ببوستان مي گل بوي لاله گون مستان

شاعر : خواجوي کرماني

مگر ز دست سمن عارضان پردستانببوستان مي گل بوي لاله گون مستان
تو نيز کام دل از لذت جهان بستانجهان ز عمر تو چون داد خويش مي گيرد
خوشا نواحي يزد و نسيم اهرستانکنونکه فصل بهاران رسيد و موسم گل
چه منزلست مگر طرف بوستانست آنچه نکهتست مگر بوي دوستانست اين
چو بلبلان چمن دور مانده از بستانمنم جدا شده از يار و منقطع ز ديار
چودر مصيبت سهراب رستم دستانسفر گزيدم و بسيار خون دل خوردم
جرون و تشنگي و باد گرم و تابستانباختيار کسي هرگز اختيار کند
ز بيم حکم قضا اعتراض برمستانمکن ملامت خواجو که عاقلان نکنند