دو نکته درباره کال‌جوش

دو نکته را بايد درباره کال‌جوش يا کله‌جوش اشاره کنم؛ يکي درباره کشک مصرفي آن و ديگري درباره روش خوردنش: تريدکردن. درباره کشک بايد گفت که جزو لبنيات است و بعد از شير، ماست و پنير از جمله مغذي‌ترين‌ها به حساب مي‌آيد؛ زيرا پروتئين و کلسيم بالايي داشته و به شکل تازه و خشک مي‌توان آن را ميل کرد.
با وجودي که کشک از مشتقات شير است؛ اما قابليت جذب کلسيم آن از شير و ماست کمتر است. اين ماده غذايي همواره باعث غني شدن بسياري از غذاهاي ايراني مي‌شود؛ از جمله کشک بادمجان، آش، کله‌جوش و... اما نوعي از کشک در شهرهاي کرمان و سيستان و بلوچستان تهيه مي‌شود که از آرد و آب پنير يا ماست به دست آمده و کشک خالصي نيست؛ در نتيجه مقدار پروتئين، کلسيم و مواد معدني‌اش نيز اندک است. ضمنا بايد هنگام مصرف کشک دقت کرد زيرا ميکروبي به نام کلستريديوم بوتولينوم که در محيط بي‌هوازي رشد مي‌کند، ممکن است در بعضي کشک‌هاي غيرپاستوريزه وجود داشته باشد و به اين علت حتما بايد انواع کشک‌ را قبل از مصرف بجوشانيد.

يادتان باشد که بهترين نوع کشک از ماست يا پنير کم‌چربي به دست مي‌آيد بنابراين اين نوع کشک را براي خوردن انتخاب کنيد. جالب است بدانيد کشکي که توسط عشاير محلي تهيه مي‌شود معمولا بدون چربي است زيرا آنها کره را از شير يا ماست جدا کرده‌اند.
و اما درباره تريد کردن بايد گفت که اين روش باعث بهتر هضم شدن غذا در دستگاه گوارش و تحريک معده مي‌شود و عموما عادت مناسبي است. توجه داشته باشيد اين روش فقط در ايران وجود ندارد بلکه در اکثر کشورهاي دنيا با نام روش دانک متداول است. اما نکته اين است که اين روش بايد در حد اعتدال مورد استفاده قرار بگيرد زيرا حجم زياد غذا در معده باعث بر هم خوردن حرکات دودي معده و روده مي‌شود.
منبع:www.salamat.com