سعدي آن بلبل «شيراز سخن»

شاعر : جامي

در گلستان سخن دستان زنسعدي آن بلبل «شيراز سخن»
از نواي سحري سحرنمايشد شبي بر شجر حمد خداي
هر يکي مطلع انوار قدمبست بيتي ز دو مصراع به هم
بر خرد پرتو عرفان مي‌تافتجان از آن مژده‌ي جانان مي‌يافت
که نهان داشت بر او انکاريعارفي زنده‌دلي بيداري
باز کردند گروهي ز ملکديد در خواب که درهاي فلک
هر يک از نور نثاري بر کفرو نمودند ز هر در زده صف
رو درين معبد غبرا کردندپشت بر گنبد خضرا کردند
گفت کاي گرم روان! تا به کجا؟با دلي دستخوش خوف و رجا
سفت در حمد، يکي تازه گهرمژده دادند که: «سعدي به سحر
بهر آن نکته ز اسرار وي است»نقد ما کان نه به مقدار وي است
رو بدان قبله‌ي احرار نهادخواب‌بين عقده‌ي انکار گشاد
از درون زمزمه‌ي شيخ شنيدبه در صومعه‌ي شيخ رسيد
با خود آن بيت مکرر مي‌کردکه رخ از خون جگر تر مي‌کرد