تصاویر ماهواره ای در برنامه ریزی های شهری
تصاویر ماهواره ای در برنامه ریزی های شهری
تصاویر ماهواره ای در برنامه ریزی های شهری
در این مطالعات حتی الامکان باید از ابزار موجود و مطمئن بهره گرفت . نقشه ها و عکس های هوایی از جمله ابزار قدرتمندی هستند که جغرافیدانان و برنامه ریزان شهری را در انجام تحقیقاتشان یاری می دهند و کاربرد عکسهای هوایی در شناسایی وضع موجود مناطق جغرافیایی و چشم اندازهای ساخته دست انسان و بهره گیری از امکانات لازم بر کسی پوشیده نیست .
نقشه ها و عکس های هوایی از جمله ابزار قدرتمندی هستند که جغرافیدانان و برنامه ریزان شهری را در انجام تحقیقاتشان یاری می دهند و کاربرد عکسهای هوایی در شناسایی وضع موجود مناطق جغرافیایی و چشم اندازهای ساخته دست انسان و بهره گیری از امکانات لازم بر کسی پوشیده نیست . مهمترین مراکز تجمع انسانی شهرها هستند . شهر جایی است که مرکز کلیه فعالیت های اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی است و اغلب ساکنین آن از طریق اشتغال در فعالیت های صنعتی و یا خدماتی امرار معاش می کنند ، گرچه قسمت عمده شهرها را مناطق مسکونی تشکیل می دهد ، اما بخش های دیگری چون خدمات و فضای سبز نیز در آنها دیده می شود .
مناطق داخل شهر را از نظر نقش به بخش های مسکونی ، صنعتی ، خدماتی ، فضای سبز و نظایر آن تقسیم می کنند . تمامی این عارضه های شهری و به عبارتی عارضه های مربوط به انسان با استفاده از معیارهای مخصوص خود در روی عکس های هوایی شناسایی می شوند و اطلاعات بسیار زیادی درباره موقعیت و اندازه هر کدام از پدیده های شهری استخراج می گردد که به امر برنامه ریزی شهری کمک شایانی می نماید .
بدین گونه که ساختمان های مدفون شده در زیر خاک تغییری قابل توجه در پوشش گیاهی چه از نظر نوع و رشد آن ها به وجود می آورد و باستان شناسان با تمرین و مطالعه و تفسیر عکس ها قادر به شناسایی چنین عوارضی خواهند بود . در جامعه شناسی و جمعیت شناسی نیز عکس ها کمک مؤثری در بررسی تراکمو پراکندگی جمعیت و ساختمان های مسکونی می نمایند و بدین ترتیب در برنامه ریزی مسائل جمعیتی و جامعه شناسی شهرها استعانت از عکس های هوایی به پیشبرد کار خواهد افزود .
در عکس های هوایی کوچک مقیاس تشخیص واحدهای خدماتی و فضای سبز پراکنده در داخل منطقه مسکونی مشکل است . در هر صورت نامگذاری یک منطقه به عنوان منطقه مسکونی یا تجارتی و ... بستگی به مقیاس عکس هوایی و اندازه آن دارد . اغلب خانه ها در شهرهای ایران به صورت خانه های تک خانواری هستند که به وسیله دیواری از خانه های مجاور ، خیابان ، و یا کوچه کنارش جدا می گردد . تقریبا نصف مساحت خانه ، بنا و نصف دیگر آن را حیاط خانه تشکیل می دهد . دیوار عمده ترین ویژگی خانه های مسکونی ایران است .
وسعت و عظمت خانه ها نشان دهنده وضع اقتصادی مالک آن است . شرایط طبیعی نیز بر وسعت خانه های مسکونی تاثیر دارند . مثلا در مناطق سرد خانه ها روی هم رفته کوچکتر از خانه های مناطق گرم است . در مجموع اندازه خانه از شهری به شهر دیگر فرق می کند ، ولی در هر شهری خانه طبقات مرفه و پردرآمد بزرگتر و مجلل تر از خانه طبقات کم درآمد است . خانه های تک خانواری اغلب یک طبقه است و به ندرت دیده می شود که در یک خانه یک طبقه ، دو خانوار در جوار هم زندگی کنند . اغلب خانه های دو طبقه یا چند طبقه مورد استفاده چندین خانواده قرار می گیرند ، در این واحدها هر طبقه ، محل سکونت یک خانوار می باشد ، این نوع خانه های دو طبقه جزء بافت قدیمی شهرهای ایران محسوب می شود .
