تاریخچه تیم فوتبال یوونتوس

ورزش و تیم های فوتبال
 

یوونتوس به عنوان یکی از مهم ترین و بزرگترین باشگاه های ایتالیا و جهان می باشد که صاحب افتخارات بسیار متعددی شده است. در این مقاله به طور مختصر تاریخچه باشگاه یوونتوس بیان شده است.

مشخصات
 

سال تاسیس باشگاه ۱۸۹۷
ادرس پستی باشگاه تورینو - خيابان گالييه و فراريس ۳۲
ادرس ورزشگاه باشگاه تورینو-استاديوم المپيکو،۲۵.۴۵۱ خيابان فيلادلفيا ۸۸
ادرس محل تمرین باشگاه مرکز يوونتوس- خيابان استوپينيجي ۱۸۳ وينوو
صاحب اصلی باشگاه خانواده بزرگ انیلی
مدیریت باشگاه جیامپیرو بونی پرتی - فرانزو گراند استیونس
مدیرعامل باشگاه کوبولی جیلی
مربی باشگاه کلودیو رانیري
نائب رئیس باشگاه کلود بلانک
مدیر ورزشی باشگاه جیان مونتالی
مدیر نقل و انتقالات باشگاه السیو سکو
شرکت تولیدی اجناس باشگاه شرکت نایک
اسپانسر اصلی باشگاه نیو هلند - فیات
مربی بدن ساز :ریکاردو کاپاننا
وب‌گاه باشگاه : http://www.juventus.com/
وب‌گاه فارسی و رسمی باشگاه: http://www.juve.ir/
تاریخ تأسیس باشگاه : ۱۸۹۷ میلادی
نام استادیوم فعلی : المپیک تورین
نام استادیوم اسبق : دل آلپی
رنگ لباس : سفید و سیاه ( بیانکونری)
رنگ لباس دوم : آبی
یوونتوس واژه‌ای لاتین است به معنای جوانی. و بیانکونری واژه ای است ایتالیایی به معنای سیاه و سفید

تاریخچه
 

یکی از بزرگ‌ترین تیمهای ایتالیایی، تیم فوتبال یوونتوس شهر تورین است.
یوونتوس در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد. این تیم راه راه پوش، همواره در تمامی مسابقات از امیدهای مسلم قهرمانی است.
شهر تورین دارای دو تیم مطرح است که یکی تورینو و دیگری یوونتوس است و طرفداران افراطی آنان، حساسیت خاصی روی تیمهای مورد علاقه خود دارند .
بدون چشیدن طعم شکست نمی‌توان از طعم دلپذیر پیروزی لذت برد. یوونتوس بیش از هر تیم دیگری در دسته اول ایتالیا موفق ظاهر شده ولی در ازای کسب ۲۷ عنوان قهرمانی، به همین میزان طعم تلخ ناکامی را چشیده و به همین دلیل از اوایل دهه ۳۰ تاکنون هرگز عطش خود را برای پیروزی از دست نداده است. لیگ دسته اول ایتالیا در سال ۱۹۲۹ اعلام موجودیت کرد و یوونتوس در طی ۳۰ سال ابتدایی تنها دوبار به قهرمانی رسید. این تیم در فصل ۳۱-۱۹۳۰ به قطبی در فوتبال ایتالیا تبدیل شد. بازیکنانی مثل لوئیز مونتی، ریموند اورسی و رناتو سزارینی در زمان مربیگری کارلو کارکانوی افسانه‌ای یوونتوس را پنج سال متوالی به قهرمانی رساندند.
مرگ غم انگیز ادواردو آنیلی، مالک یوونتوس در تابستان ۱۹۳۵ ناقوس پایان اولین دوره طلایی یوونتوس را به صدا در آورد قهرمانانی که در پنج سال قبل مهره‌های کلیدی برای یوونتوس بشمار می‌آمدند ناگهان تبدیل به بازیکنانی پا به سن گذاشته شدند و تیم‌هایی مانند بولونیا و تورینو در ۱۳ فصل بعد قطب‌های جدید فوتبال ایتالیا را تشکیل دادند.
مرگ آنیلی باشگاه را با مشکلات مالی مواجه کرد و به همین دلیل مسئولین به فکر پرورش جوانان افتادند. بدین ترتیب بازیکنان زیادی از جمله آلفردو فونی و پی‌یرو راوا نام و آوازه‌ای برای خود پیدا کردند.
هر چند یوونتوس نتوانست در طی ۱۳ سال به قهرمانی برسد ولی در عوض تنها دو بار در میان پنج تیم برتر جدول جای نگرفت.

