مرا ز هجر تو اميد زندگاني کو

شاعر : خواجوي کرماني

در آرزوي توام لذت جواني کومرا ز هجر تو اميد زندگاني کو
و گر زمانه ني شرط مهرباني کواگر نه عمر مني رسم بيوفائي چيست
زلال مشربه‌ي عذب شادماني کوميان باديه‌ي غم ز تشنگي مردم
مي مروق نوشين ارغواني کوز جام لعل سمن عارضان سيمين بر
ز دست يار سبک روح روح ثاني کودرون مصطبه در جسم جام مينائي
چو خضر وقت توئي آب زندگاني کوميست کاب حياتست در سياهي شب
بگوي فاش که آن کوزه‌ي نهاني کووجود خاکي ما پيش از آنکه کوزه کنند
فروغ شعشعه‌ي شمع آسماني کوگرفت اين شب ديجورم از ستاره ملال
طليعه‌ي نفس صبح کامراني کومگر ز درد دلم بسته شد رهش ور ني
نسيم روضه‌ي فردوس جاوداني کوصبا بگوي که تسکين جان آدم را
خروش شهپر طاوس لا مکاني کوبرون ز کون و مکانست گر چه پروازم
صفير بلبل بستان لن تراني کوفتاده بر دو جهان پرتو تجلي دوست
غريو دمدمه‌ي کوس کارواني کوچو بانگ و ناله‌ي خواجو فتاده در ره عشق