در سالهای اخیر در اکثر شهرها ، به ویژه در شهرهایی که توسعه امکانات شهری چندان آسان نیست ، ساختمان های بزرگ و چندین طبقه ساخته می شود. در این ساختمان ها ، هر طبقه به چندین واحد مسکونی تقسیم می شود . این گونه ساختمان های چندین طبقه ، از نشانه های معماری جدید است و در شهرهای پرجمعیتی چون تهران ، اصفهان ، مشهد ، تبریز و ... متداول است و در شهرهای کوچک کمتر یافت می شوند . بهترین نشانه تعیین طبقات ساختمان ها ردیف های پنجره هاست . هر طبقه حتما یک ردیف پنجره دارد که از روی شمارش ردیف های پنجره ها ، تعداد طبقات معلوم می شود . تعیین تعداد خانوارهای ساکن در هر طبقه چندان آسان نیست . مساحت واحد مسکونی تنها معیار مناسب برای این منظور است . خانه ها بر اساس تعداد خانوارها به دو گروه تک خانواری و چند خانواری تقسیم می شود .
از نظر کیفیت نیز ، به خانه های گرانقیمت و ارزان قیمت تقسیم می شوند . خانه های گران قیمت مساحت نسبی بیشتری دارند و از مصالح مرغوب ساخته شده و حیاط وسیع و باغچه خوب دارند . در اکثر خانه های ارزان قیمت مساحت کل خانه کوچک است و از این مساحت کوچک هم نسبت کمتری به حیاط اختصاص یافته است . نمای بیرونی خانه ها بسیار ساده و از مصالح نسبتاْ ارزان ساخته شده است . منطقه مسکونی شهر از نظر موقعیت مکانی و قدمت ساختمان ها به بخش های جداگانه ای تقسیم می شوند . بخش قدیمی شهر از نظر موقعیت مکانی و قدمت ساختمان ها هم به بخشهای جداگانه ای تقسیم می شوند .
در بخش قدیمی شهر ، خانه ها قدیمی رنگ زمینه آنها نسبتاْ تیره است . کوچه ها باریک و غیر مستقیم و اغلب خیابان های بزرگ به مرکز شهر ختم می شوند و آرایش شعاعی دارند . کوچه ها و خیابان های کوچک تر با زاویه کمتر از ۹۰ درجه به خیابان های بزرگتر وصل می شوند . کل منطقه از پوشش گیاهی کمتری برخوردار است و فقط در برخی خانه ها تک درخت هایی وجود دارد که اغلب حمام ، مسجد ، و درختی بزرگ در آن دیده میشود .
در مجموع علائم مشخص منطقه قدیمی شهر ، وجود خانه های کوچک گِلی ، کوچه های تنگ و خیابان های شعاعی ، یک میدان مرکزی ، و پوشش گیاهی کمتر است . دیگر ویژگی مهم منطقه قدیمی شهر های ایران وجود بازار سرپوشیده است .قسمت جدید شهر در بیرون منطقه قدیمی به صورت کمربندی پیرامون آن را احاطه کرده است . در این منطقه خیابان ها وسیع ، منظم ، و دارای فضای سبز می باشند . مصالح ساختمانی از موادی به غیر از گل می باشد و اغلب خانه ها از آجر و یا سنگ درست شده اند .پشت بام خانه ها به وسیله موزائیک ، آسفالت و یا شیروانی پوشیده شده است .خانه ها از یک تا سه یا چهار طبقه دیده می شوند .
کنار بیشتر خیابان ها به مغازه ها و واحدهای صنعتی کوچک اختصاص یافته است . فضاهای سبز فراوان یافت می شود . فضاهای پارکینگ خودرو در کنار خیابان ها و یا در فضاهای مخصوص مشاهده می شود . ساختمان های نسبتا بزرگ که اغلب بیمارستان یا مرکز آموزشی هستند ، در داخل این منطقه پراکنده شده است .
