اي سبزه دمانيده بگرد قمر از موي
شاعر : خواجوي کرماني
سر سبزي خط سيهت سر بسر از موي | | اي سبزه دمانيده بگرد قمر از موي | هرگز نشنيديم طلوع قمر از موي | | جز پرتو رخسار تو از طره شبرنگ | افکنده دو صد سلسله بر يکدگر از موي | | بر طرف بناگوش تو آن سنبل مه پوش | چون موي ميانت شده باريکتر از موي | | بيموي ميانت تن من در شب هجران | تا ساختهئي موي ميانرا کمر از موي | | موئي ز ميانت سر موئي نکند فرق | هنگام سخن ريخته للي تر از موي | | موئيست دهان تو و از موي شکافي | کس بر تن سيمينت نبيند اثر از موي | | بيرون ز ميان تو که ماننده موئيست | يک نکته نگويد ز دهانت مگر از موي | | خواجو چو بوصف دهنت موي شکافد | |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}