روزهای بد
 

مونتی در سال ۱۹۴۰ در ۳۹ سالگی بازنشسته شد. در حالی که یوونتوس برای رسیدن به رده‌های بالایی جدول تلاش می‌‌کرد این تیم افسانه‌ای تورینو بود که پس از جنگ جهانی دوم در لیگ ایتالیا به قطبی مهم تبدیل شد.
سانحه هوایی ناگوار سوپرگا در ۴ مه ۱۹۴۹ ایتالیا را از یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های تاریخ خود محروم کرد. اثرات این فاجعه بر روی تورینو بیش از حد تصور بود. این تیم از آن زمان تنها یک بار موفق شد به قهرمانی لیگ برتر برسد. در عوض یوونتوس در آن سال قهرمان شد، فصل بعد در رده سوم قرار گرفت و در سال ۱۹۵۲ مجدداً قهرمانی را بدست آورد پس از این که یوونتوس از نظر تعداد قهرمانی به جنوا رسید یک دوران ناکامی دیگر آغاز شد.
به نظر می‌‌رسید بازیکنانی مانند جان هنسن، ارمز موچینلی و جیام پی یرو بونیپرتی که در قهرمانی یوونتوس برای نهمین بار نقش مهمی داشتند عطش خود را برای پیروزی از دست داده‌اند. اینتر با پذیرفتن سیستم جورجیو فونی توانست دو سال متوالی به قهرمانی دسته اول ایتالیا برسد و یوونتوس را تا رده دوم جدول پائین بکشد.
در سال ۱۹۵۴، به دنبال استعفای جیانی آنیلی، رئیس یوونتوس، هنسن و پارولا باشگاه را ترک کردند. یوونتوس در آن سال تا مکان هفتم جدول سقوط نمود.
سال بعد اوضاع بدتر شد و یوونتوس در حالی فصل را به پایان رساند که تنها هفت امتیاز تا سقوط فاصله داشت.

بازگشت یوونتوس
 

یک سال دیگر طول کشید تا مجدداً شانس به یوونتوس روی آورد. این تیم سرانجام در سال ۱۹۵۸ با تلاش سه مهاجم شاخص خود بونیپرتی، جان چارلز و عمر سیوری مجدداً به قهرمانی رسید. یوونتوس در سال ۱۹۶۱ دوازدهمین قهرمانی خود را جشن گرفت. این تیم تحت مربیگری لیوبیسا بروچیچ و رانتو سزارینی به سه قهرمانی رسید هر چند با رفتن سزارینی به ناپولی و انتخاب گونارگرن به عنوان مدیر فنی این دوران طلایی به پایان رسید. بونیپرتی نماد یوونتوس، پس از انجام ۴۴۴ بازی بازنشسته شد و قهرمان بلامنازع ایتالیا در مکان دوازدهم جدول جای گرفت.
در دو فصل بعدی پائولو آمارال و مونز گلیو مربیگری یوونتوس را بر عهده گرفتند و با وجودی که این تیم در مکان‌های دوم و چهارم جدول قرار گرفت ولی هر دو مربی از کار برکنار شدند هر چند بازیکن آرژانتینی هم مدت زیادی در یوونتوس نماند و در تابستان ۱۹۶۴ با روی کار آمدن هریبوتو هررا این تیم را ترک کرد. در اولین فصل حضور هررا، سیوری تنها ۱۵ بار بازی کرد و به همین دلیل تصمیم گرفت به ناپولی برود. هررا در سال ۱۹۶۷ به همراه یوونتوس به قهرمانی لیگ دست یافت.
در چهار سال بعدی تمام سعی باشگاه مصروف استخدام بازیکنان جدید شد.
ولی در زمان مربیگری آرماندو پیکی جوان در سال ۱۹۷۱ بود که یوونتوس تبدیل به یک قطب فوتبال گردید. فرانکو کوزیو، روبرتو بته گا، فابیو کاپلو و لوچیانو اسپینوزی به تیم پیوستند و در کنار بازیکنانی مانند جوزپه فورینو، پیترو آناستازی، آنتونیو کوکوردو و فرانچسکو مورینی شالوده تیم اول را ریختند. متاسفانه پیکی نتوانست ثمره تلاش های خود را ببیند و فصل بعد جای خود را به سستمیر ویچپالک داد. در آن سال یوونتوس به اولین قهرمانی از مجموع هفت قهرمانی در طی ۱۱ سال دست یافت.(

