چاره خشکي پوست

هنگامي که پوست به عللي اعم از عوامل داخلي يا خارجي نتواند اين ميزان آب را حفظ کند، خشکي پوست حادث مي‌شود. از عوامل خارجي مي‌توان مواجهه با آب و هوا يا باد گرم را نام برد. از طرف ديگر شستن بيش از حد پوست سبب از بين رفتن لايه‌هاي چربي محافظ پوست شده و پوست را خشک مي‌کند. مواجهه پوست با بعضي مواد نيز از دسته عوامل خارجي محسوب مي‌شوند. مشاغلي که در تماس با مواد شوينده و پاک‌کننده هستند مانند جراحان و تکنسين‌هاي آزمايشگاه‌ها نيز فرد را مستعد پوست خشک مي‌سازند. همچنين درمان‌هايي که براي آکنه انجام مي‌شود اگر بي‌رويه و بيش از حد اعمال شود، مي‌تواند پوست خشک ايجاد کند. عامل ديگر داخلي مربوط به توانايي پوست در نگهداري رطوبت پوست است.
يک عامل مهم، بالا رفتن سن است که سبب کم شدن توانايي پوست در حفظ رطوبت مي‌شود. رژيم‌هاي سخت، سوءتغذيه و کمبود مواد غذايي نيز مي‌تواند سبب به هم ريختگي اين سد حفاظتي شود. ممکن است خشکي پوست به حدي باشد که سبب ايجاد خارش شود که خود اين امر پوست را مستعد عفونت‌هاي باکتريال و قارچي مي‌کند. کار عمده مرطوب‌کننده‌ها حفاظت از رطوبت پوست و دفاع در برابر آسيب‌هاي محيطي است.
مرطوب‌کننده‌ها به اشکال متعدد امولسيون مايع، پماد و کرم ديده مي‌شوند که محتواي چربي و آب در اين موارد با هم تفاوت مي‌کند. مهم‌ترين نکته در انتخاب يک مرطوب‌کننده توجه به نوع پوست است که مي‌تواند خشک، چرب، معمولي و مختلط باشد. براي پوست‌هاي خشک بايد از مرطوب‌کننده‌هاي حاوي چربي استفاده کرد و استفاده صرف از جاذب‌الرطوبه‌ها کافي نيست. در مورد پوست‌هاي چرب نيازي به استفاده از مرطوب‌کننده نيست مگر در برخورد با آب و هواي گرم يا سرد.
در مورد پوست مختلط يا صورت‌هاي داراي تي‌زون (پيشاني، بيني و چانه) نبايد در اين محل‌ها که چرب‌تر از ساير نقاط صورت است از مرطوب‌کننده استفاده کرد. به عنوان يک قاعده نبايد پوست خشک را زياد (به خصوص با صابون) شست، همچنين نبايد با آب و هواي خشن برخورد داشت. اغلب استفاده از مرطوب‌کننده پس از شستن صورت توصيه مي‌شود و بايد آن را وقتي هنوز پوست کمي رطوبت دارد استفاده و به آرامي روي پوست پخش کرد. تعداد دفعات استفاده از مرطوب‌کننده بستگي به نوع پوست و نياز آن دارد. بايد مرطوب‌کننده را روي صورت و گردن ماليد و اگر تي‌زون صورت چرب است روي اين قسمت از مرطوب‌کننده‌ها استفاده نشود.
منبع:www.salamat.com