| کوکبي وصف ماه مي‌گويد | | بيدقي مدح شاه مي‌گويد |
| صفت عدل شاه مي‌گويد | | بلکه مزدور دار خانه‌ي نحل |
| سخن از بارگاه مي‌گويد | | ذره در بارگاه خورشيد است |
| قصه از پيشگاه مي‌گويد | | مور در پايگاه جمشيد است |
| گر چه هر چند گاه مي‌گويد | | خاطرم وصف او نداند گفت |
| مويه‌گر بر چه راه مي‌گويد | | باز پرسيد تا مناقب او |
| ياش سايه‌ي الاه مي‌گويد | | نور پيغمبرش همي خواند |
| داور دين پناه مي‌گويد | | مفتي مطلقش همي خواند |
| ملتش کفرگاه مي‌گويد | | امتش دين فزاي مي‌خواند |
| سايه‌ي پادشاه مي‌گويد | | آفتابش به صد هزار زبان |
| روي دين ترک جاه مي‌گويد | | پشت دنيا ز مرگ او بشکست |
| سر دريغا کلاه مي‌گويد | | از سر دين کلاه عزت رفت |
| راز با خوابگاه مي‌گويد | | چشم بيدار شرع شد در خواب |
| هر که گويد تباه مي‌گويد | | والله ار کس ثناش داند گفت |
| که نه بر جايگاه مي‌گويد | | خاطرم نيز عذر مي‌خواهد |
| پس حديث از گناه مي‌گويد | | هر حديثي گناه مي‌شمرد |
| حيلت عذرخواه مي‌گويد | | اشک من چون زبان خونين هم |
| بر زبان گياه مي‌گويد | | مرثيت‌هاي او مگر دل خاک |
| آسمان شام گاه مي‌گويد | | غم آن صبح صادق ملت |
| غم دل با سپاه مي‌گويد | | گر سوار از جگر سپه سازد |
| راز با قعر چاه مي‌گويد | | چشم خور اشک ران به خون شفق |
| بشنو آنچ اين گواه مي‌گويد | | دانش من گواه عصمت اوست |
| جان خاقاني آه مي‌گويد | | آه کز فرقت امام جهان |
| عالونم وا اسعداه مي‌گويد | | تا شد از عالم اسعد بو عمرو |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}