سقوط دوباره

پس از دوران موفقیت آمیز اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰، طولانی‌ترین دوران ناکامی یوونتوس بعد از جنگ آغاز شد.
جیووانی تراپاتونی پس از ۱۱ سال مربیگری، قهرمانی در جام باشگاههای اروپا و شش بار قهرمانی در لیگ، یوونتوس را ترک کرد. پس از مدت کوتاهی، میشل پلاتینی، اعجوبه فرانسوی جای او را گرفت. زمانی که میلان با سرمایه سیلویو برلوسکونی بار دیگر به قطبی در فوتبال ایتالیا و اروپا تبدیل می‌‌شد بانوی یپر با حسرت شاهد قدرت گرفتن این تیم بود.
در آن زمان یوونتوس امیدوار بود دینو زوف اسطوره‌ای در نقش یک ناجی ظاهر شود. هر چند وی در فصل ۹۰-۱۹۸۹ تنها توانست به جام یوفا و جام حذفی ایتالیا دست یابد. سال بعد دینو زوف جای خود را به لوئیجی مایفردی داد و لوکادی مونتزامولو به عنوان معاون رئیس باشگاه انتخاب شد.
اگر میلان، آریگو ساکی را داشت، مونتزمولو را می‌‌شد" ضد ساکی" یوونتوس نامید.

یوونتوس در دهه ۹۰
 

پس از جام جهانی ۱۹۹۰، بازیکنان جدیدی مانند توماس هسلر آلمانی و روبرتو باجو، بازیکن محبوب ایتالیایی‌ها به یوونتوس پیوستند.
هر چند در پایان یک فصل ناموفق یوونتوس در مکان هفتم جدول قرار گرفت و جواز حضور در جام باشگاههای اروپا را نیز بدست نیاورد. حتی بازگشت زوج تراپاتونی- بونیپرتی هم نتوانست قدرت میلان را کاهش دهد. رؤسای یوونتوس به دنبال کسب افتخارات بیشتری بودند و بدین ترتیب مارچلو لیپی وارد گود شد.
رسیدن ليپي در سال ۱۹۹۴ با سقوط میلان هم‌زمان بود. آنجلو پروتزی، یورگن کوهلر، آندریاس مولر، دیوید پلات و فابریسیو راوانلی از ستارگان این تیم بودند .
دوران شکست ناپذیری میلان به پایان رسید و لیپی آنقدر زیرک بود که با آمیختن مهارت‌های باجو با قدرت جیان لوکا ویالی یوونتوس را به جایگاه شایسته خود در دسته اول ایتالیا بازگرداند.
در چهار سال بعد، یوونتوس در بازیهای داخلی و خارجی موفق ظاهر شد و در سال ۱۹۹۶ برای دومین بار به قهرمانی جام باشگاههای اروپا رسید. اگر چه با انتقال لیپی، یوونتوس سه سال دیگر در کسب هر گونه جام ناکام ماند. در سال ۱۹۹۹، پس از فتح نه جام، لیپي اعتماد بازیکنان را از دست داد و استعفا کرد و کارلو آنجلوتی که دو فصل قبل پارما را به مکان دوم جدول لیگ دسته اول رسانده بود برای جانشینی وی انتخاب شد. هافبک سابق میلان وارث تیمی شد که در اواسط جدول دست و پا می‌‌زد.
خریدهای نامناسب - زوران میرکوویچ، خوان اشنایدر و ژوسلین بلانشار- و مصدومیت بازیکنان کلیدی باعث شد یوونتوس در پایان فصل در مکان ششم جدول قرار گیرد.
سال بعد یوونتوس جنگنده تر ظاهر شد. این تیم که در بیشتر زمان فصل صدرنشین بود روز آخر قهرمانی را به لاتزیو واگذار کرد. فصل بعد این صحنه تکرار شد و این بار رم با اختلاف دو امتیاز، به قهرمانی رسید. در این سالها زیدان و اینزاگی از بهترینهای تورین بودند.
با توجه به این که علی رغم صرف ۳۰ میلیون پوند در پیش از آغاز فصل، یوونتوس بسیار زود با جام باشگاههای اروپا خداحافظی کرد مسئولین، به فکر یافتن جانشین مناسبی برای آنجلوتی افتادند.

