بار خدايا به فضل بنده‌ي خود را

شاعر : انوري

گر بتواني فرست پاره‌ي بادهبار خدايا به فضل بنده‌ي خود را
چون ز بلور سپيد بسد سادهزان مي آسوده کز پياله بتابد
زانکه ازو گردد ايستاده فتادهزانکه بدو تند کره رام توان کرد
سرکش و بدخو ميانه‌ي گله‌زادهزانکه مرا کره‌ايست تند و زنخ سخت
ور نبود مي بماند بنده پيادهبنده بدو جز به مي سوار نگردد