اي غمزهي جادويت افسونگر بيماران
شاعر : خواجوي کرماني
وي طره هندويت سرحلقهي طراران | | اي غمزهي جادويت افسونگر بيماران | زلفت بدلاويزي دلبند جگر خواران | | رويت بشب افروزي مهتاب سحرخيزان | پيوسته دو تا مانده از حسرت بيماران | | گوئيکه دو ابرويت بيمار پرستانند | يار آن نبود کو را نبود خبر از ياران | | جان آن نبود کو را نبود اثر از جانان | چون ابر پديد آيد غافل مشو از باران | | چون دود دلم بيني انديشه کن از اشکم | در ديدهي مستان کش خاک در خماران | | تا پير خراباتت منظور نظر سازد | جز کيش مغان کفرست در مذهب دينداران | | جز عشق بتان نهيست در ملت مشتاقان | کي کم شود از کويش غوغاي خريداران | | يوسف که بهر موئي صد جان عزيز ارزد | ليکن نبود جنت ماواي گنه کاران | | خواهد که کند منزل بر خاک درش خواجو | |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}