بازگشت لیپی
 

لیپی در سال ۲۰۰۱ به یوونتوس بازگشت و بلافاصله سرمایه لازم برای خرید جیان لوئیجی بوفون، تورام و پاول ندود در اختیار وی گذاشته شد.
با حمایت لوچیانو موجی، روبرتو بته گا و آنتونیو گیرودو شانس مجدداً به یوونتوس روی آورد و این تیم دو جام دیگر را به ویترین افتخارات خود افزود. به نظر می‌‌رسد عصر طلایی دیگری برای یوونتوس آغاز شده است.

یوونتوس قرن ۲۱
 

یوونتوس درفصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳ لیگ ایتالیا اول شد و در سالهای ۱۹۹۶ – ۱۹۸۵ به قهرمانی اروپا دست یافت. در کارنامه افتخارات این تیم، قهرمانی جام یوفا در سالهای ۱۹۹۳ - ۱۹۹۰ و ۱۹۷۷ و قهرمانی جام برتر در سالهای ۱۹۹۶ و ۱۹۸۴ دیده می‌‌شود .
تیم یوونتوس در فصل گذشته نتوانست درخشش چندانی از خود به نمایش بگذارد و در هیچ یک از جام‌ها به مقام قابل توجهی دست نیافت .سران یوونتوس پس از این ناکامی مجبور شدند مارچلو لیپی که محبوب تورین بود را از کار برکنار کنند و پس از مذاکرات فراوان با مربی‌های مطرح جهان مانند دیدیه دشان - چزاره پراندلی و فابیو کاپلو به این نتیجه رسیدند که سرمربی فصل گذشته تیم رم و مربی اسبق رئال و میلان این فصل باید به تورین بیایید .
و در نهایت فابیو کاپلو مربی درجه ۱ فوتبال ایتالیا و جهان به تورین امد و با استقبال همگان مواجه شد
کاپلو در سال اول حضورش در یوونتوس موفق شد با این تیم به مقام قهرمانی سری آ ایتالیا برسد و نایب قهرمانی جام برتر ایتالیا را نیز به دست اورد. کاپلو اکنون در شروع فصل جدید قرار داد او در تابستان آبیاتی -جیانی کدا - بالستری - کواچ - ویه‌را را به خدمت گرفت تا یوونتوسی مقتدرتر را روانه مسابقات کند. پاتریک ویه را بزرگ‌ترین خرید یوونتوس در فصل نقل و انتقالات بود و حالا کاپلو می‌‌تواند مطمئن باشد که با حضور او و امرسون در مرکز میدان مشکل چندانی احساس نخواهد کرد.
در این فصل یوونتوس شروعی شگفت انگیز داشت و از خود رکورد بهترین شروع در سری آ را به جا گذاشت. و یوونتوس به یکی از قدرت‌های اول اروپا تبدیل شده بود.اما نیم فصل دوم را با کمی افت آغاز کرد و چند تساوی و حذف از کوپا ایتالیا (جام حذفی) توسط تیم رم کمی از آن اقتدار اولیه کاسته شد.
دل پیرو نیز مهاجم و کاپیتان یوونتوس توانست در این فصل بهترین گل زن تاریخ این باشگاه لقب بگیرد.

