خاکم که مرا مني نيابي

شاعر : خاقاني

بادم که مرا تني نيابيخاکم که مرا مني نيابي
گر بر محکم زني نيابيهيچم به عيار تو دو جو کم
وز من دم دشمني نيابيدشمن کامم ز دوستداريت
کنجا توئي و مني نيابيچون من تو شدم تو زي مغان شو
کاندر ره روشني نيابيچون سايه مرا به تيرگي جوي
کز من صفت مني نيابيگفتي که چه نامي از دلت پرس
جز عاشق گلخني نيابينقش الحجر دل تو نامم
بار گل خوردني نيابيبار دل من توئي که جز گل
کاندر بر سوسني نيابيدر سينه‌ي آتشين طلب دل
کز آتش آهني نيابيدل تافته شد مجوي ازو صبر
جز رنگ خماهني نيابيپيروزه‌ي چرخ را از آهم
کانگه که طلب کني نيابيخاقاني را چنان مکن گم