حاشیه بیرونی منطقه مسکونی جدید ، در حال توسعه است . درنتیجه زمین های خالی ، ساختمانهای در دست احداث و مواد زاید پراکنده شده در داخل مزارع بیرون شهر دیده می شوند .توسعه اغلب شهرهای ایران در دو شکل کاملاْ متمایز و در دو جهت متفاوت انجام می شود . در یک طرف شهر خانه های گران قیمت با خیابان های وسیع ، مشجر و منظم توسعه می یابد . استفاده از مصالح خوب ، توسعه بر طبق برنامه از پیش تعیین شده و بر اساس اصول معماری و شهرسازی جدید ، وجود امکانات شهری از ویژگی های این بخش از شهر می باشد . در طرف مقابل خانه های ارزان قیمت توسعه می یابند .
و افراد متناسب با توان اقتصادی خود سعی می کنند که یک سرپناهی برای خود بسازند . خیابان ها منظم و حساب شده نیستند و اغلب کج و معوج و نامنظم اند . ویژگی عمده و علایم شناسایی این منطقه در عکس های هوایی وجود خانه های کوچک و ساده و پراکنده ، خیابان های نامنظم ، وسایل نقلیه ارزان قیمتی چون موتور ، دوچرخه و وانت و زمین های خالی وسیع بین خانه ها می باشند . در سالهای اخیر ، توسعه شهرهای ایران به صورت شهرک های اقماری صورت می گیرد ، یعنی در حومه شهر ، بعضی از نقاط به علت امتیازات خاص خود به عنوان یک مرکز مسکونی جدید منظور می گردد و به تدریج و طبق برنامه تنظیم شده توسعه می یابند . ساکنین این شهرک ها در مراکز اداری و صنعتی داخل شهر اصلی و در مراکز مجاور کار می کنند . این شهرک ها در واقع خوابگاه شبانه کارکنان و کارمندان و کارگران شهر می باشند . علائم شناسایی این شهرک ها بر روی عکس های هوایی ، وجود راه ارتباطی با شهر ، خیابان های منظم و مشجر و خانه های نوساز با قیمت های متوسط و یکنواخت است .
تنها معیار مناسب برای شناسایی آنها تجربه مفسر و اندازه نسبتاْ بزرگ آنها در مقایسه با خانه های مجاور است . بعضی از مراکز خدماتی شهرها مانند دانشگاه ها ، منطقه بسیار وسیعی را به خود اختصاص داده اند . معیار شناخت دانشگاه ها وجود ساختمان های بزرگ و چندین طبقه همراه با فضای سبز وسیع بین آنها است . مراکز تفریحی عبارتند از میدان های ورزشی ، استخرهای شنا ، باشگاه های تفریحات سالم و پارک های بازی . استخرهای شنای سرباز به آسانی شناخته می شوند . اغلب میدان های ورزشی دارای چمن فوتبال ، تورهای والیبال ، زمین های تنیس و سکوهای تماشاچیان و در مجموع فضای وسیع می باشند .شناسایی باشگاه ها و استخرهای شنای سرپوشیده در روی عکس های هوایی نسبتاْ مشکل است . پارک های بازی معمولا با وسایل بازی برقی مثل چرخ و فلک شناخته می شوند .
ایستگاههای قطار ، فرودگاهها و پایانه های اتوبوس های مسافربری و توقفگاه های کامیون ها نیز جزء فضای حمل و نقل و شبکه ارتباطی شهر به حساب می آیند . شناسایی این مراکز بر روی عکس های هوایی آسان است . علامت ایستگاه قطار وجود تعداد زیادی خطوط آهن است که در دو طرف ایستگاه به تدریج به هم می رسند . در فرودگاهها ، برج کنترل و باندهای پرواز بهترین معیار شناسایی هستند . در ابتدای هر باند پرواز شماره باند بر اساس گرای مغناطیسی آن نوشته می شود و پایانه اتوبوس های مسافربری نیز به وسیله وجود اتوبوس ها و توقف گاههای کامیون ها از روی وجود کامیون ها شناخته می شوند .
* ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : mobe205
/ج
مقدمه :
نقشه ها و عکس های هوایی از جمله ابزار قدرتمندی هستند که جغرافیدانان و برنامه ریزان شهری را در انجام تحقیقاتشان یاری می دهند و کاربرد عکسهای هوایی در شناسایی وضع موجود مناطق جغرافیایی و چشم اندازهای ساخته دست انسان و بهره گیری از امکانات لازم بر کسی پوشیده نیست . مهمترین مراکز تجمع انسانی شهرها هستند . شهر جایی است که مرکز کلیه فعالیت های اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی است و اغلب ساکنین آن از طریق اشتغال در فعالیت های صنعتی و یا خدماتی امرار معاش می کنند ، گرچه قسمت عمده شهرها را مناطق مسکونی تشکیل می دهد ، اما بخش های دیگری چون خدمات و فضای سبز نیز در آنها دیده می شود .
مناطق داخل شهر را از نظر نقش به بخش های مسکونی ، صنعتی ، خدماتی ، فضای سبز و نظایر آن تقسیم می کنند . تمامی این عارضه های شهری و به عبارتی عارضه های مربوط به انسان با استفاده از معیارهای مخصوص خود در روی عکس های هوایی شناسایی می شوند و اطلاعات بسیار زیادی درباره موقعیت و اندازه هر کدام از پدیده های شهری استخراج می گردد که به امر برنامه ریزی شهری کمک شایانی می نماید .
بدین گونه که ساختمان های مدفون شده در زیر خاک تغییری قابل توجه در پوشش گیاهی چه از نظر نوع و رشد آن ها به وجود می آورد و باستان شناسان با تمرین و مطالعه و تفسیر عکس ها قادر به شناسایی چنین عوارضی خواهند بود . در جامعه شناسی و جمعیت شناسی نیز عکس ها کمک مؤثری در بررسی تراکمو پراکندگی جمعیت و ساختمان های مسکونی می نمایند و بدین ترتیب در برنامه ریزی مسائل جمعیتی و جامعه شناسی شهرها استعانت از عکس های هوایی به پیشبرد کار خواهد افزود .
● میدان نقش جهان اصفهان
۱-۱) مناطق مسکونی شهر :
در عکس های هوایی کوچک مقیاس تشخیص واحدهای خدماتی و فضای سبز پراکنده در داخل منطقه مسکونی مشکل است . در هر صورت نامگذاری یک منطقه به عنوان منطقه مسکونی یا تجارتی و ... بستگی به مقیاس عکس هوایی و اندازه آن دارد . اغلب خانه ها در شهرهای ایران به صورت خانه های تک خانواری هستند که به وسیله دیواری از خانه های مجاور ، خیابان ، و یا کوچه کنارش جدا می گردد . تقریبا نصف مساحت خانه ، بنا و نصف دیگر آن را حیاط خانه تشکیل می دهد . دیوار عمده ترین ویژگی خانه های مسکونی ایران است .
وسعت و عظمت خانه ها نشان دهنده وضع اقتصادی مالک آن است . شرایط طبیعی نیز بر وسعت خانه های مسکونی تاثیر دارند . مثلا در مناطق سرد خانه ها روی هم رفته کوچکتر از خانه های مناطق گرم است . در مجموع اندازه خانه از شهری به شهر دیگر فرق می کند ، ولی در هر شهری خانه طبقات مرفه و پردرآمد بزرگتر و مجلل تر از خانه طبقات کم درآمد است . خانه های تک خانواری اغلب یک طبقه است و به ندرت دیده می شود که در یک خانه یک طبقه ، دو خانوار در جوار هم زندگی کنند . اغلب خانه های دو طبقه یا چند طبقه مورد استفاده چندین خانواده قرار می گیرند ، در این واحدها هر طبقه ، محل سکونت یک خانوار می باشد ، این نوع خانه های دو طبقه جزء بافت قدیمی شهرهای ایران محسوب می شود .