سری ب : سال ۲۰۰۷ ، سالی تیره
 

سال ۲۰۰۷ میلادی به پایان رسید ، سالی که برای بانوی پیر متفاوت بود. سال ۲۰۰۷ بیانکونری ها به دو بخش در سری ب و سری آ تقسیم می شود. که در این قسمت به یوونتوس سری ب اشاره می کنیم. این سال در سری ب بدون شک سالی عجیب و سخت بود، سالی که در ابتدا تاریکی و غم را به دنبال داشت، اما یک چهره زیبا نیز در خود پروراند، چهره ای که سبب شد همه در کنار هم تلاش کنند تا به جایگاه اصلی خود باز گردند. بیانکونری ها را به سری پایین تر تبعید کردند، مهره های بزرگی تیم را ترک و راهی تیم های مطرح اروپایی شدند، همه نگران ادامه دار شدن بازیکنی بودند که راه خروج باشگاه را پیش گرفته بودند، در این میان ستارگان یوونتوسی واقعی با صراحت بیان و شفاف از ماندن سخن گفتند و نزد بیانکونری ها ماندند، مهره های دوست داشتنی که با ماندن در تیم بزرگ خود ، بار دیگر یووه را سربلند و محبوب نگاه داشتند. زمانی که رقابت های سری ب اغاز شد ، شاهد چهره های گرفته و بهت زده یووه ای ها بودیم ، به مرور زمان و با حمایت هواداران و مسولین ، بازیکنان به خود امدند و در کنارهم، هم قسم شدند تا خیلی زود راه صعود را پیش گیرند و با قدرت و انگیزه ای بالا بر رقبا غلبه نمایند. رقابت با تیم های حاضر در سری ب بسیار سخت بود، مسابقات طوری پیش می رفت که جدال بین یوونتوس ، ناپولی و جنوا حساسیت فراوانی به خود گرفت. برشا، لچه و بولونیا ... نیز حریفان اسان و کوچکی نبودند. تبعید به سری ب، برای یووه علاوه بر جدایی ستارگان، مشکلاتی به همراه داشت، مشکلاتی مانند از دست دادن چند اسپانسر بزرگ و مهم، کاهش سهام باشگاه در بورس ، پخش نشدن مسابقات از طریق تلویزیون به طور مستقیم و ..... این مشکلات می توانست ساختار یک باشگاه را کامل از بین ببرد و باشگاه را برای مدت زیادی بهم ریزد. اما یوونتوس یک باشگاه قدیمی و بزرگ با قدرتی دورنی بود. تیمی که با تمام مشکلات مبارزه کرد و در حالی که بسیاری انتظار حضور دو ساله یووه در سری ب را داشتند با قهرمانی در این مسابقات، راهی خانه اصلی خود سری آ شد. دیدیه دشام مربی فرانسوی تیم که سالیان نه چندان دور بازیکن همین باشگاه نیز بود، در نتایج یووه تاثیر بسیار زیادی داشت، این مربی جوان بدون ترس و واهمه مربیگری تیمی مطرح و سرشناس که شرایط عجیب و دشواری داشت را به عهده گرفت و نهایت تلاش خود را برای قهرمانی و صعود به سری ا انجام داد. بدون شک این فرانسوی نقش بزرگی در موفقیت یوونتوس داشت و استعفا در دو هفته مانده به پایان رقابت های فصل ، نشان از فشار بسیار زیاد فصل سخت ۲۰۰۷ بود. دشام که هواره خواهان یوونتوسی بزرگ و قدرتمند است ، در خود توان ادامه هدایت یووه را با قدرت ندید و از یووه جدا شد. بیانکونری ها به پایان راه نزدیک شده بودند که با توجه به امتیازات کسب شده ، قهرمانی را از ان خود کردند، جام قهرمانی در سری ب با چنین شرایطی یک پیروزی بزرگ به شمار می رفت. الساندرو دل پیرو قهرمان واقعی یوونتوس بود و سرانجام جام را بالای سرش برد و شادی وصف ناپذیری را به تیفوسی ها و مجموعه بیانکونری هدیه کرد. این پایانی خوش در فصلی سخت و دشوار و در عین حال عجیب بود. یوونتوسی ها نشان دادند که تاریکی و سیاهی ماندگار نیست. با این نتایج یوونتوس نشان داد، قدرت و بزرگی در وجودش رخنه کرده است. این تیم یک تیم ریشه ای و با سابقه است. تیمی دوست داشتنی ومحبوب که بیشترین هوادار را در جهان به خود اختصاص داده است. تیمی با ستارگان محبوب، خوش تکنیک ، فانتزی و از همه مهمتر، بازیکنانی وفادار و ارزشمند. این چهره واقعی یوونتوس مقتدر و بزرگ است.

