نسيم باد صبا چون ز بوستان آيد

شاعر : خواجوي کرماني

مرا ز نکهت او بوي دوستان آيدنسيم باد صبا چون ز بوستان آيد
ز بسکه از دل پرخون من بجان آيدبرو دود ز ره ديده اشک گرم روم
نه ممکنست که يک شمه در بيان آيدقلم چه شرح دهد زانکه داستان فراق
هم آب ديده که در دم بسر دوان آيداگر بجانب کرمان روان کنم پيکي
چو بانگ دمدمه‌ي کوس کاروان آيدبرون رود ز درونم روان باستقبال
که باش تا خبر يار مهربان آيدچو خونيان بدود اشک و دامنم گيرد
حديث آتش دل بر سر زبان آيدسرم بباد رود گر چو شمع از سر سوز
گهي که وصف ميان تو در ميان آيددر آرزوي کنار تو از ميان بروم
ز شوق لعل لبت آب در دهان آيدبدين صفت که توئي آب زندگاني را
که سير جان شود آنکو بسير جان آيدسفر گزيد و آگه نبودي اي خواجو