عقل مرغي ز آشيانه‌ي ماست

شاعر : خواجوي کرماني

چرخ گردي ز آستانه‌ي ماستعقل مرغي ز آشيانه‌ي ماست
شمسه‌ي طاق تا بخانه‌ي ماستشمس مشرق فروز عالمتاب
جرعه‌هاي مي شبانه ماستخون چشم شفق که مي‌بيني
دام ما چيست آنچه دانه‌ي ماستصيد ما کيست آنک صيادست
زانکه قلب فلک نشانه‌ي ماستتير ما بگذرد ز جوشن چرخ
که دو عالم پر از فسانه‌ي ماستما به افسون کجا رويم از راه
شادي آنک در زمانه‌ي ماستگر چه ز اهل زمانه شاد نيم
زانکه ماواي جاودانه ماستجنت ار هست خاک درگه اوست
همه آوازه‌ي ترانه ماستدر بسيط جهان کنون خواجو