سری آ : سال ۲۰۰۷ سالی طلایی و خوب
 

به رقابت های فصل جاری در سری ا می رسیم. به سالی که یووه را بار دیگر به حیات سابقش باز می گرداند. سالی که در ان بیانکونری ها اهداف بزرگ و مهمی را در سر می پرورانند. بعد از مشکلات کثیر سال گذشته در خصوص پرونده کالچو پولی و تبعید به سری ب ، گرفتن دو اسکودتو... یووه می بایست با قدرت به میدان سخت مبارزه باز می گشت، مدیران نهایت تلاش خود را برای حفظ مهره های بزرگ تیم کردند، در حالی که شایعات بسیار زیادی در خصوص ترک بوفون، ترزگه ، کامورانزی و حتی سمبل بانوی پیر دل پیرو به گوش می رسید، سران یووه با کوشش و در عین حال وفا داری و همکاری صمیمانه بازیکنان مجموعه بیانکونری از هم نپاشید و ستارگان نامی در کنار یووه ماندند تا بار دیگر شاهد طلوع یوونتوس باشیم. رانیری مربی سابق پارما به یووه پیوست تا مربیگری تیم بزرگی که شرایط متفاوتی نسبت به سایر تیم ها داشت را به عهده گیرد، پس از برگزیده شدن مربی، نوبت به خرید مهره هایی جدید بود. بازیکنانی مانند تیاگو، یاکوئنتا، گریگرا ... راهی شهر مه گرفته تورینو شدند تا با پیراهن تیم جدیدشان پیروزی های بزرگی را کسب نمایند. کلودیو رانیری به همراه بازیکنان قدیمی تیم و تازه واردها کار خود را شروع کرد. کاری سخت و حساس اغاز شد. بیانکونری ها در بازی های دوستانه و تدارکاتی چندان خوب ظاهر نشد اما این نتایج در بازی های تدارکاتی سبب شد تا یووه با شناخت بهتری راهی مسابقات فصل ۲۰۰۷ - ۲۰۰۸ سری ا شود. مسابقات فصل اغاز شد و نگاه ها معطوف یووه شد، جدال اصلی میان یوونتوس و اینتر بود، مبارزه ای که بیانکونری ها یک سال انتظارش را می کشیدند، تمام بیانکونری های جهان نراتزوری ها را دشمن خود می دانند و انها را دزد اسکودتوی خود می شمارند. چنین مسائلی باعث حساس شدن بیش از پیش دربی بزرگ ایتالیا شد. شاگردان رانیری در اغاز راه کمی ناهماهنگ نشان دادند و شکست های نیز در کارنامه خود دیدند، اما با گذشت زمان یوونتوس چهره واقعی خود را پیدا کرد و با قدرت بیشتر و انگیزه ای بالا راه خود را پیش گرفت. بیانکونری ها در اولین مصاف برابر تیم های بزرگ و مطرح ، جالوروسی ها پیش روی خود دید، در دیداری که پسران دل الپی هنوز توانایی های خود را کامل باور نکرده بودند تن به تساوی دو بر دو دادند. بانوی پیر از این بازی به بعد راه پیشروی خود را شناخت و قدرت گرفت. تمام نگاه ها به مسابقه حساس و جدالی انتقامی بیانکونری ها و نراتزوری ها بود، بازی سخت، حساس و مهم... مبارزه و دربی ایتالیا تحت تبلیغات گسترده و مسائل حاشیه ای زیادی با تساوی یک بر یک در تورین به پایان رسید. شاید نقطه اوج یووه را این بازی بدانیم، زیرا ستارگان یوونتوس پس از این رقابت به خود و توانایی و قدرت و تکنیک یووه ایمان و اعتقاد راسخ پیدا کردند. زمانی که میلان را در سن سیرو متوقف کردند ، اعتماد به نفس لازم نزد یاران بیانکونری به گذشته خود رسید، به جایی که هم اکنون ستارگان و هواداران بانوی پیر باور دارند که توانایی بازگشت به گذشته بزرگ خود را دارند. مسولین ، مربیان و بازیکنان یوونتوس امیدوارند پس از بازگشت از تعطیلات سال نو، سال و فصل جدید و موفقیت امیزی را همراه داشته باشد. رسیدن به هدف ارزشمند امسال بانوی پیر که راه یابی به لیگ قهرمانان اروپا است، با هنرنمایی ستارگانی بی نظیر مانند الکس دل پیرو و پاول ندود، در کنار گلزنی های مهاجم همیشه گلزن خودشان ترزگل و تلاش سایر مهره ها می توان منتظر یوونتوسی با شکوه و عظیم همراه با پیروزی های بزرگ و چشمگیر بود (

