شجاعي اي خط و شعر تو دام و دانه‌ي عقل

شاعر : انوري

هزار مرغ چو من صيد دام و دانه‌ي توشجاعي اي خط و شعر تو دام و دانه‌ي عقل
که اي زمانه‌ي فضل و هنر زمانه‌ي توز من زمين خداوند من ببوس و بگوي
نه چون تو يا چو جگرگوشه‌ي يگانه‌ي تونزاد مادر گيتي به صد هزار قران
چو مويکي که ستاند هوا ز شانه‌ي توچو گردکي که رساند زمين به دامن تو
ز خدمت تو و بيرون شدم ز خانه‌ي تواگر ز روي ضرورت کرانه کردم دوش
که خوابگاه مگس شايد آشيانه‌ي توتو بر زمانه نه آن پر گشاده سيمرغي
بر آسمان ز موازات آسمانه‌ي توز جاه تو چه عجب کاختران کرانه کنند
که حايلست مرا جاه بي‌کرانه‌ي تومرا ز خدمت تو جاه تست مانع و بس
که معتکف بنشيند بر آستانه‌ي تووگرنه مردمک چشم من چه خواهد آن