در سالهای اخیر در اکثر شهرها ، به ویژه در شهرهایی که توسعه امکانات شهری چندان آسان نیست ، ساختمان های بزرگ و چندین طبقه ساخته می شود. در این ساختمان ها ، هر طبقه به چندین واحد مسکونی تقسیم می شود . این گونه ساختمان های چندین طبقه ، از نشانه های معماری جدید است و در شهرهای پرجمعیتی چون تهران ، اصفهان ، مشهد ، تبریز و ... متداول است و در شهرهای کوچک کمتر یافت می شوند . بهترین نشانه تعیین طبقات ساختمان ها ردیف های پنجره هاست . هر طبقه حتما یک ردیف پنجره دارد که از روی شمارش ردیف های پنجره ها ، تعداد طبقات معلوم می شود . تعیین تعداد خانوارهای ساکن در هر طبقه چندان آسان نیست . مساحت واحد مسکونی تنها معیار مناسب برای این منظور است . خانه ها بر اساس تعداد خانوارها به دو گروه تک خانواری و چند خانواری تقسیم می شود .
از نظر کیفیت نیز ، به خانه های گرانقیمت و ارزان قیمت تقسیم می شوند . خانه های گران قیمت مساحت نسبی بیشتری دارند و از مصالح مرغوب ساخته شده و حیاط وسیع و باغچه خوب دارند . در اکثر خانه های ارزان قیمت مساحت کل خانه کوچک است و از این مساحت کوچک هم نسبت کمتری به حیاط اختصاص یافته است . نمای بیرونی خانه ها بسیار ساده و از مصالح نسبتاْ ارزان ساخته شده است . منطقه مسکونی شهر از نظر موقعیت مکانی و قدمت ساختمان ها به بخش های جداگانه ای تقسیم می شوند . بخش قدیمی شهر از نظر موقعیت مکانی و قدمت ساختمان ها هم به بخشهای جداگانه ای تقسیم می شوند .
در بخش قدیمی شهر ، خانه ها قدیمی رنگ زمینه آنها نسبتاْ تیره است . کوچه ها باریک و غیر مستقیم و اغلب خیابان های بزرگ به مرکز شهر ختم می شوند و آرایش شعاعی دارند . کوچه ها و خیابان های کوچک تر با زاویه کمتر از ۹۰ درجه به خیابان های بزرگتر وصل می شوند . کل منطقه از پوشش گیاهی کمتری برخوردار است و فقط در برخی خانه ها تک درخت هایی وجود دارد که اغلب حمام ، مسجد ، و درختی بزرگ در آن دیده میشود .
در مجموع علائم مشخص منطقه قدیمی شهر ، وجود خانه های کوچک گِلی ، کوچه های تنگ و خیابان های شعاعی ، یک میدان مرکزی ، و پوشش گیاهی کمتر است . دیگر ویژگی مهم منطقه قدیمی شهر های ایران وجود بازار سرپوشیده است .قسمت جدید شهر در بیرون منطقه قدیمی به صورت کمربندی پیرامون آن را احاطه کرده است . در این منطقه خیابان ها وسیع ، منظم ، و دارای فضای سبز می باشند . مصالح ساختمانی از موادی به غیر از گل می باشد و اغلب خانه ها از آجر و یا سنگ درست شده اند .پشت بام خانه ها به وسیله موزائیک ، آسفالت و یا شیروانی پوشیده شده است .خانه ها از یک تا سه یا چهار طبقه دیده می شوند .
کنار بیشتر خیابان ها به مغازه ها و واحدهای صنعتی کوچک اختصاص یافته است . فضاهای سبز فراوان یافت می شود . فضاهای پارکینگ خودرو در کنار خیابان ها و یا در فضاهای مخصوص مشاهده می شود . ساختمان های نسبتا بزرگ که اغلب بیمارستان یا مرکز آموزشی هستند ، در داخل این منطقه پراکنده شده است .