پیراهن یوونتوس

شاید باور نکنید ولی ناتینگهام سالها نقش مهمی در فوتبال اروپا ایفا کرده است. در این شهر شگفت انگیز بود که پیراهن یوونتوس شکل گرفت، همان پیراهنی که اکنون در سرتاسر جهان شناخته شده است.
در قرن نوزدهم میدلندز تنها یک باشگاه به نام ناتس کانتی داشت که در سال ۱۸۶۲ تأسیس شد و بازیکنان آن پیراهنی به رنگ مشکی و نارنجی می‌‌پوشیدند تا اینکه ویلیام گان، رئیس باشگاه، پیراهن جدیدی را برای این تیم در نظر گرفت: پیراهنی با خطوط عمودی سیاه و سفید که اکنون نیز از آن استفاده می‌‌شود گان که دوبار در تیم ملی انگلستان بازی کرد همچنین مالک یک فروشگاه لوازم ورزشی بود که پیراهن فوتبال نیز می‌‌فروخت. درسال ۱۹۰۳، جان ساویج به عنوان نماینده یوونتوس از این فروشگاه دیدن کرد به وی ماموریت داده شده بود به دلیل جنس مرغوب پیراهن ها و نیز ادای احترام به ملتی که ورزش زیبای فوتبال را به جهانیان عرضه کرد تعدادی پیراهن انگلیسی بخرد ( هر چند در این معامله مشکلاتی بروز کرد) از سال ۱۸۹۷ (تاریخ تأسیس یوونتوس) بازیکنان این تیم پیراهن صورتی روشن می‌‌پوشیدند. پس از اینکه در پایان سفری طولانی سرانجام محموله پیراهن ها به تورین رسید همگی شگفت زده شدند. کوچک‌ترین اثری از رنگ صورتی دیده نمی‌شد! درون بسته پیراهن هایی با خطوط سیاه و سفید قرار داشت. به نظر می‌‌رسید کسی نمی‌داند دقیقاً چه اشتباهی روی داده است. دو تئوری وجود داشت: یا ساویج در مورد رنگ مورد نظر اشتباه کرده بود و یا اینکه گان تنها محموله در دسترس را برای یوونتوس فرستاده بود. به هر حال موضوع مهمی نبود زیرا هم بازیکنان و هم مقامات پیراهن ها را پسندیدند و بدین ترتیب پیراهن یوونتوس شکل گرفت.
بدیهی است که در طول سالها در جنس و شکل پیراهن یوونتوس تغییراتی ایجاد شد پس از مدتی یقه‌های هفت جای خود را به یقه‌های بلند داد و مواد ترکیبی جای مواد طبیعی را گرفت ولی طرح پیراهن ها تغییری نکرد.
اکثر باشگاههای ایتالیایی تا سالها بر روی پیراهن های بازیکنان از آرم خود استفاده نمی‌کردند ولی در دهه اخیر اوضاع تا حد زیادی تغییر کرده است. آنها با مشاهده باشگاههای انگلیسی نکات جدیدی آموختند. تیم پرطرفدار یوونتوس که در دهه گذشته توسط شرکت کاپاولوتو حمایت مالی می‌‌شد تصمیم گرفت با شرکت آمریکایی نایک قراردادی ۱۲ ساله امضا کند. نایک که یک میلیارد پوند در فوتبال سرمایه گذاری کرده در جهان یکه تاز است. این شرکت برای پیراهن های منچستر یونایتد که بویژه در خاور دور فروش زیادی داشته مبلغ ۳۰۳ میلیون پوند هزینه کرده است. یوونتوس و بخصوص آلساندرو دل پیه رو از محبوبیت زیادی در شرق برخوردارند. هنوز جزئیات پیراهن جدید یوونتوس اعلام نشده ولی آنچه مسلم می‌‌باشد این است که همچنان دو رنگ باقی خواهد ماند.

