آرايش کودکان، سلامت‌سوز است


 






 
حتما شما هم دختربچه‌هايي را ديده‌ايد که گاهي به لوازم آرايش مادرشان دستبرد مي‌زنند و وقتي رژلب و رژگونه را روي صورت‌شان مي‌مالند، با ژست خاصي مقابل آيينه مي‌ايستند. بعضي از مادران هم که گويا از اين دستبردهاي گاه و بي‌گاه خسته شده‌اند، پا را از اين فراتر گذاشته و بنا به اصرار اين دختربچه‌ها، برايشان يک کيف لوازم آرايش ساده ترتيب داده‌اند و کودکان هم با همين لوازم آرايشي بازي مي‌کنند.
اين مشکل به همين جا ختم نمي‌شود، مشکل وقتي حاد مي‌شود که دختران نوجوان راهنمايي و دبيرستاني به سراغ لوازم آرايش مي‌روند و برخي از مديران و مربيان مدارس را درگير مي‌کنند و از تذکر کتبي و شفاهي تا خواستن والدين به مدرسه، به دنبال راه‌حلي براي اين آرايش‌هاي نا به هنگام نوجوانان هستند ولي به راستي با چه راهکاري مي‌توان آنها را از اين کار بازداشت؟
دکتر حميد نوروزي، روان‌شناس مي‌گويد: «با از بين رفتن مرزهاي آرايشي، سن آرايش هم به عنوان يک متغير وابسته پايين‌تر آمده و دختران نوجوان در سنين پايين، دست به آزمون رژلب و رژگونه مي‌زنند. در بسياري از موارد، اين پديده از تيره شدن رابطه با پدر و مادرها ريشه مي‌گيرد.
گروهي از دختران مي‌خواهند از گروه سني خود پيشي بگيرند و از رهگذر جادوي لوازم آرايشي، آنها به آرزوي ديرينه خود براي کوتاه کردن دوران کودکي و نوجواني و به دست آوردن دلخواه‌ترين خواسته خود يعني بزرگسالي و استقلال دست مي‌يابند.» دوران نوجواني، دوراني است که دختران نوجوان به دنبال کسب هويت مستقل هستند. نوجوانان در اين سن براي دريافت توجه از جنس مخالف تمايل نشان مي‌دهند.
بنابراين اغلب زيبايي و جذابيت را نه به دليل برانگيختگي جنسي، بلکه به دليل تاييد هويت خويش و يافتن جايگاهي در دنياي جواني انتخاب مي‌کنند. به همين دليل است که گاهي دختران نوجوان مقطع راهنمايي و دبيرستان را مي‌بينيم که آرايش‌هايي نامتناسب با سن خود کرده‌اند و در اينجاست که بايد والدين و مربيان صداي زنگ‌هاي خطر را بشنوند که چه کرده و چه نکرده‌اند که نوجوان‌شان براي کسب هويت، دست به دامن لوازم آرايشي و رنگ‌ها شده است.»

خطرات آرايش صورت کودکان
 

گهگاه وقتي مادري در منزل آرايش مي‌کند و با اصرار دختربچه‌‌اش براي آرايش صورتش مواجه مي‌شود، مقداري از رژلب و يا رژگونه خودش را با همان فرچه به صورت کودک مي‌مالد ولي اين آرايش و استفاده از لوازم آرايش بزرگسالان براي کودکان خالي از دردسر نيست:• حساسيت پوستي: ممکن است پوست لطيف صورت کودک شما به اين مواد رنگي حساسيت داشته باشد.
گاهي در مرتبه اول استعمال اين لوازم آرايشي روي پوست مشکلي ايجاد نمي‌شود اما عجيب نيست اگر در مرتبه دوم استعمال آن رنگ و لوازم آرايش، پوست صورت کودک‌تان دچار قرمزي، خارش و تورم شود که در اين شرايط بايد با متخصصان پوست مشورت کنيد.• جوش‌هاي پوستي: اگر نوجوان شما نزديک سن بلوغ است، ممکن است در اثر استفاده از لوازم آرايشي دچار جوش‌هاي غرور جواني شود.
به اين ترتيب که با مسدودشدن منافذ پوست و احتباس چربي‌هاي طبيعي در مجاري بازشونده به سطح پوست، ابتدا جوش‌هاي سرسياه و سرسفيد روي پوست به وجود مي‌آيند و سپس در صورت ادامه استفاده از مواد آرايشي چرب، اين جوش‌ها تبديل به جوش‌هاي التهابي و چرکي مي‌شوند. شما مي‌توانيد از همين نکته براي بازداشتن دختران نوجوان براي دست کشيدن از آرايش استفاده کنيد.
هيچ‌کدام از نوجوانان دوست ندارند صورت‌شان دچار آکنه‌هاي دوران نوجواني و جواني شود.

آموزش يک فرهنگ غلط
 

دکتر بهروز باريک‌بين، متخصص پوست، اعتقاد دارد که به‌طور کلي استفاده از لوازم آرايشي و لوازم گريم بزرگسالان براي کودکان صلاح نيست و اين صلاح نبودن چندين دليل مهم دارد:
• اول اينکه فرهنگ غلط استفاده از لوازم آرايشي را در عمل به کودکان‌مان آموزش مي‌دهيم و آنها را در بزرگسالي با مشکلات جدي‌تري مواجه خواهيم کرد.
• دوم اينکه پوست کودکان بسيار حساس‌تر از بزرگسالان است و به راحتي دچار آلرژي و حساسيت پوستي مي‌شود. به ويژه اگر کودکان مبتلا به آلرژي پوستي و تنفسي (آسم) باشند، اين عوارض شديدترند.
• سوم اينکه کودکان ممکن است در سنين پايين با استفاده از لوازم آرايشي بزرگسالان دچار جوش و آکنه شوند.
اگر کودک خردسال شما علاقه دارد با لوازم آرايش شما بازي کند؛ لزوماً چنين رفتاري، رفتار بيمارگونه نيست. بچه‌ها دوست دارند اطراف خود و چيزهايي را که در محيط هست کشف کنند و اثر آن را امتحان کنند. ولي نحوه برخورد شما مهم است، اگر شما به طور کلامي يا غيرکلامي رفتارهاي فوق را در او تقويت کنيد (مثل خنديدن، چشمک زدن، حالت تعجب و خرسندي نشان دادن در زمان مشاهده اين رفتارها) يا از کارهاي او نزد ديگران تعريف کنيد: «رژ و لوازم آرايش منو برمي‌داره و همه صورتش رو نقاشي مي کنه. نمي‌دوني خودش را به چه شکل و شمايلي درمي‌آره و ...» مسلم است بعدها با رفتارهاي او مشکل خواهيد داشت. مشکل زا بودن هر رفتار بستگي به شدت ، گستردگي و زمان آن دارد. مثلاً سلام دادن يک رفتار خوب است ولي چنانچه کودک هر 2 دقيقه يک بارسلام بدهد، يا به تمام افراد در خيابان سلام بدهد شما بايد کاري کنيد تا اين رفتار تعديل شود و کاهش يابد. علاوه بر مورد فوق بايد سعي کنيد محيط را نيز اندکي تعديل کنيد و اندکي از وسايل شخصي خود را از دسترس او دور کنيد.
منبع: http://www.salamat.com