20 بود که با فعال بودن حالت Turbo Boost اين مقدار به طور خودکار به 21 افزايش پيدا مي کند. با وجود اين، بعد از تغييرات انجام شده، توانستيم به فرکانس 3780 مگاهرتز برسيم که در اين حالت سيستم بدون مشکل تست WPrime را پشت سر گذاشت( نمودار 3).
منبع: عصر شبکه، شماره 104.
/ج