ايا به عالم عهد از تو نوبهاروفا

شاعر : انوري

چرا چنين ز نسيم صبات بي‌خبرمايا به عالم عهد از تو نوبهاروفا
خرد به باغ سخن بي‌شکوفه‌ي هنرمبه خاصه چون تو شناسي که رنگ و بوي نداد
که چون بنفشه ز سستي فروشدست سرمبه صد زبانت چو سوسن بگفته بودم دي
به من فرست وگرنه بگوي تا بخرمگر اندکي عرق نسترن به دست آري
که گر نيارمت از سبزه‌ي دمن بترمزبان چو لاله به گرد دهان درافگندي
بدان اميد کزين ورطه بو که جان ببرمفروخت روي نشاطم چو بوستان افروز
به آب غفلت ودانسته کاب مي‌نخورمبرون شدي و فرو برد سر چو نيلوفر
ز تشنگي به غايت نه خشکم و نه ترمدو روز رفت که چون شنبليد پژمرده
ز غم چو باطن او پاره‌پاره شد جگرمز تف چو ظاهر تفاح زرد گشت رخم
که چيست عارضه يا من به معرض چه درمچو گوش اين سخنت همچو پيل گوش نمود
نه زين سپس همه رنگت چو ارغوان شمرمنه بي‌وفات چو ايام ياسمن خوانم
هنوز ديده چو نرگس نهاده مي‌نگرمتو آنچه بيني اين بين که با فراغت تو
وگرنه پيرهن از جور تو چو گل بدرمچو دستهاي چنارست هر دو دستم سست