هرکه چون من به کفرش ايمانست

شاعر : انوري

از همه خلق او مسلمانستهرکه چون من به کفرش ايمانست
گر به ايمان خويشت ايمانستروي ايمان نديده‌اي به خدا
که درو دين و کفر يکسانستاي پسر مذهب قلندر گير
که طريقت طريق ايشانستخويشتن بر طريق ايشان بند
کاندرين راه کافري آنستدست ازين توبه و صلاح بدار
دام مرغان و مرغ بريانستراه تسليم رو که عالم حکم
بهتر از ملک سليمانستملک تسليم چون مسلم گشت
گر همه بوذرست و سلمانستمردم صومعه مسلمان نيست
آفت عقل و راحت جانستساقيا در ده آن ميي که ازو
راوي بوي زلف جانانستحاکي رنگ روي معشوقست
خانه با رنگ او گلستانستمجلس از بوي او سمن‌زارست
وز صفا آفتاب تابانستاز لطافت هواي رنگينست
آشکارست اگرچه پنهانستدر قدح همچو عقل و جان در تن
کين نه توبه است زور و بهتانستتوبه‌ي خويش و آن من بشکن
کز وجودم ز خود پشيمانستيک زمانم ز خويشتن برهان
که ز دشمن دلم هراسانستچند گويي که مي نخواهم خورد
مجلس خاص خاص سلطانستمي خور و مست خسب و ايمن باش