افتخارات
 

سری آ باشگاه های ا یتالیا ( ۲۷ بار )
۱۹۰۵؛۱۹۲۵–۲۶ [۵]؛۱۹۳۰–۳۱؛۱۹۳۱–۳۲؛۱۹۳۲–۳۳؛۱۹۳۳–۳۴؛۱۹۳۴–۳۵؛۱۹۴۹–۵۰؛۱۹۵۱–۵۲؛۱۹۵۷–۵۸؛۱۹۵۹–۶۰؛۱۹۶۰–۶۱؛۱۹۶۶–۶۷؛۱۹۷۱–۷۲؛۱۹۷۲–۷۳؛۱۹۷۴–۷۵؛۱۹۷۶–۷۷؛۱۹۷۷–۷۸؛۱۹۸۰–۸۱؛۱۹۸۱–۸۲؛۱۹۸۳–۸۴؛۱۹۸۵–۸۶؛۱۹۹۴–۹۵؛۱۹۹۶–۹۷؛۱۹۹۷–۹۸؛۲۰۰۱–۰۲؛۲۰۰۲–۰۳
جام حذفی ایتالیا ( ۹ بار )
۱۹۳۷–۳۸؛۱۹۴۱–۴۲؛۱۹۵۸–۵۹؛۱۹۵۹–۶۰؛۱۹۶۴–۶۵؛۱۹۷۸–۷۹؛۱۹۸۲–۸۳؛۱۹۸۹–۹۰؛۱۹۹۴–۹۵
سوپر کاپ ایتالیا ( ۴ بار )
۱۹۹۵؛۱۹۹۷؛۲۰۰۲؛۲۰۰۳
جام باشگاه های اروپا ( ۲ بار )
۱۹۸۴–۸۵؛۱۹۹۵–۹۶
جام یوفا ( ۳ بار )
۱۹۷۶–۷۷؛۱۹۸۹–۹۰؛۱۹۹۲–۹۳
جام در جام اروپا ( ۱ بار )
۱۹۸۳–۸۴
سوپر کاپ اروپا ( ۲ بار )
۱۹۸۴؛۱۹۹۶
جام بین قاره ای ( ۲ بار )
۱۹۸۵؛۱۹۹۶
سری ب باشگاه های ایتالیا ( ۱ بار )
۲۰۰۶
یوونتوس در مجموع در اروپا سومین تیم پر افتخار این قاره میباشد
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sajad1991