حاشیه بیرونی منطقه مسکونی جدید ، در حال توسعه است . درنتیجه زمین های خالی ، ساختمانهای در دست احداث و مواد زاید پراکنده شده در داخل مزارع بیرون شهر دیده می شوند .توسعه اغلب شهرهای ایران در دو شکل کاملاْ متمایز و در دو جهت متفاوت انجام می شود . در یک طرف شهر خانه های گران قیمت با خیابان های وسیع ، مشجر و منظم توسعه می یابد . استفاده از مصالح خوب ، توسعه بر طبق برنامه از پیش تعیین شده و بر اساس اصول معماری و شهرسازی جدید ، وجود امکانات شهری از ویژگی های این بخش از شهر می باشد . در طرف مقابل خانه های ارزان قیمت توسعه می یابند .
و افراد متناسب با توان اقتصادی خود سعی می کنند که یک سرپناهی برای خود بسازند . خیابان ها منظم و حساب شده نیستند و اغلب کج و معوج و نامنظم اند . ویژگی عمده و علایم شناسایی این منطقه در عکس های هوایی وجود خانه های کوچک و ساده و پراکنده ، خیابان های نامنظم ، وسایل نقلیه ارزان قیمتی چون موتور ، دوچرخه و وانت و زمین های خالی وسیع بین خانه ها می باشند . در سالهای اخیر ، توسعه شهرهای ایران به صورت شهرک های اقماری صورت می گیرد ، یعنی در حومه شهر ، بعضی از نقاط به علت امتیازات خاص خود به عنوان یک مرکز مسکونی جدید منظور می گردد و به تدریج و طبق برنامه تنظیم شده توسعه می یابند . ساکنین این شهرک ها در مراکز اداری و صنعتی داخل شهر اصلی و در مراکز مجاور کار می کنند . این شهرک ها در واقع خوابگاه شبانه کارکنان و کارمندان و کارگران شهر می باشند . علائم شناسایی این شهرک ها بر روی عکس های هوایی ، وجود راه ارتباطی با شهر ، خیابان های منظم و مشجر و خانه های نوساز با قیمت های متوسط و یکنواخت است .
۲-۱) مناطق تجاری شهر :
۳-۱) مراکز خدمات شهری :
تنها معیار مناسب برای شناسایی آنها تجربه مفسر و اندازه نسبتاْ بزرگ آنها در مقایسه با خانه های مجاور است . بعضی از مراکز خدماتی شهرها مانند دانشگاه ها ، منطقه بسیار وسیعی را به خود اختصاص داده اند . معیار شناخت دانشگاه ها وجود ساختمان های بزرگ و چندین طبقه همراه با فضای سبز وسیع بین آنها است . مراکز تفریحی عبارتند از میدان های ورزشی ، استخرهای شنا ، باشگاه های تفریحات سالم و پارک های بازی . استخرهای شنای سرباز به آسانی شناخته می شوند . اغلب میدان های ورزشی دارای چمن فوتبال ، تورهای والیبال ، زمین های تنیس و سکوهای تماشاچیان و در مجموع فضای وسیع می باشند .شناسایی باشگاه ها و استخرهای شنای سرپوشیده در روی عکس های هوایی نسبتاْ مشکل است . پارک های بازی معمولا با وسایل بازی برقی مثل چرخ و فلک شناخته می شوند .
۴-۱) فضاهای سبز شهری :
۵-۱) شبکه های ارتباطی و راه های دسترسی شهر:
ایستگاههای قطار ، فرودگاهها و پایانه های اتوبوس های مسافربری و توقفگاه های کامیون ها نیز جزء فضای حمل و نقل و شبکه ارتباطی شهر به حساب می آیند . شناسایی این مراکز بر روی عکس های هوایی آسان است . علامت ایستگاه قطار وجود تعداد زیادی خطوط آهن است که در دو طرف ایستگاه به تدریج به هم می رسند . در فرودگاهها ، برج کنترل و باندهای پرواز بهترین معیار شناسایی هستند . در ابتدای هر باند پرواز شماره باند بر اساس گرای مغناطیسی آن نوشته می شود و پایانه اتوبوس های مسافربری نیز به وسیله وجود اتوبوس ها و توقف گاههای کامیون ها از روی وجود کامیون ها شناخته می شوند .
* ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : mobe205
/ج
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}